Upadek potężnego miasta
1Po tym wszystkim zobaczyłem innego anioła, zstępującego z nieba. Posiadał on ogromną władzę, a jego blask rozjaśnił całą ziemię. 2Donośnym głosem zawołał on:
„Upadł potężny Babilon”
i stał się mieszkaniem demonów,
siedliskiem złych duchów
oraz schronieniem nieczystych ptaków i zwierząt.
3Miasto to było bowiem prostytutką,
która upajała mieszkańców ziemi rozwiązłością.
Grzeszyli z nią władcy całego świata,
a ludzie interesu zdobyli majątek,
dzięki jej wielkiemu przepychowi.
4Następnie usłyszałem jeszcze inny głos, wołający z nieba:
„Wy, którzy należycie do Boga,
musicie wyjść z tego miasta”,
aby nie mieć udziału w jego grzechach
i nie doświadczyć spadających na nie klęsk.
5Gdyby grzechy Babilonu ułożono na stosie,
sięgnęłyby bowiem aż do nieba
—Bóg widzi całe jego zło!
6Postąpcie z tym miastem tak,
jak ono postępowało z wami,
a nawet wymierzcie mu podwójna karę.
Niech wypije dwukrotnie więcej niż ci,
których wcześniej upajało.
7Dotychczas żyło w luksusie
i używało przyjemności,
teraz więc odpłaćcie mu cierpieniem i bólem.
Myślało sobie bowiem w sercu,
że zawsze będzie żyć jak królowa
i nigdy nie zazna smutku ani cierpienia.
8Dlatego jednego dnia
spadną na to miasto wszystkie klęski:
ból, głód oraz śmierć.
I pochłonie je ogień!
Pan, który je osądzi,
jest potężnym Bogiem!
9Władcy świata, którzy uczestniczyli w rozwiązłości tego miasta i czerpali z tego przyjemność, zapłakali i pogrążyli się w smutku, widząc unoszący się nad nim dym. 10Patrząc z daleka, przejęci i przerażeni losem Babilonu, zawołali:
„To straszne, co spotkało Babilon!
Tak wielkie nieszczęście
w jednej chwili spadło na to potężne miasto!”.
11Nad losem Babilonu ubolewali również handlowcy z całego świata, ponieważ stracili zbyt na swoje towary: 12złoto, srebro, kamienie szlachetne, perły, czysty len, purpurę, jedwab, szkarłat, pachnące drewno, wyroby z kości słoniowej oraz szlachetnego drewna, brązu, stali i marmuru. 13Babilon nie będzie już kupować wyszukanych przypraw oraz perfum, mirry, kadzidła, wina, oliwy, najlepszej mąki i zboża, bydła, owiec, koni, wozów oraz ludzkich ciał i dusz.
14Płacząc nad Babilonem, powiedzieli: „To, co tak bardzo kochałeś, przeminęło. Zniknął już bowiem otaczający cię splendor i luksus—wszystko to bezpowrotnie przepadło!”.
15Ludzie, którzy—dzięki handlowi z Babilonem—zdobyli majątek, stanęli z daleka, przerażeni jego cierpieniem. Płacząc i rozpaczając nad jego losem, powiedzieli:
16„To straszne, co spotkało to potężne miasto!
Nosiło ono najlepsze ubrania,
z czystego lnu, purpury i szkarłatu,
oraz biżuterię ze złota,
szlachetnych kamieni i pereł.
17Bogactwo to przepadło jednak w jednej chwili”.
Armatorzy, kapitanowie i załogi okrętów oraz wszyscy inni, którzy zarabiali na transporcie morskim, z daleka 18obserwowali pożar Babilonu i dym wznoszący się nad miastem. Poruszeni tym widokiem, wołali: „Czy jakieś inne miasto na świecie jest podobne do potężnego Babilonu?”. 19Posypywali głowy popiołem i zrozpaczeni krzyczeli:
„To straszne, co spotkało to potężne miasto!
Wszyscy armatorzy zdobyli majątek
dzięki jego wielkiemu bogactwu,
a teraz, w ciągu jednej chwili,
wszystko to zostało zniszczone!”.
20„Dla mieszkańców nieba,
dla świętych, proroków i apostołów
był to jednak powód do radości,
Bóg ukarał bowiem tych, którzy ich skrzywdzili”.
21Wtedy potężny anioł podniósł wielki głaz, ogromny jak młyńskie koło, i rzucił go w morze, wołając:
„Tak właśnie zostanie strącony potężny Babilon
i to będzie jego koniec!
22W mieście tym nie usłyszy się już śpiewu
ani dźwięki harfy, fletu czy trąbki.
Nikt już nie będzie tam prowadził interesów.
Nie usłyszy się tam nawet odgłosu mielenia ziarna.
23Nie zabłyśnie tam już żadne światło
ani nie zabrzmią radosne głosy nowożeńców.
Handlowcy miasta mieli władzę nad światem,
a czary Babilonu oszukały wszystkie narody.
24Miasto to jest również winne morderstw
—zabiło bowiem wielu proroków i świętych”.
Babilonia Asehweɛ
1Yei akyi, mehunuu ɔbɔfoɔ foforɔ sɛ ɔfiri ɔsoro reba fam. Na ɔwɔ tumi kɛseɛ na nʼanimuonyam hyerɛn asase so nyinaa. 2Ɔteaam dendeenden sɛ,
“ ‘Wahwe ase! Babilonia kɛseɛ ahwe ase!’
Adane ahonhommɔne tenaberɛ
ne ahonhom efi nyinaa atɛeɛ.
Nnomaa a wɔyɛ efi a wɔkyiri wɔn nyinaa te ne mu.
3Ɔde ne nsã a ɛyɛ nʼadwamammɔ a
ano yɛ den no maa nnipa nyinaa nomeeɛ.
Asase so ahene ne no bɔɔ adwaman,
na asase so adwadifoɔ nam nʼahonya mmorosoɔ so nyaa wɔn ho.”
4Afei, metee nne foforɔ bi a ɛfiri ɔsoro ka sɛ,
“Momfiri, me nkurɔfoɔ,
na moamfa mo ho amfra bɔne a ɔyɛ no mu,
na mo ne no ankyɛre nʼasotweɛ!
5Ɛfiri sɛ, wɔahyehyɛ ne bɔne atoatoa abɛduru soro,
na Onyankopɔn akae nʼawudie no.
6Sɛdeɛ ɔyɛɛ mo no, monyɛ no saa pɛpɛɛpɛ;
deɛ ɔyɛɛ mo biara no, montua ne so ka mprenu.
Nsa a ɔde maa mo no, monhyɛ no deɛ ano yɛ den mmɔho mmienu.
7Momma nʼayayadeɛ ne nʼawerɛhoɔ nnɔɔso
sɛ animuonyam ne ahonya a ɔpɛ maa ne ho no.
Ɛfiri sɛ, daa ɔka sɛ,
‘Mete ha sɛ ɔhemmaa;
menyɛ okunafoɔ,
na me werɛ renho da!’
8Yei enti, nʼamanehunu a ɛyɛ yadeɛ
awerɛhoɔ ne ɛkɔm bɛba ne so da bi.
Na wɔde ogya ahye no,
ɛfiri sɛ, Awurade Onyankopɔn a ɔbu no atɛn no yɛ kɛseɛ.
9“Sɛ asase so ahene a wɔne no bɔɔ adwaman, dii dɛ no hunu hye a wɔrehye no no wisie a, wɔbɛsu atwa agyaadwoɔ. 10Nʼamanehunu no hu a ɛyɛ enti, wɔbɛgyina akyiri asu sɛ,
“ ‘Due! Due, Ao, kuropɔn kɛseɛ,
Ao Babilonia, kuropɔn a ɛwɔ tumi!
Dɔnhwere baako pɛ mu, wʼatemmuo aba.’
11“Adwadifoɔ a wɔwɔ asase so nso su no ɛfiri sɛ, obiara ntɔ wɔn nneɛma bio. 12Obiara ntɔ sikakɔkɔɔ ne dwetɛ, ne aboɔden aboɔ ne nhweneɛ pa, ne nwera pa ne ntoma afasebire ne serekye ne tam kɔkɔɔ, ne nnua a ɛyɛ hwam nyinaa ne asonse adwinneɛ nyinaa, ne adwinneɛ a wɔde nnua a ɛwɔ din ayɛ, ne ayowaa ne dadeɛ ne abohemaa, 13ne pɛperɛ ne mmorɔngo, ne nnuhwam ne kurobo, ne hwamfufuo ne nsã ne ngo, ne asikyiresiam muhumuhu ne ayuo, ne nyɛmmoa ne nnwan ne apɔnkɔ ne nteaseɛnam ne nkoa ne nnipa akra.
14“Adwadifoɔ no bɛka sɛ, ‘Nneɛma pa a wopere hwehwɛeɛ no nyinaa ayera, na wʼahonya ne wʼanimuonyam no kɔ, na wo nsa renka bio.’ 15Adwadifoɔ a wɔnyaa wɔn ho wɔ kuro no mu no bɛgyina akyirikyiri ɛfiri sɛ, wɔsuro amanehunu a ɔrehunu no. Wɔbɛsu na wɔatwa agyaadwoɔ, 16na wɔaka sɛ:
“ ‘Due! Due, Ao, kuropɔn kɛseɛ a
ɔfira nwera pa ne ntoma afasebire ne tam kɔkɔɔ,
na sika ne aboɔden aboɔ ne nhwene pa bobɔ mu.
17Dɔnhwere pɛ, na saa ahonya dodoɔ yi asɛe.’
“Ahyɛnkafoɔ panin ne ɛhyɛn no mu nnipa, ne ɛhyɛn no mu adwumayɛfoɔ, ne wɔn a wɔka ho a wɔnya wɔn anoduane firi ɛhyɛn adwumayɛ mu no nyinaa gyinaa akyirikyiri. 18Wɔsuiɛ wɔ ɛberɛ a wɔhunuu ogya a ɛrehyeɛ no wisie no, wɔteam ka sɛ ‘Kuropɔn biara a ne kɛseɛ te sɛi mmaa da.’ ” 19Wɔtoo mfuturo guu wɔn atifi na wɔsu twaa agyaadwoɔ sɛ,
“ ‘Due! Due Ao kuropɔn kɛseɛ,
wo a wɔn a wɔwɔ ahyɛn wɔ wo mu no
nam wʼahonya so yɛɛ adefoɔ.
Na dɔnhwereɛ baako pɛ mu, wɔahwere biribiara!’
20“Ma wʼani nnye ne ho. Ao, ɔsoro!
Ahotefoɔ ne asomafoɔ ne
adiyifoɔ mo ani nnye!
Ɛkwan a ɔde mo faa so enti,
Onyankopɔn abu no atɛn.”
21Afei, ɔbɔfoɔ hoɔdenfoɔ bi faa ɛboɔ a ne kɛseɛ bɛyɛ sɛ owiyammoɔ to twenee ɛpo mu kaa sɛ,
“Saa ahoɔden yi ara
na wɔde bɛto Babilonia kɛseɛ no atwene,
a wɔrenhunu no bio.
22Wɔrente sankubɔfoɔ ne nnwomtofoɔ, atɛntɛbɛnbɔfoɔ ne totorobɛntohyɛnfoɔ nka bio wɔ mo mu.
Wɔrenhunu odwumfoɔ biara wɔ wo mu bio.
Na wɔrente owiyamfoɔ biara nka wɔ wo mu bio.
23Kanea hann
renhyerɛn wɔ wo mu bio.
Wɔrente ayeforɔkunu ne ayeforɔyere
nne wɔ wo mu bio.
Wʼadwadifoɔ yɛ ewiase mu nnipa titire.
Na wɔde wo ntafowayie adaadaa aman nyinaa.
24Wɔ ne mu na wɔhunuu adiyifoɔ ne ahotefoɔ
ne wɔn a wɔkumm wɔn asase so nyinaa mogya.”
