I martiri di Dio
1Mi fu data allora una canna, una specie di bastone, di quelli che si adoperano per misurare; e mi fu detto: «Àlzati, misura il tempio di Dio e lʼaltare, e conta quelli che sono là ad adorare. 2Ma non misurare il cortile abbandonato nelle mani degli stranieri, che calpesteranno la città santa per quarantadue mesi. 3Ma io manderò due miei testimoni, vestiti di sacco, a fare profezie per milleduecentosessanta giorni».
4Questi due profeti sono i due ulivi e i due candelabri che stanno davanti al Signore della terra. 5Se qualcuno cerca di far loro del male, sarà ucciso da un fuoco che esce dalla loro bocca. 6Essi hanno il potere di chiudere il cielo, perché non piova durante i tre anni e mezzo della loro predicazione, e possono trasformare i fiumi e gli oceani in sangue, e colpire la terra con qualsiasi catastrofe, ogni volta che vorranno.
7Quando poi avranno finito di annunciare la mia parola, per tre anni e mezzo, la bestia che sale dallʼabisso dichiarerà loro guerra, li vincerà e li ucciderà. 8-9E per tre giorni e mezzo i loro cadaveri saranno esposti sulla piazza della grande città che porta i nomi simbolici di «Sòdoma» ed «Egitto», dove il loro Signore fu crocifisso. Non si permetterà a nessuno di seppellirli, e gente dʼogni popolo, razza, lingua e nazione resterà a guardare i loro cadaveri. 10Allora ci sarà una festa mondiale, gli abitanti della terra gioiranno, si scambieranno regali e faranno inviti per celebrare la morte dei due profeti, che erano stati per loro un vero e proprio tormento!
11Ma dopo quei tre giorni e mezzo, lo spirito di vita verrà da Dio ed entrerà in loro e li farà rialzare in piedi. Allora sì che tutti saranno colti da un grande spavento! 12Poi una gran voce dirà dal cielo: «Venite, salite!» Ed essi saliranno in cielo dentro una nuvola, sotto gli occhi dei loro nemici.
13Nel medesimo istante ci sarà un violento terremoto, che farà crollare la decima parte della città, causando la morte di settemila persone. Allora tutti i superstiti, profondamente scossi, daranno gloria al Dio del Cielo.
14La seconda sventura è passata, ma ecco che sta per sopraggiungere la terza!
La settima tromba
15Non appena il settimo angelo suonò, si udirono forti voci dal cielo, che dicevano: «Lʼimpero di questo mondo è passato nelle mani del nostro Signore e del suo Cristo, ed egli regnerà per i secoli eterni!»
16E i ventiquattro anziani che stanno davanti a Dio seduti sui loro troni, si prostrarono bocconi e adorarono Dio, 17dicendo: «Ti ringraziamo, o Signore Dio Onnipotente, che sei e che fosti, perché ora hai preso possesso del tuo grande potere e hai cominciato a regnare. 18Le nazioni erano infuriate contro di te, ma è suonata lʼora della resa dei conti: è tempo di giudicare i morti e di ricompensare i tuoi servi, i profeti, e tutti quelli che, piccoli e grandi, sono tuoi e temono il tuo nome. È tempo di distruggere quelli che mandano in rovina la terra!»
19Allora il tempio di Dio che è in cielo, si aprì e apparve lʼarca della sua alleanza dentro il santuario: vi furono lampi, grida, tuoni e una forte grandinata; e il mondo fu scosso da un grande terremoto.
Ang Duha ka Saksi
1Unya gihatagan akog sukdanan nga morag sungkod. Miingon ang naghatag kanako, “Sige, sukda ang templo sa Dios ug ang halaran, ug ihapa kon pila ang nagasimba didto. 2Apan ang gawas sa templo ayaw na lang iapil pagsukod kay alang kana sa mga tawong wala makaila sa Dios. Sila mao ang magaguba sa balaan nga siyudad sa Jerusalem sulod sa 42 ka bulan. 3Ug nianang mga adlawa ipadala ko ang akong duha ka saksi nga magbistig sako.11:3 magbistig sako: Tingali aron ipakita sa mga tawo nga may kalaglagan nga moabot ug panahon na sa paghinulsol. Ug magawali sila sa akong ipawali kanila sulod sa 1,260 ka adlaw.”
4Kining duha ka saksi mao ang duha ka kahoyng olibo11:4 duha ka kahoyng olibo: mao kini sila ang katumanan sa panagna ni Zacarias (Zac. 4:2-14). ug duha ka suga nga nagatindog atubangan sa Ginoo, ang Ginoo sa tibuok kalibotan. 5Kon adunay magtinguha sa pagpasakit kanila, mogawas ang kalayo gikan sa ilang baba ug molamoy sa ilang mga kaaway. Si bisan kinsa nga buot mopasakit kanila kinahanglan gayod nga mamatay. 6Aduna usab silay gahom sa pagpugong sa ulan aron dili moulan samtang magwali sila sa pulong sa Dios. Aduna usab silay gahom nga ang tubig sa mga tuboran mahimo nila nga dugo. Ug dili kay kana lang, may gahom pa gayod sila sa pagdala sa bisan unsang matang sa kadaot sa tibuok kalibotan sa bisan unsang panahon nga gusto nila.
7Kon mahuman na sila pagsangyaw sa pulong sa Dios, bugnoon sila sa bangis nga mananap nga mogawas gikan sa kinahiladman sa yuta. Kining duha ka saksi mapildi ug patyon sa mananap. 8Ang ilang patayng lawas magbuy-od lang sa karsada diha sa inila nga siyudad, diin ang ilang Ginoo gilansang sa krus. Kini nga siyudad nagasimbolo sa Sodoma o Ehipto. 9Sulod sa tulo ka adlaw ug tunga ang ilang patayng lawas sa karsada tan-awon sa mga tawo nga gikan sa nagkalain-lain nga kaliwat, tribo, pinulongan ug nasod. Ug dili sila motugot nga ipalubong kini. 10Malipay gayod ang mga tawo sa kalibotan tungod kay patay na kadtong duha ka saksi. Magsaulog sila ug maghinatagay ug gasa tungod kay patay na ang duha ka propeta sa Dios nga nagdalag daghan nga kasakit sa mga tawo sa kalibotan.
Gibanhaw ang Duha ka Saksi
11Apan paglabay sa tulo ka adlaw ug tunga, ang ilang mga patayng lawas gibuhi sa Dios. Nanindog sila ug nangahadlok ang tanan nga nakakita kanila. 12Ug kining duha ka saksi nakadungog sa kusog nga tingog gikan sa langit nga nagaingon, “Saka kamo dinhi sa langit!” Ug samtang nagtan-aw ang ilang mga kaaway, mikayab sila sa panganod paingon sa langit. 13Sa mao usab nga oras milinog ug kusog. Naguba ang ikanapulo nga bahin sa siyudad, ug 7,000 ka tawo ang nangamatay. Nangalisang ang mga tawo nga wala mangamatay, ug midayeg sila sa Dios sa langit.11:13 Dios sa langit: o, Dios nga anaa sa langit; o, Dios nga naghimo sa langit; o, Dios nga labaw sa tanan.
14Nahuman na ang ikaduha nga makalilisang nga hitabo, apan may mosunod pa nga ikatulo.
Ang Ikapito nga Trumpeta
15Ang ikapito nga anghel mipatingog sa iyang trumpeta, ug may makusog nga mga tingog didto sa langit nga nagaingon, “Karon ang atong Ginoo ug ang iyang pinili nga si Cristo mao na ang maghari sa kalibotan. Ug ang iyang paghari walay kataposan!” 16Ug ang 24 ka mga pangulo nga nagalingkod sa ilang mga trono sa atubangan sa Dios nangluhod dayon ug misimba sa Dios, 17nga nagaingon:
“Ginoong Dios nga makagagahom sa tanan,
ikaw ang Dios kaniadto, ug ikaw usab ang Dios karon.
Nagapasalamat kami kanimo tungod kay gigamit mo na ang imong gahom,
ug nagsugod ka na sa paghari sa kalibotan.
18Hilabihan gayod ang kasuko sa mga tawo nga wala nagaila kanimo.
Kay miabot na ang panahon nga silotan mo sila,
Ug ang mga patay hukman mo na.
Mao na kini ang panahon nga hatagan mo ug ganti ang imong mga sulugoon, ang mga propeta, ang imong katawhan, ug ang tanan nga nagatahod kanimo, inila man o dili.
Panahon na nga pamatyon mo ang mga tawo nga nagaguba sa kalibotan.”
19Unya naabli ang templo sa Dios didto sa langit, ug sa sulod niini nakita ang sudlanan sa Kasabotan sa Dios. Nagpangilat, may mga tingog ug pagdalogdog. Naglinog ug nagaulan ug dagkong tipak sa ice.
