دعای پيروزی حبقوق
1اين است دعای حبقوق نبی:
2ای خداوند، خبری را كه به من دادی شنيدم و برای كارهايی كه بزودی انجام خواهی داد با ترس و احترام تو را پرستش می‌كنم. دوباره مثل سالهای گذشته قدرت خود را به ما نشان ده تا نجات يابيم و در حين غضب خود، رحمت را به ياد آور.
3خدا را می‌بينم كه از كوه سينا می‌آيد. جلالش آسمانها را در بر گرفته و زمين از حمد و سپاس او پر است! 4درخشش او مانند طلوع خورشيد است و از دستهای او كه قدرتش در آنها نهفته است، نور می‌تابد. 5او مرض را پيشاپيش خود می‌فرستد و به مرگ فرمان می‌دهد كه به دنبال او بيايد. 6وقتی او می‌ايستد زمين تكان می‌خورد و هنگامی كه نگاه می‌كند، قومها می‌لرزند. كوههای ازلی خرد می‌شوند و تپه‌های ابدی با خاک يكسان می‌گردند. قدرت او بی‌زوال است. 7مردمان كوشان3:7 «ثروت آنها به اين خانه سرازير می‌شود» يا «آرزوی آنها به اين خانه خواهد آمد». جملهٔ دوم، به نظر برخی مفسرين اشاره است به ظهور مسيح موعود. و مديان را می‌بينم كه دچار ترس و اضطراب شده‌اند.
8خداوندا، آيا تو بر رودخانه‌ها و دريا خشمگين بودی كه بر اسبان و عرابه‌هايت سوار شدی؟ نه، تو برای پيروزی قومت اين كار را كردی. 9تو كمان را به دست گرفته، تيرها را آماده كردی و صاعقه را فرستاده زمين را شكافتی. 10كوهها تو را ديدند و به لرزه افتادند و سيلابها جاری شدند. آبهای عميق طغيان كردند و امواجشان بالا آمدند. 11از نور تيرهايت و از برق نيزه‌های درخشانت خورشيد و ماه ايستادند. 12با غضب جهان را پيمودی و قومها را زير پای خود لگدمال كردی. 13تو برای نجات قوم برگزيدهٔ خود برخاستی و رهبر شروران را نابود كردی، پيروانش را از بين بردی. 14آنها مثل گردباد بيرون آمده، خيال كردند اسرائيل به آسانی به چنگشان می‌افتد، ولی تو با سلاحهای خودشان آنها را نابود كردی. 15با اسبان خود از دريا عبور كردی و آبهای نيرومند را زير پا نهادی.
16وقتی اينها را می‌شنوم، می‌ترسم و لبهايم می‌لرزند. بدنم بی‌حس و زانوانم سست می‌گردند. انتظار روزی را می‌كشم كه خدا قومی را كه بر ما هجوم می‌آورد مجازات كند.
17هر چند درخت انجير شكوفه ندهد و درخت انگور ميوه نياورد، هر چند محصول زيتون از بين برود و زمينها باير بمانند، هر چند گله‌ها در صحرا بميرند و آغلها از حيوانات خالی شوند، 18اما من شاد و خوشحال خواهم بود، زيرا خداوند نجات دهندهٔ من است. 19او به من قوت می‌دهد تا مانند آهو بدوم و از صخره‌های بلند، بالا بروم.
Habakkuk Prays to the Lord
1This is a prayer of Habakkuk the prophet. It is on shigionoth. Here is what he said.
2Lord, I know how famous you are.
I have great respect for you
because of your mighty acts.
Do them again for us.
Make them known in our time.
When you are angry,
please have mercy on us.
3God came from Teman.
The Holy One came from Mount Paran.
His glory covered the heavens.
His praise filled the earth.
4His glory was like the sunrise.
Rays of light flashed from his mighty hand.
His power was hidden there.
5He sent plagues ahead of him.
Sickness followed behind him.
6When he stood up, the earth shook.
When he looked at the nations,
they trembled with fear.
The age-old mountains crumbled.
The ancient hills fell down.
But he marches on forever.
7I saw the tents of Cushan in trouble.
The people of Midian were suffering greatly.
8Lord, were you angry with the rivers?
Were you angry with the streams?
Were you angry with the Red Sea?
You rode your horses and chariots
to overcome it.
9You got your bow ready to use.
You asked for many arrows.
You broke up the surface
of the earth with rivers.
10The mountains saw you and shook.
Floods of water swept by.
The sea roared.
It lifted its waves high.
11The sun and moon stood still in the sky.
They stopped because your flying arrows flashed by.
Your gleaming spear shone like lightning.
12When you were angry, you marched across the earth.
Because of your anger you destroyed the nations.
13You came out to set your people free.
You saved your chosen ones.
You crushed Pharaoh, the leader of that evil land of Egypt.
You stripped him from head to foot.
14His soldiers rushed out to scatter us.
They were laughing at us.
They thought they would easily destroy us.
They saw us as weak people who were trying to hide.
So you wounded Pharaoh’s head with his own spear.
15Your horses charged into the Red Sea.
They stirred up the great waters.
16I listened and my heart pounded.
My lips trembled at the sound.
My bones seemed to rot.
And my legs shook.
But I will be patient.
I’ll wait for the day of trouble to come on Babylon.
It’s the nation that is attacking us.
17The fig trees might not bud.
The vines might not produce any grapes.
The olive crop might fail.
The fields might not produce any food.
There might not be any sheep in the pens.
There might not be any cattle in the barns.
18But I will still be glad
because of what the Lord has done.
God my Savior fills me with joy.
19The Lord and King gives me strength.
He makes my feet like the feet of a deer.
He helps me walk on the highest places.
