1ای قومی كه حيا نداريد، به خود آييد، 2پيش از آنكه داوری آغاز گردد و فرصت شما چون كاه بر باد رود، قبل از آنكه خشم خداوند فرو ريزد و روز هولناک غضب او فرا رسد. 3ای تمام متواضعانی كه احكام او را بجا می‌آوريد، به سوی خداوند بازگشت نماييد؛ به راستی عمل كنيد و در حضور خداوند فروتن شويد تا شايد شما را از غضب خود در آن روز هلاكت مصون بدارد.
نابودی قومهای مجاور اسرائيل
4شهرهای غزه، اشقلون، اشدود و عقرون، ريشه‌كن و ويران خواهند شد. 5وای بر شما ای فلسطينی‌هايی كه در ساحل دريا و در سرزمين كنعان زندگی می‌كنيد، زيرا شما هم داوری خواهيد شد. خداوند شما را به هلاكت خواهد رساند و حتی يک نفر از شما هم باقی نخواهد ماند. 6زمينهای ساحلی شما مكانی برای شبانان و آغل گوسفندان خواهد شد. 7بازماندگان قبيلهٔ يهودا، سرزمين شما را اشغال كرده گله‌های خود را در آنجا خواهند چرانيد و خود در خانه‌های اشقلون خواهند خوابيد؛ زيرا خداوند با مهربانی از قوم خود ياد نموده خوشبختی آنها را باز خواهد گردانيد.
8طعنه‌های مردم موآب و عمون را شنيده‌ام كه قوم مرا مسخره نموده، تهديد به اشغال سرزمينشان می‌كنند. 9بنابراين، خداوند قادر متعال، خدای اسرائيل می‌فرمايد: «به حيات خود قسم، موآب و عمون مثل سدوم و عموره از بين خواهند رفت و به محلی از خارها، گودالهای نمک و ويرانی ابدی تبديل خواهند شد و بازماندگان قوم من آنها را غارت نموده، سرزمينهاشان را تصرف خواهند كرد.» 10آنها مزد غرور خود را دريافت خواهند كرد، زيرا به قوم خداوند قادر متعال اهانت نموده، ايشان را مسخره كردند. 11خداوند بلاهای هولناكی بر سرشان خواهد آورد. او تمامی خدايان جهان را به تباهی خواهد كشانيد و آنگاه همهٔ اقوام در سرزمينهای خود او را عبادت خواهند نمود.
12ای حبشی‌ها، شما هم به شمشير او كشته خواهيد شد.
13خداوند قدرت خود را بر ضد آشور به کار خواهد برد و پايتخت بزرگ آن، نينوا را ويران نموده، به بيابانی خشک مبدل خواهد كرد. 14آن شهر، چراگاه گوسفندان خواهد شد و انواع حيوانات وحشی در آن جای خواهند گرفت. خفاشها و جغدها در ميان ويرانه‌هايش لانه می‌كنند و صدايشان از پنجره‌های خانه‌های متروک شنيده می‌شود. در آستانهٔ خانه‌ها زباله جمع می‌شود و روكش زيبای ستونهای شهر كه از چوب سرو بود، از بين می‌رود. 15اين شهر مستحكم كه چنان در امنيت بود كه با خود می‌گفت: «در تمام دنيا شهری مانند من وجود ندارد!» ويران شده، لانهٔ حيوانات خواهد گرديد! هر كه از آنجا بگذرد سر خود را از بهت و حيرت تكان خواهد داد.
1Reúna-se e ajunte-se,
nação sem pudor,
2antes que chegue o tempo determinado
e aquele dia passe como a palha,
antes que venha sobre vocês a ira impetuosa do Senhor,
antes que o dia da ira do Senhor os alcance.
3Busquem o Senhor, todos vocês, os humildes da terra,
vocês que fazem o que ele ordena.
Busquem a justiça, busquem a humildade;
talvez vocês tenham abrigo no dia da ira do Senhor.
O Castigo da Filístia
4Gaza será abandonada,
e Ascalom ficará arruinada.
Ao meio-dia Asdode será banida,
e Ecrom será desarraigada.
5Ai de vocês que vivem junto ao mar,
nação dos queretitas;
a palavra do Senhor está contra você,
ó Canaã, terra dos filisteus.
“Eu a destruirei,
e não sobrará ninguém.”
6Essa terra junto ao mar,
onde habitam os queretitas,
será morada de pastores
e curral de ovelhas.
7Pertencerá ao remanescente da tribo de Judá.
Ali encontrarão pastagem;
e, ao entardecer, eles se deitarão
nas casas de Ascalom.
O Senhor, o seu Deus, cuidará deles,
e lhes restaurará a sorte2.7 Ou trará de volta seus cativos.
O Castigo de Moabe e de Amom
8“Ouvi os insultos de Moabe
e as zombarias dos amonitas,
que insultaram o meu povo
e fizeram ameaças contra o seu território.
9Por isso, juro pela minha vida”,
declara o Senhor dos Exércitos,
o Deus de Israel,
“Moabe se tornará como Sodoma
e os amonitas como Gomorra:
um lugar tomado por ervas daninhas e poços de sal,
uma desolação perpétua.
O remanescente do meu povo os saqueará;
os sobreviventes da minha nação herdarão a terra deles.”
10É isso que eles receberão
como recompensa pelo seu orgulho,
por insultarem e ridicularizarem
o povo do Senhor dos Exércitos.
11O Senhor será terrível contra eles
quando destruir todos os deuses da terra.
As nações de todo o mundo o adorarão,
cada uma em sua própria terra.
O Castigo da Etiópia
12“Vocês também, ó etíopes,2.12 Hebraico: cuxitas
serão mortos pela minha espada.”
O Castigo da Assíria
13Ele estenderá a mão contra o norte
e destruirá a Assíria,
deixando Nínive totalmente em ruínas,
tão seca como o deserto.
14No meio dela se deitarão rebanhos
e todo tipo de animais selvagens.
Até a coruja-do-deserto e o mocho
se empoleirarão no topo de suas colunas.
Seus gritos ecoarão pelas janelas.
Haverá entulho nas entradas,
e as vigas de cedro ficarão expostas.
15Essa é a cidade que exultava,
vivendo despreocupada,
e dizia para si mesma:
“Eu, e mais ninguém!”
Que ruínas sobraram!
Uma toca de animais selvagens!
Todos os que passam por ela zombam
e sacodem os punhos.
