O furor do Senhor contra Nínive
1Esta é a mensagem que Deus deu a Naum, que vivia em Elcos, respeitante à condenação de Nínive. 2O Senhor Deus é muito zeloso em relação àqueles que ama. Por isso, o Senhor recompensa severamente aqueles que os ferem e destrói com firmeza os seus inimigos. 3O Senhor é lento em irar-se, mas quando a sua ira se acende, o seu poder é enorme e não perdoa o culpado. Revela o seu poder nos terrores dum ciclone, na fúria duma tempestade. As nuvens são o pó que os seus pés pisam. 4A uma ordem sua, os mares e os rios ficam secos, as luxuriantes pastagens de Basã e do Carmelo ficam amarelentas e sem viço, e as verdes florestas do Líbano murcham. 5Na sua presença as montanhas tremem e as colinas derretem-se; a Terra é abalada e todos os que nela habitam.
6Quem poderá manter-se perante a ira de Deus? A sua ira é semelhante ao fogo; as cordilheiras desfazem-se perante o seu poder.
7O Senhor é bom! Quando vem a angústia, ele é o lugar seguro; conhece bem todos os que nele confiam. 8No entanto, varre para longe os seus inimigos, como uma enxurrada; persegue-os durante toda a noite.
9Que ideia é a tua, ó Nínive, desafiares o Senhor? Só com o seu sopro poderá deter-vos; nem precisa de fazê-lo duas vezes! 10Sacode os seus inimigos para dentro da fornalha como se fosse um monte de espinheiros; ardem nas chamas como palha. 11Foi de ti, ó Nínive, que saiu aquele com intenções perversas que procura o mal contra o Senhor.
12“Ainda que levante um exército de milhões, declara o Senhor, acabará por desaparecer. Ó meu povo, já te castiguei o suficiente! 13Agora, quebrarei as tuas cadeias e libertar-te-ei do jugo da escravidão a que te sujeitaram os assírios.”
14E quanto a ti, Nínive, declara o Senhor: “Já ordenei o fim da tua dinastia. Os teus filhos não se sentarão mais no teu trono. Destruirei os teus deuses e os templos e farei com que desças ao túmulo, porque o teu pecado é do mais vil que há!”
15Vejam, os mensageiros estão a chegar, descendo das montanhas, com alegres notícias! Os invasores foram escorraçados, já podemos estar seguros! Ó Judá, proclama um dia de ação de graças e adora só o Senhor, como prometeste solenemente, porque este inimigo, vindo de Nínive, nunca mais voltará. Será banido para sempre, nunca mais será visto!
1Ang panag-na mahitungod sa Nineve.1:1 Nineve: Mao kini ang kapital sa Asiria ug nagarepresentar sa tibuok nasod sa Asiria. Ang libro sa panan-awon ni Nahum nga taga-Elkos.
Ang Kasuko sa Ginoo sa Nineve
2Ang Ginoo abobhuan ug nagapani-malos nga Dios; Ang Ginoo mohimo sa pagpanimalos ug puno sa kapungot. Ang Ginoo magapanimalos sa iyang mga kontra ug nagapahungaw sa iyang kasuko sa iyang mga kaaway. 3Ang Ginoo dili daling masuko apan hilabihan ang iyang gahum; Ang Ginoo dili mobiya sa mga sad-an nga dili paga-silotan. Ang iyang pama-agi anaa sa alimpulos ug sa unos, ug ang mga panganod mga abog sa iyang tiil. 4Gibadlong niya ang kadagatan ug nauga kini; Gihimo niya ang mgakasapaan nga mahimong uga. Ang Basan ug Carmel nangalaya ug ang pagpamulak sa Lebanon nahanaw. 5Ang mga kabukiran nauyog sa iyang atubangan ug ang kabungtoran natunaw pahilayo kaniya. Ang kayutaan mikurog sa iyang presensya; ang kalibotan ug ang tanan nga nagpuyo niini. 6Kinsay makabarug sa iyang kayugot? Kinsay makabarug sa iyang hilabihang kasuko? Ang iyang kapungot iyang gibubo sama sa kalayo. Ang mga bato nadugmok sa iyang atubangan.
7Maayo ang Ginoo; lig-on siya nga dalangpanan sa panahon sa kasamok, siya moatiman kaniya nga mosalig kaniya. 8Apan uban sa dili mapiog nga baha iyang hatagan ug katapusan ang Nineve; iyang gukdon ang iyang mg kontra ngadto sa gingharian sa kangitngit. 9Bisan unsa man ang ilang gilaraw batok sa Ginoo iya kining hatagan ug katapusan; ang kasamok dili kini moabut sa makaduha ka higayon. 10Sila mangasangit sa mga sampinit ug mangahubog sa ilang mga bino; ut-oton sila sa kalayo sama sa ugang dagami. 11Gikan kanimo Nineve, mitungha ang usa nga naglaraw ug dautan batok sa Ginoo ug nagplano ug dautang pamaagi.
12Mao kini ang giingon sa Ginoo; Bisan tuod naa silay kaabag ug daghan sila kaayo; malaglag sila ug mahanaw. Bisan tuod ug gidagmalan ko ikaw o Juda dili ko na ikaw dagmalan. 13Karon bugtuon ko ang ilang yugo sa inyong mga abaga ug gisi-on ko ang ilang mga gapos pahilayo kaninyo.
14Ang Ginoo naghatag ug sugo mahitungod kaninyo, Nineve: Dili kamo makabaton ug kaliwatan nga magdala sa inyong pangalan. Gun-obon ko ang mga imahin ug ang mga idolo ninyo diha sa templo sa inyong dios-dios. Andamon ko ang inyong lubnganan kay wala kamoy bili.
15Tan-awa, didto sa mga kabukiran ang mga tiil nga nagdala ug maayong balita, nga nagmantala sa kalinaw! Sauloga ang inyong kapistahan, Juda, ug tumana ang inyong mga panaad. Dili na mosulong ang mga dautan kaninyo; laglagon na gayud sila sa hingpit.
