Salmo 10
1Senhor, porque te manténs distante?
Porque te escondes quando estou angustiado?
2Que essa gente perversa, que no seu orgulho e maldade
persegue furiosamente o pobre,
seja apanhada nas ciladas que preparou para os outros!
3Pois ainda se gabam de obter tudo o que pretendem;
louvam os que fazem do dinheiro um ídolo,
e ainda insultam o Senhor.
4Por causa do seu orgulho, essa gente perversa não quer pensar;
não se lembra sequer de procurar a Deus.
Tudo o que sabem dizer é que não há Deus, que está morto.
5São até bem sucedidos no que fazem,
não dão importância aos teus juízos;
quanto aos seus adversários, ele faz pouco caso.
6Dizem no seu íntimo:
“Ninguém me derrubará.
Nunca me verei em dificuldades.”
7A sua boca está cheia de maldição, engano e opressão;
têm sempre, debaixo da língua, malícia e maldade.
8Põem-se à espreita na vizinhança dos povoados,
e em lugares escondidos,
para assassinarem os inocentes.
9Como leões, nos seus esconderijos,
preparam-se para cair inesperadamente sobre os pobres,
e como caçadores para roubar os infelizes
que são apanhados nas suas redes.
10Preparam-se habilmente para saltar sobre as suas vítimas,
que subjugam com a sua força.
11E dizem para si mesmos:
“Deus não vê!”
Ou então:
“Deus nunca virá a saber disso!”
12Levanta-te, Senhor!
Ó Deus, ergue a tua mão para os castigares.
Não te esqueças dos que estão em necessidade.
13Porque há de insultar-te o mau,
dizendo que nunca lhe pedirás contas?
14Senhor, tu vês o que eles andam a fazer;
tomas nota de todas as suas más ações.
Por toda a tristeza e aflição que têm causado, os castigarás;
o pobre entrega-se aos teus cuidados,
és o auxílio do desamparado.
15Quebra o braço dos perversos;
persegue-os até que desapareça a sua maldade,
sem que nada reste.
16O Senhor é Rei para todo o sempre;
da sua terra serão varridos os povos pagãos.
17Senhor, deste ouvidos ao desejo dos que querem a paz;
confortarás os seus corações.
Os teus ouvidos estarão sempre abertos para eles.
18Fazes justiça aos desamparados e oprimidos,
a fim de que os habitantes da Terra
não continuem a espalhar o terror.
Salmo 10
Pag-ampo alang sa Tabang sa Ginoo
1Ginoo, nganong nagpalayo ka man?
Nganong motago ka man sa panahon sa among mga kalisod?
2Tungod sa pagkamapahitas-on sa mga daotan, gipaantos nila ang mga kabos.
Hinaut pa nga maunay sila sa ilang daotang mga tinguha.
3Gipasigarbo nila ang ilang daotang mga tinguha.
Gitunglo ug gisalikway ang Ginoo sa mga tawong hakog.
4Tungod sa pagkamapahitas-on sa mga daotan, dili sila modangop kanimo.
Wala man gani sila maghunahuna mahitungod kanimo.
5Kanunay silang nagmauswagon.
Gibale-wala lang nila ang imong paghukom.
Gibiaybiay nila ang tanan nilang mga kaaway.
6Nagahunahuna sila nga dili sila matarog,
ug kanunay silang magmalipayon ug luwas sa katalagman.
7Ang ilang baba puno sa pagpanghimaraot, bakak, ug pagpanghulga.
Sayon ra alang kanila ang pagpanghimaraot sa uban.
8Mag-atang sila sa mga awaaw nga dapit ug pamatyon ang mga tawong inosente nga moagi.
Kanunay silang nagapangita ug ilang mabiktima.
9Daw liyon sila nga mag-atang sa tago nga dapit.
Panid-an nila ang ilang alaot nga mga biktima aron sa pagdakop kanila,
ug kon madakpan na gani nila, ila na dayon kining guroyon.
10Pinaagi sa ilang kusog dugmokon nila ang mga makalulooy nga biktima hangtod nga dili na kini makabangon.
11Moingon sila sa ilang kaugalingon nga wala magtagad ang Dios ug dili gayod siya makakita sa ilang gibuhat.
12Sige na, Ginoong Dios, siloti na ang mga daotan!
Ayaw pasagdi ang mga dinaog-daog.
13O Dios, nganong gibugalbugalan ka sa mga daotan?
Nagaingon pa sila nga dili kuno nimo sila silotan.
14Apan nakita mo ang nagaantos ug ang mga anaa sa kaguol,
ug andam ikaw sa pagtabang kanila.
Nagadangop kanimo ang mga makalulooy sama sa mga ilo,
ug ginatabangan mo sila.
15Kuhai ug kusog ang daotang mga tawo.
Siloti sila sa ilang kadaotan hangtod nga moundang na sila sa paghimo niini.
16Ginoo, hari ka sa walay kataposan.
Mahanaw sa kalibotan ang mga kanasoran nga wala moila kanimo.
17Nadungog mo, Ginoo, ang pag-ampo sa mga tinamay.
Tubaga sila ug lig-ona.
18Hatagi ug katarungan ang mga ilo ug mga dinaog-daog,
aron dili na sila hulgaon sa tawo nga gikan ra man sa yuta.
