Terceiro Livro
(Salmos 73–89)
Salmo 73
Salmo de Asafe.
1Deus é verdadeiramente bom para com Israel,
para com todos os que têm um coração puro.
2Quanto a mim,
por pouco me ia desviando do caminho reto;
quase escorregava.
3Pois tive inveja do bem-estar dos soberbos
e dos maus.
4Eles não têm medo de morrer;
o seu poder é garantido.
5Não se veem metidos em dificuldades,
como toda a gente,
nem rodeados de problemas.
6O orgulho é como um ornamento nas suas vidas;
vestem-se de violência como da melhor roupa.
7Têm os olhos arregalados de cobiça
e a mente cheia de ambições.
8É gente corrompida,
que só sabe tratar com maldade e opressão;
tudo o que dizem é sempre com arrogância.
9Quando abrem a boca,
têm sempre de praguejar contra o céu;
a sua língua maldizente é capaz de varrer a Terra.
10Assim o povo de Deus fica frustrado e confuso,
aceitando tudo o que eles dizem.
11E vão-se perguntando a si próprios:
“Será que Deus, lá no alto, sabe o que está a acontecer?”
12Esta gente é contra Deus e vive em plena segurança;
estão sempre a ver as suas riquezas a aumentar.
13Não terá sido em vão que me tenho preocupado,
com a pureza das minhas intenções,
e procurado manter-me sempre isento de maldade?
14Afinal, tudo o que tenho obtido, em cada dia,
é só problemas e aborrecimentos!
15Mas se eu falasse realmente assim
estaria traindo o teu povo, ó Deus!
16Na verdade, isto é muito difícil de entender;
quando procurava uma resposta ficava confuso.
17Até que entrei no santuário de Deus
e compreendi, enfim, o destino dessa gente.
18Tu os colocas em caminhos escorregadios
e os farás cair na destruição.
19De um momento para o outro cairão na ruína
e ficarão consumidos pelo terror.
20A imagem deles varrerás das memórias, Senhor,
como quando alguém acorda dum pesadelo.
21Quando vi isto, o meu coração ficou perturbado.
22Senti-me tão estúpido e ignorante;
eu parecia um animal diante de ti, Senhor.
23Mas eu estou sempre contigo;
tu seguras-me pela mão.
24Guiar-me-ás com a tua sabedoria
e depois me receberás na tua glória.
25A quem tenho eu no céu, além de ti?
És, na Terra, quem eu mais desejo!
26A minha saúde e o meu espírito enfraquecem,
mas Deus é a força do meu coração.
Ele é meu para a eternidade!
27Aqueles que se afastam de ti, Senhor, perecerão;
destruirás os que te são infiéis.
28Quanto a mim, sinto-me feliz em aproximar-me de Deus.
O Senhor Deus é o meu refúgio;
hei de anunciar todos os teus feitos!
Salmo 73Salmo 73 Ang titulo sa Hebreo: Ang kanta nga ginsulat ni Asaf.
Ang Matarong nga Paghukom sang Dios
1Maayo gid ang Dios sa Israel,
labi na gid sa mga matinlo ang tagipusuon.
2Pero ako, diutayan lang madulaan sang pagtuo,
3kay nahisa ako sa bugalon kag malaot nga mga tawo sang makita ko nga nagauswag sila.
4Maayo ang ila lawas kag indi masakit ang ila kamatayon.
5Wala sila nagaantos kag wala sila sing mga kalisod pareho sa iban nga mga tawo.
6Gani ginapakita-kita nila ang ila pagkabugalon kag pagpamintas.73:6 ginapakita-kita… pagpamintas: sa literal, nagapangulintas sila sang bugal kag nagabayo sang kapintas.
7Ang ila mga tagipusuon puno sang kalautan,73:7 Ang ila… kalautan: Indi klaro ang buot silingon sang Hebreo sini.
kag ang ila lang permi nga ginahunahuna amo ang paghimo sang malain.
8Ginayaguta nila kag ginahambalan sang malain ang iban.
Sa ila nga pagkabugalon nagapamahog sila sa pagpamigos sa iban.
9Nagahambal sila sang malain sa Dios sa langit kag sa mga tawo sa kalibutan.
10Bisan ang katawhan sang Dios nagasunod sa ila,
kag nagabaton lang sa ila ginahambal.73:10 Indi klaro ang buot silingon sang Hebreo sa sini nga bersikulo.
11Nagasiling sila, “Paano makahibalo ang Dios?
Wala sing inalung-ong ang Labing Mataas nga Dios.”
12Amo ina ang mga malaot, wala sing palaligban kag nagamanggaranon pa gid.
13Gani wala bala sing pulos ang pagkabuhi ko nga matinlo kag wala sing sala?
14Kay permi mo ako ginapaantos, O Dios;
halos kada aga ginasilutan mo ako.
15Kon ginyaguta ko man ikaw pareho sang ginhambal sang mga malaot, mahimo nga ginluiban ko ang imo katawhan.
16Karon gintinguhaan ko gid nga intiendihon ini nga mga butang
pero binudlayan ako,
17hasta nga nagkadto ako sa imo templo,
kag dayon naintiendihan ko kon ano ang matabo sa mga malaot.
18Matuod gid man nga ginabutang mo sila sa indi sigurado nga kahimtangan,
kag laglagon mo sila.
19Gulpi lang sila nga malaglag;
magakalamatay sila tanan sa ila makahaladlok nga dangatan.
20Pareho sila sa damgo nga pagkaaga wala na.
Indi na sila madumduman pa kon silutan mo na sila, O Ginoo.
21Sang naglain sadto ang akon buot kag nasakitan ang akon balatyagon,
22nangin pareho ako sa sapat sa imo panulok nga balingag kag wala nakaintiendi.
23Pero sa gihapon nagapalapit ako sa imo kag ginatuytuyan mo ako.
24Ginatuytuyan mo ako paagi sa imo mga paglaygay,
kag sa ulihi dal-on mo ako sa maayo gid nga kahimtangan.
25Wala na sing iban pa sa langit nga akon ginakinahanglan kundi ikaw lang.
Tungod kay ikaw ari sa akon, wala na ako sing iban pa nga ginahandom sa kalibutan.
26Bisan magluya ang akon lawas kag hunahuna, ikaw, O Dios, amo ang akon kusog.
Ikaw lang gid ang akon ginakinahanglan hasta san-o.
27Sigurado gid nga magakawala ang mga tawo nga nagapalayo sa imo;
laglagon mo sila nga indi matutom sa imo.
28Pero ako iya, kabigon ko nga maayo ang pagpalapit sa imo, O Dios.
Ikaw Ginoong Dios ang ginhimo ko nga akon manugprotektar,
agod masugid ko ang tanan mo nga binuhatan.
