Przywódcy i ich pomocnicy
1To prawda, że ten, kto chce być duchowym przywódcą, pragnie szlachetnego zadania. 2Musi to być jednak człowiek bez zarzutu: wierny swojej żonie, opanowany, rozsądny, moralny, gościnny, potrafiący nauczać ludzi, 3nie zaś pijak i awanturnik. Człowiek ten musi być łagodnie usposobiony i nieskłonny do kłótni. Nie może też być zachłanny. 4Musi dobrze zarządzać swoim domem i mieć dobrze wychowane dzieci, które szanują rodziców. 5Jeśli bowiem ktoś nie potrafi poradzić sobie z własną rodziną, to jak może dbać o członków kościoła? 6Przywódca nie może być również osobą nowo nawróconą, ponieważ mógłby popaść w pychę i—tak jak diabeł—zostać potępiony przez Boga. 7Powinien też cieszyć się dobrą opinią u ludzi spoza kościoła, aby nie był przez nich o nic oskarżany i aby nie wpadł w pułapkę diabła.
8Również pomocnicy przywódców mają być ludźmi godnymi szacunku i nieobłudnymi. Nie mogą to być pijacy ani osoby, które za wszelką cenę chcą się wzbogacić. 9Z czystym sumieniem mają się wiernie trzymać wiary objawionej przez Boga. 10Zanim rozpoczną służbę, muszą najpierw pomyślnie przejść okres próby.
11Jeśli chodzi o kobiety, to one również muszą być osobami godnymi szacunku. Nie powinny zajmować się obmawianiem innych ludzi, ale mają być opanowane i we wszystkim godne zaufania.
12Pomocnicy mają być wierni swym żonom. Powinni też dobrze wychowywać dzieci i przykładnie zarządzać swoim domem. 13Ci, którzy dobrze sprawują swoją służbę, zyskują szacunek u innych i umacniają swoją wiarę—coraz bardziej ufają bowiem Chrystusowi Jezusowi.
14Choć mam nadzieję, że wkrótce do ciebie przybędę, piszę o tym wszystkim na wypadek, 15gdyby mój przyjazd się opóźnił. Pragnę bowiem, abyś wiedział, jak kierować domem Bożym, który jest kościołem żywego Boga, filarem i podporą prawdy.
16Tajemnica naszej wiary jest wielka:
Chrystus objawił się w ludzkim ciele,
a Jego prawość została potwierdzona przez Ducha.
Ukazał się aniołom
i opowiedziano o Nim poganom,
dlatego uwierzyli Mu ludzie z całego świata.
On zaś został zabrany do swojej chwały w niebie.
Starješine i đakoni
1Dobro se kaže: želi li tko biti starješina, časnu službu želi. 2Jer starješina Crkve mora biti besprijekoran. Mora biti vjeran svojoj ženi,3:2 U grčkome: jedne žene muž; isto i u stihu 3:12. trijezan, razborit, skroman, gostoljubiv i dobar učitelj. 3Ne smije biti pijanac ni svadljivac, nego popustljiv i ljubazan, ne kao oni koji vole novac. 4Mora dobro upravljati svojom obitelji, a djeca ga moraju slušati i poštivati. 5Jer ako čovjek ne može upravljati vlastitom obitelji, kako će se brinuti za Crkvu Božju?
6Starješina ne smije biti novoobraćenik da se ne bi uzoholio te pao pod đavlovu osudu. 7I ljudi koji nisu iz Crkve moraju o njemu dobro govoriti da ne zapadne u đavolsku zamku i ne osramoti se.
8Đakoni također moraju biti časni ljudi, a ne licemjeri. Ne smiju biti skloni prekomjernom piću ni prljavom dobitku. 9Moraju biti čiste savjesti, odani sljedbenici Krista, koji je uzvišena tajna njihove vjere. 10Najprije ih valja iskušati pa neka tek onda, budu li besprijekorni, obavljaju đakonsku službu.
11Njihove žene također moraju biti časne, razborite i u svemu pouzdane, a ne sklone ogovaranju.
12Đakon mora biti vjeran svojoj ženi te dobro upravljati svojom djecom i kućanstvom. 13Jer koji dobro obavljaju đakonsku službu, stječu častan položaj i veliku sigurnost u svojoj vjeri u Isusa Krista.
Istine naše vjere
14Pišem ti ovo u vjeri da ću uskoro doći k tebi, 15da znaš, ako se moj dolazak odgodi, kako se ljudi trebaju ponašati u Božjoj kući, u Crkvi živoga Boga, koja je stup i uporište istine.
16Ovo je, nesumnjivo, uzvišena tajna naše vjere:
Krist se očitovao u tijelu,
opravdao ga je Duh,
vidjeli su ga anđeli
i naviješten je svim narodima.
U svijetu su u njega vjerovali
i uznesen je na nebo.
