Um exército de gafanhotos
1Toquem as trombetas em sinal de alarme em Sião! Que se ouça o seu som sobre o meu santo monte! Que toda a gente trema de medo, porque o dia do Senhor se aproxima! 2Será um dia de escuridão e tristeza, de espessas nuvens e escuridão. Que poderoso exército cobre os montes como a noite! Quão grande e poderoso é este povo! A aparência dessas gentes nunca foi vista anteriormente e nunca será vista de novo pelas gerações que passarem na Terra!
3Corre fogo diante deles e as chamas queimam por trás. Têm na frente uma bela terra, como o jardim do Éden em toda a sua beleza. Depois de passarem, apenas ficou uma terra inteiramente destruída; nada lhes escapou. 4Parecem cavalos ligeiros correndo com muita rapidez. 5Vejam-nos saltando no cimo dos montes! Ouçam o barulho que fazem, semelhante ao ruído de carros de guerra e ao do fogo queimando tudo através dum campo, e também ao dum poderoso exército correndo para a batalha.
6O terror apodera-se dos povos que os esperam; empalidecem de medo. 7Estes soldados atacam como guerreiros destemidos. Escalam muros como tropa bem treinada. Avançam sem nada os deter. 8Não há ninguém a tolher os movimentos do companheiro. Cada um conhece bem aquilo que deve executar. Não há arma que possa detê-los. 9Carregam sobre a cidade; sobem às muralhas; trepam às casas, entrando como ladrões pelas janelas.
10A Terra treme perante eles e também os céus. O Sol e a Lua escurecem e as estrelas escondem o seu brilho. 11O Senhor conduz este exército com a sua voz. Este é o seu poderoso exército que segue as suas ordens. O dia do Senhor é algo de terrível, de tremendo. Quem poderá suportá-lo?
Convertam-se ao Senhor!
12É por isso que o Senhor diz: “Voltem-se agora para mim, enquanto é tempo! Deem-me todo o vosso coração! Aproximem-se com jejum, choro e lamentações!”
13Que o vosso remorso vos leve a dilacerar o coração e não a rasgar a roupa. Convertam-se ao Senhor, vosso Deus, porque é compassivo e misericordioso. Não é facilmente que se acende a sua ira; está cheio de mansidão e ansioso por não ter que castigar. 14Quem sabe se não desistirá das suas intenções a vosso respeito e se não acabará por vos abençoar em vez de vos punir severamente. Talvez vos abençoe de maneira que venham a ter novamente abundância de cereais e de vinho, para oferecerem ao Senhor, vosso Deus, como dantes!
15Toquem as trombetas em Sião! Convoquem um jejum e reúnam todo o povo para uma assembleia solene. 16Tragam todos! Os anciãos, as crianças e até os bebés! Tragam o noivo para fora dos seus aposentos, acompanhado da sua noiva! 17Os sacerdotes, os ministros do Senhor, pôr-se-ão entre o povo e o altar chorando e orarão desta forma: “Poupa, Senhor, o teu povo! Não permitas que os pagãos o dominem, pois pertence-te! Não permitas que seja alvo do desprezo dos pagãos que dizem: ‘Onde está esse Deus?’ ”
A resposta do Senhor
18Então o Senhor terá piedade de vocês, o seu povo, e terá zelo pela honra da sua terra. 19Responderá assim: “Vejam, estou a mandar-vos muito trigo, vinho novo e azeite, para satisfazer plenamente as vossas necessidades. Nunca mais deixarei que se tornem objeto de zombaria entre as nações. 20Farei partir esses exércitos que vêm do norte; enviá-los-ei para longe; irão para as terras desoladas donde vieram e ali morrerão; metade dirigir-se-á para o mar Morto e o resto para o Mediterrâneo; o seu mau cheiro subirá da terra.”
O Senhor fez um poderoso milagre a vosso favor. 21Não tenham receio, meu povo! Alegrem-se e regozijem-se, porque o Senhor fez coisas maravilhosas a vosso favor!
22Não temam, ó animais do campo, pois as pastagens tornar-se-ão verdes de novo! As árvores darão o seu fruto; as figueiras e as vinhas florescerão uma vez mais.
23Alegra-te, ó povo de Sião, alegra-te no Senhor teu Deus! Porque ele faz descer as boas chuvas de outono com generosidade e justiça. Uma vez mais cairão as chuvas do outono, assim como as da primavera. 24As eiras terão novamente trigo empilhado e os lagares transbordarão de azeite e de vinho novo.
25“Vou compensar-vos dos anos em que as colheitas foram devoradas pelos gafanhotos, saltões, lagartas e outros insetos do grande exército que enviei contra vós. 26De novo terão toda a comida de que necessitarem. Louvem o Senhor, vosso Deus, que faz estes milagres para vocês! Nunca mais o meu povo experimentará desastres semelhantes. 27E saberão que estou aqui, entre o meu povo de Israel, e que só eu sou o Senhor, vosso Deus. O meu povo nunca mais será ferido com um golpe desta natureza.
O dia do Senhor
28Depois derramarei o meu Espírito sobre toda a humanidade. Os vossos filhos e filhas profetizarão, os vossos velhos terão sonhos e os vossos jovens visões. 29Derramarei o meu Espírito, mesmo sobre os servos e servas, naqueles dias. 30Farei aparecerem maravilhas no céu e na Terra, sangue, fogo e colunas de fumo. 31O Sol escurecerá e a Lua ficará vermelha como o sangue, antes de vir o grande e terrível dia do Senhor. 32E todo aquele que invocar o nome do Senhor será salvo. No monte Sião, em Jerusalém, ficará um resto como o Senhor prometeu. Esses são os sobreviventes que o Senhor chama.
Ang Adlaw sa Pagsilot sa Ginoo sama sa Pagdagsang sa mga Dulon
1Patingoga ninyo ang budyong sa pagpasidaan sa mga tawo sa Zion,2:1 Zion: mao usab ang Jerusalem. ang balaang bungtod sa Ginoo. Tanan kamong nagapuyo sa Juda, magkurog kamo sa kahadlok, kay haduol na gyud ang adlaw ang Ginoo. 2Ngitngit ug dulom kanang adlawa. Ug sama sa pagdan-ag sa adlaw kon magbanagbanag na, magkatag sa mga bukid ang makadaot nga mga dulon nga labihan kadaghan. Wala gayoy nahitabo nga sama niini sukad pa kaniadto, ug dili na mahitabo pa ang sama niini sa umaabot nga panahon.
3Nagpuli-puli sa pag-ataki ang mga dulon nga daw kalayo.2:3 Nagpuli-puli… kalayo: sa literal, Sa ilang atubangan ug sa likod may kalayo nga nagapangsunog. Tingali ang buot ipasabot, sa atubangan ug likod sa usa ka panon sa mga dulon adunay laing mga panon sa mga dulon. Tan-awa ang 1:4 ug 2:20. Sa wala pa sila moataki ang yuta daw hardin sa Eden, apan sa dihang miataki na sila nahisama na kini sa disyerto. Wala gayoy tanom nga nakalingkawas kanila. 4Morag kabayo ang ilang hitsura ug paspas sila sama sa mga kabayo nga panggira. 5Ang kasaba sa ilang paglukso-lukso sa ibabaw sa mga bukid sama sa nagadagan nga karwahe o lagitik sa gisunog nga dagami. Sama sila sa kusgan nga mga sundalo nga andam na sa pakig-gubat. 6Ang mga tawo nga makakita kanila mangahadlok ug mangluspad. 7-8Moataki sila ug mokatkat sa mga paril sama sa mga sundalo. Diretso sila kon molakaw ug dili motipas sa ilang agianan. Dili sila magtinukloray, ug bisan matagbo nila ang mga armas dili sila makatag. 9Gi-ataki nila ang siyudad ug ginasaka nila ang paril. Gi-saka nila ang mga kabalayan ug moagi sila sa mga bintana sama sa kawatan. 10Mauyog ang kalibotan ug ang kalangitan sa ilang pag-abot. Ug mongitngit ang adlaw ug ang bulan ug wala nay mosidlak nga mga bitoon.
11Ang Ginoo nagamando niining labihan kadaghang mga dulon, ug nagatuman sila sa iyang sugo. Makalilisang gayod ang adlaw nga magasilot ang Ginoo; wala gayoy makaagwanta niini.
Gipabalik sa Ginoo diha Kaniya ang Iyang mga Katawhan
12Miingon ang Ginoo nga panahon na nga mobalik kamo kaniya sa kinasingkasing inubanan sa pagpuasa, paghilak, ug pagsubo. 13Paghinulsol kamo nga kinasingkasing ug dili pagpakaaron-ingnon nga paghinulsol pinaagi sa paggisi sa inyong mga bisti. Balik na kamo sa Ginoo nga inyong Dios, kay maloloy-on siya ug mabalak-on. Mahigugmaon siya ug dili daling masuko. Andam siyang magbag-o sa iyang hunahuna nga dili na magpadala ug kalaglagan. 14Basin pa lang mausab ang hunahuna sa Ginoo nga inyong Dios, ug panalanginan niya ang inyong mga abot, aron makahalad na kamo kaniya ug mga trigo ug bino.
15Patingoga ninyo ang budyong sa Zion aron sa pagpahibalo sa mga tawo nga magtigom sila ug magpuasa. 16Pagtigom kamong tanan, bata man o tigulang, ug himoa ninyo ang seremonya sa paghinlo. Apil ang mga masuso dad-on usab, ug bisan ang bag-ong kinasal moapil sa tigom. 17Ang mga pari nga nagaalagad sa Ginoo pahilaka taliwala sa halaran ug sa balkonahe sa templo. Paampoa sila ug sama niini: “Ginoo, kaloy-i ang imong katawhan nga imong gipanag-iya. Ayaw tugoti nga pakaulawan sila ug tamayon2:17 tamayon: o, dumalahan. sa ubang mga nasod pinaagi sa pag-ingon, ‘Asa na ba ang inyong Dios?’ ”
Panalanginan Pag-usab sa Ginoo ang Yuta sa Juda
18Nabalaka gayod ang Ginoo sa iyang yuta, ug nalooy siya sa iyang katawhan. 19Ug isip tubag sa ilang pag-ampo magaingon siya kanila, “Hatagan ko kamo ug mga trigo, bag-ong bino, ug lana; ug matagbaw gayod kamo. Dili ko na tugotan nga biay-biayon pa kamo sa ubang mga nasod. 20Ipalayo ko ang mga mosulong kaninyo nga gikan sa amihan, ug dad-on ko sila ngadto sa disyerto. Ang nauna nilang panon abugon ko ngadto sa Patay nga Dagat2:20 Patay nga Dagat: sa Hebreo, dagat sa sidlakan. ug ang ulahi nila nga panon abugon ko ngadto sa Dagat sa Mediteraneo.2:20 Dagat sa Mediteraneo: sa Hebreo, dagat sa kasadpan. Didto manimaho ang ilang mga patayng lawas.”
Tinuod nga katingalahan ang mga gihimo sa Ginoo. 21Dili angayng mahadlok ang yuta sa Juda, kondili magsadya hinuon kini kay katingalahan ang mga gihimo sa Ginoo. 22Dili usab angayng mahadlok ang mga mananap, kay lunhaw na ang mga sabsabanan ug nagapamunga na ang mga kahoy apil ang igos. Nagapamunga na usab ang mga ubas.
23Kamong mga katawhan sa Zion, paglipay kamo sa gihimo kaninyo sa Ginoo nga inyong Dios. Kay gihatagan niya kamo sa nahaunang ulan sa pagpakita nga matarong siya. Gipadad-an niya kamo sa nahaunang ulan ug sunod pang ulan sama kaniadto. 24Mapuno sa mga trigo ang mga giokanan ug mag-awas ang duga sa ubas ug lana sa mga pug-anan niini. 25Kay nagaingon ang Ginoo, “Ibalik ko ang mga nawala kaninyo sa mga katuigan nga giataki ang inyong mga tanom sa sunod-sunod nga mga panon sa mga dulon. Ako ang nagpadala kaninyo niining daghang mga dulon nga akong mga sundalo. 26Karon modaghan na ang inyong mga kalan-on ug mabusog kamo pag-ayo. Ug tungod niini, pagadaygon ninyo ako nga inyong Dios, nga naghimo ug katingalahang mga butang kaninyo. Ug kamo nga akong katawhan dili na gayod maulawan hangtod sa kahangtoran. 27Unya mahibaloan ninyo nga anaa ako kaninyong mga taga-Israel, ug ako lang, ang Ginoo, ang inyong Dios ug wala nay lain pa. Ug kamo nga akong katawhan dili na gayod maulawan hangtod sa kahangtoran.”
Ang mga Espirituhanon nga mga Panalangin
28“Sa kaulahian ihatag ko ang akong Espiritu sa tanan nga matang sa mga tawo. Ang inyong mga anak nga lalaki ug babaye magasugilon sa akong mga mensahe. Ang inyong tigulang nga mga lalaki akong padamgohon. Ang inyong batan-ong mga lalaki makakita ug mga panan-awon. 29Nianang mga adlawa ihatag ko ang akong Espiritu bisan sa mga sulugoon2:29 mga sulugoon: Sa ubang mga kopya sa Septuagint, akong mga sulugoon. nga lalaki ug babaye. 30Magpakita ako ug mga milagro sa langit ug sa yuta: May makitang dugo, kalayo, ug bagang aso. 31Mongitngit ang adlaw sa paghukom ug mopula ang bulan nga daw sa dugo. Kini mahitabo sa dili pa moabot ang makalilisang gayod nga adlaw sa paghukom sa Ginoo.”
32Apan si bisan kinsa nga modangop sa Ginoo maluwas sa silot nga magaabot. Kay sumala sa giingon sa Ginoo, may mahibilin nga mga Israelinhon sa Jerusalem2:32 sa Jerusalem: sa literal, sa Bukid sa Zion, sa Jerusalem. nga maluwas. Kini sila gipili sa Ginoo.
