Ensinando a verdade
1Tu, porém, ensina aquilo que é conforme a pura doutrina de Deus. 2Os mais velhos que sejam sóbrios, dignos, prudentes, com uma fé forte, inspirada na palavra do Senhor; que o seu amor cristão seja sincero e que sejam perseverantes.
3As mulheres mais idosas que sejam, igualmente, dignas na sua maneira de viver; que não se tornem maldizentes; que não se deem a excessos de bebida; que sejam mestras do bem. 4E isto de forma a que possam ensinar as mais novas a serem sensatas e a amarem os seus maridos e os seus filhos; 5a serem equilibradas, puras, boas donas de casa, bondosas, submissas aos seus maridos, a fim de que a palavra de Deus não seja desprezada.
6Do mesmo modo, aconselha os jovens a que sejam moderados. 7E que em todas as coisas possas ser um exemplo para eles de uma vida justa. Quando ensinares, mantém-te intransigentemente fiel à doutrina de Deus, sincero e profundo nas ideias que exprimes. 8Que a tua linguagem seja perfeitamente correta e apropriada, para que aqueles que são inimigos do evangelho sejam convencidos e que nunca tenham nada de mal a censurar-nos.
9Persuade também os que são servos a acatarem as ordens dos seus senhores, procurando dar satisfação em tudo, sem má vontade; 10procurando não defraudar e mostrando até uma perfeita lealdade. Porque dessa maneira esses cristãos, pela sua conduta, farão com que a doutrina de Deus, nosso Salvador, seja honrada.
11Porque a graça de Deus se manifestou trazendo a toda a gente a salvação; 12ensinando-nos a viver com domínio de nós próprios, com justiça e piedade, renunciando às paixões da vida humana. 13E dessa forma aguardamos, numa esperança feliz, o momento em que há de aparecer, revestido da sua glória, o grande Deus e Salvador Jesus Cristo. 14Ele deu-se a si mesmo por nós, pagando o preço que nos resgata de toda a iniquidade e purifica para si próprio um povo que lhe pertence inteiramente, um povo empenhado em praticar o bem.
15É pois isto que deves ensinar, encorajando por um lado, corrigindo por outro, com toda a autoridade. Não deixes que ninguém te tenha em menos consideração.
सही सिकछा
1पर तेंह अइसने बातमन ला सिखोय कर, जऊन ह जिनगी बर सही अय। 2सियानमन ला संयमी, आदर के लइक अऊ समझदार होय के सिकछा दे अऊ ओमन बिसवास, मया अऊ धीरज म पक्का होवंय।
3इही किसम ले सियानीन मन ला ए सिखोय कर कि अपन चाल-चलन म पबितर मनखे सहीं रहंय; ओमन दोस लगइया अऊ पियक्कड़ झन होवंय, पर सही बात के सिखोइया होवंय; 4ताकि ओमन जवान माईलोगनमन ला ए सिखोय सकंय कि ओमन अपन-अपन घरवाला अऊ लइकामन ला मया करंय, 5अऊ ओमन समझदार, पतिबरता, घर के काम-काज करइया, दयालु अऊ अपन-अपन घरवाला के बस म रहइया होवंय, ताकि परमेसर के बचन के निन्दा झन होवय।
6अइसनेच जवान मनखेमन ला घलो चेताय कर कि ओमन संयमी होवंय। 7जम्मो बात म सही काम करे के दुवारा, अपन-आप ला ओमन के आघू म एक नमूना बना। तोर उपदेस म ईमानदारी, गंभीरता 8अऊ अइसने बने बात रहय कि कोनो ओला खराप नइं कह सकय, ताकि बिरोध करइयामन हमर ऊपर कोनो दोस नइं पाके लज्जित होवंय।
9गुलामी करइयामन ला समझा कि ओमन अपन-अपन मालिक के अधीन रहंय, अऊ जम्मो बात म ओमन ला खुस रखंय, अऊ उलटके जबाब झन देवंय, 10अऊ ओमन चोरी-चलाकी झन करंय, पर अपन-आप ला पूरा बिसवास के लइक साबित करंय। अइसने करे के दुवारा ओमन जम्मो बात म हमर उद्धार करइया परमेसर के उपदेस के सोभा बढ़ाहीं।
11काबरकि परमेसर के अनुग्रह जम्मो मनखेमन ऊपर परगट होईस कि ओमन के उद्धार होवय। 12अऊ एह हमन ला सिखोथे कि हमन अभक्ति अऊ संसारिक लालसा ला छोंड़के, ए संसार म संयम अऊ ईमानदारी अऊ भक्ति म जिनगी बितावन, 13अऊ हमन धइन आसा के याने हमर महान परमेसर अऊ उद्धार करइया यीसू मसीह के महिमा के परगट होए के बाट जोहत रहन। 14यीसू ह अपन परान ला हमर खातिर दे दीस कि हमन ला जम्मो किसम के अधरम ले छुड़ा लेवय अऊ अपन बर अइसने सुध मनखे बनावय, जऊन मन भलई के काम करे बर उत्सुक रहंय।
15तेंह ए बातमन ला सिखोय कर अऊ पूरा अधिकार के संग मनखेमन ला समझा अऊ डांट। कोनो तोला तुछ झन समझंय।
