مرگ ابراهيم
(اول تواريخ 1:32-33)
1-2ابراهيم بار ديگر زنی گرفت به نام قطوره كه برای او چندين فرزند به دنيا آورد. اسامی آنها عبارت بود از: زمران، يُقشان، مدان، مديان، يشباق و شوعه. 3شبا و ددان پسران يقشان بودند. ددان پدر اشوريم، لطوشيم و لئوميم بود. 4عيفه، عيفر، حنوک، ابيداع و الداعه، پسران مديان بودند.
5ابراهيم تمام دارايی خود را به اسحاق بخشيد، 6اما به ساير پسرانش كه از كنيزانش به دنيا آمده بودند، هدايايی داده، ايشان را در زمان حيات خويش از نزد پسر خود اسحاق، به ديار مشرق فرستاد.
7-8ابراهيم در سن صد و هفتاد و پنج سالگی، در كمال پيری، كامياب از دنيا رفت و به اجداد خود پيوست. 9-10پسرانش اسحاق و اسماعيل او را در غار مكفيله، جايی كه ساره دفن شده بود، نزديک مِلک ممری واقع در مزرعه‌ای كه ابراهيم از عفرون پسر صوحارِ حيتّی خريده بود، دفن كردند.
11بعد از مرگ ابراهيم، خدا اسحاق را بركت داد. (در اين زمان اسحاق نزديک بئرلحی رُئی ساكن بود.)
اعقاب اسماعيل
(اول تواريخ 1:28-31)
12-15اسامی فرزندان اسماعيل، پسر ابراهيم و هاجر مصری (كنيز ساره) به ترتیب تولدشان عبارت بود از: نبايوت، قيدار، ادبيل، مبسام، مشماع، دومه، مسا، حداد، تيما، يطور، نافيش و قدمه.
16هر كدام از اين دوازده پسر اسماعيل، قبيله‌ای به نام خودش به وجود آورد. محل سكونت و اردوگاه اين قبايل نيز به همان اسامی خوانده می‌شد. 17اسماعيل در سن صد و سی و هفت سالگی مُرد و به اجداد خود پيوست. 18اعقاب اسماعيل در منطقه‌ای بين حويله و شوركه در مرز شرقی مصر و سر راه آشور واقع بود، ساكن شدند. آنها دائماً با برادران خود در جنگ بودند.
عيسو و يعقوب
19اين است سرگذشت فرزندان اسحاق، پسر ابراهيم: 20اسحاق چهل ساله بود كه ربكا را به زنی گرفت. ربكا دختر بتوئيل و خواهر لابان، اهل بين‌النهرين بود. 21ربكا نازا بود و اسحاق برای او نزد خداوند دعا می‌كرد. سرانجام خداوند دعای او را اجابت فرمود و ربكا حامله شد. 22به نظر می‌رسيد كه دو بچه در شكم او با هم كشمكش می‌كنند. پس ربكا گفت: «چرا چنين اتفاقی برای من افتاده است؟» و در اين خصوص از خداوند سؤال نمود. 23خداوند به او فرمود: «از دو پسری كه در رحم داری، دو قوم به وجود خواهد آمد. يكی از ديگری قويتر خواهد بود، و بزرگتر كوچكتر را بندگی خواهد كرد!»
24وقتی زمان وضع حمل رسيد، ربكا دوقلو زاييد. 25پسر اولی كه به دنیا آمد، سرخ رو بود و بدنش چنان با مو پوشيده شده بود كه گويی پوستين بر تن دارد. بنابراين او را عيسو25:25 «عيسو» را می‌توان «پشمالو» نيز معنی کرد. او را «ادوم» نيز می‌گفتند که به معنی «سرخ» است. نام نهادند. 26پسر دومی كه به دنيا آمد پاشنهٔ پای عيسو را گرفته بود! پس او را يعقوب25:26 «يعقوب» يعنی «کسی که پاشنه می‌گيرد» (به طور مجازی يعنی «حيله‌گر») ناميدند. اسحاق شصت ساله بود كه اين دوقلوها به دنيا آمدند.
27آن دو پسر بزرگ شدند. عيسو شكارچی‌ای ماهر و مرد بيابان بود، ولی يعقوب مردی آرام و چادرنشين بود. 28اسحاق، عيسو را دوست می‌داشت، چون از گوشت حيواناتی كه او شكار می‌كرد، می‌خورد؛ اما ربكا يعقوب را دوست می‌داشت.
29روزی يعقوب مشغول پختن آش بود كه عيسو خسته و گرسنه از شكار برگشت.
30عيسو گفت: «برادر، از شدت گرسنگی رمقی در من نمانده است، كمی از آن آش سرخ به من بده.» (به همين دليل است كه عيسو را ادوم25:30 «ادوم» يعنی «سرخ». نيز می‌نامند.)
31يعقوب جواب داد: «به شرط آنكه در عوض آن، حق نخست‌زادگی خود را به من بفروشی!»
32عيسو گفت: «من از گرسنگی می‌ميرم، حق نخست‌زادگی چه سودی برايم دارد؟»
33اما يعقوب گفت: «قسم بخور كه بعد از اين، حق نخست‌زادگی تو از آن من خواهد بود.»
عيسو قسم خورد و به اين ترتيب حق نخست‌زادگی خود را به برادر كوچكترش يعقوب فروخت.
34سپس يعقوب آش عدس را با نان به عيسو داد. او خورد و برخاسـت و رفت. ايـن چنين عيسو نخست‌زادگی خود را بی‌ارزش شمرد.
A morte de Abraão
(1 Cr 1.32-33)
1Abraão casou outra vez, com uma mulher chamada Quetura. 2E teve vários filhos: Zimrã, Jocsã, Medã, Midiã, Jisbaque e Suá. 3Os filhos de Jocsã foram Sabá e Dedã. Os filhos de Dedã: Assurim, Letusim e Leumim. 4Os filhos de Midiã: Efá, Efer, Enoque, Abida e Eldá. Estes foram os seus descendentes por parte de Quetura.
5Abraão deixou tudo quanto tinha a Isaque. 6No entanto, deu presentes aos filhos das concubinas e mandou-os para as regiões orientais, longe de Isaque.
7Abraão viveu 175 anos; 8morreu numa velhice feliz, repleto de bons anos, e foi sepultado junto dos outros membros da sua família. 9Os seus filhos Isaque e Ismael sepultaram-no na gruta de Macpela, perto de Mamre, no campo de Efrom, filho de Zoar, o hitita, 10no campo que Abraão tinha comprado aos hititas. Foi ali que Abraão e Sara, sua esposa, foram sepultados.
11Depois da morte de Abraão, Deus abençoou muito a Isaque, que habitava junto do Poço de Laai-Roi.
Os filhos de Ismael
(1 Cr 1.28-31)
12Seguem-se os descendentes de Ismael, filho de Abraão e de Agar, a egípcia, criada de sua mulher Sara.
13Nabaiote era o mais velho; depois Quedar, Adbeel, Mibsão,
14Misma, Dumá, Massá,
15Hadad, Tema, Jetur, Nafis e Quedmá.
16Estes doze deram os seus nomes às comunidades segundo as quais as famílias se organizaram; ou seja, em acampamentos e em aldeamentos.
17Ismael viveu 137 anos e foi sepultado junto dos corpos dos outros membros da família. 18Os seus descendentes espalharam-se desde Havila até Sur, que fica a noroeste do Egito, na direção da Assíria. E estavam constantemente em guerra uns com os outros.
Jacob e Esaú
19Seguem-se os descendentes de Isaque, filho de Abraão.
20Isaque tinha 40 anos quando casou com Rebeca, filha de Betuel, o arameu de Padan-Arã, e irmã de Labão.
21Isaque orou insistentemente para que Rebeca lhe desse um filho, pois era estéril. O Senhor ouviu as suas orações e ela ficou grávida. 22Dois bebés como que lutavam dentro dela. “Mas porque sou assim?” E pediu ao Senhor que a esclarecesse.
23O Senhor disse-lhe: “Os filhos que tens no teu seio tornar-se-ão dois grandes povos rivais. Um deles será mais forte. E o mais velho terá de submeter-se ao mais novo.”
24Quando se cumpriu o seu tempo teve gémeos. 25O primeiro a nascer era ruivo e estava coberto de pelo no corpo todo. Então chamaram-lhe Esaú25.25 O nome do irmão de Jacob é homófono de uma palavra hebraica que significa cabelo.. 26O outro vinha agarrado ao calcanhar do irmão. Por isso, lhe puseram o nome de Jacob25.26 Que significa enganar, agarrar o calcanhar, suplantador.. Tinha Isaque 60 anos quando lhe nasceram estes gémeos.
27Entretanto, os meninos cresceram; Esaú fez-se um hábil caçador, enquanto Jacob tinha um feitio sossegado e preferia ficar em casa. 28Isaque gostava muito de Esaú, porque a caça também era muito do seu gosto. Rebeca tinha uma predileção especial por Jacob.
29Um dia, Jacob estava a preparar um guisado quando chegou Esaú, exausto de correr pelos campos à procura de caça. 30“Deixa-me comer desse guisado apetitoso e vermelho que aí tens!” Foi por isso que lhe ficou a alcunha de Edom (vermelho). 31“Está bem”, disse Jacob. “Mas em troca dás-me o teu direito de filho mais velho.” 32“De acordo. Para que me há de servir isso se estou a desfalecer, quase a morrer!” 33“Então jura-me diante de Deus que esse direito há de ser meu!” E Esaú jurou, vendendo assim o seu direito de filho primogénito ao irmão mais novo. 34Jacob deu-lhe o guisado de lentilhas que estava a preparar e o acompanhamento. Esaú comeu e bebeu e foi-se embora, indiferente à perda dos seus direitos de filho mais velho.
