1Czy będziemy teraz zachwalać samych siebie? Czy—podobnie jak inni—potrzebujemy listów polecających dla was lub od was? 2To przecież wy jesteście naszym listem polecającym—wszystko macie wypisane w sercach i każdy może to przeczytać! 3Powszechnie wiadomo, że jesteście jak list od samego Chrystusa, napisany—dzięki naszej służbie—nie przez jakiegoś człowieka, ale przez Ducha żyjącego Boga. List ten nie jest też wyryty na kamiennych tablicach, jak przykazania Prawa Mojżesza, lecz zapisany w żywych ludzkich sercach.
4Tak właśnie wyraża się nasze zaufanie, jakie dzięki Chrystusowi pokładamy w Bogu. 5Nie uważamy, że sami z siebie jesteśmy w stanie czegoś dokonać, ale ufamy wyłącznie Bogu! 6To On uczynił nas sługami nowego przymierza, które nie opiera się na przykazaniach Prawa Mojżesza, ale na Bożym Duchu. Przykazania Prawa prowadzą bowiem do śmierci, natomiast Boży Duch daje życie!
Chwała nowego przymierza
7Stare przymierze, którego przykazania były wyryte na kamiennych tablicach, ostatecznie doprowadziło ludzi do śmierci. Mimo to zawarciu tego przymierza towarzyszyła tak wielka chwała, że Izraelici nie mogli patrzeć na twarz Mojżesza—jaśniała bowiem Bożą chwałą, choć tylko przez pewien czas. 8Pomyślcie więc, o ile większa chwała będzie towarzyszyła służbie Ducha Świętego! 9Skoro Boża chwała objawiła się w tym, co prowadziło do potępienia, to o ile większa chwała objawi się w tym, co prowadzi do uniewinnienia z grzechów!
10Stare przymierze blednie i niknie w porównaniu z nowym przymierzem. 11A jeśli przemijającemu przymierzu towarzyszyła tak wielka chwała, to jak cudowna chwała będzie towarzyszyła przymierzu, które jest wieczne!
12Mając więc taką nadzieję, możemy prowadzić służbę z pełną swobodą i otwartością 13—nie tak, jak Mojżesz, który zasłaniał twarz, aby Izraelici nie patrzyli na jej przemijający blask. 14Niestety ludzie ci stali się uparci i po dziś dzień nie mogą dostrzec prawdy, gdy słuchają Prawa Mojżesza. Tylko Chrystus może bowiem sprawić, że zaczną widzieć. 15Po dziś dzień, gdy czytają pisma Mojżesza, nie widzą prawdy, bo jest przed nimi zasłonięta. 16Ale gdy ktoś z nich zwraca się do Pana, zasłona znika. 17Pan jest bowiem duchem, a gdziekolwiek pojawia się Jego Duch, niesie ludziom wolność. 18My zaś z odsłoniętą twarzą wpatrujemy się w chwałę Pana i dzięki Jego Duchowi coraz bardziej się do Niego upodabniamy.
1فكر نكنيد ما نيز كمكم مانند معلمان دروغين شما میشويم كه دوست دارند از خود تعريف كنند و با خود، سفارشنامههای عريض و طويل بياورند. تصور نمیكنم نيازی داشته باشيد كه كسی برای معرفی ما، به شما نامهای بنويسد! اينطور نيست؟ ما هم نيازی نداريم كه از شما معرفینامه بگيريم! 2تنها نامهای كه ما لازم داريم، خود شما هستيد! چون همه با ديدن دگرگونیهای عميقی كه در شما پديد آمده است، میتوانند پی ببرند كه چه خدمت بزرگی به شما كردهايم. 3همه میتوانند ببينند كه شما نامهٔ مسيح هستيد، نامهای كه ما نوشتهايم، نه با قلم و جوهر، بلكه بوسيلهٔ روح خدای زنده؛ و نه روی لوحهای سنگی، بلكه بر دل انسان.
4اما اگر جرأت میكنيم كه چنين ادعاهايی دربارهٔ خودمان بكنيم، علتش اينست كه بوسيلهٔ مسيح به خدا اعتماد كامل داريم كه او ما را ياری میدهد تا بتوانيم به ادعاهايمان نيز عمل كنيم؛ 5در غير اين صورت قادر نخواهيم بود با تكيه به نيروی خود، كار با ارزشی برای خدا انجام دهيم، چون قابليتها و موفقيتهای ما از خداست. 6اوست كه ما را توانايی بخشيده تا به مردم اعلام نماييم كه خدا برای نجات بشر، عهد و پيمان جديدی فراهم كرده است. پيام و محتوای اين پيمان جديد، اين نيست كه اگر كسی تمام قوانين خدا را اطاعت نكند میميرد؛ بلكه پيام اينست كه روح خدا به انسان، زندگی و حيات میبخشد. مطابق پيمان قديم، برای نجات میبايست همهٔ احكام موسی را اطاعت كرد؛ و چون هيچكس نمیتوانست تمام احكام را اجرا كند، پس همه محكوم به مرگ بودند. اما طبق اين پيمان جديد، روح خدا به انسان حيات و زندگی واقعی میبخشد.
شكوه پيمان تازهٔ مسيح
7با اين حال، آن روش و پيمان قديم كه منجر به مرگ و مجازات ابدی میشد، با چنان شكوه و جلالی شروع شد كه مردم طاقت نداشتند به صورت نورانی موسی نگاه كنند؛ زيرا وقتی موسی احكام الهی را كه بر روی لوحهای سنگی حک شده بود، از حضور خدا برای مردم آورد، صورت او در اثر جلال خدا میدرخشيد. اما اين درخشش به تدریج محو میشد. 8پس اكنون كه روح خدا به انسان زندگی حقيقی میبخشد، آيا نبايد انتظار جلال بيشتری را داشته باشيم؟ 9اگر روشی كه باعث محكوميت و هلاكت میشد، با چنان جلال و شكوهی همراه بود، پس طريقی كه سبب نجات انسان میگردد، بايد جلال و شكوه بيشتری داشته باشد! 10در واقع آن جلال دوران گذشته كه در صورت موسی میدرخشيد، در مقايسه با جلال برتر اين پيمان جديد، همچون قطرهای است در مقابل اقيانوس! 11پس اگر آن روش قديم كه موقتی بود و به تدریج محو و نابود میشد، پر از جلال و شكوه آسمانی بود، اين راه جديد خدا برای نجات ما، كه هميشگی و جاودانی است، قطعاً بسيار باشكوهتر خواهد بود.
12پس چون میدانيم كه اين جلال نوين هيچگاه از بين نخواهد رفت، پيغام انجيل را با نهايت دليری و اطمينان موعظه میكنيم؛ 13و نه همچون موسی، كه نقابی به صورت خود زد تا قوم اسرائيل محو شدن جلال را از صورتش نبينند.
14اما نه فقط صورت موسی پوشيده بود، بلكه درک و فهم قوم او نيز زير نقاب بود؛ و حتی امروز نيز كه يهوديان كتاب آسمانی تورات را میخوانند، گويی بر قلب و فكرشان نقابی قرار دارد، و به همين علت نمیتوانند به معنی واقعی تورات پی ببرند. اين نقاب كه مانع فهميدن است، فقط با ايمان آوردن به مسيح برداشته میشود. 15بلی، حتی امروز نيز وقتی يهوديان نوشتههای موسی را میخوانند، آن را درک نمیكنند، و تصور میكنند كه راه نجات، همانا اطاعت از شريعت موسی است.
16اما هرگاه كسی از گناهان خود توبه كند و به سوی خداوند بازگردد، آنگاه آن نقاب از چشمانش برداشته میشود. 17خداوند روح حياتبخش است، و هر جا كه روح خداست، در آنجا آزادی است، آزادی از تلاش و تقلا برای رسيدن به رستگاری از راه انجام تشريفات مذهبی. 18اما ما مسيحيان نقابی بر صورت خود نداريم و همچون آينهای روشن و شفاف، جلال خداوند را منعكس میكنيم؛ و در اثر كاری كه خداوند يعنی روحالقدس در وجودمان انجام میدهد، با جلالی روزافزون، به تدریج شبيه او میشويم.