دوم قرنتیان 2 – PCB & NIRV

1بنابراين، تصميم گرفتم كه نزد شما نيايم تا باعث رنجش و اندوه مجدد شما نشوم. 2زيرا اگر شما را غمگين كنم، ديگر چه كسی باقی می‌ماند كه مرا خوشحال سازد؟ اين شما هستيد كه بايد مرا خوشحال كنيد. اما اگر من شما را برنجانم، ديگر چگونه می‌توانيد باعث شادی من گرديد؟ 3به همين دليل، آن مطالب را در آخرين نامه‌ام نوشتم تا پيش از آمدنم، مسايل را ميان خود حل و فصل كنيد، تا وقتی آمدم، آنانی كه بايد مرا شاد كنند، باعث غم و اندوه من نگردند. زيرا اطمينان دارم كه شادی شما چنان به شادی من بستگی دارد كه اگر مرا شاد نبينيد، شما نيز شاد نمی‌شويد.

4در واقع نوشتن آن نامه برايم بسيار دشوار بود، چون بی‌نهايت اندوهگين و محزون بودم. راستش را بخواهيد، به هنگام نوشتن، گريه می‌كردم. نمی‌خواستم با آن نامه شما را ناراحت كنم، اما می‌بايست به شما نشان می‌دادم كه چقدر دوستتان دارم و به شما علاقه‌مندم.

آن خطاكار را ببخشيد

5بدانيد آن شخصی كه باعث تمام اين ناراحتی‌ها شد و در نامه‌ام به او اشاره كردم، نه فقط مرا رنجاند، بلكه بيشتر سبب رنجش شما شد يا لااقل برخی از شما. اما نمی‌خواهم بيش از اندازه نسبت به او سختگير باشم، 6چون آن شخص در اثر رفتاری كه اكثر شما نسبت به او نشان داده‌ايد، به اندازهٔ كافی تنبيه شده است. 7اكنون بايد او را ببخشيد و تسلی دهيد، و گرنه ممكن است فشار يأس و اندوه، او را از پای درآورد. 8پس خواهش می‌كنم به او نشان دهيد كه دوستش داريد.

9من آن نامه را به آن صورت نوشتم تا ببينم كه تا چه حد از من اطاعت می‌كنيد. 10وقتی شما كسی را ببخشيد، من نيز او را می‌بخشم. و اگر من كسی را ببخشم، با اجازهٔ مسيح و به خاطر شما می‌بخشم، البته اگر فكر می‌كنيد كه بخشيدن من واقعاً لازم است. 11دليل ديگری كه سبب می‌شود اين شخص را ببخشيم، اينست كه نبايد بگذاريم شيطان از اين فرصت بهره‌برداری كند، چون همگی ما از حيله‌های او آگاهيم.

ما برای خدا عطر خوشبو هستيم

12از اين سخن بگذريم. من در ضمن سفر، به شهر «تروآس» رسيدم و خداوند فرصتهای بسيار خوبی فراهم آورد تا پيغام انجيل را به مردم اعلام كنم. 13اما برادرمان «تيطوس» را آنجا پيدا نكردم و برای او بسيار نگران شدم. پس، با اهالی آنجا خداحافظی كردم و به ايالت مقدونيه رفتم، تا شايد تيطوس را در آنجا پيدا كنم.

14اما خدا را شكر! چون همواره ما را در پيروزی مسيح سهيم می‌سازد، و هر جا می‌رويم، ما را به کار می‌برد تا مسيح را به مردم معرفی كنيم، و پيغام انجيل را همچون عطری خوشبو در همه جا بيفشانيم. 15و از آنجا كه مسيح در زندگی ما حضور دارد، ما برای خدا عطری خوشبو هستيم، عطری كه بوی آن به مشام همه می‌رسد، چه گناهكار و چه نجات يافته. 16برای آنانی كه در راه گناه گام برمی‌دارند و به سوی هلاكت می‌روند، ما بوی هراس‌انگيز محكوميت و مرگ هستيم؛ اما برای آنانی كه در طريق نجات گام برمی‌دارند، عطری هستيم كه به همه چيز طراوت و حيات تازه می‌بخشد. اما چه كسی قابليت و توانايی آن را دارد كه به اين صورت، انجيل را موعظه كند؟ 17فقط كسانی می‌توانند مانند ما، چنين خدمتی را به عهده گيرند كه درستكار و فرستادهٔ خدا باشند و با قدرت مسيح و زير نظر مستقيم خدا سخن گويند. ما جزو آن دسته نيستيم كه با كلام خدا تجارت می‌كنند، زيرا اين قبيل افراد كه تعدادشان هم كم نيست، تنها هدفشان از اعلام پيغام انجيل، اينست كه از اين راه درآمد خوبی داشته باشند.