1Namatay si Abijah at inilibing sa Lungsod ni David. At ang anak niyang si Asa ang pumalit sa kanya bilang hari. Sa panahon ng paghahari niya, nagkaroon ng kapayapaan sa Juda sa loob ng sampung taon.
Ang Paghahari ni Asa sa Juda.
2Matuwid ang ginawa ni Asa sa paningin ng Panginoon na kanyang Dios. 3Ipinagiba niya ang mga altar ng mga dios-diosan at ang mga sambahan sa matataas na lugar.14:3 sambahan sa matataas na lugar: Tingnan sa Talaan ng mga Salita sa likod. Ipinagiba rin niya ang mga alaalang bato at pinaputol ang posteng simbolo ng diosang si Ashera. 4Inutusan niya ang mamamayan ng Juda na dumulog sa Panginoon, ang Dios ng kanilang mga ninuno, at tumupad sa kanyang mga kautusan. 5Ipinagiba niya ang mga sambahan sa matataas na lugar at ang mga altar na pinagsusunugan ng mga insenso sa lahat ng bayan ng Juda. Kaya may kapayapaan ang kaharian ng Juda sa panahon ng paghahari ni Asa. 6At habang mapayapa, pinalagyan niya ng mga pader ang mga lungsod ng Juda. Walang nakipaglaban sa kanya sa panahong ito, dahil binigyan siya ng Panginoon ng kapayapaan.
7Sinabi ni Asa sa mga taga-Juda, “Patatagin natin ang mga bayan na ito sa pamamagitan ng paglalagay ng mga pader sa paligid nito na may mga tore, at ng mga pintuan at mga kandado. Angkinin natin ang lupaing ito, dahil dumulog tayo sa Panginoon na ating Dios. Binigyan niya tayo ng kapayapaan sa ating mga kalaban sa paligid.” Kaya pinalakas nila ang bayan at naging maunlad sila.
8May 300,000 sundalo si Asa na taga-Juda, na armado ng malalaking pananggalang at mga sibat. At mayroon din siyang 280,000 sundalo na taga-Benjamin, na armado ng maliliit na pananggalang at mga pana. Silang lahat ay matatapang na sundalo.
9Nilusob ni Zera na taga-Etiopia14:9 taga-Etiopia: sa Hebreo, taga-Cush. ang Juda kasama ang maraming sundalo at 300 karwahe. At nakarating sila hanggang sa Maresha. 10Pumwesto sina Asa sa Lambak ng Zefata malapit sa Maresha. 11Pagkatapos, nanalangin si Asa sa Panginoon na kanyang Dios, “O Panginoon, wala na pong iba pang makakatulong sa mga taong walang kakayahan laban sa mga makapangyarihan kundi kayo lang. Tulungan nʼyo po kami, O Panginoon naming Dios, dahil umaasa po kami sa inyo, at sa inyong pangalan, pumunta kami rito laban sa napakaraming sundalong ito. O Panginoon, kayo po ang aming Dios; huwag nʼyo pong payagang manaig ang tao laban sa inyo.”
12Kaya dinaig ng Panginoon ang mga taga-Etiopia sa harapan ni Asa at ng mga taga-Juda. Tumakas ang mga taga-Etiopia, 13at hinabol sila ni Asa at ng kanyang mga sundalo hanggang sa Gerar. Marami sa mga ito ang namatay at hindi na makalaban pa. Dinaig sila ng Panginoon at ng kanyang mga sundalo. Maraming ari-arian ang nasamsam ng mga sundalo ng Juda. 14Nilipol nila ang mga baryo sa paligid ng Gerar, dahil dumating sa mga ito ang nakakatakot na parusa ng Panginoon. Sinamsam nila ang mga ari-arian ng mga bayan dahil marami ang mga ari-arian nito. 15Nilusob din nila ang mga kampo ng mga tagapagbantay ng mga hayop, at pinagkukuha ang mga tupa, mga kambing at mga kamelyo. Pagkatapos, nagsibalik sila sa Jerusalem.
آسای پادشاه، حبشی‌ها را شكست می‌دهد
1ابيا درگذشت و در شهر اورشليم دفن شد و پسرش آسا به جای او بر تخت سلطنت نشست. در طول ده سال اول سلطنت آسا، در قلمرو او صلح برقرار بود، 2زيرا آسا اوامر خداوند، خدای خود را اطاعت می‌كرد و مطابق ميل او رفتار می‌نمود. 3او قربانگاه‌های مردم بت‌پرست و بتخانه‌های ايشان را كه روی تپه‌ها ساخته شده بودند خراب كرد، مجسمه‌ها و بتهای شرم‌آور اشيره را خرد نمود، 4و از تمام قوم خود خواست كه اوامر و احكام خداوند، خدای اجدادشان را اطاعت كنند و از او پيروی نمايند. 5-6او تمام بتكده‌ها را از بالای تپه‌ها، و قربانگاه‌های بخور را از همهٔ شهرهای يهودا برداشت. به همين علت بود كه خداوند به سرزمين او صلح و آرامش بخشيد و او توانست در سراسر يهودا شهرهای حصاردار بسازد.
7آسا به قوم خود گفت: «چون از خداوند، خدای خود پيروی كرديم او به ما صلح و آرامی بخشيده است. پس، از اين فرصت استفاده كنيم و شهرها را بسازيم، دور آنها را حصار بكشيم و در اطراف آنها برجها و دروازه‌های پشتبنددار درست كنيم.» بنابراين ايشان با موفقيت شهرها را بنا كردند.
8سپاه آسای پادشاه تشكيل شده بود از ۳۰۰,۰۰۰ سرباز از يهودا كه مجهز به نيزه و سپر بودند، و ۲۸۰,۰۰۰ سرباز از بنيامين كه مسلح به تير و كمان و سپر بودند. همهٔ اينها جنگاورانی شجاع بودند.
9در اين هنگام زارح سردار حبشی با لشكری بزرگ و سيصد عرابهٔ جنگی به شهر مريشه آمد. 10آسای پادشاه هم سپاه خود را برای جنگ با قشون بزرگ حبشه به آنجا فرستاد. دو قشون در درهٔ صفاته كه نزديک مريشه بود روبروی هم صف‌آرايی كردند.
11آسا به حضور خداوند، خدای خود چنين دعا كرد: «خداوندا فقط تو هستی كه از ضعفا در مقابل زورمندان حمايت می‌كنی. ای خداوند، خدای ما، ما را ياری كن، زيرا چشم اميدمان فقط به توست و به نام تو به قلب اين لشكر عظيم حمله می‌كنيم. ای خداوند، تو خدای ما هستی، نگذار انسان بر تو غالب آيد!»
12خداوند حبشی‌ها را شكست داد و آنها متواری شدند و آسا و سپاه يهودا به پيروزی رسيدند. 13ايشان سپاهيان حبشه را تا جرار تعقيب نمودند و عدهٔ بی‌شماری از آنان را كشتند به طوری كه لشكر آنان کاملاً متلاشی شد. به اين ترتيب خداوند و نيروهای او آنها را از بين بردند و لشكر يهودا غنيمت فراوان به چنگ آورد. 14لشكر يهودا تمام شهرهای اطراف جرار را تسخير نمود، زيرا ترس خداوند تمام ساكنان آن شهرها را فرا گرفته بود. لشكر يهودا از آنجا نيز غنايم بسيار به چنگ آورد. 15آنها همچنين پيش از آنكه به اورشليم بازگردند، آغلهای حيوانات را خراب نموده، گله‌های گوسفند و شتران فراوانی گرفتند و با خود بردند.
