دعای حنا
1حنا اينطور دعا كرد:
«خداوند قلب مرا از شادی لبريز ساخته است،
او به من قدرت بخشيده و مرا تقويت نموده است.
بر دشمنانم می‌خندم و خوشحالم،
چون خداوند مرا ياری كرده است!
2«هيچكس مثل خداوند مقدس نيست،
غير از او خدايی نيست،
مثل خدای ما پناهگاهی نيست.
3«از سخنان و رفتار متكبرانه دست برداريد،
زيرا خداوند همه چيز را می‌داند؛
اوست كه كارهای مردم را داوری می‌كند.
4كمان جنگاوران شكسته شد،
اما افتادگان قوت يافتند.
5آنانی كه سير بودند برای نان، خود را اجير كردند،
ولی كسانی كه گرسنه بودند سير و راحت شدند.
زن نازا هفت فرزند زاييده است،
اما آنكه فرزندان زياد داشت، بی‌اولاد شده است.
6«خداوند می‌ميراند و زنده می‌كند،
به گور فرو می‌برد و بر می‌خيزاند.
7خداوند فقير می‌كند و غنی می‌سازد،
پست می‌كند و بلند می‌گرداند.
8فقير را از خاک بر می‌افرازد،
محتاج را از بدبختی بيرون می‌كشد،
و ايشان را چون شاهزادگان بر تخت عزت می‌نشاند.
ستونهای زمين از آن خداوند است،
او بر آنها زمين را استوار كرده است.
9«خدا مقدسين خود را حفظ می‌كند،
اما بدكاران در تاريكی محو می‌شوند؛
انسان با قدرت خود نيست كه موفق می‌شود.
10كسانی كه با خداوند مخالفت كنند نابود می‌گردند.
خدا بر آنها از آسمان صاعقه خواهد فرستاد؛
خداوند بر تمام دنيا داوری خواهد كرد.
او به پادشاه خود قدرت می‌بخشد،
و برگزيدهٔ خود را پيروز می‌گرداند.»
11آنگاه القانه به خانهٔ خود در رامه برگشت، ولی سموئيل در شيلوه ماند و زير نظر عيلی به خدمت خداوند مشغول شد.
پسران فاسد عيلی
12اما پسران خود عيلی بسيار فاسد بودند و برای خداوند احترامی قايل نبودند. 13-14وقتی كسی قربانی می‌كرد و گوشت قربانی را در ديگ می‌گذاشت تا بپزد، آنها يكی از نوكران خود را با چنگال سه دندانه‌ای می‌فرستادند تا آن را به داخل ديگ فرو برد و از گوشتی كه در حال پختن بود هر قدر بيرون می‌آمد برای ايشان ببرد. پسران عيلی به همين طريق با تمام بنی‌اسرائيل كه برای عبادت به شيلوه می‌آمدند، رفتار می‌كردند. 15گاهی نوكر ايشان پيش كسانی كه می‌خواستند قربانی كنند می‌آمد و پيش از سوزاندن پيه قربانی، از آنها گوشت مطالبه می‌كرد؛ او به جای گوشت پخته، گوشت خام می‌خواست تا برای پسران عيلی كباب كند. 16اگر كسی اعتراض می‌نمود و می‌گفت: «اول بگذار پيه آن بر قربانگاه سوزانده شود، بعد هر قدر گوشت می‌خواهی بردار.»2:16 مطابق شريعت، پيهِ قربانی می‌بايست بر قربانگاه سوزانده شود. آن نوكر می‌گفت: «نه، گوشت را حالا به من بده، و گرنه خودم به زور می‌گيرم.»
17گناه پسران عيلی در نظر خداوند بسيار عظيم بود، زيرا به قربانیهایی كه مردم به خداوند تقديم می‌كردند، بی‌احترامی می‌نمودند.
18سموئيل هر چند بچه‌ای بيش نبود، ولی جليقهٔ مخصوص كاهنان را می‌پوشيد و خداوند را خدمت می‌نمود. 19مادرش هر سال يک ردای كوچک برای سموئيل می‌دوخت و هنگامی كه با شوهرش برای قربانی كردن می‌آمد، آن را به سموئيل می‌داد. 20پيش از مراجعت، عيلی كاهن، پدر و مادر سموئيل را بركت می‌داد و برای ايشان دعا می‌كرد كه خداوند فرزندان ديگر نيز به آنها بدهد تا جای سموئيل را كه در خدمت خداوند بود، بگيرند. 21پس خداوند سه پسر و دو دختر ديگر به حنا بخشيد. در ضمن، سموئيل در خدمت خداوند رشد می‌كرد.
22عيلی خيلی پير شده بود. او از رفتار پسرانش با قوم اسرائيل اطلاع داشت و می‌دانست كه پسرانش با زنانی كه كنار در ورودی خيمهٔ عبادت خدمت می‌كنند همخواب می‌شوند. 23پس به پسرانش گفت: «چرا چنين می‌كنيد؟ دربارهٔ كارهای بد شما از تمام قوم می‌شنوم. 24ای پسرانم، از اين كارها دست برداريد. آنچه از قوم خداوند دربارهٔ شما می‌شنوم، وحشتناک است! 25اگر كسی نسبت به همنوع خود گناه ورزد، خدا ممكن است برای او شفاعت كند، اما برای شما كه بر ضد خود خداوند گناه ورزيده‌ايد، كيست كه بتواند شفاعت نمايد؟» ولی آنها به سخنان پدر خود گوش ندادند، زيرا خداوند می‌خواست آنها را هلاک كند.
26اما سموئيل كوچک رشد می‌كرد و خداوند و مردم او را دوست می‌داشتند.
پيشگويی بر ضد خاندان عيلی
27روزی يک نبی نزد عيلی آمد و از طرف خداوند برای او اين پيغام را آورد: «آيا زمانی كه اجداد تو در مصر بردهٔ فرعون بودند، قدرت خود را به آنها نشان ندادم؟ 28آيا جد تو لاوی را از ميان برادرانش انتخاب نكردم تا كاهن من باشد و بر قربانگاه من قربانی كند و بخور بسوزاند و لباس كاهنی را در حضورم بپوشد؟ آيا تمام هدايايی را كه قوم اسرائيل بر آتش تقديم می‌كنند، برای شما كاهنان تعيين نكردم؟ 29پس چرا اينقدر حريص هستيد و می‌خواهيد قربانیها و هدايايی را نيز كه برای من می‌آورند، تصاحب نماييد؟ چرا پسران خود را بيش از من احترام می‌كنی؟ تو و پسرانت با خوردن بهترين قسمتِ هدايای قوم من، خود را چاق و فربه ساخته‌ايد. 30بنابراين، من كه خداوند، خدای اسرائيل هستم اعلان می‌كنم كه اگرچه گفتم كه خاندان تو و خاندان پدرت برای هميشه كاهنان من خواهند بود، اما شما را از اين خدمت بركنار می‌كنم. هر كه مرا احترام كند، او را احترام خواهم نمود و هر كه مرا تحقير كند او را تحقير خواهم كرد. 31زمانی می‌رسد كه خاندان تو را برخواهم انداخت به طوری كه افراد خانه‌ات همه جوانمرگ شده، به سن پيری نخواهند رسيد 32و چشمان تو مصيبتی را كه دامنگير عبادتگاه من می‌شود خواهد ديد. من به بنی‌اسرائيل بركت خواهم داد، اما در خاندان تو هيچكس به سن پيری نخواهد رسيد. 33آنانی نيز كه از خاندان تو باقی بمانند، باعث غم و رنج تو خواهند شد و تمام نسل تو در جوانی خواهند مرد. 34برای اينكه ثابت شود هر آنچه به تو گفتم واقع خواهد شد، بدان كه دو پسرت حُفنی و فينحاس در يک روز خواهند مرد!
35«سپس كاهن امينی روی كار خواهم آورد كه مطابق ميل من خدمت كند و هر آنچه را كه به او دستور دهم انجام دهد. به او فرزندان خواهم بخشيد و آنها برای پادشاه برگزيدهٔ من تا ابد كاهن خواهند شد. 36آنگاه هر كه از خاندان تو باقی مانده باشد برای پول و نان در برابر او زانو زده، تعظيم خواهد كرد و خواهد گفت: التماس می‌كنم در میان كاهنان خود به من كاری بدهيد تا شكم خود را سير كنم.»
A oração de Ana
1Ana fez a seguinte oração:
“Como me sinto feliz no Senhor!
Nele tenho novas forças!
Agora já posso responder a quem me quer mal,
porque o Senhor deu solução ao meu problema.
Como me sinto feliz!
2Ninguém é tão santo como o Senhor.
Não há outro deus,
nem há rocha alguma como o nosso Deus.
3Deixem de ser tão orgulhosos e altivos!
O Senhor é Deus de sabedoria,
e julgará as vossas ações.
4Os arcos dos heróis foram quebrados.
Os que fraquejam foram revestidos de força.
5Os que viviam na fartura agora
dão tudo por uma côdea de pão;
e os que andavam a morrer de fome agora são fartos.
A que era estéril tem agora sete filhos;
e a que ia tendo sempre filhos agora deixou de os ter.
6O Senhor é quem tira a vida,
mas é também quem a dá.
Ele faz descer ao mundo dos mortos2.6 No hebraico, Sheol, é traduzido, ao longo do livro, por mundo dos mortos. Segundo o pensamento hebraico do Antigo Testamento, é o lugar dos mortos, mas não necessariamente como um sepulcro ou sepultura, que é um lugar de morte e definhamento, mas sim um lugar de existência consciente, embora sombria e infeliz.
e levanta novamente os que para lá foram.
7O Senhor tira a riqueza,
mas também sabe dá-la;
abaixa, mas também exalta.
8Tira o pobre do pó da terra,
sim, da mais baixa miséria,
e trata-o como príncipes,
fazendo-o sentar-se em lugares de honra.
Toda a Terra pertence ao Senhor;
foi ele quem deu estruturas a todo este mundo.
9Protegerá os seus fiéis;
mas o malvado será silenciado, lançado nas trevas.
O ser humano não tem capacidade de o enfrentar pela força.
10Os que contendem com o Senhor serão aniquilados;
trovejará desde os céus sobre eles.
O Senhor julga sobre a Terra,
duma extremidade à outra.
Dará força ao seu rei,
exaltará o poder do seu ungido.”
11Então regressaram todos a Ramá, mas sem Samuel; este menino tornou-se um servidor do Senhor, ajudando o sacerdote Eli.
A maldade dos filhos de Eli
12No entanto, os filhos de Eli eram pessoas de muito má conduta que não manifestavam qualquer interesse pelo Senhor. 13Tinham por hábito, sempre que alguém estava a oferecer um sacrifício, e enquanto a carne do animal do sacrifício cozia, mandar um criado, com um grafo de três dentes, 14pô-lo dentro da caldeira, dizendo que fosse o que fosse que o garfo espetasse seria levado para os filhos de Eli. E faziam isso com todas as pessoas que iam a Silo para adorar. 15Outras vezes o criado, mesmo antes do rito de queima da gordura sobre o altar, reclamava um determinado pedaço da carne, antes que fosse cozida, para a assar depois.
16Se aquele que apresentava o sacrifício dissesse: “Leva quanto quiseres, mas deixa primeiro que a gordura seja queimada”, então o criado respondia: “Não. Dá-mo agora, se não tiro-to à força.”
17Assim, o pecado destes jovens era muito grande aos olhos do Senhor, pois tratavam com desprezo as ofertas que o povo trazia perante Deus.
18Samuel, apesar de criança, estava já ao serviço do Senhor e vestia uma veste sacerdotal2.18 No hebraico, éfode de linho. Peça de vestuário habitualmente usada pelos sacerdotes, aqui provavelmente usada por devoção. como o dos sacerdotes. 19Todos os anos a mãe fazia-lhe uma túnica de linho, à medida, que lhe trazia quando vinha com o marido para o sacrifício anual. 20Antes de regressarem a casa, Eli abençoava Elcana e Ana, pedindo a Deus que lhes desse outros filhos que substituíssem aquele que tinha oferecido ao Senhor. 21E o Senhor respondeu dando a Ana três rapazes e duas meninas. Samuel continuava a crescer e permanecia ao serviço do Senhor.
22Eli era já muito idoso, mas mantinha-se ao corrente de tudo o que se ia passando à sua volta. Sabia, por exemplo, que os seus filhos seduziam mulheres que se juntavam em grupos à entrada da tenda do encontro. 23“Tenho ouvido coisas terríveis sobre o que vocês têm feito 24e que o povo do Senhor me vem contando”, dizia Eli aos filhos. “Meus filhos, é muito mau o que ouço dizer a vosso respeito. 25É muito grave levar o povo do Senhor a pecar. O pecado tem sempre o seu castigo, e isso é tanto mais verdade no vosso caso, pois isso que fazem é pecado contra o Senhor!” Mas eles não ligavam ao que o pai lhes dizia; por isso, o Senhor tinha já decidido tirar-lhes a vida.
26O pequeno Samuel ia crescendo em tamanho e ganhava a simpatia de toda a gente, além de que se tornava objeto do favor do Senhor.
Profecia contra a casa de Eli
27Um dia, veio ter com Eli um servo de Deus que lhe comunicou a seguinte mensagem da parte do Senhor: “Não revelei eu o meu poder, quando o povo de Israel era escravo no Egito? 28Não escolhi o teu antepassado Levi, de entre todos os seus irmãos, para ser meu sacerdote e sacrificar junto do altar, queimar incenso e trazer as vestimentas sacerdotais enquanto me servia? E não dei também as ofertas apresentadas em sacrifício aos sacerdotes? 29Então porque são tão vorazes em relação às outras ofertas que me são trazidas? Porque tens respeitado mais a vontade dos teus filhos do que a minha? Porque é que tanto tu como eles têm engordado com o melhor dos sacrifícios que me são oferecidos pelo meu povo?
30Por isso, eu, o Senhor Deus de Israel, declaro que apesar de ter prometido que os descendentes da tribo de Levi seriam sempre meus sacerdotes, seria insensato pensar que os vossos atos poderiam continuar. Eu darei honra apenas a quem me honra e afastarei aqueles que me desprezam. 31Porei um fim à tua família, para que não me sirvam mais como sacerdotes. Cada um dos seus membros morrerá antes do tempo normal. Nenhum chegará a velho. 32Terás ocasião de constatar a prosperidade que darei ao meu povo, mas tu e a tua família achar-se-ão em necessidade e angústia. Ninguém entre vós alcançará uma idade avançada. 33Os que prolongarem o seu tempo de vida será para viverem na amargura e no desgosto; os seus filhos morrerão na força da idade.
34E para te provar que é verdade aquilo que te foi dito, e que há de acontecer, farei com que os teus dois filhos, Hofni e Fineias, morram no mesmo dia! 35Depois suscitarei um sacerdote fiel para me servir e fazer tudo aquilo que eu disser. Abençoarei os seus descendentes; e todos os da sua linhagem serão sacerdotes diante do meu ungido para sempre. 36Então os da tua família se inclinarão perante ele, para pedir dinheiro e comida: ‘Rogamos-te’, dirão eles, ‘que nos deixes ter alguma função entre os sacerdotes, para que tenhamos alguma coisa para comer.’ ”
