La caduta della grande città
1Dopo di ciò, vidi scendere dal cielo un altro angelo che aveva grande potenza, e la terra sʼilluminò del suo splendore.
2A gran voce egli gridò: «È caduta, è caduta Babilonia la grande! Era diventata una tana di demòni, un rifugio per ogni uccello immondo e ripugnante, e per ogni spirito malvagio. 3Perché tutte le nazioni hanno bevuto il vino dellʼira provocata dalla sua depravazione. I governanti della terra hanno fatto lʼamore con lei e i mercanti di tutto il mondo si sono arricchiti per il suo lusso sfrenato».
4Poi udii unʼaltra voce dal cielo che diceva: «Voi, che siete il popolo mio, allontanatevi da lei; non siate complici dei suoi peccati, altrimenti anche voi sarete puniti! 5Perché i suoi peccati si sono accumulati fino al cielo e Dio è pronto a giudicarla per i suoi crimini. 6Pagatela con la sua stessa moneta! Anzi, rendetele il doppio del male che ha fatto! In quella coppa in cui diede da bere agli altri versatevi doppia dose! 7Datele tormento e lutto nella misura in cui sʼabbandonò al lusso e al piacere! Ella dice in cuor suo: “Io sono una regina sul trono, non una povera vedova. E non saprò mai che cosa sia il dolore”. 8Appunto per questo, nello stesso giorno, le si abbatteranno addosso tutti i suoi stessi flagelli: morte, lutto e fame. E sarà consumata dal fuoco, perché il Signore che lʼha giudicata è potente».
9E i capi della terra, che sono stati suoi complici nelle sue immoralità ed hanno goduto dei suoi favori, piangeranno e si lamenteranno per lei, quando vedranno il fumo salire dai suoi resti carbonizzati. 10Restandosene lontani, per paura dʼincorrere nella sua stessa punizione, diranno: «Che misera fine! O grande potente Babilonia! In un momento ti ha raggiunto la tua condanna!»
11I mercanti della terra piangeranno e faranno lutto per causa sua, perché non ci sarà più nessuno che comprerà le loro merci. 12Era lei la loro cliente più importante, che comprava oro, argento e pietre preziose, perle, lino finissimo, sete tinte di porpora e di scarlatto, ogni qualità di legno profumato, gli oggetti intagliati di avorio, e quelli di legno pregiato, di rame, di ferro e di marmo; 13e le spezie, le essenze, i profumi, gli unguenti, lʼincenso, il vino, lʼolio, il fior di farina, il frumento, i buoi, le pecore, i cavalli, i carri e gli schiavi, e perfino le anime degli uomini!
14«Tutte le cose che ti piacevano tanto sono scomparse!» piangeranno. «Tutte quelle cose eleganti e splendide, che apprezzavi tanto, non saranno mai più tue; se ne sono andate per sempre!»
15E i mercanti, che si sono arricchiti trafficando con questa città, se ne resteranno a distanza per paura che anche a loro capiti lo stesso. Piangendo e lamentandosi, diranno: 16«Che brutta fine hai fatto, o grande città, bella come una donna vestita di tessuti pregiati color porpora e rosso scarlatto, ornata dʼoro, di pietre preziose e di perle! 17In un attimo le tue grandi ricchezze sono andate distrutte!»
Gli armatori, i capitani dei mercantili e gli equipaggi si fermeranno a guardarla da lontano; 18e vedendo salire il fumo dei suoi resti incendiati diranno: «In tutto il mondo non cʼè mai stata una città come questa!» 19E dal dolore si cospargeranno la testa di polvere, piangendo e gridando: «Che sfortuna! La grande città che con la sua abbondanza ci ha arricchiti tutti in un attimo è stata ridotta a un deserto!»
20Ma tu, o cielo, esulta della sua fine; ed anche voi gioite, figli di Dio, apostoli e profeti! Perché Dio lʼha punita, e così vi ha reso giustizia.
21Poi un angelo potente alzò una pietra grossa come una macina da mulino e la scagliò nel mare, gridando: «Così, come scaglio questa pietra, dʼun colpo solo, sarà precipitata Babilonia, la grande città: di lei non resterà più alcuna traccia! 22Là non si sentirà più suonare lʼarpa, né cantare; non si udranno più né flauti, né trombe. Non esisteranno più industrie di alcun genere e non si macinerà mai più grano. 23Le sue notti saranno completamente buie: non si vedranno mai più lampade alle sue finestre, né si udrà il suono gioioso delle campane, né le voci felici di due sposi novelli! I suoi mercanti erano conosciuti in tutto il mondo, e tutte le nazioni sono state ingannate dai suoi incantesimi. 24Questa città è la responsabile del sangue dei profeti, dei santi e di tutti quelli che furono martirizzati qui sulla terra!»
Ang Pagkaguba sang Babilonia
1Pagkatapos sadto, nakita ko naman ang isa ka anghel nga nagapanaog halin sa langit. Gamhanan ini nga anghel, kag ang iya kasilaw nagpasanag sa bug-os nga kalibutan. 2Nagsinggit siya sing mabaskog, “Naguba na! Ang bantog nga Babilonia18:2 Babilonia: Tan-awa ang “footnote” sa 14:8. naguba na! Karon nangin elistaran na lang ini sang mga demonyo kag malain18:2 malain: sa literal, mahigko. nga mga espiritu, kag sang tanan nga klase sang mga pispis nga ginakabig nga mahigko kag makangilil-ad. 3Natabo ini sa Babilonia tungod kay ang iya mga pumuluyo amo ang nagganyat sa mga tawo sa bug-os nga kalibutan nga magsunod sa ila imoralidad, nga ginakaugtan gid sang Dios. Ang mga hari sa kalibutan nagpakighilawas sa Babilonia. Kag ang mga negosyante sa kalibutan nagmanggaranon tungod kay sa ila siya nagpamakal sang iya mga kinahanglanon agod masunod ang iya mga bisyo.”
4Kag may nabatian pa gid ako nga tingog halin sa langit nga nagasiling,
“Kamo nga akon mga tawo, guwa kamo sa sina nga siyudad,
agod indi kamo makasunod sa iya ginahimo nga malain,
kag agod indi kamo malakip sa silot nga para sa iya.
5Kon tumpukon ang iya mga sala sunggo na ini sa langit.
Kag indi gid malipatan sang Dios ang iya kalautan.
6Kon ano ang iya ginhimo nga malain sa iban amo man ang himuon sa iya,
kag doble pa ang balos sa iya.
Kon ano ang iya ginsilot sa iban, doblehon ina bilang balos sa iya.
7Kon paano nga nagpabugal siya kag nagpagusto sang iya manggad, amo man ang itumbas nga kalisod kag kasubo sa iya.
Ang iya pagsalig rayna siya kag indi gid magpangasubo pareho sa mga balo.
8Tungod sini, magaabot sa iya ang mga kalalat-an: mga masakit, mga kasubo kag kagutom, sa sulod lang sang isa ka adlaw.
Pagkatapos sunugon siya dayon,
tungod kay gamhanan ang Ginoong Dios nga nagasentensya sa iya.
9“Ang mga hari sa kalibutan nga nagpakighilawas sa iya kag nagpatuyang sang iya manggad magahibi kon makita nila ang aso sang iya pagkasunog. 10Didto sila sa malayo magatan-aw tungod kay nahadlok sila nga basi kon malakip sila sa silot nga para sa iya. Magasiling sila, ‘Kanugon! Kanugon sang bantog kag gamhanan nga siyudad sang Babilonia. Kay sa malip-ot lang nga tion18:10 malip-ot lang nga tion: sa literal, sa sulod sang isa ka oras. Amo man sa bersikulo 17 kag 19. nasilutan siya!’
11“Magahibi kag magapangasubo ang mga negosyante sa bug-os nga kalibutan tungod sa natabo sa sadto nga siyudad, kay wala na sing may magabakal sang ila mga baligya. 12Wala na sing may magabakal sang ila bulawan, pilak, malahalon nga mga bato, kag mga perlas; kag sang ila mga tela nga linen, seda, kag mga tela nga granate kag pula. Wala na sing may magabakal sang ila kahoy nga mahamot, sang ila galamiton nga ginhimo halin sa bangkil sang elepante, sa mga malahalon nga kahoy, sa saway, sa salsalon, kag sa marmol. 13Kag sin-o pa ang magabakal sang ila mga ginabaligya nga mga pahamot nga pareho sang sinamon, insenso, mira kag iban pa. Wala na sing may magabakal sang ila bino, lana, harina kag trigo; sang ila mga baka, karnero, kabayo kag karwahe; kag bisan sang ila mga ulipon nga mga tawo. 14Magasiling ang mga negosyante sa siyudad sang Babilonia, ‘Ang tanan nga butang nga imo ginahandom nga angkunon nagkaladula. Ang tanan mo nga manggad kag pagkabutang nga ginapadayaw nadula, kag ini tanan indi mo na makita liwat!’ 15Ang mga negosyante nga nagmanggaranon sa ila negosyo sa sini nga siyudad magatindog didto sa malayo tungod kay nahadlok sila nga basi kon malakip sila sa silot nga para sa iya. Magahibi sila kag magapangasubo, 16kag magasiling, ‘Kanugon! Kanugon sang sina nga bantog nga siyudad! Sang una ang mga tawo dira nagabayo sang malahalon nga mga tela nga linen kag sang mga tela nga granate kag pula, kag nagapangalahas sang bulawan, malahalon nga mga bato, kag mga perlas! 17Pero sa malip-ot lang nga tion nadula ang tanan niya nga manggad!’
“Magatan-aw sa malayo ang mga kapitan sa mga barko kag ang ila mga tripulante, pati ang mga pasahero, kag ang tanan nga tawo nga ang ila palangitan-an sa dagat. 18Samtang nagatan-aw sila sa aso sang pagkasunog sang siyudad magasinggit sila, ‘Wala gid sing siyudad nga makapareho sa sina nga bantog nga siyudad!’ 19Tungod sa ila kasubo sabwagan nila sing yab-ok ang ila mga ulo kag magahinibi nga nagasiling, ‘Kanugon! Kanugon sang sina nga bantog nga siyudad! Tungod sa iya manggad nagmanggaranon ang tanan nga may mga sakayan sa dagat nga nagpakignegosyo sa iya! Pero sa malip-ot lang nga tion nadula ang tanan!’
20“Gani kamo tanan nga ara sa langit, magkalipay kamo tungod sa natabo sa sina nga siyudad. Magkalipay kamo, kamo nga mga propeta, mga apostoles, kag mga katawhan sang Dios, tungod kay ginsentensyahan na siya sang Dios sa iya mga ginpanghimo sa inyo!”
21Karon, may isa ka anghel nga gamhanan nga nagpulot sang bato nga ang kadakuon pareho sa dako nga galingan, kag ginhaboy niya dayon ini sa dagat kag nagsiling, “Pareho sini ang pagkadula sang bantog nga siyudad sang Babilonia, kay indi na gid ini makita liwat. 22Indi na gid mabatian sa siyudad ang mga sunata sang mga manug-arpa, mga manugkanta, mga manugplawta kag mga manugtrumpeta. Indi na man makita didto nga may nagaobra sang bisan ano nga klase nga obra. Kag wala na sing may mabatian didto nga nagagaling. 23Wala na gid sing suga nga makita. Wala na sing may mabatian nga tingog sang mga bag-o nga ginkasal. Pagasilutan ang Babilonia tungod kay ang mga negosyante didto puwerte ka matinaas-taason, kag tungod kay ang mga manugbabaylan didto amo ang nagpatalang sa mga tawo sa bug-os nga kalibutan.”
24Kag indi lang ina, ginpamatay man didto ang mga propeta kag mga katawhan sang Dios. Kag ang tanan nga ginpamatay sa bug-os nga kalibutan ginpamatay tungod sa sina nga siyudad.
