موآب
1خداوند می‌فرمايد: «اهالی موآب بارها مرتكب گناه شده‌اند و من اين را فراموش نخواهم كرد و از سر تقصيرشان نخواهم گذشت، زيرا آنها استخوانهای پادشاه ادوم را با بی‌شرمی سوزانده آنها را تبديل به خاكستر كردند. 2من هم در عوض، موآب را به آتش می‌كشم و كاخهای قريوت را می‌سوزانم. موآب در ميان آشوب و هياهوی جنگجويان و صدای شيپورها از پای در خواهد آمد. 3من پادشاه و رهبران او را خواهم كشت.»
يهودا
4خداوند می‌فرمايد: «اهالی يهودا بارها گناه كرده‌اند و من اين را فراموش نخواهم كرد و از سر تقصيرشان نخواهم گذشت. آنها نسبت به شريعت من بی‌اعتنايی كرده، احكام مرا بجا نياوردند. آنها با پيروی از بتهايی كه پدرانشان می‌پرستيدند، گمراه شدند. 5پس من يهودا را با آتش نابود می‌كنم و تمام قلعه‌ها و كاخهای اورشليم را می‌سوزانم.»
مجازات اسرائيل
6خداوند می‌فرمايد: «مردم اسرائيل بارها مرتكب گناه شده‌اند و من اين را فراموش نخواهم كرد و از سر تقصيرشان نخواهم گذشت. آنها با قبول رشوه، مانع از اجرای عدالت می‌شوند. فقرايی را كه نمی‌توانند قرضشان را پس بدهند، به غلامی می‌فروشند و آنها را با يک جفت كفش مبادله می‌كنند. 7آنها فقرا را به خاک می‌اندازند و پايمال می‌كنند و افتادگان را با لگد از سر راه خود دور می‌سازند. پدر و پسر با يک دختر همبستر می‌شوند و نام مقدس مرا بی‌حرمت می‌سازند. 8در جشنهای مذهبی با لباسهایی كه با بی‌انصافی از بدهكاران2:8 مطابق شريعت موسی نگه داشتن لباس گرویی جايز نبود (خروج 22:26). خود گرفته‌اند بر پشتيها لم می‌دهند و در معبد خدای خود شرابی را كه با مال حرام خريده‌اند سر می‌كشند.
9«ولی ای اسرائيل، من به خاطر شما اموری‌ها را كه همچون درختان سرو، بلند قد و مانند درختان بلوط قوی بودند، به کلی از ميان بردم. 10شما را از مصر بيرون آوردم و مدت چهل سال در بيابان رهبری كردم تا زمين اموری‌ها را به تصرف خود درآوريد. 11پسران شما را انتخاب كردم تا نذيره‌های2:11 «نذيره» به کسی گفته می‌شد که به خدا نذر شده بود و به عنوان نشانهٔ نذر از هر نوع مشروب پرهيز می‌کرد، موی سر خود را نمی‌تراشيد و به جنازه نزديک نمی‌شد (نگاه کنيد به اعداد 6:1-8). من و انبيای من باشند.» خداوند می‌فرمايد: «ای اسرائيل، آيا می‌توانيد اين حقايق را انكار كنيد؟ 12اما شما به نذيره‌های من شراب نوشانيده، باعث شديد گناه كنند و انبيای مرا ساكت گردانيده، نگذاشتيد حرف بزنند! 13بنابراين من شما را مثل گاريهايی كه زير بار بافه‌ها به صدا می‌افتند، به ناله می‌اندازم. 14سريعترين جنگجويانتان هنگام فرار بر زمين خواهند افتاد. دليران ضعيف خواهند شد و دلاوران از رهانيدن خود عاجز خواهند بود. 15تيراندازان تيرشان به خطا خواهد رفت، سريعترين دوندگان از فرار باز خواهند ماند. بهترين سواركاران هم نخواهند توانست جان به در برند. 16در آن روز، شجاعترين افراد شما سلاحهای خود را به زمين انداخته، برای نجات جان خود خواهند گريخت.» خداوند اين را فرموده است.
1Así dice el Señor:
«Los delitos de Moab han llegado a su colmo;
por tanto, no revocaré su castigo:
Porque quemaron los huesos del rey de Edom
hasta reducirlos a ceniza,
2yo enviaré fuego sobre Moab,
que consumirá las fortalezas de Queriot,
y morirá Moab en medio del estrépito
de gritos de guerra y toques de trompeta.
3Destruiré al gobernante en medio de su pueblo,
y junto con él mataré a todos sus oficiales»,
dice el Señor.
4Así dice el Señor:
«Los delitos de Judá han llegado a su colmo;
por tanto, no revocaré su castigo:
Porque, dejándose descarriar por sus mentiras,
tras las cuales anduvieron sus antepasados,
rechazaron la ley del Señor
y no obedecieron sus preceptos.
5Por eso yo enviaré fuego contra Judá,
que consumirá las fortalezas de Jerusalén».
Juicio contra Israel
6Así dice el Señor:
«Los delitos de Israel han llegado a su colmo;
por tanto, no revocaré su castigo:
Venden al justo por monedas,
y al necesitado, por un par de sandalias.
7Pisotean la cabeza de los desvalidos
como si fuera el polvo de la tierra,
y pervierten el camino de los pobres.
Padre e hijo se acuestan con la misma mujer,
profanando así mi santo nombre.
8Junto a cualquier altar
se acuestan sobre ropa que tomaron en prenda,
y el vino que han cobrado como multa
lo beben en la casa de su Dios.2:8 su Dios. Alt. sus dioses.
9»Todo esto, a pesar de que por ellos
yo destruí a los amorreos;
destruí su fruto arriba
y sus raíces abajo,
aunque eran altos como el cedro
y fuertes como la encina.
10»Yo mismo os hice subir desde Egipto,
y os conduje cuarenta años por el desierto,
a fin de conquistar para vosotros
la tierra de los amorreos.
11También levanté profetas de entre vuestros hijos
y nazareos de entre vuestros jóvenes.
¿Acaso no fue así, israelitas?
—afirma el Señor—.
12Pero vosotros les hicisteis beber vino a los nazareos
y les ordenasteis a los profetas que no profetizaran.
13»Pues bien, voy a aplastaros
como aplasta una carreta cargada de trigo.
14Entonces no habrá escapatoria para el ágil,
ni el fuerte podrá valerse de su fuerza,
ni el valiente librará su vida.
15El arquero no resistirá,
ni escapará con vida el ágil de piernas,
ni se salvará el que monta a caballo.
16En aquel día huirá desnudo
aun el más valiente de los guerreros»,
afirma el Señor.
