Ang Nawawalang Kopa
1Samantala, inutusan ni Jose ang tagapamahalang alipin sa kanyang bahay. Sinabi niya, “Punuin ninyo ng pagkain ang mga sako ng magkakapatid ayon sa kanilang makakaya, at ilagay sa mga sako nila ang perang ibinayad nila. 2Ilagay ninyo ang aking kopang pilak sa sako ng bunso kasama ng perang ibinayad niya sa pagkain.” Ginawa ng tagapamahalang alipin niya ang sinabi ni Jose.
3Kinabukasan, maagang umalis ang magkakapatid na dala-dala ang kanilang sako. 4Hindi pa sila nakakalayo sa lungsod nang sabihin ni Jose sa kanyang tagapamahalang alipin, “Bilis, habulin mo ang mga taong iyon! At kung maabutan mo silaʼy sabihin mo sa kanila, ‘Bakit masama ang iginanti ninyo sa mabuting ipinakita namin sa inyo? 5Bakit kinuha ninyo ang kopa na iniinuman ng aking amo at ginagamit niya sa panghuhula? Masama ang ginawa ninyong ito.’ ”
6Naabutan ng tagapamahalang alipin ang magkakapatid at sinabi niya ito sa kanila. 7Sinabi nila sa tagapamahalang alipin, “Paano po ninyo nasabi iyan? Imposibleng gawin namin ang bagay na iyan. 8Alam nʼyo rin na mula sa Canaan ay dinala namin pabalik sa inyo ang perang nakita namin sa aming mga sako. Kaya bakit magnanakaw pa kami ng pilak o ginto sa bahay ng amo ninyo? 9Kapag nakita nʼyo ang kopa na iyan sa isa sa amin, patayin nʼyo siya at magiging alipin nʼyo kami.”
10Sinabi ng tagapamahalang alipin, “Sige, Kapag nakita ko ang kopa sa isa sa inyo ay magiging alipin ko siya, at ang matitira sa inyoʼy walang pananagutan.”
11Kaya nagmadaling ibinaba ng bawat isa ang mga sako nila at binuksan ito. 12Agad na hinanap ng tagapamahalang alipin ang kopa sa mga sako, magmula sa panganay hanggang sa bunso, at ang kopa ay nakita sa sako ni Benjamin. 13Nang makita ito ng magkakapatid, pinunit nila ang kanilang mga damit sa sobrang kalungkutan. Muli nilang isinakay sa asno ang mga sako nila at bumalik sa lungsod.
14Nang dumating si Juda at ang mga kapatid niya sa Egipto, naroon pa rin si Jose sa bahay niya. Pumasok sila sa bahay at lumuhod sa harapan ni Jose. 15Sinabi ni Jose sa kanila, “Ano ba itong ginawa ninyo? Hindi nʼyo ba alam na marunong akong manghula? Kaya wala kayong maitatago sa akin.”
16Sinabi ni Juda, “Mahal na Gobernador, wala na po kaming ikakatuwiran pa sa inyo, at hindi po namin masasabi na hindi kami nagkasala. Ang Dios po ang siyang naghayag ng aming kasalanan. Ngayon, lahat po kami ay alipin na ninyo – kami at ang isa na nakitaan ng kopa.”
17Pero sinabi ni Jose, “Hindi ko magagawa iyan. Kung kanino lang nakita ang kopa siya lang ang magiging alipin ko. At makakauwi na kayo sa inyong ama nang matiwasay.”
Nagmakaawa si Juda para kay Benjamin
18Lumapit si Juda kay Jose at sinabi, “Hinihiling ko sa inyo Mahal na Gobernador, na kung maaari, pakinggan nʼyo ako. Huwag sana kayong magalit sa akin, kayo na gaya ng Faraon. 19Tinanong nʼyo kami noon kung mayroon pa kaming ama at kapatid, 20at sinagot po namin na may ama pa kami na matanda na, at may bunso kaming kapatid na ipinanganak sa kanyang katandaan. Sinabi po namin na patay na ang kapatid niya at siya na lang ang naiwan sa kanilang magkakapatid na buo, at mahal na mahal po siya ng aming ama.
21“Sinabi rin po namin na dadalhin namin siya sa inyo para makita nʼyo rin siya. 22Sinabi namin sa inyo na hindi maaaring iwanan ng bunsong kapatid namin ang aming ama, dahil baka ang pag-alis ng kanyang anak ang siyang ikamatay niya. 23Pero sinabi nʼyo po sa amin na huwag kaming magpapakita sa inyo kung hindi namin kasama ang aming bunsong kapatid. 24Ang lahat ng itoʼy sinabi namin sa aming ama noong umuwi kami.
25“Hindi nagtagal, sinabi ng aming ama na muli kaming bumalik dito at bumili ng pagkain. 26Pero sinabi po namin sa kanya na makakaalis lang kami kung kasama namin ang aming bunsong kapatid, dahil hindi kami maaaring magpakita sa inyo kung hindi namin kasama ang bunso namin.
27“Ito ang isinagot niya sa amin, ‘Alam nʼyo naman na dalawa lang ang anak ko sa asawa kong si Raquel. 28Ang isaʼy wala na; maaaring niluray-luray siya ng mababangis na hayop. At hanggang ngayoʼy hindi ko pa siya nakikita. 29Kung kukunin nʼyo pa ang isang ito na naiwan sa akin, at kung may mangyari sa kanya, baka mamatay ako dahil sa sobrang paghihirap ng aking kalooban.’
30“Kaya, ang buhay po ng aming ama ay nakasalalay sa buhay ng kanyang anak. Kung uuwi kami na hindi namin siya kasama, 31tiyak na mamamatay sa kalungkutan ang aming ama na matanda na. 32Itinaya ko ang aking buhay para sa kanyang anak. Sinabi ko po sa aking ama na kung hindi ko maibabalik sa kanya ang kanyang anak, ako ang dapat sisihin habang buhay.
33“Kaya Mahal na Gobernador, ako na lang po ang magpapaiwan dito bilang alipin ninyo sa halip na ang kanyang anak, at payagan nʼyo na lang po siyang makauwi kasama ng mga kapatid niya. 34Hindi po ako pwedeng umuwi nang hindi kasama ang anak niya. Hindi ko po kayang tiisin na makita ang masamang mangyayari sa aming ama.”
约瑟试验弟兄
1约瑟吩咐管家说：“给他们的口袋装满粮食，他们能带多少就装多少，把各人的钱放回他们的口袋中， 2再把我的银杯和买粮的钱一起放在最小的兄弟的口袋中。”管家一一办妥了。
3第二天清早，他们就牵着驴离开了。 4他们出城不久，约瑟对管家说：“你快去追他们，追上了就对他们说，‘你们为什么以恶报善？ 5为什么偷我主人用来喝酒和占卜的银杯？你们这是作恶！’”
6于是，管家追上他们，按约瑟的话问他们。 7他们回答说：“我主为什么这样说？我们绝不会做这种事。 8你看，我们把上次在口袋里发现的钱都从迦南带回来还你了，又怎么会偷你主人家的金银呢？ 9你若在仆人中任何人身上搜到银杯，他就要死！我们也要做我主的奴仆。”
10管家说：“好，就照你们的话做吧！银杯从谁那里搜出来，谁就做我的奴仆，其他人都没有罪。” 11于是，他们急忙把口袋卸到地上打开。 12管家就从最年长的开始搜查，最后在便雅悯的口袋里搜出了银杯。 13他们伤心地撕裂衣服，把东西放回驴背上，返回城里。
14犹大和他兄弟们回到约瑟家时，约瑟还在那里，他们就俯伏在他面前。 15约瑟对他们说：“你们做的是什么事？难道你们不知道像我这样的人是懂得占卜的吗？” 16犹大说：“我们能对我主说什么呢？我们还有什么话可说呢？我们如何洗脱罪名呢？上帝既然查出你仆人们的罪，我们跟那个被发现有银杯的弟弟一起做我主的奴仆吧！” 17约瑟回答说：“不！我决不会这样做。从谁那里搜出了银杯，谁就做我的奴仆，其他人平安地回去见你们的父亲吧。”
犹大求情
18犹大近前来对他说：“我主啊，你就像法老一样，求你容仆人说一句话，不要向仆人发怒。 19我主曾经问仆人们是否有父亲和弟兄， 20我们对我主说，‘我们有年迈的老父，他在晚年得了一个儿子，这孩子的哥哥已经死了，他母亲只剩下他这一个儿子，他父亲很疼爱他。’ 21你吩咐仆人们把弟弟带来给你亲眼看看， 22我们对我主说，‘这孩子不能离开他父亲，他若离开，他父亲一定会死。’ 23可是，你说如果仆人们不把弟弟带来，就不得再见你。 24我们回到你仆人——我们的父亲那里，把我主的话告诉了他。
25“后来，他又吩咐仆人们回来买粮， 26我们告诉他，我们不能来，只有我们的弟弟同来，我们才能来。否则，我们不能见你的面。 27我父亲就对我们说，‘你们应该知道，我妻子给我生了两个儿子。 28其中一个离开了我，我想他一定被野兽撕碎了，我再没有见过他。 29要是你们把他的弟弟也带走，遇上什么意外的话，你们会使我这白发苍苍的老人凄凄惨惨地进坟墓。’
30“我们父亲的命与这孩子的命紧密相连，倘若我没有把这孩子带回到你仆人——我父亲身边， 31他一看这孩子不在，一定会死。仆人们会使自己白发苍苍的父亲凄凄惨惨地进坟墓。 32仆人曾经向父亲保证这孩子的安全，说我若不把这孩子带回他身边，情愿一生担罪。 33现在求你准许仆人代替这孩子做你的奴仆，让他跟他哥哥们回去吧。 34这孩子不和我一同回去，我如何见我父亲呢？我不愿看到灾难临到我父亲。”
