1Sabes quando é que as cabras-monteses têm as crias?
Já alguma vez viste as gazelas darem à luz?
2Sabes quantos meses andam elas prenhes,
3antes de se curvarem sobre si próprias
com as dores de parto?
4Os filhos criam-se nos campos, sob o céu aberto,
depois deixam os pais e não voltam mais para eles.
5Quem pôs o burro selvagem em liberdade?
Quem o fez viver sem amarras?
6Coloquei-o no deserto
e dei-lhe terra salgada para nela viver.
7Porque ri-se do barulho das cidades
e não tem de ouvir os berros do condutor.
8Os grandes espaços das montanhas são os seus pastos;
é lá que procuram a mais pequena erva verde.
9Serias capaz de tornar o boi selvagem num servo obediente,
de o manter sossegado atrás da sua manjedoura?
10Utilizarias um animal desses para te lavrar o campo
e para te puxar o arado?
11Só porque tem muita força, poderias confiar nele?
Entregar-lhe-ias o trabalho duro que te pertence?
12Mandá-lo-ias pelos teus campos,
para recolher o trigo e trazê-lo para a eira?
13A avestruz é um animal imponente,
quando a vemos bater majestosamente as asas,
mas comparar-se-á a sua plumagem à das cegonhas?
14Põe os ovos à superfície da terra,
para os aquecer com o pó.
15Esquece-se, porém, que podem ser pisados e esmagados;
que qualquer animal selvagem os pode destruir.
16Despreza os seus filhotes, como se não fossem seus,
e fica indiferente se os seus esforços forem em vão.
17Isto porque Deus não lhe deu inteligência.
18No entanto, quando se levanta para correr,
ri-se da velocidade do cavalo e do cavaleiro.
19Foste tu quem deu a força ao cavalo
e lhe revestiu de crinas o pescoço?
20Ensinaste-o tu a saltar como um gafanhoto?
Terrível é o fogoso respirar das suas narinas!
21Escava a terra e regozija-se na sua força,
quando tem de ir à guerra.
22Ri-se do medo e nada teme;
não recua diante da espada.
23À sua volta, vibram as setas na aljava
e brilham as lanças e os dardos.
24Sacudindo-se ferozmente, escava a terra
e dispara toda a corrida para a batalha,
quando soa o toque da trombeta.
25Ao soar das trombetas grita:
‘Eh!’ Sente já ao longe o cheiro da guerra
e os brados dos comandantes.
26É pela tua inteligência que o gavião levanta voo
e bate as asas em direção ao sul?
27É por ordem tua que a águia escolhe ir
até aos altos cimos das montanhas para ali fazer o ninho?
28Vive sobre as rochas dos montes
e faz a sua morada nas penhas seguras.
29Dali espia a presa,
a uma grande distância.
30As suas crias chupam sangue,
porque onde há mortos, aí está ela!”
1آيا می‌دانی بز كوهی چطور می‌زايد؟ آيا وضع حمل آهو را با چشم خود ديده‌ای؟ 2-3آيا می‌دانی چند ماه طول می‌كشد تا بچه‌های خود را زاييده از بارداری فارغ شوند؟ 4بچه‌های آنها در صحرا رشد می‌كنند، سپس والدين خود را ترک نموده، ديگر نزدشان برنمی‌گردند.
5گورخرها را چه كسی وحشی بار می‌آورد؟ 6من بيابانها و شوره‌زارها را مسكن آنها ساخته‌ام. 7از سر و صدای شهر بيزارند و كسی نمی‌تواند آنها را رام كند. 8دامنهٔ كوهها چراگاه آنهاست و در آنجا هر سبزه‌ای پيدا كنند می‌خورند.
9آيا گاو وحشی راضی می‌شود تو را خدمت كند؟ آيا او كنار آخور تو می‌ايستد؟ 10آيا می‌توانی گاو وحشی را با طناب ببندی تا زمينت را شخم بزند؟ 11آيا صرفاً به خاطر قوت زيادش می‌توانی به او اعتماد كنی و كار خودت را به او بسپاری؟ 12آيا می‌توانی او را بفرستی تا محصولت را بياورد و در خرمنگاه جمع كند؟
13شترمرغ با غرور بالهايش را تكان می‌دهد، ولی نمی‌تواند مانند لک‌لک پرواز كند. 14شترمرغ تخمهای خود را روی زمين می‌گذارد تا خاک آنها را گرم كند. 15او فراموش می‌كند كه ممكن است كسی بر آنها پا بگذارد و آنها را له كند و يا حيوانات وحشی آنها را از بين ببرند. 16او نسبت به جوجه‌هايش چنان بی‌توجه است كه گويی مال خودش نيستند، و اگر بميرند اعتنايی نمی‌كند؛ 17زيرا من او را از فهم و شعور محروم كرده‌ام. 18ولی هر وقت بالهايش را باز می‌كند تا بدود هيچ اسب و سواركاری به پايش نمی‌رسد.
19آيا قوت اسب را تو به او داده‌ای؟ يا تو گردنش را با يال پوشانيده‌ای؟ 20آيا تو به او توانايی بخشيده‌ای تا چون ملخ خيز بردارد و با شيهه‌اش ترس ايجاد كند؟ 21-23ببين چگونه سم خود را به زمين می‌كوبد و از قدرت خويش لذت می‌برد. هنگامی كه به جنگ می‌رود نمی‌هراسد؛ تيغ شمشير و رگبار تير و برق نيزه او را به عقب بر نمی‌گرداند. 24وحشيانه سم بر زمين می‌كوبد و به مجرد نواخته شدن شيپور حمله، به ميدان كارزار يورش می‌برد. 25با شنيدن صدای شيپور، شيهه برمی‌آورد و بوی جنگ را از فاصلهٔ دور استشمام می‌كند. از غوغای جنگ و فرمان سرداران به وجد می‌آيد.
26آيا تو به شاهين ياد داده‌ای كه چگونه بپرد و بالهايش را به سوی جنوب پهن كند؟ 27آيا به فرمان توست كه عقاب بر فراز قله‌ها به پرواز در می‌آيند تا در آنجا آشيانهٔ خود را بسازد؟ 28ببين چگونه روی صخره‌ها آشيانه می‌سازد و بر قله‌های بلند زندگی می‌كند 29و از آن فاصلهٔ دور، شكار خود را زير نظر می‌گيرد. 30ببين چگونه دور اجساد كشته شده را می‌گيرند و جوجه‌هايشان خون آنها را می‌خورند.
