Paweł i fałszywi apostołowie
1Znieście trochę szaleństwa z mojej strony, proszę—wiem, że to zrobicie. 2Jestem o was zazdrosny—tak jak Bóg. To ja „zaręczyłem” was z Chrystusem i chcę postawić was przed Nim jako nieskazitelnie czystą narzeczoną. 3Obawiam się jednak, że ktoś odciąga was od pełnego poddania się Panu—podobnie jak przebiegły wąż zwiódł w raju Ewę. 4Przychodzą do was bowiem ludzie, którzy mówią o Jezusie, nie jest to jednak Jezus, o którym my wam opowiadaliśmy. Przyjmujecie też jakiegoś ducha, nie jest to jednak Duch Święty, którego otrzymaliście od Boga. Chętnie słuchacie również dobrej nowiny, ale nie jest to ta sama nowina, którą słyszeliście od nas. 5Nie uważam jednak, aby ci „superapostołowie” byli lepsi ode mnie. 6Może i jestem kiepskim mówcą, ale przynajmniej wiem, o czym mówię. Wy zaś doskonale wiecie, że jestem wobec was zupełnie szczery.
7Czy postąpiłem źle, gdy za darmo—poświęcając siebie, a dbając tylko o wasze dobro—głosiłem wam dobrą nowinę od Boga? 8„Wykorzystywałem” inne kościoły, aby mieć pieniądze na pracę wśród was. 9Będąc z wami, miałem finansowe trudności, ale nie byłem obciążeniem dla kogokolwiek z was. Pomogli mi bowiem wierzący z Macedonii, którzy do mnie przyszli. Nigdy nie byłem więc dla was ciężarem—i nigdy nie będę! 10Tak jak pewne jest to, że mówię ludziom prawdę o Chrystusie, tak pewne jest to, że nikt w całej Achai nie znajdzie powodu, do odebrania mi satysfakcji z tego, że bezinteresownie służyłem Panu. 11Czy to znaczy, że was nie kocham? O nie! Bóg dobrze zna moją miłość do was!
12Pracuję dla Pana bezinteresownie. I nadal będę to robił! W ten sposób wytrącam argumenty z ręki tych, którzy przechwalają się, twierdząc, że pracują dokładnie tak, jak my. 13W rzeczywistości są jednak fałszywymi apostołami i nieuczciwymi ludźmi, podszywającymi się tylko pod apostołów Chrystusa. 14Nie powinno was to dziwić. Skoro sam szatan podszywa się pod anioła światłości, 15również jego wysłannicy udają, że czynią to, co prawe. W końcu jednak spotka ich kara, na jaką zasłużyli.
Paweł dumny z cierpień
16Przypominam: Nie traktujcie mnie jak szaleńca. A nawet jeśli uważacie mnie za takiego, mimo wszystko posłuchajcie, gdy będę się trochę przechwalał. 17Te moje słowa i myśli nie są od Pana—są to słowa człowieka, który przez chwilę zdobył się na szaleństwo. 18Skoro inni przechwalają się swoimi dokonaniami, ja również będę się chwalił. 19Przecież jesteście mądrzy, a mimo to chętnie słuchacie głupców. 20Nie razi was to, że ktoś was zniewala, wykorzystuje, zabiera to, co wasze, traktuje was z góry, a nawet znieważa i policzkuje. 21Tak, muszę przyznać, że jesteśmy słabi, bo nie potrafimy zachowywać się jak ci, którzy tak z wami postępują…
Skoro jednak oni się przechwalają, to również ja—zdobywszy się na to szaleństwo—będę to czynił. 22Są Hebrajczykami? Ja także. Izraelitami? Ja również. Są potomkami Abrahama? Ja też. 23Służą Chrystusowi? Odpowiem jak szalony: Ja też i to o wiele bardziej! Z powodu Chrystusa znosiłem bowiem o wiele więcej trudności niż oni. Za głoszenie dobrej nowiny byłem aresztowany i bity. Wielokrotnie też narażałem życie. 24Żydowscy przywódcy pięć razy wymierzyli mi karę trzydziestu dziewięciu batów. 25Trzykrotnie zostałem pobity, raz obrzucony kamieniami, trzy razy przeżyłem katastrofy morskie, z czego raz całą dobę spędziłem na morzu jako rozbitek. 26Odbyłem wiele uciążliwych podróży, byłem narażony na niebezpieczeństwa na rzekach, niebezpieczeństwa ze strony bandytów a także moich własnych rodaków oraz pogan. Niebezpieczeństwa czyhały na mnie także w miastach, na pustkowiu i na morzu. Zagrożenie stanowili również ludzie podszywający się pod wierzących. 27Doświadczyłem też wielu innych rzeczy: ciężkiej pracy, zmęczenia, bezsennych nocy, głodu i pragnienia. Często chodziłem z pustym żołądkiem i drżałem z zimna, nie miałem bowiem ciepłych ubrań. 28Poza tym wszystkim, zawsze towarzyszy mi troska o kościoły. 29Jeśli ktoś opada z sił, ja również słabnę. Jeśli ktoś upada, płonę ze wstydu.
30Jeżeli więc już naprawdę mam się czymś chwalić, to niech to będą moje słabości. 31Bóg—Ojciec Jezusa Chrystusa, naszego Pana—któremu należy się wieczna chwała, wie, że nie kłamię. 32W Damaszku, gubernator podległy królowi Aretasowi postawił straże w bramach miasta i kazał mnie aresztować, 33lecz udało mi się uciec—spuszczono mnie bowiem w koszu przez otwór w murze otaczającym miasto.
Павел и ложные апостолы
1Надеюсь, вы готовы немного потерпеть мою глупость. Потерпите, пожалуйста! 2Я ревную о вас Божьей ревностью. Я обручил вас единственному Мужу – Христу, чтобы вы предстали перед Ним как невинная невеста. 3Но боюсь, что как Ева была обманута хитрым змеем11:3 См. Быт. 3:1-6., так и ваши умы могут уклониться от искреннего и чистого посвящения Христу. 4Если к вам кто-либо приходит и возвещает вам не Того Иисуса, Которого мы возвещали, или если вы получаете не Того Духа, Какого вы уже получили, или не ту Радостную Весть, которую вы уже приняли, – то вы все это прекрасно терпите. 5Я не думаю, что я чем-то хуже их, этих ваших «сверхапостолов». 6Может, я не так красноречиво говорю, но у меня есть знание, впрочем, мы во всем показали вам это со всей очевидностью.
7Может, я согрешил, принижая себя, чтобы возвысить вас, потому что возвещал вам Радостную Весть Божью, не беря за это никакой платы? 8Я все равно что грабил другие церкви, получая от них плату, чтобы служить вам. 9Когда я был у вас и нуждался в чем-либо, я не был в тягость никому из вас, потому что во всем необходимом мне помогали братья, пришедшие из Македонии. Я старался не быть вам в тягость ни в чем и так буду поступать и впредь. 10Верно, как и то, что истина Христа во мне, – в областях Ахаии нет никого, кто смог бы опровергнуть мою похвальбу. 11Думаете, я не обременяю вас, потому что не люблю вас? Бог знает, как я вас люблю!
12И я буду продолжать поступать так же, чтобы не давать повода тем, кто ищет повод считаться равными нам, чем они и хвалятся. 13Эти люди – лжеапостолы, нечестные работники, притворяющиеся апостолами Христа. 14Впрочем, это неудивительно: если сам сатана принимает вид ангела света, 15то не следует удивляться и тому, что его служители принимают вид служителей праведности. В конце они получат то, что заслужили.
Трудности, переживаемые Павлом в его служении
16Я хочу еще раз повторить: не принимайте меня за глупца, но раз уж вы это делаете, то разрешите мне, глупому, похвалиться еще немного. 17То, что я сейчас скажу, я скажу не так, как это сделал бы Господь. Я стану хвалиться, как глупец. 18Многие в этом мире хвалятся, так разрешите же похвалиться и мне. 19Вы с удовольствием терпите глупцов, а вы ведь такие умные! 20Вы терпите тех, кто порабощает вас и живет за ваш счет, кто помыкает вами, важничает перед вами и бьет вас по лицу. 21Скажу к своему стыду, что нам не хватило смелости так поступать с вами!
Но чем бы они ни хвалились, я тоже смею похвалиться, и вы можете отнести это на счет моей глупости. 22Они евреи, и я тоже еврей, они израильтяне – я тоже. Они потомки Авраама? Я тоже! 23Они служители Христа? Пусть и глупо так говорить, но я служу Христу еще больше, чем они! Я трудился больше, меня чаще заключали в темницы, чаще избивали, я не раз был на грани смерти. 24Пять раз иудеи давали мне по тридцать девять11:24 Законы предписывали наказывать виновного не более чем 40 ударами плетью (см. Втор. 25:1-3). Но, чтобы наказывающий не мог случайно ошибиться и этим нарушить предписание Бога, иудеи приняли решение наносить виновному на один удар меньше. ударов плетью. 25Три раза меня били палками, один раз меня побивали камнями, три раза я попадал в кораблекрушение и один раз провел всю ночь и весь день в открытом море11:25 См. Деян. 14:19; 16:22.. 26Мне приходилось постоянно путешествовать. Я подвергался опасностям, когда пересекал реки, опасностям от бандитов, от моих соплеменников, от язычников; я бывал в опасностях в городе, в пустыне, на море и в опасностях от лжебратьев. 27Я трудился до изнеможения, часто без сна, испытывая голод и жажду, часто без пищи11:27 Или: «часто в посте»., на холоде и при недостатке одежды. 28Кроме всего этого на меня постоянно давит забота о всех церквах. 29Я сочувствую каждому, кто слаб, я страдаю из-за всякого человека, который впадает в грех.
30Если мне и следует хвалиться, то я буду хвалиться тем, в чем я слаб. 31Бог и Отец Господа Иисуса знает, что я не лгу. Да будет Ему слава вовеки.
32В Дамаске правитель, назначенный царем Аретой11:32 Арета IV, царь арабского государства Набатея, был тестем Ирода Антипы. Когда Ирод отверг свою жену, дочь Ареты, ради Иродиады, жены своего единокровного брата Филиппа (см. Мк. 6:17), то Арета пошел на него войной и нанес ему поражение. Во время правления римского императора Калигулы (37–41 гг.) Арета получил власть над Дамаском. И именно о наместнике Ареты в Дамаске говорит здесь Павел., приказал сторожить город, чтобы арестовать меня. Но меня спустили в корзине через отверстие в крепостной стене, и так я спасся от него.
