بردگی قوم اسرائيل در مصر
1-4اين است نامهای پسران يعقوب كه با خانواده‌های خود همراه وی به مصر مهاجرت كردند: رئوبين، شمعون، لاوی، يهودا، يساكار، زبولون، بنيامين، دان، نفتالی، جاد و اشير. 5كسانی كه به مصر رفتند هفتاد نفر بودند. (يوسف پيش از آن به مصر رفته بود.)
6سالها گذشت و در اين مدت يوسف و برادران او و تمام افراد آن نسل مردند. 7ولی فرزندانی كه از نسل ايشان به دنیا آمدند به سرعت زياد شدند و قومی بزرگ تشكيل دادند تا آنجا كه سرزمين مصر از ايشان پر شد. 8سپس، پادشاهی در مصر روی كار آمد كه يوسف و خدمات او را ناديده گرفت. 9او به مردم گفت: «تعداد بنی‌اسرائيل در سرزمين ما روز‌به‌روز زيادتر می‌شود و ممكن است برای ما وضع خطرناكی پيش بياورند. 10بنابراين بياييد چاره‌ای بينديشيم و گرنه تعدادشان زيادتر خواهد شد و در صورت بروز جنگ، آنها به دشمنان ما ملحق شده بر ضد ما خواهند جنگيد و از سرزمين ما فرار خواهند كرد.»
11پس مصری‌ها، قوم اسرائيل را بردهٔ خود ساختند و مأمورانی بر ايشان گماشتند تا با كار اجباری، آنها را زير فشار قرار دهند. اسرائيلی‌ها شهرهای فيتوم و رعمسيس را برای فرعون ساختند تا از آنها به صورت انبار استفاده كند. 12با وجود فشار روزافزون مصری‌ها، تعداد اسرائيلی‌ها روز‌به‌روز افزايش می‌يافت. اين امر مصری‌ها را به وحشت انداخت. 13-14بنابراين، آنها را بيشتر زير فشار قرار دادند، به طوری كه قوم اسرائيل از عذاب بردگی جانشان به لب رسيد، چون مجبور بودند در بيابان كارهای طاقت‌فرسا انجام دهند و برای ساختن آن شهرها، خشت و گل تهيه كنند.
15-17از اين گذشته، فرعون به قابله‌های اسرائيلی دستور داد كه پسران اسرائيلی را در هنگام تولد بكشند، ولی دختران را زنده نگه دارند. قابله‌ها كه نام يكی شفره و ديگری فوعه بود، از خدا می‌ترسيدند؛ از این رو، دستور فرعون را اطاعت نكردند و نوزادان پسر را هم زنده نگه داشتند. 18پس فرعون ايشان را احضار كرد و پرسيد: «چرا از دستور من سرپيچی كرديد؟ چرا پسران اسرائيلی را نكشتيد؟»
19آنها جواب دادند: «ای پادشاه، زنان اسرائيلی مثل زنان مصری ضعيف نيستند؛ آنها پيش از رسيدن قابله وضع حمل می‌كنند.»
20-21خدا بر اين قابله‌ها لطف نموده، خانه و خانوادهٔ ايشان را بركت داد، زيرا آنها ترس خدا را در دل داشتند. به اين ترتيب تعداد بنی‌اسرائيل روز‌به‌روز زيادتر می‌شد تا به صورت قوم بزرگی درآمدند. 22پس فرعون بار ديگر به قوم خود چنين دستور داد: «از اين پس هر نوزاد پسر اسرائيلی را در رود نيل بيندازيد؛ اما دختران را زنده نگه دارید.»
L’oppression des Israélites en Égypte
1Voici la liste des fils d’Israël qui ont accompagné Jacob en Egypte, chacun avec sa famille : 2Ruben, Siméon, Lévi et Juda ; 3Issacar, Zabulon et Benjamin ; 4Dan et Nephtali, Gad et Aser. 5Les descendants de Jacob étaient au nombre de soixante-dix en tout1.5 Voir Gn 46.27. Un manuscrit hébreu trouvé à Qumrân, l’ancienne version grecque et Ac 7.14 ont : soixante-quinze., Joseph étant déjà en Egypte à ce moment-là.
6Joseph mourut, ainsi que tous ses frères et toute leur génération1.6 Plusieurs siècles séparèrent la mort de Joseph de l’avènement du nouveau roi (v. 8).. 7Les Israélites furent féconds, proliférèrent, se multiplièrent et devinrent de plus en plus puissants, si bien que le pays en fut rempli1.7 Selon la promesse (Gn 46.3 ; voir 12.37). Les Israélites n’étaient pas seulement confinés au pays de Goshen, ils habitaient aussi au milieu des Egyptiens (3.22). Voir Ac 7.17..
8Un nouveau roi1.8 Certains l’ont identifié à Amosis (1570-1546 av. J.-C.), fondateur de la XVIIIe dynastie, qui a chassé les Hyksos (d’origine asiatique, ils avaient envahi la Basse-Egypte pour la dominer de env. 1730 à 1580), d’autres à Thoutmosis III, pharaon de la XVIIIe dynastie, d’autres à Séti Ier (13041293–12901279 av. J.-C.). vint au pouvoir en Egypte ; il ne connaissait pas Joseph. 9Il dit à ses sujets : Voyez, le peuple des Israélites est plus nombreux et plus puissant que nous. 10Il est temps d’aviser à son sujet, pour qu’il cesse de se multiplier. Sinon, en cas de guerre, il risque de se ranger aux côtés de nos ennemis et de combattre contre nous pour quitter ensuite le pays.
11Alors on imposa aux Israélites des chefs de corvée pour les accabler par des travaux forcés. C’est ainsi qu’ils durent bâtir pour le pharaon les villes de Pitom et de Ramsès1.11 Vers la frontière orientale de l’Egypte, près du canal qui reliait le Nil à la mer Rouge, près de l’actuel canal de Suez. pour servir de centres d’approvisionnement. 12Mais plus on les opprimait, plus ils devenaient nombreux et plus ils se répandaient, au point que les Egyptiens les prirent en aversion. 13Alors ceux-ci les réduisirent à un dur esclavage 14et leur rendirent la vie amère par de rudes corvées : fabrication de mortier, confection de briques, travaux en tous genres dans les champs1.14 Surtout des travaux d’irrigation (Dt 11.10)., bref, toutes les tâches auxquelles on les asservit avec cruauté.
15Il y avait deux sages-femmes pour les Hébreux. Elles se nommaient Shiphra et Poua1.15 Sans doute les responsables des sages-femmes. Elles portent des noms égyptiens.. Le pharaon leur donna cet ordre : 16Quand vous accoucherez les femmes des Hébreux, et que vous aurez constaté le sexe de l’enfant, si c’est un garçon, mettez-le à mort, si c’est une fille, qu’on la laisse vivre.
17Mais les sages-femmes craignaient Dieu ; elles n’obéirent pas au pharaon : elles laissèrent la vie sauve aux garçons. 18Alors le pharaon les convoqua et leur demanda : Pourquoi avez-vous fait cela ? Pourquoi avez-vous laissé vivre les garçons ?
19Les sages-femmes répondirent au pharaon : C’est que les femmes des Hébreux ne sont pas comme les Egyptiennes. Elles sont pleines de vie. Avant que la sage-femme arrive auprès d’elles, elles ont déjà mis leur enfant au monde.
20Dieu fit du bien aux sages-femmes, et le peuple continua de se multiplier et devint extrêmement puissant. 21Comme les sages-femmes avaient agi par crainte de Dieu, Dieu fit prospérer leurs familles.
22Alors le pharaon ordonna à tous ses sujets : Jetez dans le fleuve tous les garçons nouveau-nés des Hébreux1.22 Selon le Pentateuque samaritain, l’ancienne version grecque et des traditions rabbiniques. Absent du texte hébreu traditionnel., mais laissez vivre toutes les filles !
