Restauração de Israel
1Mas o Senhor terá compaixão dos descendentes de Jacob; ele tornará a escolher de novo Israel e há de trazê-los novamente para a sua terra. Muitas nações virão e se juntarão a eles, tornando-se seus fiéis aliados. 2As nações do mundo os ajudarão a regressar e aqueles que vierem estabelecer-se na sua terra os servirão; aqueles que os escravizaram serão seus escravos; Israel dominará sobre os seus inimigos.
3Nesse dia, em que o Senhor der ao seu povo descanso das tristezas e dos terrores, das prisões e cadeias por que passaram, 4dirás assim do rei da Babilónia: “O tirano desaparece, enfim! A sua opressão terminou! 5O Senhor quebrou o teu bastão de dominador, esmagou o teu poder malvado! 6Perseguiste os povos com os golpes contínuos da tua raiva odiosa, tiranizaste nações sob as tuas garras. Era insustentável a tua atrocidade! 7Finalmente, a Terra está sossegada e em descanso! Todo o mundo começa a cantar! 8Até as árvores dos bosques, as faias e os cedros do Líbano cantam com alegria: ‘Desde que tu caíste, ninguém mais nos incomoda. Até que enfim, estamos em paz!’ ”
9Os habitantes do mundo dos mortos juntam-se em magotes para te receberem quando entrares nos seus domínios. Entre eles estão grandes chefes mundiais e poderosos governantes que vieram esperar-te. 10E todos chorarão juntos em voz alta: “Também te tornaste em nada, tal como nós!” 11A tua força e o teu poder desapareceram; foi tudo lançado no mundo dos mortos. Cessou de vez a bela música dos teus palácios. Agora, são os bichinhos o teu lençol; os vermes são o cobertor com que te tapas!
12Como caíste do céu, ó Lúcifer, estrela matinal! Como foste abatido, tu que enfraqueceste as nações do mundo! 13Dizias no teu íntimo: “Hei de subir aos céus; levantarei o meu trono acima das estrelas de Deus; ascenderei ao mais alto trono e governarei a partir do monte da assembleia, lá no extremo norte! 14Subirei aos mais altos céus e serei semelhante ao Altíssimo!”
15Mas em vez disso serás levado para o mundo dos mortos, lá bem para as profundezas do abismo. 16Todos os que lá te virem perguntarão espantados: “Então é este quem fazia tremer a Terra e as nações do mundo? 17É este quem tudo arrasou e fez da Terra um açougue? Quem demoliu as grandes cidades, sem ter a mínima compaixão dos prisioneiros?”
18Os reis, os grandes chefes das nações jazem, cada um, no seu pomposo mausoléu. 19Quanto a ti, o teu corpo foi lançado fora da tua sepultura como se fosse um pau seco que não presta. E ali está, de cova aberta, coberto com os cadáveres dos que foram mortos nos combates, tão desprezado como um cadáver espezinhado. 20Não te juntarás a eles no túmulo, pois destruíste a tua nação e assassinaste o teu povo. Nunca o teu filho te sucederá como rei. 21Matem os filhos desse malvado! Não deixem que venham a levantar-se, a reconquistar a terra e a tornar a encher o mundo de cidades reconstruídas!
22“Eu próprio me levantarei contra ele”, diz o Senhor dos exércitos, e tirarei aos seus filhos e aos seus netos toda e qualquer possibilidade de virem a ocupar o trono. 23“Reduzirei a Babilónia a uma terra desolada, cheia de porcos-espinhos, de charcos fétidos e de pântanos insalubres. Varrerei aquela terra com a vassoura da destruição”, diz o Senhor dos exércitos.
Profecia contra a Assíria
24O Senhor dos exércitos jurou e estes são os seus propósitos e os seus planos: 25“Decidi destruir os exércitos da Assíria, enquanto se encontram em Judá, na minha terra, e esmagá-los, enquanto ocupam as minhas montanhas. O meu povo não mais será escravo deles. 26E este é o meu plano a aplicar em toda a Terra. Farei isso pela minha força poderosa que é capaz de atuar no mundo inteiro.”
27O Senhor dos exércitos foi quem falou, quem poderá alterar os seus planos? Quando o seu braço se estende para atuar, haverá alguém capaz de o impedir?
Profecia contra os filisteus
28Esta é a mensagem que veio até mim, no ano em que o rei Acaz morreu: 29“Não se alegrem, filisteus, pelo facto de ter morrido o rei que vos afligia. A vara quebrou-se, é verdade, mas o seu filho tornar-se-á num açoite ainda mais duro do que o seu pai! Da cobra nascerá uma terrível serpente venenosa que te destruirá! 30Tratarei dos pobres do meu povo com os cuidados dum pastor; os necessitados estarão em segurança. Quanto a ti, escorraçar-te-ei por meio da fome e da guerra; a ti e aos teus descendentes. 31Gritem de dor, ó cidades filisteias, vocês estão condenadas, tal como toda a vossa nação! Toda ela está condenada. Eles são como uma nuvem negra de fumaça vinda do norte contra ti. Não há ninguém que vacile naquelas fileiras. 32Que se dirá, então, aos mensageiros deste povo? Que o Senhor fundou Sião e determinou que os oprimidos do seu povo encontrem um refúgio dentro dos seus muros.”
Magabalik ang mga Israelinhon Halin sa Pagkabihag
1Sa pagkamatuod, kaluoyan sang Ginoo ang Israel kag pilion niya liwat sila bilang iya katawhan. Paestaron niya liwat sila sa ila kaugalingon nga duta, kag may mga taga-iban nga lugar nga magaestar upod sa ila. 2Buligan sang iban nga mga nasyon ang katawhan sang Israel agod makabalik sila sa lugar nga ginhatag sang Ginoo sa ila. Kag mangin ulipon nila didto ang taga-iban nga nasyon. Mangin bihag nila ang mga nagbihag sa ila sang una, kag sakupon nila ang mga nagpigos sa ila.
Mapatay ang Hari sang Babilonia
3Mga taga-Israel, sa adlaw nga papahuwayon kamo sang Ginoo sa inyo mga pag-antos, kabudlayan, kag pagkaulipon, 4yagutaon ninyo ang hari sang Babilonia. Amo ini ang inyo isiling:
“Nalaglag na ang nagapamigos nga hari. Natapos na ang iya pagpabugal.14:4 pagpabugal: Indi klaro ang buot silingon sang Hebreo sini. 5Gindula na sang Ginoo ang awtoridad sang malaot nga mga pangulo, 6nga sa ila kaakig wala untat ang ila pagpaantos sa mga tawo, kag wala pugong-pugong ang ila paghingabot sa mga nasyon. 7Sa katapusan, malinong na ang bug-os nga kalibutan, kag ang mga tawo nagakanta sa kalipay. 8Bisan ang mga kahoy nga sipres kag sedro sang Lebanon nagakalipay tungod sa natabo sa hari. Daw sa tawo sila nga nagasiling, ‘Karon nga wala ka na, wala na sing may mag-utod sa amon!’
9“Ang lugar sang mga patay daw maano na sa imo pag-abot; handa na ini para sugataon ka. Ang mga kalag sang mga tawo nga gamhanan sang una sa kalibutan nagaginual sa pag-abiabi sa imo. Nagtindog ang mga kalag sang mga hari sa ila mga trono sa pagsugata sa imo. 10Magasiling sila tanan sa imo: ‘Maluya ka na karon pareho sa amon. Palareho na kita. 11Karon nga patay ka na, ang imo pagkagamhanan nadula na pati ang tinukar sang imo mga arpa. Ulod ang imo hiligdaan kag ulod man ang imo habol.’
12“Nahulog ka halin sa langit, ikaw nga ginatawag kabugwason.14:12 kabugwason: sa English, morning star. Ginpilak ka sa duta, ikaw nga nagpanglaglag sa mga nasyon. 13Nagsiling ka sa imo kaugalingon, ‘Masaka ako sa langit, kag ibutang ko ang akon trono sa ibabaw sang mga bituon sang Dios. Mapungko ako sa ibabaw sang bukid nga ginatipunan sang mga dios didto sa aminhan. 14Masaka ako sa ibabaw sang mga panganod; tupungan ko ang Labing Mataas nga Dios.’
15“Pero ang matabo sa imo, pagadal-on ka sa lugar sang mga patay, sa kadadalman sang buho. 16Himutaran ka sang mga patay kag magasiling sila, ‘Indi bala nga amo ini ang tawo nga nagpakurog sa mga tawo sa kalibutan kag nagpahadlok sa mga ginharian? 17Kag indi bala nga siya ang nagguba sang mga siyudad kag naghimo sang kalibutan nga daw desierto, kag wala naghilway sang iya mga ginbihag?’
18“Ang tanan nga hari sa kalibutan nagahamyang nga may dungog sa ila kaugalingon nga lulubngan. 19Pero ikaw iya, indi pag-ilubong sa imo lulubngan kundi ihaboy ang imo bangkay pareho sa sanga nga wala sing pulos. Tabunan ka sang mga bangkay sang mga soldado nga napatay sa inaway, kag ihulog ka kaupod nila sa buho kag tampukan sang mga bato. Mangin pareho ka sa bangkay nga ginatasak-tasak lang. 20Indi ka pag-ilubong pareho sang iban nga mga hari, kay ginlaglag mo ang imo nasyon kag ginpamatay ang imo katawhan. Wala sing may mabilin nga buhi sa imo malaot nga pamilya.
21“Preparaha na ang lugar nga pagapatyan sang iya mga anak tungod sa mga sala sang ila mga katigulangan! Indi na sila dapat magpanakop sang mga duta ukon magpatindog sang mga siyudad sa bug-os nga kalibutan.”
22Nagsiling ang Ginoo nga Makagagahom, “Salakayon ko kag laglagon ang Babilonia. Wala ako sing may ibilin nga buhi sa sini nga lugar. Wala gid sing may mabilin sa ila mga kaliwat. 23Himuon ko ini nga kamingawan, nga madamo sang mga danaw. Laglagon ko ini pareho nga daw silhigon ko. Ako, ang Ginoo nga Makagagahom, ang nagasiling sini.”
Ang Mensahi Parte sa Asiria
24Nagpanumpa ang Ginoo nga Makagagahom, “Matuman gid ang akon plano kag tinutuyo. 25Laglagon ko ang mga taga-Asiria kon ara sila sa Israel nga akon duta. Tasak-tasakon ko sila sa akon mga bukid. Indi na nila pag-ulipunon ang akon katawhan. 26Amo ini ang plano nga himuon ko sa bug-os nga kalibutan. Amo ini ang silot nga ipakita ko sa tanan nga nasyon.” 27Sin-o bala ang makaliwat sa plano sang Ginoo nga Makagagahom? Sin-o bala ang makapugong sa iya pagsilot?
Ang Mensahi Parte sa mga Filistinhon
28Ang ini nga mensahi ginpahayag sang Dios sadtong tuig nga napatay si Haring Ahaz:
29Mga Filistinhon, indi kamo magkalipay tungod nga napatay ang hari nga nagsalakay sa inyo.14:29 napatay… sa inyo: sa literal, nabali ang baston nga ginhampak sa inyo. Kay magabulos sa iya ang iya anak nga mas makahalalit sang sa iya, pareho sa isa ka man-og nga natawo sa iya ang mas dalitan pa nga man-og nga daw nagalupad. 30Ang akon katawhan nga mga imol atipanon ko kag papahuwayon nga wala sing may mag-ano sa ila. Pero pamatyon ko ang inyo mga kaliwat sa gutom. Kag ang mabilin sa ila pamatyon ko man. 31Maghibi kamo sing tudo, kamo nga mga pumuluyo sang mga banwa sang Filistia. Kay magasalakay sa inyo ang inyo kaaway nga daw sa aso nga halin sa aminhan. Tanan sila maisog.
32Ano ang isabat naton sa mga mensahero sang sina nga nasyon? Sugiran naton sila nga ang Ginoo amo ang nagtukod sang Jerusalem14:32 Jerusalem: sa Hebreo, Zion. kag dalangpan ini sang iya katawhan nga nagaantos.
