Jesus perante Pilatos
(Mt 27.1-2, 11-14; Lc 23.1-5; Jo 18.28-38)
1De manhã cedo, os principais sacerdotes, os anciãos do povo, os especialistas na Lei e todo o conselho reuniram-se para discutir qual a medida a tomar de seguida. A sua decisão foi mandar Jesus amarrado a Pilatos, o governador romano.
2Pilatos perguntou-lhe: “És o rei dos judeus?”
Jesus respondeu: “Sim, é como tu dizes.”
3Então os principais sacerdotes começaram a acusá-lo de muitos crimes. 4Pilatos perguntou-lhe: “Porque não dizes nada? Que respondes a todas estas acusações que te são feitas?” 5Mas Jesus não adiantou palavra, para grande espanto de Pilatos.
Jesus condenado à morte
(Mt 27.15-26; Lc 23.13-25; Jo 18.39–19.16)
6Ora Pilatos tinha por costume soltar todos os anos, por altura da Páscoa, um preso judeu, aquele que lhe fosse pedido. 7Naquela altura estava preso um tal Barrabás, condenado juntamente com outros por assassínio durante uma revolta. 8Então começou a juntar-se uma multidão diante de Pilatos pedindo-lhe que soltasse um preso, como era habitual. 9“Querem que vos solte o rei dos judeus?”, perguntou Pilatos. 10Porque ele sabia que os principais sacerdotes tinham prendido Jesus por inveja. 11Os principais sacerdotes então atiçaram o povo para que exigisse a libertação de Barrabás em vez da de Jesus. 12“Se eu soltar Barrabás”, perguntou novamente Pilatos, “que farei deste homem a quem chamam o rei dos judeus?”
13E eles responderam em grande gritaria: “Crucifica-o!”
14“Porquê?”, insistiu Pilatos. “Que mal fez ele?”
E o povo rugia cada vez mais alto: “Crucifica-o!”
15Pilatos, com medo de um tumulto e desejoso de agradar ao povo, soltou Barrabás e depois de mandar açoitar Jesus, entregou-o para ser crucificado.
Os soldados zombam de Jesus
(Mt 27.27-31; Jo 19.2-3)
16Assim, os soldados levaram-no para o pátio interno do palácio do governador e chamaram toda a guarnição. 17Vestindo Jesus com um manto de púrpura, fizeram uma coroa de espinhos, que lhe colocaram na cabeça. 18E saudavam-no, gritando: “Viva, ó rei dos judeus!” 19E batiam-lhe na cabeça com uma cana, cuspiam nele e punham-se de joelhos, fingindo que o adoravam. 20Quando acabaram toda aquela troça, tiraram-lhe o manto de púrpura, vestiram-no novamente com as suas roupas e levaram-no para ser crucificado.
Jesus é crucificado e morre
(Mt 27.32-44; Lc 23.26-43; Jo 19.16-27)
21Um certo Simão, cireneu, que passava por ali vindo dos campos, foi forçado a carregar a cruz de Jesus. (Este Simão era o pai de Alexandre e de Rufo.) 22Levando Jesus para um lugar chamado Gólgota, que significa “Lugar da Caveira”, 23ofereceram-lhe vinho misturado com ervas amargas, mas recusou. 24Então pregaram-no na cruz. E lançaram sortes para ver quem ficaria com as suas roupas.
25A crucificação teve lugar cerca das nove horas da manhã. 26Puseram na cruz uma tabuleta por cima da sua cabeça, com aquele que diziam ser o seu crime:
o rei dos judeus.
27Naquela mesma manhã foram crucificados com ele dois malfeitores, ficando um à direita e outro à esquerda. 28Assim se cumpriu a Escritura que dizia: “Foi contado entre os malfeitores.”15.28 Is 53.12. 29As pessoas que passavam insultavam-no, sacudindo a cabeça e dizendo: “És capaz de destruir o templo e construí-lo de novo em três dias, não és? 30Então, salva-te a ti mesmo e desce da cruz!”
31Também os principais sacerdotes e os especialistas na Lei que estavam ali troçavam de Jesus: “Salvou os outros, mas não pode salvar-se a si próprio. 32É o Cristo, o Rei de Israel? Então desça da cruz para que o vejamos e creiamos!” E até os malfeitores que ali foram crucificados com ele o amaldiçoavam.
A morte de Jesus
(Mt 27.45-56; Lc 23.44-49; Jo 19.28-30)
33Ao meio-dia, a terra inteira ficou em trevas, que duraram até às três horas daquela tarde. 34Às três da tarde Jesus exclamou em voz muito alta: “Eli, Eli, lema sabactani?”, que quer dizer: “Meu Deus, meu Deus, porque me abandonaste?”15.34 Sl 22.1.
35Alguns dos que ali se encontravam pensaram que chamava por Elias. 36Um homem correu, ensopou uma esponja e, embebendo-a em vinho azedo, elevou-a num pau. “Vejamos se Elias virá para descê-lo!”, disse.
37Então Jesus deu outro grande brado e morreu.
38O véu do templo rasgou-se em dois pedaços, de cima a baixo.
39Quando o oficial romano que estava junto à cruz viu como Jesus morrera, exclamou: “Verdadeiramente era o Filho de Deus!”
40Estavam ali algumas mulheres vendo a cena à distância, Maria Madalena, Maria, mãe de Tiago, o mais novo, e de José, e ainda Salomé, assim como outras. 41Estas e muitas mais mulheres da Galileia, que eram seguidoras de Jesus, tinham cuidado dele quando andara por aquela província, e tinham-no acompanhado até Jerusalém.
Jesus é sepultado
(Mt 27.57-61; Lc 23.50-56; Jo 19.38-42)
42Tudo isto aconteceu na véspera do sábado. Ao final da tarde, 43José de Arimateia, membro respeitado do supremo tribunal, e que aguardava com ansiedade a vinda do reino de Deus, encheu-se de coragem e pediu a Pilatos o corpo de Jesus. 44Pilatos não acreditava que Jesus já tivesse morrido. 45Por isso, chamando o oficial romano, perguntou-lhe se era verdade. O oficial respondeu que sim, e Pilatos deixou José levar o corpo. 46José comprou então um lençol de linho. E descendo o corpo de Jesus, embrulhou-o nele e depositou-o num túmulo escavado numa rocha. Em seguida, rolou uma pedra para tapar a entrada. 47Maria Madalena e Maria, mãe de José, viram onde o corpo de Jesus foi colocado.
यीसू ह राजपाल पीलातुस के आघू म
(मत्ती 27:1-2, 11-14; लूका 23:1-5; यूहन्ना 18:28-38)
1बड़े बिहनियां मुखिया पुरोहित, अगुवा, नियम के सिखोइया मन अऊ जम्मो महासभा मिलके फैसला करिन। ओमन यीसू ला बांधिन अऊ ओला ले जाके पीलातुस के हांथ म सऊंप दीन।
2पीलातुस ह यीसू ले पुछिस, “का तेंह यहूदीमन के राजा अस?”
यीसू ह कहिस, “हव जी, जइसने कि तेंह कहथस।”
3मुखिया पुरोहितमन ओकर ऊपर बहुंत अकन दोस लगाईन 4पीलातुस ह ओकर ले फेर पुछिस, “का तेंह कोनो जबाब नइं देवस? देख एमन तोर ऊपर कतेक दोस लगावत हवंय।”
5तभो ले यीसू ह कोनो जबाब नइं दीस। एला देखके पीलातुस ह अब्बड़ अचम्भो करिस।
यीसू ला मार डारे के हुकूम दिये जाथे
(मत्ती 27:15-26; लूका 23:13-25; यूहन्ना 18:39–19:16)
6ए रिवाज रिहिस कि फसह तिहार के समय म, पीलातुस ह कोनो एक झन कैदी, जऊन ला मनखेमन चाहंय, छोंड़ देवय। 7बरब्बा नांव के एक मनखे जेल म आने मन संग रिहिस, जऊन ह सरकार के बिरोध म बलवा करके हतिया करे रिहिस। 8मनखे के भीड़ ह ऊपर आके पीलातुस ले बिनती करिस, “जइसने तेंह हमर खातिर करत आय हवस, वइसने कर।”
9पीलातुस ह कहिस, “का तुमन चाहत हव कि मेंह तुम्हर खातिर यहूदीमन के राजा ला छोंड़ देवंव?” 10काबरकि ओह जानत रिहिस कि मुखिया पुरोहितमन यीसू ला जलन के कारन पकड़वाय रिहिन। 11पर मुखिया पुरोहितमन भीड़ ला भड़काईन कि पीलातुस ह यीसू के जगह म बरब्बा ला छोंड़ देवय।
12एला सुनके पीलातुस ह ओमन ले पुछिस, “त फेर मेंह ए मनखे के का करंव, जऊन ला तुमन यहूदीमन के राजा कहत हवव।”
13ओमन चिचियाके कहिन, “ओला कुरुस ऊपर चघाके मार डार।”
14पीलातुस ह ओमन ले पुछिस, “काबर? ओह का अपराध करे हवय?”
पर ओमन अऊ चिचियाके कहिन, “ओला कुरुस ऊपर चघाके मार डार।”
15तब भीड़ ला खुस करे बर पीलातुस ह बरब्बा ला छोंड़ दीस अऊ यीसू ला कोर्रा म पीटवाके कुरुस ऊपर चघाय बर सऊंप दीस।
सिपाहीमन यीसू के हंसी उड़ाथें
(मत्ती 27:27-31; यूहन्ना 19:2-3)
16सिपाहीमन यीसू ला किला के भीतर अंगना म ले गीन अऊ सिपाहीमन के जम्मो दल ला बलाईन। 17ओमन बैंजनी रंग के कपड़ा ओला पहिराईन अऊ कांटा के मुकुट गुंथके ओकर मुड़ ऊपर रखिन। 18अऊ ओमन ओकर हंसी उड़ाके कहिन, “हे यहूदीमन के राजा।” 19अऊ बार-बार ओमन ओकर मुड़ ला लउठी म मारंय, अऊ ओकर ऊपर थूकंय अऊ माड़ी ला टेकके ओला जोहार करंय। 20जब ओमन ओकर हंसी उड़ा चुकिन, त बैंजनी रंग के कपड़ा ला ओकर ऊपर ले उतारके ओला ओकरेच कपड़ा ला पहिराईन अऊ तब ओमन कुरुस ऊपर चघाय बर ओला बाहिर ले गीन।
यीसू ला कुरुस म चघाय जाथे
(मत्ती 27:32-44; लूका 23:26-43; यूहन्ना 19:17-27)
21सिकन्दर, अऊ रूफुस के ददा सिमोन नांव के कुरेन के रहइया एक मनखे गांव ले आवत रिहिस। ओह ओहीच डहार ले निकरिस। सिपाहीमन ओला जबरन यीसू के कुरुस ला उठाके ले जाय बर कहिन। 22ओमन यीसू ला गुलगुता नांव के ठऊर म लानिन, जेकर मतलब होथे “खोपड़ी के ठऊर”। 23तब ओमन ओला मुर्र म मिले अंगूर के मंद देवन लगिन, पर ओह ओला नइं लीस। 24तब ओमन ओला कुरुस ऊपर चघाईन। अऊ ओकर ओन्ढा बर चिट्ठी डालके फैसला करिन कि कोन ला का मिलही, अऊ ओकर हिसाब ले ओला बांट लीन।
25दिन के करीब 9 बजे के समय होही, जब ओमन यीसू ला कुरुस ऊपर चघाईन। 26अऊ ओकर ऊपर म ए दोस लिखके टांग दीन: “यहूदीमन के राजा”। 27ओमन ओकर संग दू झन डाकूमन ला घलो कुरुस ऊपर चघाईन; एक झन ला ओकर जेवनी कोति अऊ दूसर ला ओकर डेरी कोति। 28तब परमेसर के ओ बचन कि ओह पापीमन के संग गने जाही, पूरा होईस। 29अऊ रसता म अवइया-जवइयामन मुड़ी डोला-डोला के अऊ ठट्ठा करके ए कहंय, “तेंह कहत रहय कि मंदिर ला गिरावव अऊ मेंह तीन दिन म ओला बना दूहूं। 30कुरुस ले उतरके अपन-आप ला बंचा।”
31अइसनेच मुखिया पुरोहित अऊ कानून के गुरूमन घलो आपस म ठट्ठा करके कहंय, “एह आने मन ला बंचाईस अऊ अपन-आप ला नइं बंचाय सकत हवय। 32इसरायल के राजा, मसीह! अब कुरुस ले उतर आ कि हमन देखके बिसवास करन।” अऊ जऊन मन ओकर संग कुरुस ऊपर चघाय गे रिहिन, ओमन घलो ओकर ठट्ठा करत रहंय।
यीसू के मिरतू
(मत्ती 27:45-56; लूका 23:44-49; यूहन्ना 19:28-30)
33मंझनियां के बखत जम्मो देस म अंधियार छा गीस अऊ अंधियार ह तीन बजे तक छाय रिहिस। 34तब तीन बजे यीसू ह अब्बड़ नरियाके कहिस, “इलोई इलोई लमा सबकतनी?” जेकर मतलब होथे – “हे मोर परमेसर, हे मोर परमेसर, तेंह मोला काबर छोंड़ दे?”15:34 भजन-संहिता 22:1
35जब लकठा म ठाढ़े मनखेमन ले कतको झन एला सुनिन, त ओमन कहिन, “देखव, एह एलियाह अगमजानी ला बलावत हवय।”
36ओम के एक झन दऊड़के गीस अऊ स्पंज ला सिरका म बोरिस अऊ ओला एक ठन लउठी म रखके यीसू ला पीये बर दीस अऊ कहिस, “ठहर जावव, हमन देखबो कि एलियाह ह ओला उतारे बर आथे कि नइं।”
37तब यीसू ह अब्बड़ जोर से नरियाके अपन परान ला तियाग दीस।
38मंदिर के परदा ह ऊपर ले खाल्हे तक चीराके दू बांटा हो गीस15:38 मंदिर म पबितर जगह अऊ महा पबितर जगह के बीच म एक परदा रहय। ए बिसवास रिहिस कि महा पबितर जगह म परमेसर के उपस्थिति धरती म रिहिस। सिरिप महा पुरोहित ला अनुमती रिहिस कि साल म एक बार ओह महा पबितर जगह म परमेसर के मनखेमन के पाप खातिर बलिदान चघाय बर जावय। मंदिर के परदा ह चीरा गीस, एकर मतलब ए अय कि यीसू ह हमर पाप खातिर मर गीस, अऊ अब हर एक बिसवासी ह परमेसर करा सीधा जा सकथे (देखव – इबरानीमन 6:19-20; 9:1-16; 10:19-22)।। 39सिपाहीमन के अधिकारी ह यीसू के आघू म ठाढ़े रिहिस। जब ओह यीसू ला अइसने गोहार पारके परान तियागत देखिस, त कहिस, “सिरतोन म एह परमेसर के बेटा रिहिस।”
40उहां कुछू माईलोगन घलो दूरिहा ले देखत रहंय। ओम मरियम मगदलिनी, अऊ छोटे याकूब अऊ योसेस के दाई मरियम अऊ सलोमी रिहिन। 41जब यीसू ह गलील म रिहिस, त एमन ओकर पाछू हो ले रिहिन अऊ ओकर सेवा करत रिहिन। अऊ बहुंत माईलोगन रिहिन, जऊन मन ओकर संग यरूसलेम आय रिहिन।
यीसू ला कबर म रखे जाथे
(मत्ती 27:57-61; लूका 23:50-56; यूहन्ना 19:38-42)
42ओह तियारी के दिन रिहिस जऊन ह कि बिसराम दिन के एक दिन आघू आथे। जब संझा होईस, 43त अरमतिया के रहइया यूसुफ ह आईस, जऊन ह कि महासभा के नामी सदस्य रिहिस अऊ खुदे परमेसर के राज के बाट जोहत रिहिस। ओह हिम्मत करके पीलातुस करा गीस अऊ यीसू के लास ला मांगिस। 44पीलातुस ह ए सुनके अचम्भो करिस कि यीसू ह अतेक जल्दी मर गीस अऊ ओह सिपाहीमन के अधिकारी ला बलाके पुछिस, “का यीसू ह मर गीस?” 45जब ओह अधिकारी ले यीसू के मरे के खबर ला जान लीस, त ओकर लास यूसुफ ला देवा दीस। 46तब यूसुफ ह एक बने ओन्ढा बिसोईस अऊ यीसू के लास ला उतारके ओ ओन्ढा म लपेटिस अऊ एक कबर म जऊन ह पथरा म खोदे गे रहय, रखिस, अऊ कबर के मुहूं म एक ठन बड़े पथरा ला टेका दीस। 47मरियम मगदलिनी अऊ योसेस के दाई मरियम देखत रिहिन कि यीसू के लास ला कहां रखे गे हवय।
