O futuro de Jerusalém
1Ai da impura e rebelde cidade de Jerusalém, cidade corrompida! 2No seu orgulho não dá sequer ouvidos à voz de Deus. Ninguém lhe pode dizer nada; recusa qualquer espécie de correção. Não confia no Senhor; não procura o seu Deus.
3Os seus chefes são como leões, rugindo à procura das suas vítimas; tudo lhes serve na sua gula. Os juízes são semelhantes a lobos esfomeados ao cair da noite; ao amanhecer nem vestígios deixam das suas matanças.
4Quanto aos profetas, esses vivem só de mentiras; só pensam nos seus interesses pessoais. Os sacerdotes profanam o templo, desobedecendo à Lei de Deus.
5Mas o Senhor, que é justo, está no meio da cidade e não comete iniquidade. Cada manhã a sua justiça se torna evidente, manifestando-a a toda a gente. Contudo, o perverso, esse não tem vergonha.
6“Exterminei muitas nações, deixando-as assoladas até ao limite das suas fronteiras; deixei as ruas num silêncio de ruínas; as cidades ficaram desertas, sem sobreviventes para contar como aquilo aconteceu. 7Dizia para comigo: ‘Agora, com certeza que vão ouvir-me e prestar atenção aos meus avisos; dessa forma não terei necessidade de os ferir novamente.’ Mas não! Por muito que castigue, continuam nos seus maus caminhos, desde a madrugada até à noite, e desde a noite até à manhã seguinte. 8Mas diz o Senhor: esperem por mim! Está a chegar o tempo em que me levantarei e julgarei estas nações malignas. Já decidi juntar os reis da Terra e derramar sobre eles a minha indignação e todo o ardor da minha ira. Toda a Terra será consumida pelo fogo do meu zelo.
Restauração de Israel e Jerusalém
9Então darei lábios puros aos povos, para que todos invoquem o nome do Senhor, para que sirvam com um mesmo espírito. 10Os meus adoradores que estão dispersos para além dos rios de Cuche virão trazer-me as suas ofertas. 11Naquele dia, não se envergonharão de vós mesmos, por causa da vossa rebelião contra mim. Tirarei do vosso meio todos os que se exaltam na sua soberba. Não haverá mais orgulho ou altivez no meu santo monte. 12No meio de ti ficarão os pobres e os humildes; esses confiarão no nome do Senhor. 13Não cometerão iniquidade, nem andarão no meio da mentira e do engano. Viverão sossegadamente, em paz, e deitar-se-ão em segurança; ninguém os aterrorizará.
14Canta alegremente, ó filha de Sião! Rejubila, ó Israel! Regozija-te e exulta de todo o teu coração, ó filha de Jerusalém! 15O Senhor afastará as mãos que deveriam exterminar-te e dispersará os exércitos dos teus inimigos. O Senhor mesmo, o Rei de Israel, viverá no meio de ti! Os teus males acabarão, não terás mais receios!
16Naquele dia, dir-se-á a Jerusalém: Alegra-te, não tenhas medo, ó Sião! Não deixes as tuas mãos desanimarem! 17O Senhor teu Deus veio para viver no meio de ti. Ele é um poderoso Salvador e far-te-á vencer; terá grande prazer em ti; amar-te-á e não mais te acusará. Ouço um alegre cântico que traduz a própria alegria que o Senhor sente em ti.”
18“Tornei a juntar os que lamentam a falta das festas solenes, os que se afastaram da vossa companhia, e fiz desaparecer a tua afronta. 19Tratarei severamente todos os que te oprimiram, salvarei os aleijados, reunirei os que foram expulsos. Honrarei novamente os expatriados que foram desprezados e aviltados.
20Nesse tempo, recolher-vos-ei; reunir-vos-ei e vos darei um nome honroso, um nome prestigioso entre as nações da Terra, as quais vos louvarão, quando constatarem que tornei a dar-vos prosperidade!”, diz o Senhor.
Ang Hinaharap ng Jerusalem
1Sinabi ni Zefanias: Nakakaawa ang Jerusalem! Ang mga naninirahan dito ay nagrerebelde sa Dios at gumagawa ng karumihan. Ang kanyang mga pinuno ay mapang-api. 2Hindi sila nakikinig kahit kanino, at ayaw nilang magpaturo. Hindi sila nagtitiwala sa Panginoon na kanilang Dios, ni lumalapit sa kanya. 3Ang kanilang mga opisyal ay parang leon na umaatungal. Ang kanilang mga pinuno ay parang mga lobo na naghahanap ng makakain kung gabi, at walang itinitira pagsapit ng umaga. 4Ang kanilang mga propeta ay padalos-dalos sa kanilang mga ginagawa at hindi mapagkakatiwalaan. Nilalapastangan ng kanilang mga pari ang mga bagay na banal at sinusuway ang Kautusan ng Dios. 5Pero naroon pa rin ang presensya ng Panginoon sa kanilang lungsod. Ginagawa ng Panginoon ang mabuti at hindi ang masama. Araw-araw ipinapakita niya ang kanyang katarungan, at nananatili siyang tapat. Pero ang masasama ay patuloy na gumagawa ng masama at hindi sila nahihiya.
6Sinabi ng Panginoon, “Nilipol ko ang mga bansa; giniba ko ang kanilang mga lungsod pati ang kanilang mga pader at mga tore. Wala nang natirang mga mamamayan, kaya wala nang makikitang taong naglalakad sa kanilang mga lansangan. 7Dahil sa mga ginawa kong ito akala ko igagalang na ako ng aking mga mamamayan at tatanggapin na nila ang aking pagsaway sa kanila, para hindi na magiba ang kanilang lungsod ayon sa itinakda ko sa kanila. Pero lalo pa silang nagpakasama.
8“Kaya kayong tapat na mga taga-Jerusalem, hintayin ninyo ang araw na uusigin ko ang mga bansa. Sapagkat napagpasyahan kong tipunin ang mga bansa at ang mga kaharian para ibuhos sa kanila ang matindi kong galit na parang apoy na tutupok sa buong mundo. 9Pagkatapos, babaguhin ko ang mga tao,3:9 babaguhin … tao: sa literal, papalitan ko ng malinis na labi ang labi ng mga tao. para lahat silaʼy lalapit sa akin at magkakaisang maglilingkod sa akin. 10Ang aking mga mamamayang nangalat sa kabilang ibayo ng mga ilog ng Etiopia3:10 Etiopia: sa Hebreo, Cush. ay magdadala ng mga handog sa akin.
11“Sa araw na iyon, kayong mga taga-Jerusalem ay hindi na mapapahiya sa lahat ng mga kasalanang ginawa ninyo sa akin, dahil aalisin ko sa inyo ang mga mapagmataas at mayayabang. Kaya wala nang magyayabang doon sa aking banal na bundok.3:11 banal na bundok: o, bundok ng Zion. 12Pero mag-iiwan ako sa Jerusalem ng mga taong aba at mahihirap na hihingi ng tulong3:12 hihingi ng tulong sa akin: o, aasa. sa akin. 13Ang mga Israelitang ito ay hindi gagawa ng masama; hindi sila magsisinungaling o mandadaya. Kakain at matutulog silang payapa at walang kinatatakutan.”
Matutuwa ang mga Israelita
14Sinabi ni Zefanias: Kayong mga mamamayan ng Israel, sumigaw kayo sa tuwa! Kayong mga mamamayan ng Zion, ang lungsod ng Jerusalem, umawit kayo at magalak nang buong puso! 15Sapagkat hindi na kayo parurusahan ng Panginoon. Palalayasin niya ang inyong mga kaaway. Kasama ninyo ang Panginoon, ang Hari ng Israel, kaya wala nang kasawiang dapat pang katakutan.
16Sa araw na iyon, sasabihin ng mga tao sa mga taga-Jerusalem, “Mga mamamayan ng Zion, huwag kayong matakot; magpakatatag kayo. 17Sapagkat kasama ninyo ang Panginoon na inyong Dios. Katulad siya ng isang makapangyarihang sundalo na magliligtas sa inyo. Magagalak siya sa inyo, at sa pamamagitan ng kanyang pag-ibig ay babaguhin niya ang inyong buhay. Aawit siya nang may kagalakan dahil sa inyo, 18gaya ng taong nagsasaya sa araw ng kapistahan.”
Sinabi pa ng Panginoon, “Ililigtas ko kayo sa kasawian para hindi na kayo malagay sa kahihiyan. 19Sa araw na iyon, parurusahan ko ang lahat ng umaapi sa inyo. Kayo ay parang mga tupang napilay at nangalat, pero ililigtas ko kayo at titipuning muli. Inilagay kayo sa kahihiyan noon, pero pararangalan ko kayo at gagawing tanyag sa buong mundo. 20Oo, titipunin ko kayo sa araw na iyon at pababalikin ko kayo sa inyong bansa. Pararangalan ko kayo at gagawing tanyag sa buong mundo. Mangyayari ito sa araw na panumbalikin ko ang inyong mabuting kalagayan at makikita ninyo mismo ito. Ako, ang Panginoon, ang nagsasabi nito.”
