Zacarias 10 – OL & VCB

O Livro

Zacarias 10:1-12

O Senhor cuidará de Judá

1Peçam ao Senhor chuva na primavera. Ele, que faz os relâmpagos, vos dará bátegas de água. Os campos tornar-se-ão pastagens luxuriantes. 2Que loucura pedir a ídolos coisas como essa! As previsões dos adivinhos são todas um amontoado de mentiras. Que conforto poderá haver em coisas que sabemos não serem verdade? Judá e Israel têm vagueado como ovelhas perdidas; toda a gente os ataca, pois não têm pastor para os defender.

3“A minha ira se acende contra os vossos pastores, os vossos chefes, e castigarei esses bodes. O Senhor dos exércitos veio, enfim, socorrer o seu rebanho de Judá. Torná-los-ei fortes e gloriosos, semelhantes a cavalos de guerra na batalha. 4Deles sairá a pedra fundamental, a estaca principal que dá garantia, o arco da batalha; deles sairão os chefes. 5O povo de Judá será vitorioso como valentes guerreiros que pisam os inimigos na lama das ruas. O Senhor está com eles durante a luta; os seus adversários estão condenados.

6Fortalecerei a casa de Judá e salvarei a casa do José. Tornarei a estabelecê-las, porque as amo. Será como se nunca as tivesse afastado. Eu, o Senhor, seu Deus, ouvirei os seus clamores. 7Os efraimitas serão como valentes guerreiros. Estarão alegres como quem tenha bebido vinho! Os seus filhos verão isso acontecer e muito se alegrarão com aquilo que o Senhor fez. 8Assobiarei para eles e os ajuntarei, porque os resgatei. A partir do pequeno resto que ficou, tornarei a fazê-los crescer até à extensão anterior. 9Ainda que os tenha semeado pelas outras nações, eles se lembrarão de mim em terras remotas. Na companhia dos seus descendentes regressarão à sua pátria, a Israel. 10Farei com que voltem do Egito e da Assíria, para se radicarem novamente em Israel, em Gileade, no Líbano. Será até com dificuldade que todos encontrarão lugar para ficarem! 11Atravessarão em segurança o mar da angústia, as ondas do mar se retirarão para os deixar passar. O Nilo secará e o domínio da Assíria e do Egito sobre o meu povo terminará.”

12Diz assim o Senhor: “O meu povo será fortalecido com a força do meu poder! Irão onde quer que desejarem; para onde quer que forem, estarão sempre sob os meus cuidados.”

Vietnamese Contemporary Bible

Xa-cha-ri 10:1-12

Chúa Hằng Hữu Sẽ Phục Hồi Dân Ngài

1Các ngươi hãy cầu xin Chúa Hằng Hữu cho mưa mùa xuân,

Ngài sẽ kéo mây dày đặc.

Và Ngài sẽ đổ mưa xuống dồi dào

cho mọi hoa cỏ sẽ mọc đầy đồng.

2Thần tượng chỉ lừa gạt,

thầy bói chỉ nói dối,

bịa đặt chiêm bao viễn vông.

Họ có an ủi được ai đâu?

Vì thế dân đi lạc lối như chiên;

họ phải chịu khốn khổ vì không người chăn dắt.

3“Ta giận những người chăn dân Ta vô cùng,

Ta sẽ trừng phạt họ.10:3 Nt người Canh-đê, Ctd người lãnh đạo

Bây giờ Chúa Hằng Hữu Vạn Quân sẽ đến

săn sóc Giu-đa là bầy chiên Ngài.

Ngài sẽ ban cho họ sức lực và vinh quang

như chiến mã oai phong.

4Từ Giu-đa sẽ có một tảng đá móng,

một mấu chốt,10:4 Nt cọc đóng lều

một cung trận,

và các nhà lãnh đạo.

5Họ là những dũng sĩ giẫm nát quân thù trên trận địa

như giẫm bùn ngoài đường phố.

Khi chiến đấu, Chúa Hằng Hữu ở bên họ,

kỵ binh của quân địch bị họ đánh tan tành.

6Ta sẽ củng cố nhà Giu-đa, cứu nhà Giô-sép;

vì xót thương, Ta sẽ đem họ về.

Ta sẽ kể như họ chưa hề bị Ta từ bỏ,

vì Ta là Chúa Hằng Hữu, Đức Chúa Trời của họ. Ta sẽ đáp lời cầu xin của họ.

7Người Ép-ra-im sẽ như dũng sĩ,

lòng họ sẽ hân hoan như uống rượu nho.

Con cái họ thấy thế đều vui mừng;

họ sẽ hớn hở trong Chúa Hằng Hữu.

8Ta sẽ thổi còi tập họp họ lại,

cho họ trở nên đông đảo như xưa,

vì Ta đã chuộc họ.

9Dù Ta đã rải họ ra khắp các nước xa xôi,

nhưng họ sẽ nhớ đến Ta.

Họ sẽ trở về, đem theo tất cả con cái mình.

10Ta sẽ đem họ về từ Ai Cập

và tập họp họ từ A-sy-ri.

Ta sẽ cho họ lập nghiệp lại trong xứ Ga-la-át và Li-ban

cho đến khi họ sống chật đất.

11Họ sẽ vượt qua biển khổ,

sóng đào sẽ dịu xuống,

và nước sông Nin sẽ cạn khô,

sự kiêu hãnh của A-sy-ri bị đánh hạ,

vua Ai Cập mất quyền.

12Ta sẽ cho họ cường thịnh trong Chúa Hằng Hữu,

đi đâu họ cũng mang danh hiệu Ngài.

Ta, Chúa Hằng Hữu, phán vậy!”