Salmo 39
Salmo de David. Para o diretor do coro, Jedutun39.0 Cf. 1 Cr 16.41..
1Disse para mim mesmo:
“Vou estar atento quando abrir a minha boca,
principalmente quando estiver rodeado de ímpios.”
2Mas enquanto estive em silêncio,
nada dizendo, mesmo de bem,
cresceu o tumulto dentro de mim até rebentar.
3Quanto mais refletia,
mais cresciam as labaredas da agitação em mim.
Até que falei e supliquei a Deus:
4“Senhor, ajuda-me a compreender
como é curto o meu tempo aqui na Terra!
Ajuda-me a compreender a minha fragilidade!
5Aos teus olhos, a minha vida pode medir-se em palmos;
o tempo da minha existência é como um sopro para ti. (Pausa)
6Na verdade, o ser humano,
por mais bem estabelecido que esteja na vida,
é frágil como um sopro, é como uma sombra.
Em vão corre atarefado, de um lado para o outro,
e amontoa fortunas, para serem gastas por outros.
7Assim, Senhor, em quem posso eu esperar?
Tu és a minha única esperança.
8Livra-me de ser subjugado pelos meus pecados,
porque até os loucos me desprezariam.
9Estou sem fala diante de ti.
Não direi uma palavra só de queixa,
porque o meu castigo vem de ti.
10Não me atormentes mais,
pois estou a desfalecer sob o golpe da tua mão.
11Quando castigas um homem pelo seu pecado,
logo fica destruído;
fica como roupa bonita estragada pela traça.
Sim, o homem vale tão pouco como um simples sopro. (Pausa)
12Ouve, Senhor, a minha oração
e inclina os teus ouvidos ao meu apelo.
Não fiques parado perante as minhas lágrimas!
Sou para ti como um simples estranho;
sou como um viajante passando pela Terra,
como todos os meus antepassados.
13Poupa-me, Senhor!
Ajuda-me a recuperar forças,
antes que venha a morte e eu deixe de existir.”
Псалам 39
Хоровођи, за Једутуна. Псалам Давидов.
1Зарекох се: „Пазићу на пут свој да не згрешим језиком,
држаћу узде на устима, све док је опаки преда мном.“
2Занемех, заћутах, чак ни што је добро не рекох,
али бол мој само жешћи поста.
3Запалило се срце у мени,
у мислима мојим плануо је огањ,
те ја проговорих својим језиком:
4„Објави ми, Господе, мој свршетак
и колика је дужина мојих дана,
да бих знао како сам пролазан.
5Ето, дао си ми дане не дуже од педља,
и век је мој као ништа пред тобом;
сваки човек, наизглед сигуран,
тек је дашак. Села
6Баш као сенка човек пролази;
узалуд се кида и скупља богатство,
а не зна ко ће га побрати.
7Чему сада да се надам, Господе?
Моја нада је у теби.
8Избави ме од свих мојих преступа,
не дај да будем на подсмех безумнику.
9Ја сам нем, не отварам уста,
јер ти си то сам учинио.
10Уклони свој бич од мене,
изгибох од силине руке твоје!
11Кад опоменама караш човека због греха,
као мољац растачеш што му је најдраже;
да, сваки човек је тек дашак. Села
12Послушај, Господе, моју молитву и чуј мој вапај,
не оглуши се о моје сузе,
јер као дошљак код тебе пребивам, као сви преци моји.
13Одврати свој поглед од мене, да одахнем,
пре него што одем и не буде ме више.“
