Łukasza 24 – SZ-PL & NRT

Słowo Życia

Łukasza 24:1-53

Zmartwychwstanie

1Dopiero w niedzielę, wczesnym ranem, zaniosły do grobu przygotowane olejki. 2Zobaczyły, że głaz zamykający wejście jest odsunięty. 3Weszły więc do wnętrza, ale nie znalazły ciała Jezusa. 4Stały oszołomione, gdy nagle obok nich zjawili się dwaj mężczyźni, ubrani w lśniące szaty. 5Przerażone, pokłoniły się im nisko. Oni zaś zapytali:

—Dlaczego szukacie w grobie Tego, który żyje? 6Nie ma Go tutaj. Powstał z martwych! Przypomnijcie sobie, jak wam mówił, będąc jeszcze w Galilei, 7że Syn Człowieczy zostanie wydany w ręce grzesznych ludzi i zabity przez nich, ale trzeciego dnia zmartwychwstanie.

8Wtedy przypomniały sobie te słowa. 9Wróciły do Jerozolimy i opowiedziały o wszystkim jedenastu apostołom i pozostałym uczniom. 10A były to: Maria z Magdali, Joanna, Maria (matka Jakuba) oraz kilka innych kobiet. 11Słuchający sądzili jednak, że to jakaś zmyślona historia, i nie uwierzyli im. 12Mimo to, Piotr pobiegł jednak do grobowca. Zajrzał do środka i zobaczył same płótna. Wrócił więc do domu, zdziwiony tym, co zaszło.

W drodze do Emaus

13Jeszcze tego samego dnia dwaj uczniowie Jezusa szli do wioski Emaus, odległej o jedenaście kilometrów od Jerozolimy, 14i rozmawiali o ostatnich wydarzeniach. 15Gdy tak żywo dyskutowali, sam Jezus podszedł i przyłączył się do nich. 16Oni jednak nie rozpoznali Go.

17—O czym rozmawiacie?—zapytał.

Wtedy ze smutku przystanęli 18i jeden z nich, Kleofas, powiedział:

—Jesteś chyba jedyną osobą w całej Jerozolimie, która nie słyszała o wydarzeniach z ostatnich kilku dni.

19—A o czym nie wiem?—zapytał Jezus.

—O tym, co się stało z Jezusem z Nazaretu—odrzekli. —Był On prorokiem, potężnym w czynie i słowie, cieszącym się uznaniem Boga i ludzi. 20Nasi najwyżsi kapłani i przywódcy religijni wydali Go jednak Rzymianom, którzy skazali Go na śmierć i ukrzyżowali. 21A my mieliśmy nadzieję, że to właśnie On jest Mesjaszem, mającym wyzwolić Izrael. Dziś mija już trzeci dzień od tych wydarzeń. 22Na dodatek kilka kobiet wprawiło nas w osłupienie. Powiedziały, że były o świcie przy grobowcu, 23ale nie znalazły Jego ciała. Ponadto widziały tam aniołów twierdzących, że Jezus żyje. 24Niektórzy z nas pobiegli tam zaraz i zastali wszystko tak, jak powiedziały kobiety: ciała rzeczywiście nie było.

25Wtedy Jezus rzekł im:

—Jacy jesteście niemądrzy! Tak trudno uwierzyć wam w to, co prorocy powiedzieli w Piśmie! 26Przecież Mesjasz miał to wszystko wycierpieć, zanim zostanie otoczony chwałą!

27I zaczynając od pism Mojżesza i proroków, wyjaśniał im wszystkie fragmenty Pisma, które mówiły o Nim jako Mesjaszu. 28Gdy doszli do Emaus, Jezus dał do zrozumienia, że idzie dalej. 29Oni jednak nalegali:

—Zostań z nami na noc. Jest już późno i robi się ciemno.

Wszedł więc z nimi do domu. 30A gdy zasiedli do kolacji, wziął chleb, podziękował za niego Bogu, połamał go na kawałki i podał im. 31Wtedy przejrzeli na oczy i rozpoznali Go, ale On zniknął. 32Zaczęli więc mówić jeden do drugiego:

—Czy serce nie biło nam mocniej, gdy podczas drogi rozmawiał z nami i wyjaśniał Pismo?

33Jeszcze tej samej godziny wyruszyli z powrotem do Jerozolimy. Tam spotkali zebranych jedenastu apostołów i pozostałych uczniów, 34którzy potwierdzili, że Jezus rzeczywiście zmartwychwstał i że ukazał się Piotrowi. 35Wówczas ci dwaj opowiedzieli im o swoim spotkaniu z Jezusem i o tym, jak rozpoznali Go podczas łamania chleba.

Jezus ukazuje się uczniom

36Gdy jeszcze mówili, sam Jezus nagle stanął pośród nich i powiedział:

—Pokój wam!

37Wszyscy się bardzo przestraszyli, sądząc, że widzą ducha.

38—Czemu jesteście tacy przerażeni?—zapytał. —Dlaczego wątpicie, że to jestem Ja? 39Zobaczcie rany na moich rękach i nogach! Przecież to Ja, we własnej osobie! Dotknijcie Mnie, a przekonacie się, że nie jestem duchem. Duch przecież nie ma ciała ani kości, a Ja mam!

40Mówiąc to, pokazał im swoje ręce i nogi. 41Uczniowie byli tak szczęśliwi i zdziwieni, że aż nie mogli uwierzyć w to, co widzieli. Wtedy Jezus zapytał ich:

—Czy macie tu coś do jedzenia?

42Podali Mu więc kawałek pieczonej ryby, 43a On zjadł ją na ich oczach. 44Następnie powiedział do uczniów:

—Gdy jeszcze przed ukrzyżowaniem byłem z wami, mówiłem, że musi się spełnić to, co jest o Mnie napisane w Prawie Mojżesza, pismach proroków i w Psalmach.

45Wtedy rozjaśnił ich umysły, by to wszystko zrozumieli. 46I dodał:

—Napisane jest, że Mesjasz będzie cierpiał, że umrze i trzeciego dnia powstanie z martwych. 47Wszystkie narody, począwszy od Jerozolimy, będą w Jego imieniu wzywane do opamiętania i przyjęcia odpuszczenia grzechów. 48Wy jesteście świadkami spełnienia się tych proroctw. 49Już niedługo ześlę wam to, co obiecał mój Ojciec. Na razie pozostańcie tu, w mieście, aż napełni was moc z nieba.

Wniebowstąpienie

50Potem wyprowadził uczniów z miasta w stronę Betanii. Wzniósł ręce i pobłogosławił ich. 51Czyniąc to, zaczął unosić się w górę i tak odszedł do nieba. 52Oni zaś oddali Mu pokłon i pełni radości powrócili do Jerozolimy, 53gdzie przez cały czas przebywali w świątyni i wielbili Boga.

New Russian Translation

Луки 24:1-53

Воскресение Иисуса из мертвых

(Мат. 28:1-8; Мк. 16:1-8; Ин. 20:1-8)

1Рано утром в первый день недели24:1 У иудеев неделя начиналась с воскресенья., женщины, взяв приготовленные душистые мази, пришли к гробнице. 2Здесь они обнаружили, что камень от входа в гробницу отвален. 3Войдя внутрь, они не нашли тела Господа Иисуса. 4Стоя в недоумении, они увидели, что рядом с ними вдруг появились два человека24:4 Два человека – т. е. ангелы (см. 24:23). в сияющих одеждах. 5В испуге женщины опустили свои лица к земле, но те сказали им:

– Что вы ищете живого среди мертвых? 6Его здесь нет, Он воскрес! Вспомните, что Он говорил вам еще в Галилее: 7«Сын Человеческий должен быть предан в руки грешников, распят, и на третий день воскреснуть».

8Тогда они вспомнили слова Иисуса 9и, вернувшись от гробницы, рассказали обо всем одиннадцати и всем остальным. 10Среди тех, кто рассказал это апостолам, были Мария Магдалина, Иоанна, Мария – мать Иакова и другие женщины. 11Но они не поверили рассказу женщин, им казалось, что это лишь пустые слова. 12Петр, однако же, побежал к гробнице. Он наклонился, заглянул внутрь и увидел только льняные полотна. Он вернулся к себе, удивляясь всему случившемуся.

Иисус является ученикам на дороге в Эммаус

13В тот же день двое из учеников шли в селение Эммаус, что расположено в шестидесяти стадиях24:13 То есть 11 км. от Иерусалима, 14и говорили обо всем, что произошло. 15И когда они разговаривали и спорили, вдруг Сам Иисус подошел и присоединился к ним, 16но они были словно в ослеплении и не узнали Его. 17Иисус спросил их:

– О чем это вы говорите между собой по дороге?

Они остановились с печальными лицами. 18Один из них, которого звали Клеопа, ответил:

– Ты, видно, единственный из пришедших в Иерусалим, кто не знает о том, что произошло в эти дни.

19– О чем? – спросил Он.

– О том, что произошло с Иисусом из Назарета, – ответили они. – Он был пророком, сильным перед Богом и перед людьми в словах и делах. 20Первосвященники и наши вожди осудили Его на смерть и распяли. 21А мы надеялись, что Он Тот, Кто должен освободить Израиль. Но вот уже третий день, как все это произошло. 22Однако некоторые из наших женщин удивили нас. Они пошли сегодня рано утром к гробнице 23и, не найдя там Его тела, вернулись и рассказали нам, что им явились ангелы и сказали, что Он жив. 24Потом некоторые из наших друзей пошли к гробнице и нашли там все, как рассказали женщины, но Его они не видели.

25Иисус сказал им:

– Как же вы глупы, как медленно вы соображаете, чтобы верить всему, что предсказали пророки! 26Разве не должен был Христос пройти через все эти страдания и затем войти в Свою славу?

27И начав от Моисея и всех пророков, Он объяснил им, что было сказано о Нем во всех Писаниях. 28Когда они подходили к селению, Иисус сделал вид, что хочет идти дальше, 29но они стали уговаривать Его:

– Останься с нами, ведь уже вечер, день почти окончился.

И Он вошел в дом и остался с ними. 30За столом Иисус взял хлеб, благословил его, разломил и дал им. 31Тогда их глаза открылись, и они узнали Его. Но Он стал невидим для них. 32Они стали говорить друг другу:

– Разве не горело в нас сердце, когда Он говорил с нами по дороге и объяснял нам Писания?!

33Они встали и сразу же пошли обратно в Иерусалим. Там они нашли одиннадцать и тех, кто был вместе с ними. 34Те сказали им, что Господь действительно воскрес и явился Симону. 35Затем эти двое рассказали все, что произошло с ними по дороге, и то, как они узнали Иисуса, когда Он разламывал хлеб.

Явление Иисуса ученикам

(Ин. 20:19-23)

36Они еще говорили, когда Иисус Сам появился среди них и сказал:

– Мир вам!

37Они замерли в испуге, думая, что видят призрак. 38Он же сказал им:

– Что вы так испуганы? Почему вы сомневаетесь? 39Посмотрите на Мои руки и на Мои ноги. Это же Я! Потрогайте Меня и рассмотрите. У духов ведь не бывает ни тела, ни костей, а у Меня, как видите, есть.

40Сказав это, Он показал им Свои руки и ноги. 41Но они, радуясь и изумляясь, еще не могли поверить. Тогда Иисус спросил их:

– У вас есть что-нибудь поесть?

42Они дали Ему печеной рыбы. 43Он взял и ел перед ними.

44– Об этом Я и говорил вам, когда был еще с вами, – сказал Он. – Все записанное обо Мне в Законе Моисея, у Пророков и в Псалмах должно исполниться.

45Затем Он раскрыл их умы к пониманию Писаний.

46– Написано, что Христос должен пострадать и на третий день воскреснуть из мертвых, – сказал Он им. 47– Во имя Его всем народам, начиная от Иерусалима, будет проповедано покаяние и прощение грехов. 48Вы свидетели этому. 49Я же пошлю вам обещанное Моим Отцом, но пока вы не получите силу свыше, оставайтесь в городе.

Вознесение Иисуса

(Мк. 16:19-20; Деян. 1:9-11)

50Потом Он вывел их из города до Вифании и, подняв руки, благословил их. 51И в то время как Он благословлял их, Он стал отдаляться от них и поднялся на небеса. 52Ученики поклонились Ему и, безмерно радуясь, возвратились в Иерусалим, 53где постоянно находились в храме, славя Бога.