Uma mensagem sobre Amon
1Eis o que o Senhor declara acerca de Amon: “O que é isso que estão a fazer? Porque vivem vocês nas cidades dos judeus? Não chegarão os judeus para as habitar plenamente? Não receberam eles essa posse de mim mesmo? Porque foi, então, que vocês, que adoram o deus Milcom, tomaram Gad e todas as suas cidades? 2Por isso, vos castigo, declara o Senhor, destruindo a vossa cidade de Rabá, a qual se tornará num montão de ruínas desoladas, ao mesmo tempo que as localidades circunvizinhas serão queimadas. Então virá Israel e recuperará de novo a terra que lhe pertence. Será a sua vez de desapossar quem o desapossou a ele, diz o Senhor.
3Grita bem alto, ó Hesbom, porque Ai está destruída! Chorem, filhas de Rabá! Vistam-se de luto, lamentem-se e gemam, vão-se esconder pelos valados, pois o vosso deus Milcom irá também para o cativeiro, com os seus nobres e sacerdotes. 4Vocês tinham orgulho nos vossos vales verdes que em breve se tornarão em terras secas e sem vida. Ó filha rebelde, confiaste na tua prosperidade e que ninguém te faria mal. 5Mas olha que hei de trazer o terror sobre ti, diz Deus, o Senhor dos exércitos. Todos os teus vizinhos te escorraçarão da tua terra e ninguém dará auxílio aos refugiados que pretendam escapar.
6Contudo, depois disso tudo, hei de restaurar o bem-estar dos amonitas”, diz o Senhor.
Uma mensagem sobre Edom
7O Senhor dos exércitos diz assim acerca de Edom: “Onde estão os teus sábios de antigamente? Nenhum deles ficou em Temã? 8Foge para as partes mais longínquas do deserto, ó povo de Dedã, porque quando eu castigar Edom, também te castigarei a ti! 9Aqueles que vindimam, costumam deixar uns cachos para os pobres, e até os que vão lá roubar não levam tudo. 10Mas eu hei de deixar a terra de Esaú completamente vazia, inteiramente pilhada; será uma região de tal forma desertificada que nem haverá lugar para alguém se esconder. Morrerão os seus filhos, os seus irmãos, os seus vizinhos; todos eles serão destruídos e, por fim, morrerá ela. 11No entanto, farei com que os seus órfãos sejam poupados e as suas viúvas serei eu quem as sustentará.”
12O Senhor diz a Edom: “Se os inocentes também têm de sofrer, quanto mais vocês! Não hão de ficar impunes! Terão de beber esta taça de julgamento! 13Pois jurei pelo meu próprio nome, diz o Senhor, que Bozra se tornará num amontoado de destroços; será amaldiçoada e arruinada; as suas povoações tornar-se-ão para sempre numa desolação.”
14Eu ouvi esta mensagem da parte do Senhor: “Foi enviado um mensageiro às nações para que formem uma coligação contra Edom, a fim de a destruir.”
15“Farei de ti a mais pequena de entre as nações, diz o Senhor. 16Foste engodado pelo teu próprio terror e pelo teu orgulho, tu que habitas nas montanhas de Petra, nos cimos dos rochedos. Mas ainda que vivas lá nos cimos, onde as águias fazem os ninhos, hei de fazer-te descer, diz o Senhor.
17O destino de Edom será horrível; todos os que passarem por ali ficarão espantados, boquiabertos, à vista daquilo. 18As vossas localidades se tornarão tão silenciosas como Sodoma e Gomorra e as povoações vizinhas, diz o Senhor. Ninguém mais ali viverá.
19Como o leão que sai dos matagais do Jordão, para caçar nas verdes pastagens, assim eu virei e atacarei Edom e dispersarei as ovelhas para todos os lados da pastagem. Edom será liquidada. Nomearei então a pessoa da minha confiança que ficará à frente dos edomitas. Porque, quem é semelhante a mim e quem é capaz de me pedir contas? Qual é o pastor que ousaria desafiar-me?”
20Tomem nota: O Senhor certamente fará isto que disse a Edom e também ao povo de Temã; até as criancinhas serão levadas como escravas! Será a coisa mais chocante alguma vez vista! 21Toda a Terra tremerá com a queda de Edom. Ouvir-se-á o clamor do povo até mesmo no mar Vermelho. 22Aquele que há de vir contra eles chegará voando com a rapidez duma águia e usará as suas asas para se lançar contra Bozra. E então se verá a coragem dos valentes guerreiros, a qual lhes há de desaparecer como se fossem mulheres na véspera do parto.
Uma mensagem sobre Damasco
23Acerca de Damasco: “As cidades de Hamate e de Arpade estão desmaiadas de terror, porque lhes chegou aos ouvidos a notícia da sua condenação. Os seus corações agitam-se como o mar em fúria sob um vento tempestuoso. 24Damasco perdeu as forças e todo o seu povo começou a fugir. Medo, angústia e tristeza apossaram-se dela como de uma mulher que vai dar à luz. 25Ó famosa cidade, cidade de alegria, como tens sido esquecida agora! 26Os teus jovens jazem mortos nas ruas; todo o teu exército será destruído num só dia, diz o Senhor dos exércitos. 27Farei acender um fogo à beira de Damasco, que se pegará às fortalezas de Ben-Hadade.”
Uma mensagem sobre Quedar e Hazor
28Esta profecia refere-se a Quedar e aos reinos de Hazor que Nabucodonozor, o rei da Babilónia, irá destruir. 29Os seus rebanhos e as suas tendas serão tomados; tudo o que está dentro destas será levado: as lindas cortinas, os belos recipientes e vasos. Os camelos serão levados igualmente. À volta só se ouvirão gritos de pânico: “Estamos cercados de pavor! Já não nos podemos livrar!”
30Fujam, se querem ficar com vida, diz o Senhor. Vão para bem longe, lá para o fim do deserto, ó povo de Hazor, porque Nabucodonozor, o rei da Babilónia, já fez os seus planos para vos destruir.
31“Vai!, diz o Senhor ao rei Nabucodonozor. Ataca essas ricas tribos beduínas que vivem sozinhas no deserto, sem se preocuparem com o resto do mundo, gabando-se de que são auto-suficientes, de que não precisam nem de muralhas, nem de portões a protegerem-nas. 32Todos os seus camelos e rebanhos serão teus. Espalharei esses selvagens pelos quatro cantos da Terra. Trarei sobre eles, de todo o lado, toda a espécie de calamidades.
33Hazor tornar-se-á um refúgio de chacais do deserto. Ninguém mais viverá ali para sempre; será uma terra desolada, de solidão.”
Uma mensagem sobre Elão
34Esta mensagem do Senhor contra Elão veio a Jeremias no começo do reinado de Zedequias, o rei de Judá. 35O Senhor dos exércitos diz: “Destruirei o exército de Elão. 36Dispersarei o povo de Elão pelos quatro ventos; serão mandados exilados para todos os países do mundo. 37A minha severa ira trará grandes males a Elão, diz o Senhor, e farei com que os seus inimigos o risquem de sobre a face da Terra. 38Porei o meu trono em Elão, diz o Senhor. Destruirei o seu rei e os seus nobres.
39Mas nos últimos tempos hei de trazer de volta o seu povo”, diz o Senhor.
Порука Амону
1За Амонце овако каже Господ:
„Зар Израиљ нема децу?
Зар Израиљ нема наследника?
Зашто је онда Малхом49,1 Овако стоји у грчким и арамејским рукописима. У јеврејском стоји њихов цар, а заправо је реч о божанству Молох. заузео Гад
и његов народ пребива у тамошњим градовима?
2Зато, ево, долазе дани
– говори Господ –
узвикнућу Рави
синова Амонових бојни поклич.
Постаће пуста рушевина,
насеља ће јој ватром спалити,
а Израиљ ће да заузме
оно што су њему заузели
– овако каже Господ.
3Закукај, Есевоне, јер је Гај опустошен;
запомажите, насеља Равина,
опашите кострет, жалите,
тумарајте међу зидинама,
јер ће Малхом у изгнанство.
Отићи ће заједно са својим свештеницима
и својим главарима.
4Зашто се хвалиш долинама?
Долине су твоје потопљене,
о, ћерко одметничка,
што се хвалиш својим благом:
’Ко ће да удари на мене?’
5Ево, на тебе пуштам страхоту
од свих око тебе
– говори Господ Бог над војскама –
на све стране све ће протерати,
а бегунце неће имати ко да окупи.
6Али после овога ћу вратити изгнане синове Амонове
– говори Господ.“
Порука Едому
7За Едомце овако каже Господ над војскама:
„Зар нема више мудрости у Теману?
Зар је ишчезао савет мудраца
и зар су покварили њихову мудрост?
8Бежите! Окрените се,
у дубине настаните, становници Дедана.
Пропаст на Исава доносим,
време када ћу га казнити.
9И берачи грожђа да ти дођу,
пабирке зар не би оставили?
Да лопови харају те ноћу,
зар понели не би колико им треба?
10Али ја ћу да оголим Исава,
да откријем скривена му места,
а он себе да сакрије неће моћи.
Уништићу му потомство, браћу, суседе
и више га неће бити.
11Остави своју сирочад и ја ћу их сачувати живе;
удовице твоје нека се у мене поуздају.“
12Јер овако каже Господ: „Ево, из чаше ће зацело пити и они којима није суђено да пију, па зашто би сасвим казне ти поштеђен био? Бићеш кажњен и зацело ћеш и ти пити. 13Јер собом се заклињем – говори Господ – рушевина и ругло, пустош и клетва постаће Восора; и сви њени градови ће постати руине довека.“
14Од Господа сам чуо вести
и гласник је послан међу народе:
„Окупите се! Ударите на њега!
Устаните у бој!“
15„Јер, ево, учинио сам те незнатним међу народима
и презреним међу људима.
16Страховитост те је твоја обманула
и охолост твога срца,
ти што живиш у раселини стене,
становниче горских висина.
Све и да као орао своје гнездо у висине свијеш,
стровалићу те ја и оданде
– говори Господ.
17Едом ће постати пустош,
и свако ко поред њега прође ужаснут ће бити,
и звиждаће због свих рана његових.
18Као кад су опустошени Содома и Гомора
и околни градови –
каже Господ –
тамо нико пребивати неће,
неће бити потомака људи.
19Гле, као лав што скаче из јорданског честара
на пашњак плодан,
ја ћу Едом потерати одатле у трену.
И ко год да је изабрани, ту ћу га ставити.
Јер, ко је као ја и ко ће против мене?
Ко је тај пастир који ће изаћи пред мене?“
20Зато чујте намере Господње што их је за Едом намерио,
и његове науме што је за Теманце наумио:
стварно ће одвући најмлађе из стада,
опустошиће стварно због њих пашњак њихов.
21А од праска пада њиховога потрешће се земља;
вапај њиховога гласа ће се чути до Црвеног мора.
22Гле, као орао се диже и обрушава се,
крила своја шири над Восором!
А срце ће едомских ратника
онога дана бити као срце породиље.
Порука Дамаску
23О Дамаску:
„Осрамотиће се и Амат и Арфад
због гласова лоших што су чули.
Истопи их стрепња;
на мору је лоше, нема му спокоја!
24Клонуло је срце у Дамаску.
Окренуо се да бежи.
Ужас га је обузео,
немир и болови су га спопали
као породиљу.
25Како то да није напуштен град славе,
град радости моје?!
26Зато ће да попадају његови младићи по његовим трговима;
настрадаће тога дана сви људи ратници
– говори Господ над војскама.
27Ја ћу ватром да запалим зидине Дамаска
и она ће да сагори Вен-Ададове дворове.“
Порука Кедру и Асору
28О Кедру и о царствима Асора које је освојио Навуходоносор, цар Вавилона:
„Овако каже Господ:
Устаните и идите у Кедар
и сатрите источне народе!
29Узеће и њихове шаторе и њихова стада,
њихове шаторске засторе и све њихове ствари;
њихове ће камиле узети за себе
и викаће на њих:
’Ужас одасвуд!’
30Бежите, утеците одмах,
у дубине се настаните, становници Асора
– говори Господ –
јер је за вас осмислио науме,
намерио се на вас Навуходоносор, цар Вавилона.
31Устаните! Идите кротком народу
што спокојно живи
– говори Господ –
без врата и без крила на њима,
и живе сами.
32Њихове ће камиле постати плен,
а обиље њихове стоке грабеж;
и ја ћу их развејати сваким ветром, те што избријавају зулуфе;
са свих страна ћу донети пропаст њихову на њих
– говори Господ.
33Асор ће постати јазбина шакала,
пустош довека.
Тамо нико пребивати неће,
потомака људи неће бити.“
Порука Еламу
34Реч Господња која је дошла пророку Јеремији за Елам, на почетку владавине Седекије, цара Јуде:
35Овако каже Господ над војскама:
„Ево, ломим лук Еламов,
њихову највећу снагу.
36На Елам доводим четири ветра,
са четири стране небеске.
Развејаћу их свим овим ветровима
и неће бити народа
у који неће отићи развејани из Елама.
37Поразићу Елам пред њиховим непријатељима
и пред онима што им раде о глави.
Пропаст доносим на њих,
жар свог гнева
– говори Господ –
послаћу за њима мач
све док их не истребим.
38Престо свој у Еламу поставићу,
цара тамошњег и главаре истребићу
– говори Господ.
39Али вратићу изгнанике еламске
у последњим данима
– говори Господ.“
