Baranek i sto cztedzieści cztery tysiące
1Potem zobaczyłem Baranka, stojącego na górze Syjon, a wraz z nim—sto czterdzieści cztery tysiące tych, którzy mają wypisane na czołach Jego imię oraz imię Ojca. 2Usłyszałem też z nieba odgłos podobny do huku wielkiego wodospadu lub potężnego grzmotu. Brzmiał on jak dźwięk muzyki granej przez wielu harfiarzy.
3I usłyszałem nową pieśń, śpiewaną przed tronem Boga, przed czterema istotami i przed starszymi. Nikt oprócz stu czterdziestu czterech tysięcy, uratowanych przez Boga z ziemi, nie mógł nauczyć się tej pieśni. 4Ludzie ci, za życia na ziemi, trzymali się z dala od rozwiązłości seksualnej i są bez skazy—zawsze okazują posłuszeństwo Barankowi. Zostali uratowani z ziemi i są szczególnie cenni dla Boga i Baranka. 5Z ich ust nigdy nie wyszło żadne kłamstwo—są nienaganni!
Trzech aniołów
6Następnie zobaczyłem anioła: leciał środkiem nieba i miał ogłosić mieszkańcom ziemi wieczną dobrą nowinę—miał dotrzeć z nią do każdego narodu, plemienia, języka i ludu. 7Potężnym głosem wołał on: „Nadszedł czas Bożego sądu! Okażcie więc respekt Bogu i oddajcie cześć Temu, który stworzył niebo, lądy, morza i wszystkie źródła wód!”.
8Zaraz po nim pojawił się inny anioł, wołający: „Upadł wielki Babilon, który upajał wszystkie narody świata swoją rozwiązłością!”.
9Za nim pojawił się trzeci anioł. Potężnym głosem wołał on: „Ci, którzy pokłonią się bestii i jej posągowi oraz przyjmą jej znak na rękę lub czoło, 10doświadczą Bożego gniewu i nie będzie dla nich litości! Na oczach świętych aniołów oraz Baranka będą cierpieć w ogniu i siarce. 11Dym z palącego ich ognia będzie się unosił na wieki, będą oni bowiem cierpieć dzień i noc, bez chwili wytchnienia. Taka kara spotka ludzi, którzy oddali cześć bestii i jej posągowi oraz przyjęli znak jej imienia!”.
12Niech te słowa zachęcają świętych do wytrwałości, posłuszeństwa Bożym przykazaniom i zaufania Jezusowi.
13Potem usłyszałem głos z nieba:
—Zapisz te słowa: „Szczęśliwi ci, którzy umierają, wierząc Panu. Duch Święty potwierdza, że odpoczną oni po swojej ciężkiej pracy i otrzymają nagrodę za to, czego dokonali, żyjąc na ziemi”.
Czas żniwa
14Następnie zobaczyłem biały obłok, na którym siedział ktoś, kto wyglądał jak Syn Człowieczy. Na głowie miał złoty wieniec, a w dłoni trzymał ostry sierp.
15Wtedy ze świątyni wyszedł anioł i głośno zawołał do Tego, który siedział na obłoku: „Ziemia dojrzała już do żniwa, zacznij więc zbiory!”. 16Wówczas Ten, który siedział na obłoku, zebrał z niej plon.
17Wtedy wyszedł ze świątyni inny anioł—on również trzymał w ręku ostry sierp. 18Od strony ołtarza nadszedł wtedy następny anioł, mający władzę nad ogniem. Głośno zawołał on do anioła trzymającego sierp: „Zbierz z ziemi grona winorośli, bo już dojrzały i są gotowe na sąd!”. 19Wówczas anioł, który miał w dłoni sierp, zebrał z ziemi grona i wsypał je do wielkiej tłoczni Bożego gniewu. 20Tłocznia ta znajdowała się poza miastem. Gdy wyciśnięto grona, wypłynęła z niej rzeka krwi—miała ona trzysta kilometrów długości i była tak głęboką, że sięgała wędzideł koni.
Ang Awit sa mga Tinubos
1Human niadto, nakita ko ang Karnero nga nagatindog didto sa Bukid sa Zion. Kauban niya didto ang 144,000 ka mga tawo. Sa ilang agtang nahisulat ang ngalan sa Karnero ug sa iyang Amahan. 2Unya aduna akoy tingog nga nadungog gikan sa langit nga sama sa dahunog sa busay o sama sa kusog nga dalogdog; kini sama usab sa tukar gikan sa daghang mga tawo nga nagtugtog ug mga harpa. 3Ang 144,000 ka mga tawo nagaawit atubangan sa trono, sa upat ka nilalang, ug sa mga pangulo. Ug giawit nila ang bag-o nga awit nga walay laing nakahibalo kondili sila ra nga 144,000 nga mga tinubos gikan sa kalibotan. 4Sila mao ang mga tawo nga wala gayod makighilawas sa mga babaye ug wala gayod magminyo. Nagasunod sila sa Karnero bisan asa siya moadto. Sila ang mga tinubos gikan sa katawhan aron mahimong una nga mga halad ngadto sa Dios ug sa Karnero. 5Walay makaingon nga nakapamakak sila, ug wala gayoy ikasaway kanila.
Ang Tulo ka Anghel
6Ug nakita ko ang usa pa ka anghel nga nagalupad sa kahanginan. Dala niya ang walay pagkabalhin nga Maayong Balita. Gisangyaw niya kini sa mga tawo sa kalibotan, sa tanan nga nasod, tribo, pinulongan, ug kaliwatan. 7Miingon siya sa makusog nga tingog, “Kahadloki ninyo ang Dios ug dayega siya, tungod kay miabot na ang panahon nga hukman niya ang tanang mga tawo. Simbaha ninyo ang Dios nga naghimo sa langit, sa yuta, sa dagat, ug sa mga tuboran sa tubig.”
8May ikaduhang anghel nga misunod ug miingon, “Nagun-ob! Nagun-ob na ang inila nga siyudad sa Babilonia. Kay ang iyang mga lumulupyo mao ang nagtintal sa mga tawo sa tibuok kalibotan nga mosunod sa ilang mga daotang binuhatan nga gikayugtan sa Dios.”
9May ikatulong anghel nga misunod usab ug miingon sa makusog nga tingog, “Ang tanan nga nagasimba sa mananap ug sa iyang rebulto ug nagpamarka sa marka sa mananap diha sa ilang agtang o sa ilang kamot 10makatagamtam gayod sa kapungot sa Dios. Ug silotan gayod sila pinaagi sa nagadilaab nga asupre samtang nagtan-aw ang mga anghel sa Dios ug ang Karnero. 11Ang aso sa kalayo nga mopaantos kanila magapaibabaw sa walay kataposan. Adlaw ug gabii wala gayoy hunong ang pag-antos niadtong mga nagasimba sa mananap ug sa iyang rebulto, ug nagpamarka sa ngalan sa mananap.”
12Busa kamong mga katawhan sa Dios, nga nagatuman sa iyang mga sugo ug nagatuo kang Jesus, kinahanglan nga magmainantuson kamo.
13Human niadto, may nadungog ako nga tingog gikan sa langit nga nagaingon, “Isulat kini: Sukad karon, bulahan ang mga nangamatay nga anaa sa Ginoo!” Ug mitubag ang Espiritu Santo, “Tinuod kini, makapahulay na sila sa ilang mga paghago ug kasakit, kay madawat na nila ang ganti sa ilang mga binuhatan nga maayo.”
Ang Pag-ani sa Kalibotan
14Unya may nakita akong puti nga panganod, ug may nagalingkod didto nga morag tawo.14:14 morag tawo: o, morag Anak sa Tawo. Aduna siyay korona nga bulawan sa iyang ulo ug aduna siyay gikuptang hait nga galab. 15Ug may usa pa gayod ka anghel nga migula gikan sa templo ug misinggit ngadto sa nagalingkod sa panganod, “Gamita na ang imong galab kay ting-ani na, hinog na ang alanihon sa kalibotan.” 16Busa gigalab niadtong nagalingkod sa panganod ang anihonon sa kalibotan.
17Ug may nakita usab akong anghel nga migula gikan sa templo didto sa langit ug may galab usab siya nga hait.
18Ug didto sa halaran may anghel usab nga migula. Siya ang anghel nga nagaatiman sa kalayo didto sa halaran. Misinggit siya ngadto sa anghel nga adunay galab nga hait, “Gamita na ang imong galab ug pamutla ang mga ubas sa kalibotan kay hinog na kini.” 19Busa gipamutol niya ug gitapok dayon didto sa dako nga pug-anan. Kini nga pug-anan nagasimbolo sa kapungot sa Dios. 20Gipuga ang mga ubas didto sa gawas sa siyudad ug gikan sa pug-anan mibaha ug dugo nga may gilay-on nga mga 300 ka kilometro, ug mga usa ka dupa ang kalawomon.
