1 Hari 18 – TCB & CARSA

Tagalog Contemporary Bible

1 Hari 18:1-46

Pinatunayan ni Elias na siyaʼy Totoong Propeta ng Dios

1Tatlong taon nang walang ulan. Isang araw, sinabi ng Panginoon kay Elias, “Humayo ka at makipagkita kay Ahab, dahil pauulanin ko na.” 2Kaya pumunta si Elias kay Ahab.

Malubha ang taggutom sa Samaria. 3Kaya ipinatawag ni Ahab si Obadias na siyang namamahala sa palasyo niya. (Si Obadias ay lubos na gumagalang sa Panginoon. 4Nang pinapatay ni Jezebel ang mga propeta ng Panginoon, itinago ni Obadias ang 100 propeta sa dalawang kweba, 50 bawat kweba, at binigyan niya sila ng pagkain at tubig doon.) 5Sinabi ni Ahab kay Obadias, “Puntahan natin ang lahat ng bukal at lambak sa ating bansa, baka sakaling makakita tayo ng mga damo para sa ating mga kabayo at mga mola,18:5 mola: sa Ingles, “mule.” Hayop na parang kabayo. para hindi na natin sila kailangang katayin.” 6Kaya naghati sila ng lugar kung saan sila pupunta. Agad silang pumunta sa kani-kanilang direksyon.

7Habang naglalakad si Obadias, nakasalubong niya si Elias. Nakilala niya si Elias, kaya yumukod siya bilang paggalang, at sinabi, “Kayo po ba iyan, Ginoong Elias?” 8Sumagot si Elias, “Oo. Ngayon, humayo ka at sabihin mo sa iyong amo na si Ahab na nandito ako.” 9Pero sinabi ni Obadias, “Huwag po ninyong ilagay sa panganib ang buhay ko kay Ahab, dahil wala naman akong nagawang kasalanan sa inyo. 10Nagsasabi po ako ng totoo sa presensya ng buhay na Panginoon na inyong Dios, na walang bansa o kaharian na hindi padadalhan ng aking amo ng tao para hanapin kayo. Kapag sinasabi ng mga pinuno ng mga bansa at mga kaharian na wala kayo sa lugar nila, pinasusumpa pa sila ni Ahab na hindi talaga nila kayo nakita. 11At ngayon, inuutusan nʼyo po ako na pumunta sa aking amo at sabihin sa kanya na nandito kayo? 12Paano kung sa sandaling pag-alis ko ay dalhin kayo ng Espiritu ng Panginoon sa lugar na hindi ko alam? Kapag dumating si Ahab dito na wala kayo, papatayin niya ako. Pero, Ginoong Elias, mula pa sa pagkabata ko ay naglilingkod na ako sa Panginoon. 13Hindi nʼyo ba nabalitaan ang ginawa ko noong pinapatay ni Jezebel ang mga propeta ng Panginoon? Itinago ko ang 100 propeta ng Panginoon sa dalawang kweba, 50 sa bawat kweba, at binibigyan ko sila ng pagkain at tubig doon. 14At ngayon inuutusan ninyo akong pumunta sa aking amo at sabihin sa kanya na nandito kayo? Papatayin po niya ako!”

15Sinabi ni Elias, “Sumusumpa ako sa buhay na Panginoong Makapangyarihan, na aking pinaglilingkuran, na makikipagkita ako kay Ahab sa araw na ito.”

16Kaya pumunta si Obadias kay Ahab at sinabi sa kanya na naroon si Elias, at lumakad si Ahab para makipagkita kay Elias. 17Nang makita ni Ahab si Elias, sinabi niya, “Ikaw ba talaga iyan, ang nanggugulo sa Israel?” 18Sumagot si Elias, “Hindi ako ang nanggugulo sa Israel, kundi ikaw at ang pamilya ng iyong ama. Dahil itinakwil ninyo ang mga utos ng Panginoon at sinamba ninyo ang mga dios-diosang si Baal. 19Ngayon, tipunin mo ang lahat ng mamamayan ng Israel para samahan nila ako sa Bundok ng Carmel. At papuntahin mo rin ang 450 propeta ni Baal at ang 400 propeta ni Ashera, na pinapakain ni Jezebel.”

20Kaya tinipon ni Ahab ang lahat ng mamamayang Israelita at ang mga propeta sa Bundok ng Carmel. 21Lumapit si Elias sa mga tao at sinabi, “Hanggang kailan pa ba kayo mag-aalinlangan? Kung ang Panginoon ang totoong Dios, sundin ninyo siya, pero kung si Baal ang totoong Dios, sundin ninyo ito.” Pero hindi sumagot ang mga tao.

22Sinabing muli ni Elias sa kanila, “Ako na lang ang natitira sa mga propeta ng Panginoon, pero si Baal ay may 450 propeta. 23Ngayon, dalhan ninyo kami ng dalawang toro. Pagkatapos, pumili ang mga propeta ni Baal ng kanilang kakatayin at ilagay ito sa ibabaw ng gatong, pero hindi ito sisindihan. Ganoon din ang gagawin ko sa isang toro; ilalagay ko rin ito sa ibabaw ng gatong at hindi ko rin ito sisindihan. 24Pagkatapos, manalangin kayo sa inyong dios, at mananalangin din ako sa Panginoon. Ang sasagot sa pamamagitan ng apoy ang siyang totoong Dios.” At sumang-ayon ang mga tao.

25Sinabi ni Elias sa mga propeta ni Baal, “Kayo ang mauna dahil marami kayo. Mamili kayo ng isang toro at ihanda ninyo. Manalangin na kayo sa inyong dios, pero huwag ninyong sisindihan ang gatong.” 26Kaya kinuha ng mga propeta ni Baal ang toro na dinala sa kanila, at inihanda ito. Pagkatapos, nanalangin sila kay Baal mula umaga hanggang tanghali. Sumigaw sila, “O Baal, sagutin mo kami!” Sumayaw-sayaw pa sila sa paligid ng altar na ginawa nila. Pero walang sumagot.

27Nang tanghaling-tapat na, ininsulto na sila ni Elias. Sabi niya, “Sige lakasan nʼyo pa ang pagsigaw, dios naman siya! Baka nagbubulay-bulay lang siya, o nagpapahinga,18:27 nagpapahinga: o, nagbabawas. o may pinuntahan, o nakatulog at kailangang gisingin.” 28Kaya sumigaw pa sila nang malakas at sinugatan ang mga katawan nila ng sibat at espada ayon sa kinaugalian nila, hanggang sa dumanak ang dugo. 29Lumipas ang tanghali, tuloy-tuloy pa rin ang pagsigaw nila hanggang lumampas na ang takdang oras ng paghahandog,18:29 hanggang … paghahandog: sa literal, hanggang sa pag-aalay ng handog. Ginagawa ito sa paglubog ng araw. pero wala pa ring sumagot sa kanila.

30Nagsalita si Elias sa lahat ng tao, “Lumapit kayo sa akin.” At nagsilapit ang mga tao sa kanya. Inayos niya ang altar ng Panginoon na nagiba. 31Kumuha siya ng 12 bato na sumisimbolo ng 12 lahi ng mga anak ni Jacob, ang tao na pinangalanan ng Panginoon na Israel. 32Ginawa niyang altar ang mga bato para sa Panginoon at ginawan ng kanal ang paligid ng altar. Ang kanal ay kayang malagyan ng tatlong galong butil. 33Iniayos niya nang mabuti ang panggatong sa altar, kinatay ang toro at inilapag ito sa ibabaw ng gatong. Pagkatapos, sinabi niya sa mga tao, “Buhusan ninyo ng apat na tapayang tubig ang handog at panggatong.” Matapos nilang gawin ito, 34sinabi ni Elias, “Buhusan ninyo ulit.” Pagkatapos nilang buhusan, sinabi ulit ni Elias, “Buhusan pa ninyo sa ikatlong pagkakataon.” Sinunod nila ang sinabi ni Elias, 35at umagos ang tubig sa paligid ng altar, at napuno ang kanal.

36Nang oras na ng paghahandog, lumapit si Propeta Elias sa altar at nanalangin. Sinabi niya, “Panginoon, Dios ni Abraham, ni Isaac at ni Jacob,18:36 Jacob: sa Hebreo, Israel. patunayan ninyo sa araw na ito, na kayo ang Dios ng Israel at ako ang inyong lingkod, at ginawa ko ang lahat ng ito ayon sa utos ninyo. 37Panginoon, dinggin nʼyo po ako, para malaman ng mga tao na kayo ang Panginoon, ang Dios, at nais nʼyo silang magbalik-loob sa inyo.”

38Dumating agad ang apoy na galing sa Panginoon, at sinunog nito ang handog, ang gatong, ang mga bato at ang lupa, at natuyo ang kanal. 39Nang makita ito ng lahat ng tao, nagpatirapa sila at sinabi, “Ang Panginoon ang siyang Dios! Ang Panginoon ang siyang Dios!” 40Iniutos agad ni Elias sa mga tao, “Dakpin ninyo ang mga propeta ni Baal. Dapat walang makatakas sa kanila!” Dinakip ang lahat ng propeta ni Baal at dinala nila Elias sa Lambak ng Kishon at pinagpapatay. 41Sinabi ni Elias kay Ahab, “Humayo ka, kumain at uminom, dahil paparating na ang malakas na ulan.” 42Kaya humayo si Ahab para kumain at uminom, pero si Elias ay umakyat sa bundok ng Carmel at nanalangin, na nakaluhod at nakayuko sa lupa. 43Pagkatapos, sinabi niya sa kanyang utusan, “Umakyat ka at tumingin sa dagat.” At sinunod ito ng utusan.

Pagbalik niya kay Elias, sinabi niya, “Wala po akong nakikita.” Pitong beses na sinabi ni Elias na bumalik siya at tumingin. 44Nang ikapitong pagbalik niya, sinabi niya kay Elias, “May nakita po akong ulap na maitim na kasinlaki ng palad ng tao, na pumapaibabaw mula sa laot.” Kaya sinabi ni Elias, “Humayo ka at sabihin kay Ahab na sumakay siya sa kanyang karwahe at umuwi bago pa siya maabutan ng ulan.”

45Di nagtagal, dumilim ang langit dahil sa makapal na ulap. Humangin at umulan nang malakas, at sumakay si Ahab sa karwahe at pumunta sa Jezreel. 46Pinalakas ng Panginoon si Elias. Ibinigkis niya sa baywang ang balabal niya at tumakbo, at nauna pa kay Ahab papunta sa Jezreel.

Священное Писание (Восточный перевод), версия с «Аллахом»

3 Царств 18:1-46

Ильяс возвращается в Исраил

1Спустя долгое время, на третьем году засухи, к Ильясу было слово Вечного:

– Иди и предстань перед Ахавом, и Я пошлю на землю дождь.

2И Ильяс пошёл, чтобы предстать перед Ахавом.

В Самарии был страшный голод, 3и Ахав призвал Авдия, распорядителя его дворца.

(Авдий глубоко почитал Вечного. 4Когда Иезевель истребляла пророков Вечного, Авдий спрятал сто пророков в двух пещерах – по пятьдесят в каждой – и снабжал их пищей и водой.)

5Ахав сказал Авдию:

– Иди по стране ко всем источникам воды и рекам. Может быть, мы сможем найти траву, чтобы прокормить лошадей и мулов, и нам не придётся их убивать.

6Они поделили между собой землю, которую собирались обойти, и Ахав пошёл в одну сторону, а Авдий пошёл в другую. 7Когда Авдий был в пути, ему повстречался Ильяс. Авдий узнал его, пал лицом на землю и сказал:

– Ты ли это, мой господин Ильяс?

8– Я, – ответил тот. – Иди, скажи хозяину: «Ильяс здесь».

9– Чем я согрешил, – спросил Авдий, – что ты отдаёшь твоего раба в руки Ахава на казнь? 10Верно, как и то, что жив Вечный, твой Бог, – нет ни такого народа, ни царства, куда мой господин ни посылал бы искать тебя. И всякий раз, когда в том царстве или в народе говорили, что тебя там нет, он брал с них клятву, что они не смогли тебя отыскать. 11А теперь ты говоришь: «Пойди, скажи хозяину, что Ильяс здесь». 12Я уйду от тебя, а Дух Вечного унесёт тебя, не знаю куда. Я приду и скажу Ахаву, он тебя не найдёт и убьёт меня. А я, твой раб, чту Вечного с юности. 13Разве моему господину не рассказывали, что я сделал, когда Иезевель убивала пророков Вечного? Я спрятал сто пророков в двух пещерах, по пятьдесят в каждой, и снабжал их пищей и водой. 14А теперь ты говоришь мне пойти к моему хозяину и сказать: «Ильяс здесь». Да он меня убьёт!

15Ильяс сказал:

– Верно, как и то, что жив Вечный, Повелитель Сил, – я непременно предстану сегодня перед Ахавом.

Ильяс и пророки Баала на горе Кармил

16Авдий отправился навстречу Ахаву и всё рассказал ему. Тогда Ахав пошёл навстречу Ильясу. 17Увидев его, он сказал:

– Это ты навёл беду на Исраил?

18– Не я навёл беду на Исраил, – ответил Ильяс, – а ты и дом твоего отца. Вы оставили повеления Вечного и пошли за статуями Баала. 19Пошли же людей и собери народ со всего Исраила ко мне на гору Кармил. И приведи четыреста пятьдесят пророков Баала и четыреста пророков Ашеры, которые едят со стола Иезевели.

20Ахав послал известить всех исраильтян и собрал пророков на гору Кармил. 21Ильяс вышел к народу и сказал:

– Сколько ещё вы будете пытаться усидеть на двух стульях? Если Вечный – это Бог, идите за Ним, а если Баал, то идите за ним.

Народ не отвечал ему ни слова. 22Тогда Ильяс сказал им:

– Из пророков Вечного остался я один, а у Баала пророков – четыреста пятьдесят человек. 23Пусть нам приведут двух быков. Затем пусть они выберут себе одного, разрежут его на куски и положат на дрова, но не поджигают их. Я подготовлю другого быка, положу его на дрова, но не подожгу их. 24И тогда вы призовёте имя вашего бога, а я призову имя Вечного. Бог, Который ответит огнём, и есть истинный Бог.

И весь народ сказал:

– Хорошо.

25Ильяс сказал пророкам Баала:

– Выберите одного из двух быков и приготовьте его первыми, раз вас так много. Призывайте имя своего бога, но не зажигайте огня.

26Они взяли быка, которого им дали, и подготовили его. Они призывали имя Баала с утра до полудня.

– Баал, ответь нам! – кричали они.

Но отклика не было, никто не отвечал. И они скакали вокруг сделанного ими жертвенника. 27В полдень Ильяс начал насмехаться над ними.

– Кричите громче! – говорил он. – Он же бог! Наверное, он задумался, или отошёл по нужде, или путешествует. А может быть, он спит, и его нужно разбудить.

28Они кричали громче и, по своему обычаю, резали себя мечами и копьями, пока не полилась кровь. 29Миновал полдень, а они продолжали неистовствовать до времени вечернего жертвоприношения18:29 То есть примерно до трёх часов пополудни (см. Исх. 29:38-41; Чис. 28:3-8).. Но ни отклика, ни ответа, ни отзыва не было. 30Тогда Ильяс сказал народу:

– Подойдите ко мне.

Они подошли к нему, и он восстановил разрушенный жертвенник Вечного. 31Ильяс взял двенадцать камней – по числу родов, произошедших от Якуба, которому Вечный сказал: «Твоё имя будет Исраил». 32Из этих камней он сложил жертвенник во имя Вечного и выкопал вокруг него ров вместимостью в пятнадцать литров18:32 Букв.: «две саты зерна».. 33Он разложил дрова, разрезал быка на части и положил его на дрова. 34Затем он сказал:

– Наполните четыре больших кувшина водой и вылейте её на жертву всесожжения и на дрова.

– Повторите, – сказал он.

И они повторили.

– Сделайте это в третий раз, – сказал он.

И они сделали это в третий раз.

35Вода лилась вокруг жертвенника и даже наполнила ров. 36Когда пришло время жертвоприношения, пророк Ильяс подошёл и сказал:

– Вечный, Бог Ибрахима, Исхака и Якуба18:36 Букв.: «Исраила». Аллах дал Якубу новое имя – Исраил (см. Нач. 32:27-28)., пусть откроется сегодня, что Ты – Бог в Исраиле, а я – Твой раб и совершил всё это по Твоему слову! 37Ответь мне, Вечный, ответь мне, чтобы этот народ узнал, что Ты, Вечный, – Бог, и что Ты вновь обращаешь их сердца.

38Тогда сошёл огонь Вечного и пожрал жертву всесожжения, дрова, камни и почву, и поглотил воду во рву. 39Увидев это, весь народ пал лицом на землю и закричал:

– Вечный есть Бог! Вечный есть Бог!

40А Ильяс приказал им:

– Схватите пророков Баала! Смотрите, чтобы ни один не скрылся!

Они схватили их, а Ильяс отвёл их к реке Кишон и там предал их смерти18:40 См. Втор. 13:1-5, 12-15; 17:2-7..

Конец засухи

41Ильяс сказал Ахаву:

– Иди, ешь и пей, потому что вот он, шум ливня!

42И Ахав пошёл есть и пить, а Ильяс поднялся на вершину Кармила, опустился на корточки и положил своё лицо между колен.

43– Пойди, посмотри в сторону моря, – сказал он слуге.

Тот пошёл и посмотрел.

– Ничего нет, – сказал он.

Семь раз Ильяс говорил: «Иди снова». 44На седьмой раз слуга сказал:

– С моря поднимается облако, размером не больше ладони.

Ильяс сказал:

– Пойди и скажи Ахаву: «Запрягай колесницу и поезжай, чтобы тебя не застал дождь».

45Тем временем небо потемнело от облаков, поднялся ветер, начался сильный ливень, и Ахав поехал в город Изреель. 46А на Ильяса сошла сила Вечного, и, заправив плащ под пояс, он бежал всю дорогу до Изрееля перед Ахавом.