سقوط اورشليم
(دوم تواريخ 36:13-21؛ ارميا 52:3-11)
1صدقيا بر ضد پادشاه بابل شورش كرد و نبوكدنصر، پادشاه بابل تمام سپاه خود را به طرف اورشليم به حركت درآورد و در روز دهم ماه دهم از سال نهم سلطنت صدقيا، پادشاه يهودا، اورشليم را محاصره كرد. 2اين محاصره تا يازدهمين سال سلطنت صدقيا ادامه يافت. 3در روز نهم از ماه چهارم آن سال، قحطی آنچنان در شهر شدت گرفته بود كه مردم برای خوراک چيزی نداشتند. 4-5آن شب، صدقيای پادشاه و تمام سربازانش ديوار شهر را سوراخ كردند و از دروازه‌ای كه در میان دو حصار نزديک باغ پادشاه بود به جانب درهٔ اردن گريختند. سربازان بابلی كه شهر را محاصره كرده بودند پادشاه را تعقيب نموده، در بيابان اريحا او را دستگير كردند و در نتيجه تمام افرادش پراكنده شدند. 6آنها صدقيا را به ربله بردند و پادشاه بابل او را محاكمه و محكوم كرد. 7سپس پسران صدقيا را جلو چشمانش كشتند و چشمان خودش را نيز از كاسه درآوردند و او را به زنجير بسته، به بابل بردند.
خرابی خانهٔ خدا
(ارميا 52:12-23)
8نبوزرادان، فرماندهٔ لشكر نبوكدنصر، در روز هفتم ماه پنجم از سال نوزدهم سلطنت نبوكدنصر، به اورشليم آمد. 9او خانه خداوند، كاخ سلطنتی و تمام بناهای با ارزش را سوزانيد. 10سپس به نيروهای بابلی دستور داد كه حصار شهر اورشليم را خراب كنند و خود بر اين كار نظارت نمود. 11او بقيهٔ ساكنان شهر را با يهوديان فراری كه طرفداری خود را به پادشاه بابل اعلام كرده بودند، به بابل تبعيد كرد. 12ولی افراد فقير و بی‌چيز باقی ماندند تا در آنجا كشت و زرع كنند.
13بابلی‌ها ستونهای مفرغی خانهٔ خداوند و حوض مفرغی و ميزهای متحركی را كه در آنجا بود، شكستند و تمام مفرغ آنها را به بابل بردند. 14-15همچنين تمام ديگها، خاک‌اندازها، انبرها، ظروف و تمام اسباب و آلات مفرغی را كه برای قربانی كردن از آنها استفاده می‌شد، بردند. آنها تمام آتشدانها و كاسه‌های طلا و نقره را نيز با خود بردند. 16ستونها و حوض بزرگ و ميزهای متحرک آن، كه سليمان پادشاه برای خانهٔ خداوند ساخته بود، آنقدر سنگين بود كه نمی‌شد وزن كرد. 17بلندی هر ستون هشت متر بود و سر ستونهای مفرغی آنها كه با رشته‌های زنجير و انارهای مفرغی تزيين شده بود يک متر و نيم ارتفاع داشت.
اهالی يهودا به بابل تبعيد می‌شوند
(ارميا 52:24-27)
18سرايا كاهن اعظم و صفنيا، معاون او، و سه نفر از نگهبانان خانهٔ خداوند به دست نبوزرادان، فرماندهٔ لشكر بابل، به بابل تبعيد شدند. 19همچنين فرماندهٔ سپاه يهودا، پنج مشاور پادشاه، معاون فرماندهٔ سپاه كه مسئول جمع‌آوری سرباز بود همراه با شصت نفر ديگر كه در شهر مانده بودند، 20همهٔ اينها را نبوزرادان به ربله در سرزمين حمات نزد پادشاه بابل برد. 21پادشاه بابل در آنجا همه را كشت.
به اين ترتيب يهودا از سرزمين خود تبعيد شد.
جدليا، حاكم يهودا
(ارميا 40:7-9 و 41:1-3)
22سپس نبوكدنصر، پادشاه بابل جدليا (پسر اخيقام و نوه شافان) را به عنوان حاكم يهودا بر مردمی كه هنوز در آن سرزمين باقی مانده بودند، گماشت. 23وقتی فرماندهان و سربازان يهودی كه تسليم نشده بودند، شنيدند كه پادشاه بابل جدليا را حاكم تعيين كرده است، در مصفه به جدليا ملحق شدند. اين فرماندهان عبارت بودند از: اسماعيل پسر نتنيا، يوحنان پسر قاری، سرايا پسر تنحومت نطوفاتی و يازنيا پسر معكاتی. 24جدليا برای آنها قسم خورد و گفت: «لازم نيست از فرماندهان بابلی بترسيد. با خيال راحت در اين سرزمين زندگی كنيد. اگر پادشاه بابل را خدمت كنيد ناراحتی نخواهيد داشت.»
25ولی در ماه هفتم همان سال اسماعيل (پسر نتنيا و نوهٔ اليشمع) كه از اعضای خاندان سلطنتی بود، با ده نفر ديگر به مصفه رفت و جدليا و همدستان يهودی و بابلی او را كشت. 26بعد از آن تمام مردم يهودا، از كوچک تا بزرگ، همراه فرماندهان به مصر فرار كردند تا از چنگ بابلی‌ها در امان باشند.
آزادی يهوياكين از زندان
(ارميا 52:31-34)
27وقتی اويل مرودک پادشاه بابل شد، يهوياكين، پادشاه يهودا را از زندان آزاد ساخت و اين مصادف بود با بيست و هفتمين روز از ماه دوازدهم سی و هفتمين سال اسارت يهوياكين. 28اويل مرودک با يهوياكين به مهربانی رفتار كرد و مقامی به او داد كه بالاتر از مقام تمام پادشاهانی بود كه به بابل تبعيد شده بودند. 29پس لباس زندانی او را عوض كرد و اجازه داد تا آخر عمرش بر سر سفرهٔ پادشاه بنشيند و غذا بخورد. 30تا روزی كه يهوياكين زنده بود، هر روز مبلغی از طرف پادشاه به او پرداخت می‌شد.
1So in the ninth year of Zedekiah’s reign, on the tenth day of the tenth month, Nebuchadnezzar king of Babylon marched against Jerusalem with his whole army. He camped outside the city and built siege works all around it. 2The city was kept under siege until the eleventh year of King Zedekiah.
3By the ninth day of the fourth25:3 Probable reading of the original Hebrew text (see Jer. 52:6); Masoretic Text does not have fourth. month the famine in the city had become so severe that there was no food for the people to eat. 4Then the city wall was broken through, and the whole army fled at night through the gate between the two walls near the king’s garden, though the Babylonians25:4 Or Chaldeans; also in verses 13, 25 and 26 were surrounding the city. They fled towards the Arabah,25:4 Or the Jordan Valley 5but the Babylonian25:5 Or Chaldean; also in verses 10 and 24 army pursued the king and overtook him in the plains of Jericho. All his soldiers were separated from him and scattered, 6and he was captured.
He was taken to the king of Babylon at Riblah, where sentence was pronounced on him. 7They killed the sons of Zedekiah before his eyes. Then they put out his eyes, bound him with bronze shackles and took him to Babylon.
8On the seventh day of the fifth month, in the nineteenth year of Nebuchadnezzar king of Babylon, Nebuzaradan commander of the imperial guard, an official of the king of Babylon, came to Jerusalem. 9He set fire to the temple of the Lord, the royal palace and all the houses of Jerusalem. Every important building he burned down. 10The whole Babylonian army under the commander of the imperial guard broke down the walls around Jerusalem. 11Nebuzaradan the commander of the guard carried into exile the people who remained in the city, along with the rest of the populace and those who had deserted to the king of Babylon. 12But the commander left behind some of the poorest people of the land to work the vineyards and fields.
13The Babylonians broke up the bronze pillars, the movable stands and the bronze Sea that were at the temple of the Lord and they carried the bronze to Babylon. 14They also took away the pots, shovels, wick trimmers, dishes and all the bronze articles used in the temple service. 15The commander of the imperial guard took away the censers and sprinkling bowls – all that were made of pure gold or silver.
16The bronze from the two pillars, the Sea and the movable stands, which Solomon had made for the temple of the Lord, was more than could be weighed. 17Each pillar was eighteen cubits25:17 That is, about 8.1 metres high. The bronze capital on top of one pillar was three cubits25:17 That is, about 1.4 metres high and was decorated with a network and pomegranates of bronze all around. The other pillar, with its network, was similar.
18The commander of the guard took as prisoners Seraiah the chief priest, Zephaniah the priest next in rank and the three doorkeepers. 19Of those still in the city, he took the officer in charge of the fighting men, and five royal advisors. He also took the secretary who was chief officer in charge of conscripting the people of the land and sixty of the conscripts who were found in the city. 20Nebuzaradan the commander took them all and brought them to the king of Babylon at Riblah. 21There at Riblah, in the land of Hamath, the king had them executed.
So Judah went into captivity, away from her land.
22Nebuchadnezzar king of Babylon appointed Gedaliah son of Ahikam, the son of Shaphan, to be over the people he had left behind in Judah. 23When all the army officers and their men heard that the king of Babylon had appointed Gedaliah as governor, they came to Gedaliah at Mizpah – Ishmael son of Nethaniah, Johanan son of Kareah, Seraiah son of Tanhumeth the Netophathite, Jaazaniah the son of the Maakathite, and their men. 24Gedaliah took an oath to reassure them and their men. ‘Do not be afraid of the Babylonian officials,’ he said. ‘Settle down in the land and serve the king of Babylon, and it will go well with you.’
25In the seventh month, however, Ishmael son of Nethaniah, the son of Elishama, who was of royal blood, came with ten men and assassinated Gedaliah and also the men of Judah and the Babylonians who were with him at Mizpah. 26At this, all the people from the least to the greatest, together with the army officers, fled to Egypt for fear of the Babylonians.
Jehoiachin released
27In the thirty-seventh year of the exile of Jehoiachin king of Judah, in the year Awel-Marduk became king of Babylon, he released Jehoiachin king of Judah from prison. He did this on the twenty-seventh day of the twelfth month. 28He spoke kindly to him and gave him a seat of honour higher than those of the other kings who were with him in Babylon. 29So Jehoiachin put aside his prison clothes and for the rest of his life ate regularly at the king’s table. 30Day by day the king gave Jehoiachin a regular allowance as long as he lived.
