O monte do Senhor
(Mc 4.1-3)
1Isaías, filho de Amós, teve uma visão referente a Judá e a Jerusalém.
2Nos últimos dias,
o monte sobre o qual está a casa do Senhor
tornar-se-á no monte mais sublime,
na mais célebre elevação do mundo.
Gentes de todas as nações ali acorrerão.
3Muitos povos ali acorrerão e dirão:
“Venham! Vamos ao monte do Senhor,
à casa do Deus de Jacob!
Ele nos ensinará o que fazer e nós o faremos.”
Porque de Sião sairá a Lei
e de Jerusalém a palavra do Senhor.
4Ele julgará entre as nações;
será o árbitro nas disputas entre os povos.
Os povos converterão o seu equipamento de guerra
em instrumentos de trabalho,
as suas armas em ferramentas.
As nações não se levantarão mais umas contra as outras,
nem haverá mais escolas ou treinos de guerra.
5Ó descendentes de Jacob, vamos,
andemos na luz do Senhor!
O dia do Senhor
6Senhor, rejeitaste o teu povo, os descendentes de Jacob, por se terem associado a estrangeiros do Oriente, que praticam a magia e comunicam com os espíritos, como fazem os filisteus. 7A sua terra tem vastos tesouros de prata e de ouro, assim como grande quantidade de cavalos e de carros. 8Também está repleta de ídolos; há disso por toda a terra! São fabricados por homens e, mesmo assim, inclinam-se para adorar aquilo que fizeram as suas próprias mãos! 9Assim, eles serão humilhados e abatidos. Ó Deus, não lhes perdoes esse pecado!
10Mete-te já dentro das cavernas das rochas e esconde-te no pó, da presença espantosa do Senhor e da sua gloriosa majestade! 11Porque virá o dia em que os vossos olhares altivos serão abatidos e só o Senhor será exaltado.
12Naquele dia, o Senhor dos exércitos será contra o orgulhoso e o altivo, para que sejam abatidos. 13Todos os altos cedros do Líbano e os poderosos carvalhos de Basã se abaixarão até à terra. 14Todas as altas montanhas e colinas, 15as altas torres, as muralhas, 16os altivos navios que cruzam os mares e as belas embarcações nos portos, todos serão abatidos nesse dia. 17Toda a altivez da humanidade será humilhada; o orgulho dos homens será esmagado e só o Senhor será exaltado naquele dia. 18Todos os ídolos serão completamente abolidos e desaparecerão.
19Quando o Senhor se levantar do seu trono para abalar a Terra, os seus inimigos enfiar-se-ão, de terror, pelos buracos das rochas e cavernas, por causa da glória da sua majestade. 20Largarão, por fim, os seus ídolos de prata e de ouro às toupeiras e aos morcegos. 21Meter-se-ão pelas fendas das rochas, esconder-se-ão por entre as penhas agrestes e no cimo dos penhascos, tentando escapar ao terror do Senhor e à glória da sua majestade, quando se levantar para assombrar a Terra.
22Pobre do ser humano! Frágil como a sua própria respiração! Não merece nada que se confie nele!
Kalinaw sa Kalibotan
(Micas 4:1-3)
1Mao kini ang mensahe sa Dios nga nakita ni Isaias nga anak ni Amos bahin sa Juda ug Jerusalem:
2Sa umaabot nga mga adlaw, ang bukid nga gitukoran sa templo sa Ginoo mahimong pinakaimportante sa mga bukid ug sa mga bungtod. Ug modagsa niini nga bukid ang mga tawo nga naggikan sa tanang nasod.
3Moingon sila, “Dali, motungas kita sa bukid sa Ginoo, didto sa templo sa Dios ni Jacob.
Kay tudloan kita niya sa iyang mga pamaagi aron magkinabuhi kita sumala niini.”
Busa mopauli ang mga tawo gikan sa Jerusalem2:3 Jerusalem: Sa Hebreo makita usab ang pulong nga Zion, nga mao ang laing ngalan sa Jerusalem. dala ang mga balaod sa Ginoo.
4Ug pinaagi sa iyang kasugoan, husayon niya ang mga panagbingkil sa daghang mga nasod.
Busa dili na mag-away ang mga nasod, ug dili na usab sila magbansay ug mga tawo aron sa pagpakiggira. Himuon na lang nilang punta sa mga daro ang ilang mga espada ug himuon na lang nilang mga sundang ang ilang mga bangkaw.
5Dali, kamong mga kaliwat ni Jacob, magkinabuhi kita diha sa kamatuoran2:5 kamatuoran: sa literal, kahayag. nga gihatag sa Ginoo kanato.
Sa Adlaw sa Pagsilot
6Tinuod nga gisalikway mo, Ginoo, ang imong katawhan, ang mga kaliwat ni Jacob, kay daghan silag mga tinuohan nga gikan sa sidlakan ug naghimo usab silag mga pagpanagna sama sa mga Filistihanon. Nakig-uyon sila sa mga kinaiya sa mga langyaw. 7Abunda sa pilak ug bulawan ang ilang yuta, ug walay pagkahurot ang ilang bahandi. Daghan kaayo ang ilang mga kabayo, ug walay pagkahurot ang ilang mga karwahe. 8Daghan silag mga dios-dios. Nagasimba sila niining mga butang nga hinimo lang nila. 9Busa ipaubos ang matag usa kanila ug pakaulawi sila. Ayaw silag pasayloa, Ginoo!
10Mga Israelinhon, panago kamo sa mga langub o sa mga bangag aron makalikay kamo sa kapungot sa Ginoo ug sa iyang dakong gahom. 11Moabot ang adlaw nga ang Ginoo lang gayod ang pagadaygon. Ipaubos niya ang mga mapasigarbohon ug mapahitas-on. 12Kay may adlaw nga gitagana ang Ginoo nga labing gamhanan sa pagpaubos sa tanang mga mapasigarbohon, mga mapahitas-on, ug sa mga nagaila sa ilang kaugalingon nga gamhanan. 13Putlon niya ang tanang tag-as nga mga sidro sa Lebanon, ug ang tanang mga tugas sa Basan. 14Patagon niya ang tanang habog nga kabukiran ug mga bungtod. 15Gub-on niya ang tanang tag-as nga mga tore ug mga paril. 16Lunoron niya ang tanang mga barko nga iya sa Tarshish ug ang matahom nga mga sakayan. 17Nianang adlawa, ang Ginoo lamang maoy pasidunggan. Ipaubos niya ang mga mapasigarbohon ug ang mga mapahitas-on. 18Ug mahanaw sa hingpit ang mga dios-dios.
19Manago ang mga tawo sa mga langub sa bakilid ug sa mga bangag sa yuta aron makalikay sa kapungot sa Ginoo ug sa iyang dakong gahom sa panahon nga uyogon na niya ang kalibotan. 20Nianang adlawa, ipanglabay nila ngadto sa mga ilaga ug sa mga kabog ang ilang gisimba nga mga dios-dios nga hinimo nila gikan sa plata ug bulawan. 21Manago sila sa mga langub sa bakilid ug sa mga bangag sa dagkong mga bato aron makalikay sa kapungot sa Ginoo ug sa iyang dakong gahom sa panahon nga uyogon na niya ang kalibotan.
22Ayaw na kamo pagsalig sa tawo—kay mamatay ra siya. Unsa ba gayod ang iyang matabang?
