1-2ای خداوند، به ياد آور كه چه بر سر ما آمده است. ببين چگونه رسوا شده‌ايم. سرزمين ما به دست دشمنان افتاده است و خانه‌های ما را بيگانگان تصرف كرده‌اند. 3ما يتيميم؛ پدرانمان كشته و مادرانمان بيوه شده‌اند. 4آب خود را می‌خريم و می‌نوشيم و هيزم ما به ما فروخته می‌شود. 5در زير فشار و آزار دشمنان به ستوه آمده‌ايم و آسايش نداريم. 6خود را تسليم مصر و آشور كرده‌ايم تا نان به دست آوريم و از گرسنگی نميريم.
7پدرانمان گناه كردند و مردند، و اينک جور گناهانشان را ما می‌كشيم.
8نوكران ديروزمان، اربابان امروزمان شده‌اند و كسی نيست كه ما را از دست آنها نجات دهد. 9برای يک لقمه نان، در بيابانها جانمان را به خطر می‌اندازيم. 10از شدت گرسنگی در تب می‌سوزيم و پوست بدنمان مثل تنور داغ شده است. 11زنان و دختران ما را در يهودا بی‌عصمت كرده‌اند. 12رهبرانمان را به دار كشيده‌اند و ريش‌سفيدانمان را بی‌حرمت نموده‌اند. 13جوانان ما را مانند غلامان، در آسياب به كارهای سخت وا می‌دارند و كودكان ما زير بارهای سنگين هيزم، افتان و خيزان راه می‌روند.
14پيران ما ديگر در كنار دروازه‌های شهر نمی‌نشينند؛ جوانان ما ديگر نمی‌رقصند و آواز نمی‌خوانند. 15شادی دلهای ما رفته و رقص ما به ماتم تبديل شده است. 16وای بر ما كه گناه كرده‌ايم و شكوه و جلال خود را از دست داده‌ايم. 17دلهايمان بی‌تاب و چشمانمان تار شده‌اند، 18زيرا خانهٔ خدا ويران گشته و پناهگاه شغالها شده است.
19ای خداوند، تو تا ابد باقی هستی و تخت سلطنت تو بی‌زوال است. 20مدت مديدی است كه تو ما را ترک كرده‌ای و ديگر ما را به ياد نمی‌آوری. 21-22ای خداوند، آيا تو ما را به کلی طرد كرده‌ای و تا ابد بر ما غضبناک خواهی بود؟ اگر چنين نيست، پس ما را به سوی خود بازگردان و شكوه دوران گذشتهٔ ما را به ما باز ده.
1¡Recuerda, Señor, lo que nos ha sucedido!
¡Contempla y ve nuestra deshonra!
2Nuestra heredad ha caído en manos extrañas;
nuestro hogar, en manos de extranjeros.
3No tenemos padre, hemos quedado huérfanos;
viudas han quedado nuestras madres.
4El agua que bebemos, tenemos que pagarla;
la leña, tenemos que comprarla.
5Los que nos persiguen nos pisan los talones;5:5 Los que … los talones. Lit. Sobre nuestro cuello nos persiguen.
estamos fatigados y no hallamos descanso.
6Entramos en tratos5:6 Entramos en tratos. Lit. Dimos la mano. con Egipto y con Asiria
para conseguir alimentos.
7Nuestros antepasados pecaron y murieron,
pero a nosotros nos tocó el castigo.
8Ahora nos gobiernan los esclavos
y no hay quien nos libre de sus manos.
9Conseguimos pan a riesgo de nuestras vidas,
al enfrentar las espadas del desierto.
10La piel nos arde como un horno;
de hambre nos da fiebre.
11Las mujeres fueron violadas en Sión
y las vírgenes, en las ciudades de Judá.
12A nuestros príncipes los colgaron de las manos
y a nuestros ancianos no los honraron.
13A nuestros mejores jóvenes los pusieron a moler;
los niños tropezaban bajo el peso de la leña.
14Ya no se sientan los ancianos a las puertas de la ciudad;
ni se escucha la música de los jóvenes.
15En nuestro corazón no hay gozo;
nuestra danza se convirtió en lamento.
16Nuestra cabeza se ha quedado sin corona.
¡Ay de nosotros que hemos pecado!
17Desfallece nuestro corazón;
se apagan nuestros ojos,
18porque el monte Sión se halla desolado,
y sobre él rondan los chacales.
19Pero tú, Señor, reinas eternamente;
tu trono permanece de generación en generación.
20¿Por qué siempre nos olvidas?
¿Por qué nos abandonas tanto tiempo?
21Permítenos volver a ti, Señor, y volveremos;
renueva nuestra vida como antes.
22La verdad es que nos has rechazado
y te has excedido en tu enojo contra nosotros.
