Jeremias 6 – OL & ASCB

O Livro

Jeremias 6:1-30

O cerco de Jerusalém

1Foge, povo de Benjamim, foge para poupares a vida! Foge de Jerusalém! Toquem o alarme em Tecoa! Enviem um sinal de fumo em Bete-Haquerem! Avisem toda a gente que um exército poderoso vem a caminho do norte para destruir esta nação! 2Desprotegida estás, formosa e delicada filha de Sião e, dessa forma, condenada. 3Maus pastores te rodearão; acampar-se-ão à volta da cidade; repartirão as tuas pastagens pelos seus rebanhos.”

4“Vejam-nos a prepararem-se para a batalha! Começou ao meio-dia. Durante toda a tarde se embraveceram, até caírem as sombras da noite.” 5“Vamos!”, dizem eles. “Ataquemos de noite e destruamos as suas fortalezas!”

6Porque o Senhor dos exércitos lhes disse: “Cortem as suas árvores, para construir tranqueiras e abater com elas os muros de Jerusalém. Esta é uma cidade a ser punida, porque tudo o que há nela é só perversidade. 7Jorra dela maldade como água duma fonte! As suas ruas ecoam com os ruídos de violência; as suas enfermidades e as suas chagas estão sempre patentes aos meus olhos.

8Muda, ó Jerusalém! Se não me quiseres ouvir, apartar-me-ei de ti e a terra ficará assolada e vazia. Desastres atrás de desastres cairão sobre ti. 9E até os poucos que ficaram em Israel serão colhidos em posteriores revoadas de ataques, diz o Senhor dos exércitos! Porque tal como o vindimador dá uma segunda volta pela vinha para apanhar cachos que tenham ficado esquecidos ou escondidos, assim também o meu povo será destruído novamente!”

10Mas quem é que me ouve quando os advirto? Têm os ouvidos fechados; recusam ouvir. A palavra do Senhor irrita-os; não têm nela nenhum interesse. 11É por causa disto tudo que estou cheio do furor do Senhor contra eles. Estou cansado de o conter.

“Derramá-lo-ei sobre Jerusalém, até sobre os meninos que brincam nas ruas; sobre os ajuntamentos de jovens, sobre os maridos e as esposas e sobre os velhos. 12Os seus inimigos viverão nos seus lares, ocuparão os seus campos e ficarão com as suas mulheres, porque hei de castigar a gente desta terra, diz o Senhor. 13São cobiçosos e mentirosos, desde o mais humilde até ao mais importante! Desde o profeta ao sacerdote todos se conduzem perfidamente. 14Não se pode tratar uma ferida fazendo de conta que não é uma ferida e que está tudo são! Pois é o que fazem os sacerdotes e os profetas que se põem a dar segurança de paz, dizendo: ‘Paz! Paz!’, quando não há paz! 15Acaso terá ficado o meu povo envergonhado, quando cometeu a abominação de adorar ídolos? Não, de maneira nenhuma! Antes pelo contrário! Eles sabem lá o que é corar de vergonha! Por isso, hão de cair entre os que forem assassinados; hão de cair sob a minha ira!”

16Mesmo assim, o Senhor insiste convosco: “Perguntem qual é a melhor estrada, o caminho de justiça, essas veredas antigas por onde costumavam andar. Vão por elas, e acharão repouso para as vossas almas. Mas vocês respondem: ‘Não, não é nessa direção que quero ir; não me interessa esse caminho!’ 17Pus sentinelas vigiando sobre vocês, as quais vos alertaram: ‘Estejam atentos ao toque da trombeta! Ela vai avisar-vos quando a aflição chegar.’ Mas a vossa resposta foi: ‘Não! Não estamos interessados em dar atenção a isso!’

18Esta é pois a minha sentença contra o meu povo! Ouçam bem, terras distantes, assim como Jerusalém! 19Que toda a Terra ouça isto: Trarei o mal sobre este povo; será isso o fruto do seu pecado, visto que não querem ouvir-me e rejeitam a minha Lei. 20De nada interessa agora porem-se a queimar incenso aromático de Sabá na minha presença! Fariam melhor em poupar esses perfumes caros! Não posso aceitar essas ofertas que para mim não cheiram a nada; nada significam. 21Farei, por isso, do caminho do meu povo uma espécie de pista de obstáculos, uma estrada minada onde serão apanhados e ficarão, tanto os pais como os filhos; vizinhos e amigos todos ali perecerão!”

22O Senhor diz: “Vejam esses exércitos que avançam desde o norte! Uma grande nação se prepara para vir sobre vocês! 23São gente cruel e sem piedade, armada até aos dentes, convenientemente preparada para a guerra. O barulho que faz o seu exército é como o rugir do mar.”

24Temos ouvido da fama desses exércitos e ficámos sem pinga de sangue, com o terror. O terror e sofrimento apanharam-nos e tiram-nos as forças, como se fôssemos mulheres na angústia e no aperto do parto. 25Não saiam para os campos! Não fujam pelas estradas! Porque o inimigo está por toda a parte, pronto a matar. O terror vos apanhará a cada esquina, a cada curva da estrada.

26Ó Jerusalém, o orgulho do meu povo, põe roupa de luto, senta-te sobre cinzas e chora amargamente como se fosse pelo teu único filho. Porque inesperadamente batalhões de soldados cairão sobre nós para nos destruir.

27“Jeremias, estabeleci-te como se fosses um aferidor de metais, para que pudesses testar o meu povo e determinar o seu verdadeiro valor. Ouve as suas falas e observa o que fazem. 28Todos eles são os piores dos rebeldes, cheios duma linguagem perversa e caluniosa; são insolentes e tão duros como o ferro e o bronze. 29O fole sopra furiosamente, o fogo refinador está cada vez mais ateado e quente, mas o facto é que não consegue depurá-los, pela simples razão de que não há nenhuma pureza neles. 30Só lhes convém a etiqueta ‘metal rejeitado’. Pô-los-ei de parte.”

Asante Twi Contemporary Bible

Yeremia 6:1-30

Atamfoɔ Atwa Yerusalem Ho Ahyia

1“Benyaminfoɔ monnwane nkɔbɔ mo ho adwaa!

Monnwane mfiri Yerusalem!

Monhyɛne totorobɛnto no wɔ Tekoa!

Monsi frankaa no wɔ Bet-Hakerem!

Ɛfiri sɛ amanehunu bobɔ firi atifi fam,

ɔsɛeɛ bi a ɛyɛ hu.

2Mɛsɛe Ɔbabaa Sion

ɔhoɔfɛfoɔ sɔɔnɔ no.

3Atamfoɔ bɛba abɛtwa ne ho ahyia te sɛ nnwanhwɛfoɔ;

wɔbɛsisi wɔn ntomadan atwa ne ho ahyia

na wɔn mu biara bɛhwɛ ne kyɛfa so.”

4“Monsiesie mo ho ne no nkɔko!

Monsɔre, momma yɛnkɔto nhyɛ ne so owigyinaeɛ!

Nanso, hwɛ, onwunu redwo,

na anwummerɛ sunsumma reyɛ tenten.

5Enti, monsɔre momma yɛnkɔto nhyɛ ne so anadwo

na yɛnsɛe nʼaban hodoɔ!”

6Deɛ Asafo Awurade seɛ nie:

“Montwitwa nnua no ngu fam

na monsisi epie ntia Yerusalem.

Ɛsɛ sɛ wɔtwe kuropɔn yi aso;

nhyɛsoɔ ahyɛ no ma.

7Sɛdeɛ abura pu ne nsuo no,

saa ara nso na ɔpu nʼamumuyɛ.

Wɔte awurukasɛm ne ɔsɛeɛ nka wɔ ne mu;

ne yadeɛ ne nʼapirakuro wɔ mʼanim daa.

8Fa kɔkɔbɔ, Ao Yerusalem,

anyɛ saa a metwe me ho afiri wo ho

na mama wʼasase ada mpan

a obiara ntumi ntena soɔ.”

9Deɛ Asafo Awurade seɛ nie:

“Ma wɔnyiyi Israel nkaeɛfoɔ no mu yie

sɛdeɛ wɔyiyi bobe mu;

fa wo nsa fa mman no so bio,

sɛ obi a ɔretete bobe aba.”

10Hwan na mɛtumi akasa akyerɛ no na mabɔ no kɔkɔ?

Hwan na ɔbɛtie me?

Wɔn aso asisi

enti wɔnte asɛm.

Awurade asɛm yɛ akyiwadeɛ ma wɔn

na wɔn ani nnye ho.

11Nanso Awurade abufuhyeɛ ahyɛ me ma,

na mentumi nkora so.

“Hwie gu mmɔfra a wɔwɔ mmɔntene so

ne mmaranteɛ a wɔahyia;

ɛbɛka okunu ne ɔyere,

mmasiriwa ne wɔn a onyini adoko wɔn.

12Sɛ metene me nsa

wɔ wɔn a wɔte asase no so a

wɔbɛdane wɔn afie ama afoforɔ,

na wɔn mfuo ne wɔn yerenom bɛka ho,”

sɛdeɛ Awurade seɛ nie.

13“Ɛfiri akumaa so kɔsi ɔkɛseɛ so,

wɔn nyinaa yɛ adifudepɛfoɔ de pɛ ahonya;

adiyifoɔ ne asɔfoɔ te saa,

wɔn nyinaa yɛ asisifoɔ.

14Wɔmia me nkurɔfoɔ apirakuro

te sɛ deɛ ɛnyɛ hu.

Wɔka sɛ, ‘Asomdwoeɛ, asomdwoeɛ’

wɔ mmerɛ a asomdwoeɛ nni hɔ.

15Wɔn ani wu wɔ wɔn animguaseɛ nneyɛɛ no ho anaa?

Dabi, wɔn ani nnwu koraa;

wɔnnim fɛreɛ mpo.

Enti sɛ metwe wɔn aso a, wɔbɛtotɔ wɔ atɔfoɔ mu;

wɔbɛhwehwe ase,”

sɛdeɛ Awurade seɛ nie.

16Yei ne deɛ Awurade seɛ,

“Monnyina nkwantanan no so na monhwɛ;

mommisa tete akwan no,

mommisa baabi a ɛkwan pa no da na monnante so,

na mobɛnya homeɛ ama mo akra.

Nanso mokaa sɛ, ‘yɛnnante so.’

17Mede awɛmfoɔ sisii mo so na mekaa sɛ,

‘Montie totorobɛnto nnyegyeeɛ no!’

Nanso, mokaa sɛ, ‘Yɛrentie.’

18Ɛno enti, monyɛ aso, Ao amanaman;

monhwɛ, Ao adansefoɔ,

deɛ ɛbɛto wɔn.

19Yɛ aso, Ao asase:

Mede amanehunu reba saa nnipa yi so,

wɔn nneyɛɛ so aba,

ɛfiri sɛ wɔantie me nsɛm

na wɔapo me mmara.

20Nnuhwam a ɛfiri Seba

anaa ahwedeɛ pa a ɛfiri akyirikyiri asase so fa me ho bɛn?

Mennye wo hyeɛ afɔdeɛ no nto mu;

wʼafɔrebɔ ahodoɔ no nsɔ mʼani.”

21Ɛno enti, deɛ Awurade seɛ nie:

“Mede akwansideɛ bɛgu saa nkurɔfoɔ yi anim.

Agyanom ne mmammarima nyinaa bɛsuntisunti wɔ so;

ayɔnkofoɔ ne nnamfonom bɛyera.”

22Sɛdeɛ Awurade seɛ nie:

“Monhwɛ, akodɔm bi reba,

wɔfiri atifi fam asase so;

wɔrekanyane ɔman kɛseɛ bi

afiri nsase ano.

23Wɔkurakura bɛmma ne pea;

wɔn tirim yɛ den, na wɔnni ahummɔborɔ.

Wɔn nnyegyeeɛ te sɛ ɛpo asorɔkye.

Sɛ wɔtete wɔn apɔnkɔ so a,

wɔba te sɛ mmarima a wɔrekɔ ɔko.

Wɔrebɛto ahyɛ wo so, Ao Ɔbabaa Sion.”

24Yɛate wɔn ho nsɛm,

na yɛn nsa sesa yɛn ho sɛ deɛ awu.

Ehu akyekyere yɛn

ɔyea aba wɔn so, te sɛ ɔbaa a ɔreko awoɔ.

25Mfiri adi nkɔ wiram

na nnante akwan no so,

ɛfiri sɛ ɔtamfoɔ no wɔ akofena,

na baabiara ayɛ hu.

26Ao me nkurɔfoɔ, monfira ayitoma

na mommunimuni nsõ mu.

Momfa adwadwotwa yaaya nni awerɛhoɔ

sɛdeɛ wɔsu ma ɔbabarima korɔ,

ɛfiri sɛ mpofirim ara ɔsɛefoɔ no

bɛba yɛn so.

27“Mayɛ wo obi a ɔsɔ fagudeɛ hwɛ

na me nkurɔfoɔ yɛ dadeben,

a wobɛhwɛ wɔn

na woasɔ wɔn akwan ahwɛ.

28Wɔn nyinaa yɛ atuatefoɔ a wɔyɛ den,

wɔnenam di nsekuro.

Wɔyɛ den sɛ kɔbere ne dadeɛ;

wɔn nyinaa yɛ wɔn adeɛ wɔ porɔeɛ ɛkwan so.

29Afa no bɔ mframa denden

de ogya nane sumpii no,

nanso ahobereɛ no yɛ ɔkwa.

Ɛntumi nyiyii bɔne no mfirii wɔn mu.

30Mɛfrɛ wɔn dwetɛ a wɔapo,

ɛfiri sɛ Awurade apo wɔn.”