1 Samuel 30 – TCB & CARSA

Tagalog Contemporary Bible

1 Samuel 30:1-31

Sinalakay ni David ang mga Amalekita

1Nakarating si David at ang mga tauhan niya sa Ziklag nang ikatlong araw. Sinalakay ng mga Amalekita ang Negev at Ziklag. Nilusob nila ang Ziklag at sinunog ito. 2Binihag nila ang mga babae at ang lahat ng tao dito, bata man o matanda. Walang pinatay kahit isa pero binihag nila ang mga ito sa kanilang pag-alis. 3Nang makarating si David at ang mga tauhan niya sa Ziklag, nakita nila na nasunog na ang kanilang lugar at ang kanilang mga asawaʼt anak ay binihag. 4Kaya si David at ang mga tauhan niya ay umiyak nang husto hanggang maubusan sila ng lakas dahil sa pag-iyak. 5Kasama sa mga bihag ang dalawang asawa ni David na si Ahinoam na taga-Jezreel at si Abigail na taga-Carmel na biyuda ni Nabal. 6Sobrang nag-alala si David dahil masama ang loob ng kanyang mga tauhan sa pagkabihag ng mga asawaʼt anak nila, at balak nilang batuhin siya. Pero pinalakas siya ng Panginoon na kanyang Dios.

7Kaya sinabi ni David sa paring si Abiatar, na anak ni Ahimelec, “Dalhin mo sa akin ang espesyal na damit30:7 espesyal na damit: sa Hebreo, “efod.” ng pari.” Dinala nga ito ni Abiatar sa kanya. 8Nagtanong si David sa Panginoon, “Hahabulin ko po ba ang mga sumalakay sa amin? Matatalo ko po ba sila?” Sumagot ang Panginoon, “Oo, habulin mo sila. Siguradong matatalo mo sila at maililigtas mo ang mga bihag.” 9Kaya lumakad si David kasama ang 600 niyang tauhan at nakarating sila sa lambak ng Besor. Nagpaiwan doon 10ang 200 niyang tauhan dahil pagod na pagod na sila para tumawid pa sa lambak. Pero nagpatuloy si David sa paghabol kasama ang 400 niyang tauhan.

11Nakita ng ilang mga tauhan ni David ang isang Egipcio sa bukid. Dinala nila ito kay David, at binigyan nila ng tubig at tinapay. 12Binigyan din nila ang Egipcio ng kapirasong tuyong igos at dalawang tumpok ng pasas, dahil tatlong araw na siyang hindi kumakain ni umiinom. Pagkatapos niyang kumain, nanumbalik ang kanyang lakas. 13Tinanong siya ni David, “Sino ang amo mo? Taga-saan ka?” Sumagot siya, “Isa po akong Egipcio, at alipin ng isang Amalekita. Iniwan ako ng amo ko, tatlong araw na po ang nakakaraan dahil nagkasakit ako. 14Bigla po naming sinalakay ang mga Kereteo sa Negev, sa lupain ng Juda at ganoon din ang katimugang bahagi ng Negev na tinitirhan ng mga angkan ni Caleb. Sinunog din po namin ang Ziklag.” 15Nagtanong si David sa kanya, “Masasamahan mo ba kami sa mga taong mga taong bumihag sa pamilya namin?” Sumagot siya, “Opo. Kung maipapangako nʼyo sa pangalan ng Dios na hindi nʼyo ako papatayin o ibabalik sa aking amo, sasamahan ko po kayo sa kanila.”

16Kaya sinamahan ng Egipcio sina David sa mga Amalekita. Doon, nadatnan nila ang mga Amalekitang nakakalat na kumakain, umiinom at nagkakasayahan, dahil marami silang nasamsam sa lupain ng mga Filisteo at Juda. 17Sinalakay sila ni David at ng mga tauhan niya, mula sa paglubog ng araw hanggang sa kinagabihan ng sumunod na araw. Walang nakatakas sa mga Amalekita, maliban sa 400 kabataang lalaki na sumakay sa kamelyo nila at tumakas. 18Nabawi ni David ang lahat ng kinuha sa kanila ng mga Amalekita pati ang dalawa niyang asawa. 19Walang nawala, bata man o matanda, lalaki man o babae, o kahit ano sa mga nakuha ng mga Amalekita. Nabawing lahat ni David ang mga ito. 20Pagkatapos, nakuha rin niya ang lahat ng tupa at baka, at pinauna ng mga tauhan niya ang mga hayop na ito sa harapan ng iba pang mga hayop habang sinasabi, “Ito ang mga samsam para kay David.”

21Nang makarating na sina David sa lambak ng Besor, sinalubong sila ng 200 niyang tauhan na hindi nakasama dahil sa sobrang pagod. Lumapit sina David sa kanila at binati niya ang mga ito. 22Pero, may masasama at walang silbing mga tauhan na nagsabi, “Hindi sila dapat bigyan ng bahagi ng mga nasamsam natin sa Amalekita dahil hindi naman sila sumama sa atin. Kunin na lang nila ang mga asawaʼt anak nila at umalis na sila.” 23Sumagot si David, “Mga kapatid, hindi tama iyan. Huwag ninyong ipagdamot ang ibinigay ng Panginoon sa atin. Iningatan niya tayo at tinulungang magtagumpay sa ating mga kaaway. 24Sino sa tingin ninyo ang makikinig sa inyo? Dapat bigyan ang lahat. Pareho lang ang bahagi ng mga nagpaiwan para magbantay sa kagamitan at ng mga sumama sa labanan.” 25Ang tuntuning ito ay ginawa ni David para sundin ng mga Israelita, at ipinapatupad pa rin ito hanggang ngayon.

26Nang dumating sila sa Ziklag, pinadalhan niya ng ilang bahagi ng mga nasamsam nila ang mga kaibigan niyang tagapamahala ng Juda, kasama ang mensaheng, “Ito ang regalo ko sa inyo galing sa mga nasamsam namin sa mga kaaway ng Panginoon.” 27Ipinadala ang mga ito sa mga sumusunod na bayan: Betel, Ramot Negev, Jatir, 28Aroer, Sifmot, Estemoa, 29Racal, sa mga bayan ng mga Jerameelita at mga Keneo, 30sa Horma, Bor Ashan, Atac, 31Hebron at iba pang mga lupain na kanilang napuntahan.

Священное Писание (Восточный перевод), версия с «Аллахом»

1 Царств 30:1-31

Давуд мстит амаликитянам

1Давуд и его люди добрались до Циклага на третий день. Амаликитяне совершили набег на южные земли и на Циклаг. Они напали на Циклаг, сожгли его 2и взяли в плен женщин и всех, кто там был, от мала до велика. Они не убили никого из них, но увели их с собой.

3Когда Давуд и его люди пришли в Циклаг, они увидели, что он уничтожен огнём, а их жёны, сыновья и дочери взяты в плен. 4Давуд и его люди громко плакали до тех пор, пока у них не осталось сил плакать. 5В плен были взяты и обе жены Давуда – Ахиноамь из Изрееля и Авигайль, вдова Навала из Кармила. 6Давуд был в большой тревоге, потому что народ сговаривался побить его камнями, каждый горевал по своим детям. Но Давуд укрепился в Вечном, своём Боге.

7Давуд сказал священнослужителю Авиатару, сыну Ахи-Малика:

– Принеси мне ефод.

Авиатар принёс, 8и Давуд спросил Вечного:

– Гнаться ли мне за этим войском? Догоню ли я их?

– Гонись за ними, – ответил Вечный. – Ты непременно догонишь и освободишь пленённых людей.

9Давуд и с ним шестьсот человек пришли к реке Бесор, где некоторые остановились, 10потому что двести человек были слишком утомлены, чтобы перебраться через реку. Но Давуд и четыреста человек продолжили погоню.

11Они встретили в поле одного египтянина и привели его к Давуду. Они дали ему хлеба и напоили его водой, 12ещё они дали ему инжир и две связки изюма. Он поел, и к нему вернулись силы, потому что он не ел хлеба и не пил воды три дня и три ночи.

13Давуд спросил его:

– Чей ты и откуда пришёл?

Он ответил:

– Я египтянин, раб одного амаликитянина. Мой господин оставил меня, когда я заболел три дня назад. 14Мы совершили набег на южные земли: на керетитов, на иудеев и на потомков Халева. Ещё мы сожгли Циклаг.

15Давуд спросил его:

– Ты можешь провести меня к этому войску?

Он ответил:

– Поклянись мне Аллахом, что не убьёшь меня и не вернёшь моему господину, и я проведу тебя к нему.

16Когда он привёл Давуда, амаликитяне, рассеявшись по всей округе, ели, пили и праздновали, потому что в земле филистимлян и в Иудее они взяли огромную добычу. 17Давуд сражался с ними с сумерек до вечера следующего дня, и никто из них не скрылся, кроме четырёхсот юношей, которые сели на верблюдов и бежали. 18Давуд вернул всё, что забрали амаликитяне, и освободил двух своих жён. 19Ничего не пропало: ни малого, ни большого, ни сыновей, ни дочерей, ни добычи – ничего из того, что было отнято. Давуд вернул всё. 20Он также забрал все отары и стада амаликитян, и его люди гнали их впереди остального скота, говоря:

– Это добыча Давуда.

Распределение добычи

21Давуд пришёл к тем двум сотням человек, которые были слишком утомлены, чтобы идти за ним, и которых оставили у реки Бесор. Они вышли навстречу Давуду и людям, бывшим с ним. Когда Давуд приблизился к этим людям, он приветствовал их. 22Но все злые и недостойные люди, из тех, кто пошёл за Давудом, говорили:

– Они не выходили с нами, и мы не будем делиться с ними добычей, которую отвоевали. Каждый может взять только свою жену и детей и идти.

23Давуд ответил:

– Нет, братья мои, не распоряжайтесь так тем, что дал нам Вечный. Он защитил нас и отдал в наши руки войско, которое выступило против нас. 24Кто станет слушать вас в этом деле? Доля человека, который остался с обозом, должна быть такой же, как доля того, кто ходил сражаться. Разделить нужно всем поровну.

25С того дня и впредь Давуд сделал это законом и правилом, оно действует и до сегодняшнего дня.

26Когда Давуд пришёл в Циклаг, он послал часть добычи старейшинам Иудеи, которые были его друзьями, говоря:

– Вот вам подарок из добычи, взятой у врагов Вечного.

27Он послал её тем, кто были в Вефиле, Рамоте Негевском, Иаттире, 28Ароере, Сифмоте, Эштемоа, 29Ракале, в городах иерахмеилитов и кенеев, 30в Хорме, Бор-Ашане, Атахе, 31Хевроне и во всех местах, где скитались Давуд и его люди.