As filhas de Zelofeade
(Nm 36.1-12)
1-2Um dia, as filhas de Zelofeade da tribo the Manassés, cujos nomes eram Mala, Noa, Hogla, Milca e Tirza, vieram até à entrada da tenda do encontro apresentar uma petição a Moisés, ao sacerdote Eleazar, aos outros líderes de tribo e às outras pessoas que ali estavam. Zelofeade, o pai destas mulheres da meia tribo de Manassés, um dos filhos de José, pertencia ao agregado dos heferitas, descendentes de Gileade o qual era filho de Maquir e neto de Manassés. 3“Nosso pai morreu no deserto”, disseram elas. “Mas não foi daqueles que se juntaram na revolta de Coré contra o Senhor; morreu antes no seu próprio pecado e não deixou filhos rapazes. 4Por que razão haveria de desaparecer o nome dele, só porque não deixou herdeiros do sexo masculino? Por isso, sentimos que devíamos também receber uma terra tal como os outros membros da nossa família.”
5Moisés trouxe o caso até à presença do Senhor. 6A resposta de Senhor foi esta: 7“As filhas de Zelofeade têm razão. Dá-lhes também uma parte, na repartição das terras, tal como é dada aos seus tios. Ficarão com a parte que teria sido dada ao pai, se ainda vivesse. 8E isto passará a ser uma lei no vosso meio, que se um homem morrer sem descendentes do sexo masculino, então a sua herança passará às filhas. 9E se não tiver tido filhas, serão os seus irmãos a herdar. 10Se por acaso até tiver sido filho único herdarão os tios dele. 11E se ainda isto não puder ser, passará a herança para o parente mais próximo.”
Josué sucessor de Moisés
12Certo dia, o Senhor disse a Moisés: “Sobe ao monte de Abarim e vê a terra que dei ao povo de Israel. 13Depois de a contemplares, morrerás, tal como aconteceu com o teu irmão Aarão, 14porque rebelaram-se contra as minhas instruções no deserto de Zim. Quando o povo de Israel se revoltou, não me honraram perante eles seguindo exatamente as minhas instruções de dizer à água para jorrar da rocha.” Ele estava a referir-se ao incidente das águas de Meribá, em Cades, no deserto de Zim.
15Então Moisés disse ao Senhor: 16“Ó Senhor, Deus dos espíritos e doador da vida de toda a humanidade, peço-te que indiques um novo chefe para o povo, 17um homem que esteja à sua frente para onde quer que vá, para que não sejam como ovelhas sem pastor.”
18O Senhor respondeu-lhe: “Vai buscar Josué, filho de Num, que tem o Espírito, e impõe-lhe as mãos; 19e leva-o a Eleazar, o sacerdote, e na presença de todo o povo dá-lhe instruções para conduzir o povo. 20Dá-lhe assim a tua autoridade para que toda a nação lhe obedeça. 21O Senhor falará a Eleazar através do urim27.21 Ver nota a Lv 8.8. e este comunicará a Josué e ao povo as instruções necessárias. Desta forma, o Senhor continuará a conduzi-los.”
22Moisés assim fez, conforme o mandado do Senhor; tomou Josué, levou-o a Eleazar, o sacerdote e, aos olhos de toda a gente, 23pôs as mãos sobre a cabeça dele e consagrou-o às suas novas responsabilidades, tal como o Senhor ordenara.
Салпадове ћерке
1Тада су приступиле ћерке Салпада, сина Еферовог, сина Галадовог, сина Махировог, сина Манасијиног, сина Јосифовог. Он је био из Манасијине породице. Ћерке су му се звале: Мала, Нуја, Егла, Мелха и Терса. 2Стале су пред Мојсија и свештеника Елеазара, пред кнезове и сву заједницу, код улаза у Шатор од састанка, и рекле: 3„Наш отац је умро у пустињи. Он није био међу оним присталицама, Корејевим присталицама, што су се побуниле против Господа, него је умро због свог греха. Није имао синова. 4Зашто да име нашег оца нестане из његове породице зато што није имао ни једног сина? Дај нам посед међу браћом нашег оца.“
5Мојсије донесе њихов случај пред Господа. 6Господ рече Мојсију: 7„Салпадове ћерке су у праву. Дај им посед у наследство међу браћом њиховог оца; преведи на њих наследство њиховог оца.
8А Израиљцима реци: ’Ако човек умре а нема ниједног сина, преведите наследство на његову ћерку. 9Ако нема ни ћерку, његово наследство дајте његовој браћи. 10Ако нема ни браћу, дајте његово наследство браћи његовог оца. 11Ако његов отац нема браће, његово наследство дајте у посед његовом најближем рођаку из родбине. Нека то Израиљцима буде правна уредба као што је Господ заповедио Мојсију.’“
Исус Навин постављен за Мојсијевог наследника
12Господ рече Мојсију: „Попни се на ову гору Аварим и погледај земљу коју сам дао Израиљцима. 13Кад је погледаш, придружићеш се своме народу, као што му се придружио твој брат Арон, 14јер сте се побунили против моје речи у пустињи Цин када се заједница свађала, уместо да код вода објавите моју светост пред њиховим очима.“ (То су меривске воде код Кадиса у пустињи Цин.)
15Мојсије рече Господу: 16„Нека Господ, Бог духова свих створења, постави једног човека над заједницом, 17који ће их предводити у свему што предузимају, који ће их изводити и доводити. Тако Господња заједница неће бити као стадо без пастира.“
18Господ рече Мојсију: „Узми Исуса, сина Навиновог, човека у коме је мој Дух, и положи своју руку на њега. 19Постави га пред свештеника Елеазара и пред сву заједницу, и уведи га у службу у њиховој присутности. 20Затим му предај део своје власти, да му се покорава сва израиљска заједница. 21Онда га постави пред свештеника Елеазара, а он ће за њега тражити савет од Господа путем Урима. На његову заповест нека он и сва израиљска заједница полазе и на његову заповест нека долазе.“
22Мојсије учини како му је Господ заповедио. Узео је Исуса и поставио га пред свештеника Елеазара и пред сву заједницу. 23Затим је положио своју руку на њега у увео га у службу, као што је Господ рекао преко Мојсија.
