Jezus przed Piłatem
1Następnego dnia, wczesnym rankiem, najwyżsi kapłani, starsi i przywódcy religijni zebrali się razem z całą Wysoką Radą i postanowili przekazać Jezusa pod zbrojną eskortą Piłatowi, rzymskiemu gubernatorowi. 2A gdy przyprowadzono Jezusa do Piłata, ten zapytał Go:
—Jesteś Królem Żydów?
—Sam to potwierdzasz—odpowiedział mu Jezus.
3A ponieważ, obecni tam, najwyżsi kapłani ciągle wysuwali przeciwko Niemu wiele zarzutów, 4Piłat zapytał Go:
—Czemu nic nie mówisz? Czy nie słyszysz tych wszystkich oskarżeń?
5Lecz, ku jego wielkiemu zdziwieniu, Jezus nie odezwał się już ani słowem.
6A był zwyczaj, że raz w roku, na święto Paschy, Piłat uwalniał na prośbę ludu jednego żydowskiego więźnia. 7W tym czasie przebywał właśnie w więzieniu Barabasz, skazany wraz z innymi za morderstwo popełnione podczas rozruchów. 8Gdy więc, jak co roku, przed rezydencją Piłata, zebrali się ludzie proszący o uwolnienie więźnia, gubernator zapytał ich:
9—Czy chcecie, abym uwolnił Króla Żydów?
10Zorientował się bowiem, że to najwyżsi kapłani z nienawiści uknuli ten spisek przeciwko Jezusowi. 11Kapłani jednak podburzyli tłum i ten, zamiast o Jezusa, prosił o uwolnienie Barabasza.
12—Co mam zatem zrobić z Królem Żydów?—kontynuował Piłat.
13—Ukrzyżuj go!—zawołali w odpowiedzi.
14—Ale dlaczego?—dopytywał Piłat. —Jakie przestępstwo popełnił?
Oni jednak nie słuchali go i coraz głośniej wołali:
—Ukrzyżuj go!!!
15Chcąc więc zadowolić tłum, Piłat uwolnił Barabasza. Jezusa natomiast kazał ubiczować i skazał na śmierć przez ukrzyżowanie.
Żołnierze śmieją się z Jezusa
16Żołnierze wyprowadzili Go na dziedziniec i zwołali cały oddział. 17Ubrali Go w purpurowy płaszcz i włożyli na Jego głowę koronę uplecioną z długich, ostrych cierni. 18Potem, niby to oddając Mu honory, wykrzykiwali:
—Niech żyje Król Żydów!
19I bili Go po głowie trzcinowym kijem, pluli na Niego i drwiąc padali na kolana, aby oddać Mu pokłon. 20Gdy im się to znudziło, ściągnęli z Niego purpurowy płaszcz, nałożyli Mu z powrotem Jego własne ubranie i poprowadzili na ukrzyżowanie.
Ukrzyżowanie
21Po drodze zmusili przechodzącego tamtędy Szymona z Cyreny, ojca Aleksandra i Rufusa, aby niósł Jego krzyż. 22W ten sposób doprowadzili Jezusa na miejsce zwane Golgotą (to znaczy: „Czaszką”). 23Tam podali Mu do picia wino zaprawione gorzkimi ziołami, ale nie chciał go pić.
24Potem Go ukrzyżowali, a o Jego ubranie rzucili losy, aby ustalić, co kto ma wziąć. 25Była godzina dziewiąta rano. 26Do krzyża przybito tabliczkę z opisem Jego winy: „Król Żydów”. 27Po obu stronach Jezusa ukrzyżowano dwóch przestępców. 28I tak spełniły się słowa Pisma: „Zaliczono Go do przestępców”. 29Przechodzący obok ludzie śmiali się z Niego. Patrzyli z pogardą i wołali:
—Widzisz, jak skończyłeś? Mówiłeś, że potrafisz zburzyć i w trzy dni odbudować świątynię! 30Skoro jesteś taki mocny, uratuj teraz siebie samego i zejdź z krzyża!
31Stali tam również najwyżsi kapłani i inni przywódcy religijni. Oni także naśmiewali się z Jezusa:
—Innych potrafił ratować, a siebie uratować nie może! 32Taki z niego Mesjasz, Król Izraela? Niech zejdzie z krzyża. Jeśli to zrobi, uwierzymy mu!
Również przestępcy, wiszący obok Jezusa, naśmiewali się z Niego.
Śmierć Jezusa
33Nagle, około południa, całą ziemię okrył mrok i aż do godziny trzeciej było ciemno. 34Wtedy właśnie Jezus głośno zawołał:
—Eloi, Eloi, lema sabachthani! (co znaczy: „Boże mój, Boże mój, czemu Mnie opuściłeś?”).
35Stojący w pobliżu ludzie sądzili, że woła proroka Eliasza. 36Jakiś człowiek pobiegł nawet po gąbkę, nasączył ją kwaśnym winem i podał Jezusowi, żeby się napił.
—Zobaczmy, czy zjawi się Eliasz i pomoże mu zejść!—wytłumaczył zebranym.
37Lecz Jezus wydał jeszcze jeden okrzyk i skonał. 38W tej samej chwili zasłona w świątyni, oddzielająca miejsce najświętsze, rozdarła się na dwie części—od góry aż do dołu. 39A rzymski dowódca, który stał obok krzyża i widział, jak Jezus umiera, zawołał:
—To naprawdę był Syn Boży!
40Kilka kobiet z daleka przyglądało się temu wszystkiemu—między innymi Maria z Magdali, Maria—matka Jakuba Mniejszego i Józefa, oraz Salome. 41Wierzyły one w Jezusa i służyły Mu pomocą, gdy przebywał w Galilei. A teraz, wraz z wieloma innymi kobietami, przyszły za Nim do Jerozolimy.
Pogrzeb Jezusa
42Ponieważ wszystko to wydarzyło się w dniu poprzedzającym szabat, 43pewien powszechnie szanowany członek Wysokiej Rady, Józef z Arymatei, oczekujący nadejścia królestwa Bożego, zdobył się na odwagę i pod wieczór przyszedł do Piłata z prośbą o wydanie mu ciała Jezusa. 44Piłat nie wierzył, że Jezus już nie żyje. Aby sprawdzić tę wiadomość, wezwał dowódcę odpowiedzialnego za ukrzyżowanie. 45Gdy uzyskał od niego potwierdzenie, zezwolił Józefowi zabrać ciało. 46Wtedy Józef kupił długie lniane płótno, owinął nim zdjęte z krzyża ciało Jezusa i złożył je w grobie, który był wykuty w skale. Wejście do grobu zamknięto przy pomocy ogromnego kamienia. 47Maria z Magdali oraz Maria—matka Józefa, dokładnie zobaczyły, gdzie położono Jezusa.
Иисус на допросе у Пилата
(Мат. 27:1-2, 11-14; Лк. 23:1-5; Ин. 18:28-38)
1Рано утром первосвященники, старейшины, учители Закона и весь Высший Совет приняли решение. Они, связав Иисуса, отвели и передали Его Пилату15:1 Пилат – Понтий Пилат был римским наместником в Иудее с 26 по 36 гг..
2Пилат спросил Его:
– Ты – Царь иудеев?
– Ты сам так говоришь, – ответил Иисус.
3Первосвященники выдвигали против Иисуса много обвинений, 4и Пилат опять спросил Его:
– Ты ничего не отвечаешь? Видишь, как много против Тебя обвинений.
5Но, к удивлению Пилата, Иисус и на это ничего не отвечал.
Пилат осуждает Иисуса на распятие
(Мат. 27:15-26; Лк. 23:13-25; Ин. 18:39–19:16)
6На Пасху Пилат обычно отпускал одного из заключенных, по выбору народа. 7В это время в заключении находился человек по имени Варавва15:7 Это имя переводится как «сын отца»., который вместе со своими сообщниками совершил убийство во время бунта. 8Толпа стала просить у Пилата, чтобы он сделал то, что обычно делал для них.
9– Хотите, чтобы я отпустил вам «Царя иудеев»? – спросил Пилат.
10Он знал, что первосвященники предали Иисуса из зависти. 11Первосвященники же подговорили толпу просить, чтобы отпустил лучше Варавву.
12– Что же мне тогда делать с Тем, Кого вы называете Царем иудеев? – спросил Пилат.
13– Распни Его! – закричала толпа.
14– За что? Какое зло сделал Он? – спросил Пилат.
Однако толпа кричала все громче:
– Распни Его!
15Пилат, чтобы удовлетворить толпу, освободил им Варавву, а Иисуса отдал на распятие, приказав сперва бичевать Его.
Римские солдаты издеваются над Иисусом
(Мат. 27:27-31; Ин. 19:2-3)
16Солдаты отвели Иисуса во двор резиденции наместника и созвали весь полк. 17Они одели Его в пурпурную мантию и, сплетя венок из терновника, надели на Него.
18– Да здравствует Царь иудеев! – приветствовали они.
19Они били Его тростью по голове и плевали на Него, падали перед Ним на колени и кланялись Ему. 20Вдоволь наиздевавшись, они сняли с Него пурпурную мантию, одели Иисуса в Его собственную одежду и вывели на распятие.
Иисуса ведут на распятие
(Мат. 27:32-34; Лк. 23:26-31; Ин. 19:17)
21По дороге они остановили человека, шедшего с поля, – это был Симон из Кирены, отец Александра и Руфа, – и заставили его нести крест. 22Иисуса привели на место, называемое Голгофа (что означает «Лобное место»15:22 Лобное место – букв.: «Череп». Этот холм имел такое название, по всей вероятности, из-за своей формы, напоминавшей человеческий череп.). 23Солдаты дали Ему вино, смешанное со смирной15:23 Смирна (мирра) – приятно пахнущая смола растущего в Аравии растения., но Он не стал пить.
Казнь Иисуса
(Мат. 27:35-44; Лк. 23:32-43; Ин. 19:18-24)
24Они распяли Иисуса, а Его одежду разделили между собой, бросая жребий, кому что взять15:24 См. Пс. 21:19.. 25Когда Его распяли, был третий час15:25 То есть девять часов утра.. 26Надпись, указывавшая Его вину, гласила: «ЦАРЬ ИУДЕЕВ». 27Вместе с Ним распяли и двух разбойников15:27 Или: «мятежников»., одного по правую, другого по левую сторону от Него. 28И исполнилось Писание, где говорится: «И был причислен к преступникам»15:28 Ст. 28 отсутствует в древнейших рукописях Евангелия от Марка. См. Ис. 53:12.. 29Проходившие мимо бранили Его. Качая головами15:29 См. Пс. 21:8., они говорили:
– Ну что? Ты ведь собирался разрушить храм и в три дня отстроить его! 30Спаси Себя, сойди с креста!
31Первосвященники и учители Закона тоже насмехались над Иисусом:
– Спасал других, – говорили они, – а Себя спасти не может! 32Христос, Царь Израиля! Пусть Он сойдет с креста, чтобы мы увидели и поверили.
Также оскорбляли Его и распятые вместе с Ним.
Иисус умирает на кресте
(Мат. 27:45-56; Лк. 23:44-49; Ин. 19:28-30)
33В шестом же часу по всей земле стало темно, и это продолжалось до девятого часа15:33 То есть до трех часов дня..
34В девятом часу Иисус громко крикнул:
– Элои, Элои, лема савахтани?15:34 Эти слова произнесены Иисусом на арамейском языке. – (что означает: «Боже Мой, Боже Мой, почему Ты Меня оставил?»15:34 Пс. 21:2.)
35Некоторые из стоявших поблизости, услышав это, сказали:
– Слышите, Илию зовет!15:35 На еврейском языке имя Илия и выражение «Бог мой» звучат очень похоже.
36Один из них подбежал и, пропитав губку кислым вином, насадил ее на палку и дал Ему пить15:36 См. Пс. 68:22..
– Подождите, давайте посмотрим, придет Илия снять Его или нет, – сказал он.
37Громко вскрикнув, Иисус испустил дух. 38И завеса в храме разорвалась надвое сверху донизу15:38 Это была внутренняя завеса храма, которая отделяла «Святое» от «Святого Святых» (см. Исх. 26:31-35). Описанное событие символизирует открывшийся нам благодаря жертве Иисуса свободный доступ в присутствие Бога (см. Евр. 10:19-22).. 39Стоявший напротив Иисуса сотник, увидев, как Он испустил дух, сказал:
– Этот Человек действительно был Сыном Бога!
40Там были и женщины, которые издали наблюдали за происходящим. Среди них была Мария Магдалина, Мария, мать Иакова младшего и Иосии, и Саломия. 41Они следовали за Иисусом, когда Он был в Галилее, и прислуживали Ему. Там было много и других женщин, которые пришли с Ним в Иерусалим.
Погребение Иисуса
(Мат. 27:57-61; Лк. 23:50-56; Ин. 19:38-42)
42Был день приготовления к субботе. Вечером 43Иосиф из Аримафеи, влиятельный член Совета, который и сам был из числа ожидавших Божьего Царства, осмелился пойти к Пилату и попросить тело Иисуса. 44Пилат удивился, услышав, что Иисус так скоро умер. Он позвал сотника и спросил, давно ли Иисус умер. 45Узнав от сотника, что Иисус действительно мертв, он отдал тело Иосифу. 46Иосиф купил льняное полотно, снял тело, обернул его полотном и положил в вырубленную в скале гробницу. Ко входу в гробницу он привалил камень. 47А Мария Магдалина и Мария, мать Иосии, видели, куда Он был положен.
