خدمت پولس در تسالونيكی
1برادران عزيز، شما خود می‌دانيد كه آمدن ما نزد شما چقدر مفيد و پرثمر بود. 2آگاهيد كه پيش از آنكه نزد شما بياييم، در شهر «فيليپی» به سبب اعلام پيغام انجيل، چقدر با ما بدرفتاری كردند و چقدر زحمت ديديم. با اين حال، با وجود دشمنانی كه از هر طرف ما را احاطه كرده بودند، خدا به ما جرأت داد تا با دليری، همان پيغام را به شما نيز برسانيم. 3پس ملاحظه می‌كنيد كه پيغام انجيل را نه با انگيزه‌های نادرست و مقاصد ناپاک بلكه با سادگی و خلوص نيت به شما رسانديم.
4در واقع، خدا به ما اعتماد كرده تا به عنوان رسولان او، حقايق انجيل را اعلام نماييم. از این رو، ذره‌ای نيز پيغام خدا را تغيير نمی‌دهيم، حتی اگر به مذاق مردم سازگار نباشد؛ زيرا ما خدمتگزار خدايی هستيم كه از تمام نیتهای دلمان باخبر است. 5خودتان آگاهيد كه ما هرگز سعی نكرديم با چرب‌زبانی، توجه شما را به خود جلب كنيم؛ از روابطمان با شما نيز برای كسب منافع مادی استفاده نكرديم، خدا خودش شاهد است. 6در ضمن، نه از شما و نه از هيچكس ديگر، انتظار احترام و تكريم نداشتيم، گرچه به عنوان رسولان مسيح، اين حق را به گردن شما داشتيم. 7اما نه فقط از اين حق خود استفاده نكرديم، بلكه مانند يک مادر مهربان از شما مراقبت نموديم. 8محبت و علاقهٔ ما نسبت به شما آنقدر زياد بود كه نه تنها پيغام خدا را، بلكه جانهای خود را نيز در اختيار شما گذاشتيم.
9برادران عزيز، حتماً به ياد داريد كه با چه زحمتی، شب و روز كار می‌كرديم و برای امرار معاش عرق می‌ريختيم، تا وقتی پيغام انجيل خدا را به شما می‌رسانيم، سربار كسی نباشيم. 10شما خودتان شاهد هستيد، همچنين خدا نيز، كه رفتار ما با هر يک از شما، پاک و بی‌ريا و بی‌عيب بوده است. 11حتماً به خاطر داريد كه چگونه مانند يک پدر شما را نصيحت می‌كرديم، 12و از شما می‌خواستيم كه زندگی و رفتارتان باعث خشنودی خدا گردد، خدايی كه شما را دعوت كرده تا در ملكوت و جلال او سهيم باشيد.
13همچنين دائماً خدا را شكر می‌كنيم كه وقتی پيغام خدا را به شما اعلام نموديم، آن را سخنان انسانی نپنداشتيد، بلكه گفته‌های ما را به عنوان كلام خدا پذيرفتيد، كه البته همينطور نيز هست. اين پيغام، وقتی به آن ايمان آورديد، زندگی شما را دگرگون كرد؛ 14و پس از آن، همان رنجها و مشكلاتی كه بر مسيحيان ساكن يهوديه وارد آمد، شما را نيز در برگرفت، زيرا شما از هموطنان خود همان جور و ستمی را ديديد كه ايشان از هموطنان يهودی خود ديدند. 15ايشان انبيای پيشين و حتی عيسای خداوند را كشتند؛ اكنون نيز بی‌رحمانه ما را آزار می‌دهند. آنان هم با خدا مخالفند، هم با انسان؛ 16و می‌كوشند ما را از رساندن پيغام خدا به غيريهوديان منع كنند، زيرا می‌ترسند ايشان نيز به نجات دست يابند. به اين ترتيب گناهان اين قوم روز‌به‌روز سنگينتر می‌شود و سرانجام غضب خدا بر ايشان فرود خواهد آمد.
خبرهای دلگرم كننده تيموتائوس
17برادران عزيز، پس از آنكه مدتی از شما دور شديم گرچه دلمان هرگز از شما دور نشد بسيار كوشيديم كه بار ديگر شما را ببينيم. 18به همين منظور بسيار مايل بوديم نزد شما بياييم، و من، پولس، بارها سعی كردم بيايم، اما شيطان مانع شد. 19زيرا اميد و شادی و افتخار ما در زندگی، فقط شما هستيد. بلی، اين شما هستيد كه به هنگام بازگشت مسيح، در حضور او باعث خوشحالی ما خواهيد شد. 20شما نشان پيروزی و شادی ما می‌باشيد.
Paulus forsvarer sig mod eventuelle anklager
1Det var altså absolut umagen værd, at vi kom til jeres by. 2I ved, hvordan vi lige forinden var blevet forfulgt og mishandlet i Filippi, men Gud gav os frimodighed til at forkynde budskabet om Kristus for jer, selvom det betød mere forfølgelse. 3-4Det gjorde vi, fordi Gud anså os for værdige til at få hans budskab betroet. Vores tjeneste udspringer ikke af vildfarelse, urene motiver eller uærlighed. Derfor er vi heller ikke ude på at blive anerkendt af mennesker, men kun af Gud, som kender vores motiver.
5Som I ved, prøvede vi ikke at vinde jer med smigrende ord, og Gud ved, at vi ikke prøvede at udnytte jer økonomisk under et eller andet fromt påskud. 6Vi søgte heller ikke menneskers anerkendelse, hverken jeres eller andres. 7Skønt vi som Kristi apostle kunne have stillet krav til jer, gjorde vi det ikke. I stedet tog vi os af jer med nænsomhed som en mor, der sørger for sine børn. 8Og vi kom til at holde så meget af jer, at vi besluttede ikke kun at give jer Guds ord. Nej, vi gav alt, hvad vi havde i os. 9I husker nok, hvordan vi sled i det. Dag og nat arbejdede vi for at tjene til vores ophold, så vi ikke skulle ligge nogen af jer til byrde. Og samtidig forkyndte vi budskabet om Kristus for jer. 10I ved, og Gud ved, hvor retsindigt, redeligt og uangribeligt vi færdedes iblandt jer. 11-12Som en far taler opmuntrende og formanende til sine børn, sådan formanede og opmuntrede vi jer og indprentede hver eneste af jer, at I skal leve, så det bringer Gud ære. Han har jo kaldet jer ind i sit rige for at dele sin herlighed med jer.
Guds ord forhindres ikke af forfølgelser
13Vi er virkelig taknemmelige til Gud over, at I tog imod vores budskab, ikke som menneskeord, men som Guds ord. Og det er jo netop det, det er! Det er også derfor, det gør sin gerning i jer, som tror. 14I oplever nu det samme som menighederne i Judæa. I er blevet forfulgt af jeres landsmænd, ligesom de er blevet af deres. 15De vantro jøder slog nemlig både deres egne profeter og Herren Jesus ihjel. Og nu forfølger de også os. De er fjender af både Gud og mennesker, 16for de prøver at hindre os i at forkynde Guds budskab for alle folkeslagene, så de kan få det evige liv. På den måde er deres synd blevet så stor, at Guds fulde dom nu hænger over hovedet på dem.
Paulus længes efter at besøge dem
17Kære venner, vi har været adskilt fra jer et stykke tid, dog kun rent fysisk, for i vores tanker har vi altid været sammen med jer, og vi længes meget efter at se jer igen. 18Vi vil meget gerne besøge jer, og jeg, Paulus, har forsøgt at komme af sted indtil flere gange, men Satans håndlangere har hidtil hindret os. 19I betyder så meget for os. I giver os håb og glæde, og når Herren Jesus Kristus kommer igen, vil I være blandt dem, som vi kan være stolte af. 20Ja, allerede nu er I vores stolthed og glæde.
