وصيت يوشع
1سالها گذشت و خداوند بنی‌اسرائيل را از دست دشمنانش راحتی بخشيد. در اين هنگام يوشع پير و سالخورده شده بود. 2او تمام بنی‌اسرائيل را فرا خواند و به بزرگان و رهبران و قضات و مقامات قوم اسرائيل گفت: «من ديگر پير و سالخورده شده‌ام. 3شما آنچه را كه خداوند، خدايتان به خاطر شما انجام داده است ديده‌ايد. او خودش با دشمنانتان جنگيد. 4-5من زمينهايی را كه به تصرف خود درآورده‌ايد و حتی آنهايی را كه هنوز تصرف نكرده‌ايد، بين شما تقسيم نموده‌ام. تمام اين سرزمين، از رود اردن گرفته تا دريای مديترانه از آن شما خواهد بود؛ زيرا چنانكه خداوند وعده داده است، خود او قبيله‌هايی را كه هنوز ميان شما باقی مانده‌اند از اين سرزمين بيرون خواهد راند تا در آن ساكن شويد.
6«اما شما قوی باشيد و به دقت دستوراتی را كه در تورات موسی نوشته شده است اطاعت كنيد و تمام جزييات آن را نگاه داريد و از آن منحرف نشويد. 7مواظب باشيد با قومهایی كه هنوز در ميان شما باقی مانده‌اند معاشرت نكنيد. نام خدايان آنها را هرگز به زبان نياوريد و به نام آنها قسم نخوريد، آنها را عبادت نكنيد و جلو آنها زانو نزنيد. 8بلكه به خداوند، خدای خود بچسبيد، همانطور كه تا حالا كرده‌ايد. 9خداوند، قومهای بزرگ و نيرومند را از پيش روی شما بيرون رانده و تاكنون كسی نتوانسته است در برابر شما بايستد. 10هر یک از شما به تنهايی قادر هستيد با يک هزار سرباز دشمن بجنگيد و آنها را شكست دهيد، زيرا خداوند، خدای شما مطابق قولی كه داده است به جای شما می‌جنگد. 11پس مواظب باشيد كه هميشه خداوند، خدای خود را دوست بداريد.
12«ولی اگر از خدا روگردان شده، با افراد اين قومها كه هنوز در میان شما هستند دوست شويد و از آنها زن بگيريد و به آنها زن بدهيد، 13مطمئن باشيد كه خدا اين قومها را از سرزمينتان بيرون نخواهد راند، بلكه آنها دامی برای پايهای شما، تازيانه‌ای برای پشت شما، و خاری در چشم شما خواهند بود و شما عاقبت در زمين نيكويی كه خداوند، خدايتان به شما داده است هلاک خواهيد شد.
14«پايان عمر من فرا رسيده است و همهٔ شما شاهد هستيد كه هر چه خداوند، خدايتان به شما وعده فرموده بود، يک به يک انجام شده است. 15-16ولی بدانيد همانطور كه خداوند نعمتها به شما داده است، بر سر شما بلا نيز نازل خواهد كرد اگر از دستورات او سرپيچی كنيد و خدايان ديگر را پرستش و سجده نماييد. بلی، آتش خشم او بر شما افروخته خواهد شد و شما را از روی زمين نيكويی كه به شما بخشيده است به کلی نابود خواهد كرد.»
Josuas Abschiedsreden
(Kapitel 23–24)
Josuas letzte Mahnungen an die führenden Männer Israels
1Seit langer Zeit lebten die Israeliten nun in Ruhe und Frieden. Der Herr sorgte dafür, dass die Völker ringsum sie nicht bedrohten. Josua war inzwischen sehr alt geworden. 2Eines Tages rief er die führenden Männer Israels, die Sippenoberhäupter, die Richter und Beamten zusammen. Er sagte zu ihnen: »Ich bin schon sehr alt und werde bald sterben. 3Ihr habt mit eigenen Augen gesehen, was der Herr mit allen Völkern in dieser Gegend gemacht hat. Er selbst, der Herr, euer Gott, hat für euch gekämpft, und das tut er bis heute. 4Erinnert euch nur, wie ich das Land zwischen dem Jordan im Osten und dem Mittelmeer im Westen euren Stämmen durch das Los zugeteilt habe. Viele Völker habe ich hier besiegt. Einige sind zwar noch übrig geblieben, 5doch der Herr, euer Gott, wird auch sie verstoßen und vertreiben. Ihr werdet ihr Land in Besitz nehmen, wie er es versprochen hat.
6Seid fest entschlossen, alles zu befolgen, was im Gesetzbuch von Mose aufgeschrieben ist! Weicht kein Stück davon ab! 7Vermischt euch nicht mit den Völkern, die noch in eurem Land wohnen! Nehmt die Namen ihrer Götter nicht in den Mund und schwört nicht bei ihnen! Dient ihnen nicht und betet sie nicht an! 8Haltet dem Herrn, eurem Gott, die Treue, wie ihr es bis heute getan habt.
9Der Herr hat große und mächtige Völker euretwegen vertrieben. Niemand konnte euch standhalten. 10Ein Einziger von euch verjagt tausend Feinde! Denn der Herr, euer Gott, kämpft selbst für euch, wie er es versprochen hat. 11Liebt den Herrn, euren Gott, bemüht euch immer wieder darum, denn es geht um euer Leben! 12Wenn ihr euch von ihm abwendet und euch mit den Völkern einlasst, die noch in eurem Land sind, wenn ihr euch mit ihnen verheiratet und vermischt, 13dann wird der Herr, euer Gott, diese Völker ganz gewiss nicht mehr aus eurem Land vertreiben. Dann werden sie für euch zum Fallstrick. Sie werden euch quälen wie Peitschenhiebe und wie Dornenzweige, die man euch ins Gesicht schlägt. Am Ende wird keiner von euch in diesem guten Land bleiben, das der Herr, euer Gott, euch gegeben hat.
14Bald werde ich sterben, denn jedes Leben geht einmal zu Ende. Dann nehmt euch zu Herzen, was ihr erlebt habt, und denkt immer daran: Kein Versprechen des Herrn, eures Gottes, blieb unerfüllt – alles ist eingetroffen! 15-16Aber genau so, wie der Herr, euer Gott, jedes Versprechen gehalten hat, so wird er auch jede Drohung wahr machen, wenn ihr den Bund brecht, den er mit euch geschlossen hat. Wenn ihr anderen Göttern dient und sie anbetet, dann wird sich der Herr voller Zorn gegen euch wenden und euch bald aus dem guten Land vertreiben, das er euch gegeben hat.«
