Juízes 5 – OL & ASCB

O Livro

Juízes 5:1-31

O cântico de Débora

1Débora e Baraque, filho de Abinoão, compuseram então e cantaram este cântico de vitória:

2“Os líderes de Israel

conduziram corajosamente o povo.

Este seguiu-os de voluntariamente.

Sim, bendito seja o Senhor!

3Escutem, ó reis! Ouçam com atenção, ó governantes!

Pois vou cantar ao Senhor,

vou entoar hinos de louvor ao Senhor, Deus de Israel.

4Quando saíste de Seir,

e deixaste os campos de Edom,

a terra tremeu,

os céus derramaram chuvas.

5As montanhas tremeram diante do Senhor, o Deus do Sinai,

perante o Senhor, o Deus de Israel.

6Nos dias de Sangar, filho de Anate,

e nos dias de Jael,

as grandes estradas ficaram desertas;

os viajantes tomaram atalhos retorcidos.

7O povo de Israel conteve-se e não lutou,

até que apareceu Débora,

até que levantei uma mãe em Israel.

8Quando Israel vai atrás de deuses estrangeiros,

é a derrocada de tudo, é a guerra.

Os senhores que nos dominavam não permitiam sequer

que tivéssemos um escudo ou uma lança nas mãos.

Entre 40 000 soldados israelitas

não se encontra uma só arma!

9Como me alegro nos chefes de Israel,

que tão generosamente se deram a si próprios!

Louvem o Senhor!

10Que Israel inteiro, ricos e pobres,

se juntem nos seus louvores,

tanto os que andam montados em brancos jumentos

e pisam ricos tapetes em casa,

como os que têm de andar a pé pelos caminhos.

11Os músicos de cada povoação juntam-se no poço da vila,

para exaltar os triunfos do Senhor.

Sem cessar, fazem suceder hinos e baladas,

sobre como o Senhor salvou Israel

com um exército de combatentes!

O povo do Senhor passou as portas das cidades.

12Levanta-te, Débora, e canta!

Ergue-te, Baraque! Tu, filho de Abinoão,

chega-te, com os teus prisioneiros!

13Descendo o monte Tabor via-se o nobre resto do povo.

O povo do Senhor desceu avançando contra os poderosos.

14De Efraim, cujas raízes estão na antiga região de Amaleque,

desceram guerreiros atrás de Benjamim e do seu povo;

de Maquir descem os príncipes e de Zebulão, os comandantes.

15Veio até ao vale essa nobre gente de Issacar,

com Débora e com Baraque.

À ordem de Baraque acorreram todos ao vale.

Contudo, a tribo de Rúben não se deslocou.

16Porque ficas sentado em casa, no meio dos rebanhos,

ouvindo os balidos dos animais e as flautas dos pastores?

Sim, a tribo de Rúben não pode estar com a consciência descansada.

17Porque ficou também Gileade do lado de lá do Jordão,

e por que razão Dan ficou à beira dos seus barcos?

E qual a razão que levou Aser a ficar impassível,

nas praias, descansando junto aos seus portos?

18Mas as tribos de Zebulão e de Naftali não tiveram medo

de morrer nos campos de batalha.

19Os reis de Canaã lutaram em Taanaque,

junto às fontes de Megido,

mas deles não levaram prata.

20Até as próprias estrelas do céu lutaram contra Sísera.

21O veloz ribeiro de Quisom os arrastou, os varreu.

Avante, alma minha, corajosamente!

22Ouve o trotar dos cascos da cavalaria inimiga!

Observa o galopar dos seus corcéis!

23Pois apesar disso o anjo de Senhor amaldiçoou Meroz:

‘Que os seus habitantes sejam asperamente amaldiçoados’, disse.

‘Porque não quiseram empenhar-se na luta pelo Senhor como seus valentes.’

24Bendita seja Jael, a mulher de Heber, o queneu.

Sim, que ela seja abençoada,

acima de todas as mulheres, nos seus lares.

25Pediu-lhe água,

e ela deu-lhe leite, numa bela taça.

26Mas depois, pegou numa estaca, num martelo,

cravou-a na testa de Sísera,

rachando-lhe a cabeça,

atravessando-a de lado a lado.

27Ele dobrou-se a seus pés e ali ficou prostrado;

a seus pés caiu e ali ficou!

Ali no chão caiu sem vida.

28A mãe de Sísera bem olhava pela janela,

esperando o seu regresso:

‘Mas porque é que o seu carro demora tanto a regressar?

Porque é que não se ouve ainda

o barulho do rodado dos carros pelo caminho?’

29As amigas que lhe faziam companhia respondiam e ela concordava:

30‘É que deve haver grande despojo a repartir e isso leva tempo.

Cada homem fica com uma ou duas raparigas.’

‘Sim’, acrescentava, ‘Sísera há de trazer vestidos de lindas cores,

e muitos presentes para me oferecer.’

31Ó Senhor, que todos os teus inimigos pereçam como Sísera,

mas aqueles que te amam, que sejam como o Sol,

quando se levanta na sua força!”

Depois disto acontecer, houve paz na terra durante 40 anos.

Asante Twi Contemporary Bible

Atemmufoɔ 5:1-31

Debora Dwom

1Ɛda no, Debora ne Abinoam babarima Barak too saa dwom yi:

2“Israel mpanimfoɔ sɔre dii animu,

na nnipa no de anigyeɛ dii wɔn akyi.

Nhyira nka Awurade!

3“Mo ahemfo, montie!

Monyɛ aso, mo aberempɔn!

Na mɛto dwom ama Awurade.

Mɛma me nne so ama Awurade, Israel Onyankopɔn.

4Awurade, ɛberɛ a wofirii Seir,

na wobɔɔ nsra faa Edom mfuo so no,

asase wosoeɛ

na ɔsoro omununkum tuee nsuo.

5Awurade ba no maa mmepɔ wosoeɛ.

Sinai Bepɔ mpo wosoeɛ wɔ Awurade, Israel Onyankopɔn anim.

6“Anat ba Samgar ne Yael berɛ so,

nnipa amfa akwantempɔn so,

na akwantufoɔ faa anammɔnkwan kɔntɔnkye so.

7Nnipa kakra na wɔkaa Israel nkuraaseɛ

kɔsii sɛ Debora sɔree sɛ ɛna maa Israel.

8Ɛberɛ a Israel somm anyame foforɔ no,

ɔko sɔree kuropɔn no apono ano.

Nanso wɔanhunu kyɛm anaa pea

wɔ akofoɔ ɔpeduanan a wɔwɔ Israel mu!

9Mewɔ Israel ntuanofoɔ afa

ne wɔn a wɔde anigyeɛ dii wɔn akyi.

Hyira Awurade!

10“Mo a motete afunumu a wɔte apɔ so,

tete nsaa a ɛyɛ fɛ so, montie!

Ne mo a ɛsɛ sɛ monante fam nso, montie!

11Montie nkuraaseɛ nnwomsiaafoɔ a wɔaboa wɔn ho ano wɔ anomeeɛ.

Wɔkeka Awurade tenenee nkonimdie,

ne ne nkuraasefoɔ nkonimdie wɔ Israel ho asɛm.

“Afei Awurade nkurɔfoɔ

bɔɔ nsra kɔɔ kuropɔn no apono ano.

12‘Sɔre! Debora, sɔre!

Sɔre, sɔre na to dwom!

Sɔre, Barak!

Di wo nneduafoɔ anim kɔ, Abinoam ba!’

13“Nkaeɛfoɔ no bɔɔ nsra firi Tabor kɔɔ ahoɔdenfoɔ so.

Awurade nkurɔfoɔ bɔɔ nsra kɔɔ akofoɔ ahoɔdenfoɔ so.

14Wɔfiri Efraim baeɛ, asase a na kane no na ɛyɛ Amalekfoɔ dea,

na Benyamin nso dii wʼakyi.

Asahene no bɔɔ nsra firii Makir;

ɔsahene pomakurafoɔ firi Sebulon baeɛ.

15Na Isakar mu atitire ka Debora ne Barak ho.

Wɔdii Barak akyi, bɔ wuraa bɔnhwa no mu.

Nanso, Ruben abusuakuo mu deɛ,

wɔansi wɔn adwene pi.

16Adɛn enti na wotenaa efie wɔ nnwanhwɛfoɔ mu,

tie nnwanhwɛfoɔ a wɔde hwerɛma frɛ wɔn nnwan?

Ruben abusuakuo mu,

wɔansi wɔn adwene pi.

17Gilead kaa Yordan apueeɛ hɔ.

Na Dan deɛ, adɛn enti na ɔtenaa fie?

Aser tenaa mpoano a wanka ne ho,

ɔkaa nʼahyɛn gyinabea ahodoɔ hɔ.

18Nanso, Sebulon too ne nkwa akyerɛ

sɛdeɛ Naftali yɛɛ wɔ akono no.

19“Kanaan ahemfo koeɛ wɔ Taanak a ɛbɛn Megido nsutire ho,

nanso, wɔannya asadeɛ biara ankɔ.

20Nsoromma firi soro koeɛ.

Nsoromma nam wɔn kyenenee so ko tiaa Sisera.

21Asubɔnten Kison twee wɔn kɔeɛ,

tete asuo, Kison.

Me kra, fa akokoɔduru bɔ nsra kɔ wʼanim!

22Afei, apɔnkɔ no tɔte pempem fam,

wɔde mmirikatɛntɛ, Sisera apɔnkɔ ahoɔdenfoɔ no mmirikatɛntɛ.

23‘Nnome nka Merosfoɔ,’ Awurade ɔbɔfoɔ na ɔseɛ.

Ma nnome a ano yɛ den nka wɔn

ɛfiri sɛ, wɔammɛboa Awurade,

wɔammɛboa Awurade anko antia akofoɔ ahoɔdenfoɔ no.

24“Nhyira nka Yael,

Heber a ɔfiri Keni yere.

Ne nhyira nsene mmaa a wɔtete ntomadan mu nyinaa.

25Sisera srɛɛ nsuo,

na Yael maa no nufosuo;

bonsua a ɛfata ahemfo no mu

na ɔde nufosuo ani sradeɛ brɛɛ no.

26Afei, ɔde ne nsa benkum yii ntomadan pɛɛwa,

na ɔde ne nsa nifa faa odwumfoɔ asaeɛ.

Ɔde bɔɔ Sisera, pɛkyɛɛ ne ti.

Ɔde pɛɛwa no wɔɔ ne moma so, bɔɔ so kɔɔ ne tirim.

27Ɔhodwoeɛ, ɔhwee ase;

ɔwuu wɔ ne nan ase.

28“Sisera nena hwɛɛ mpomma mu;

ɔtɛɛ mpomma mu hwɛɛ no kwan,

ɔkaa sɛ, ‘Adɛn enti na ne teaseɛnam akyɛre ba yi?

Adɛn enti na yɛnte teaseɛnam nhankra nnyegyeeɛ yi?’

29Ne mmaa anyansafoɔ no rema mmuaeɛ no,

ɔtii mu kaa saa nsɛm yi kyerɛɛ ne ho sɛ:

30‘Wɔrekyɛ asadeɛ a wɔnyaeɛ no,

ɔbarima biara nya ɔbaa baako anaa mmienu.

Sisera bɛnya ntadeɛ a ɛyɛ fɛ

na me nso menya ntadeɛ a ɛkura ahosuo ahodoɔ na wɔanwono mu fɛɛfɛ.’

31Awurade, ma wʼatamfoɔ nyinaa nwu sɛ Sisera!

Nanso, ma wɔn a wɔdɔ wo no nkɔso sɛ owigyinaeɛ.”

Afei, asomdwoeɛ baa asase no so mfirinhyia aduanan.