1Ai dos juízes injustos e dos que decretam leis injustas! 2Daqueles que não deixam haver justiça para os pobres, para as viúvas e para os órfãos! Sim, porque a verdade é que chegam até a roubar as viúvas e os órfãos!
3Que farão vocês, quando vier o castigo, nesse dia em que vier a desolação duma terra distante? Para quem hão de voltar-se para pedir ajuda? Onde vão pôr os vossos tesouros de forma a ficarem em segurança? 4Nada podereis fazer, senão andar aos tropeções por entre os prisioneiros e cair por entre os mortos.
Mesmo assim, a sua ira não desaparece. A sua mão continua a pesar sobre eles.
O julgamento de Deus sobre a Assíria
5Deus diz: “Ai da Assíria, a vara da minha ira! 6A sua força militar é a minha arma contra esta nação sem Deus, condenada e amaldiçoada. Fará nela escravos, saqueá-los-á e os pisará como o pó debaixo dos pés. 7Mas o rei da Assíria não saberá que fui eu quem o mandou. Pensará simplesmente que está a atacar o meu povo como parte do seu plano de conquista do mundo. 8E declarará que cada um dos seus príncipes será brevemente um rei, que governará cada uma das terras conquistadas. 9‘Destruiremos Calno como fizemos com Carquemis!’, dirá ele. ‘E Hamate cairá como tinha caído antes Arpade! Samaria será arrasada da mesma forma que Damasco! 10Sim, acabámos com muitos reinos cujos ídolos eram maiores do que os de Jerusalém e de Samaria! 11Por isso, quando tivermos derrotado Samaria e os seus ídolos, também haveremos de destruir Jerusalém e os seus ídolos!’ ”
12Depois do Senhor concluir toda a sua obra no monte Sião e em Jerusalém dirá: “Eis que castigarei o rei assírio por causa da sua arrogância, do seu coração orgulhoso e do seu olhar insolente.
13Gabam-se dizendo: ‘Foi com todo o nosso poder e com a nossa sabedoria que ganhámos estas guerras todas! Somos grandes e célebres! Com a nossa própria força derrubámos muralhas, vencemos povos e pilhámos os seus tesouros! 14Pela nossa grandeza assaltámos os ninhos da riqueza deles e acumulámos reinos conquistados, tal como o camponês junta os seus ovos; ninguém ousa mexer sequer um dedo ou abrir a boca para dizer uma palavra contra nós!’ ”
15Será normal que o machado se gabe de ter mais poder do que aquele que o emprega? E a serra, será ela mais poderosa do que o serrador? Poderá uma vara bater sem que uma mão a mova? Uma cana é capaz de andar sozinha?
16Por causa de toda essa tua arrogância, ó rei da Assíria, Deus, o Senhor dos exércitos, mandará uma praga que se disseminará no meio dessa tua tropa orgulhosa que os abaterá. 17Deus, que é a luz e o Santo de Israel, se fará como uma chama e como um fogo que os destruirá. Numa só noite fará arder esses espinheiros e essas sarças que são os assírios. 18O vasto exército da Assíria é como uma imensa floresta; mesmo assim, será destruído. Deus os desfará, corpo e alma; serão como uma pessoa doente que perde os sentidos. 19Só uns poucos escaparão de todo esse poderoso exército; serão tão poucos que uma criança os saberá contar!
O remanescente de Israel
20Por fim, os restantes de Israel, os sobreviventes de Jacob, não mais confiarão naquele que os feriu, mas passarão a depositar toda a sua confiança no Senhor, o Santo de Israel. 21Um resto deles se voltará para o Deus forte. 22Ainda que o número dos filhos de Israel seja agora tão numeroso como a areia das praias, apenas um pequeno número será salvo. A destruição está decretada, transbordante de justiça. 23Deus, o Senhor dos exércitos, dará execução à sua palavra na Terra. Sim, está já decidido que irá consumi-los.
24Contudo, Deus, o Senhor dos exércitos, diz: “Ó meu povo, que habitas em Sião, não tenhas receio dos assírios, quando vos oprimirem como vos fizeram os egípcios há muito tempo atrás. 25Isso não durará muito. Ao fim de pouco tempo a minha ira contra vocês acabará e então me levantarei contra eles e os destruirei.”
26O Senhor dos exércitos levantará o seu chicote para os matar, como aconteceu, quando Gedeão triunfou sobre os midianitas, junto à rocha de Orebe. Ele erguerá a sua vara sobre o mar, como fez contra os egípcios. 27Nesse dia, Deus acabará com a escravidão do seu povo; quebrará o jugo que pesa sobre os seus pescoços; será destruído por decreto seu.
28Vejam! Estão já a chegar os poderosos exércitos da Assíria! Já se encontram em Aiate; agora em Migrom; fazem já o armazenamento do seu equipamento militar em Micmás. 29Estão a passar o desfiladeiro e vão acampar em Geba para aí passarem a noite. A cidade de Ramá já treme de medo e o povo de Gibeá, a cidade de Saul, foge para salvar a vida. 30É natural que grites de terror, ó povo de Galim! Avisa bem alto, Laís, porque o grande exército se aproxima! Ó pobre Anatote, que destino desgraçado vai ser o teu! 31O povo de Madmena já fugiu e os habitantes de Gebim preparam-se para debandar. 32Mas o inimigo para em Nobe e aí fica o resto do dia; daí acena com o punho contra Jerusalém no monte Sião.
33Mas, olhem, olhem! Deus, o Senhor dos exércitos, está a cortar pela base essa poderosa árvore! Está a destruir todo esse vasto exército, tanto os das linhas de ataque como os da retaguarda, tanto oficiais como soldados. 34Ele, o Poderoso, abaterá a força do inimigo tal como o lenhador abate as árvores das florestas do Líbano.
1-2Alaot kamo nga naghimog dili makiangayon nga mga balaod, kamong nagadaog-daog sa mga kabos kong katawhan ug wala nagpakabana sa ilang katungod, ug naghikaw kanila sa hustisya. Pinaagi usab niini nga mga balaod giilog ninyo ang kabtangan sa mga biyuda ug mga ilo. 3Unsay inyong buhaton sa adlaw nga silotan kamo? Unsay inyong himuon inig-abot sa katalagman gikan sa halayo? Kinsay inyong pangayoan ug tabang? Ug asa man ninyo tagoan ang inyong bahandi? 4Walay mahibilin kaninyo kondili mabihag kamo o mangamatay. Apan ang kasuko sa Ginoo dili pa gayod mahupay. Andam pa gihapon siya sa pagsilot kaninyo.
Ang Silot sa Ginoo sa mga Taga-Asiria
5Miingon ang Ginoo, “Alaot ang mga taga-Asiria. Sila ang gamiton ko nga bunal sa pagsilot sa akong gikapungtan. 6Sugoon ko sila nga mosulong sa dili diosnon nga nasod nga akong gikapungtan, aron sa paglaglag ug pagyatak-yatak niini sama sa lapok sa kadalanan, ug aron sa pag-angkon sa tanang mga kabtangan niini.”
7Apan ang hari sa Asiria dili makahibalo nga gigamit lang sila sa Ginoo. Abi niyag ginalaglag lang niya ang daghang mga nasod. 8Nagpasigarbo siya nga nagaingon, “Dili ba nga sama sa hari ang mga komander sa akong mga sundalo? 9Unsa ba ang kalainan sa Carkemish ug sa Calno, sa Arpad ug sa Hamat, ug sa Damascus ug sa Samaria? Managsama lang kining mga siyudara nga akong nailog. 10Napildi ko na ang mga gingharian nga nagsimba sa mga dios-dios, nga labaw pa10:10 nga labaw pa: o, nga mas daghan pa. kay sa mga dios-dios sa Jerusalem ug sa Samaria. 11Gilaglag ko na ang Samaria ug ang mga dios-dios niini. Ug mao usab kini ang himuon ko sa Jerusalem ug sa mga dios-dios niini.”
12Apan mao kini ang giingon sa Ginoo nga mahitabo kon mahuman na niya ang iyang himuon batok sa Bukid sa Zion ug sa Jerusalem, “Silotan ko ang hari sa Asiria tungod sa iyang pagkamapahitas-on ug pagkagarboso! 13Kay miingon man ang hari sa Asiria, ‘Nahimo ko kini tungod sa akong kusog ug kaalam. Giilog ko ang daghang mga nasod ug ang ilang mga bahandi. Sama sa usa ka torong baka; gipangpildi ko ang ilang mga hari. 14Gipanguha ko ang bahandi sa mga nasod nga daw sa nanguha lang akog gibiyaan nga mga itlog sa pugaran, ug walay mikapa-kapa o may mipiyak-piyak.’ ”
15Mas labaw pa ba ang atsa o ang gabas sa nagagamit niini? Makaalsa ba ang bunal sa nagkupot kaniya? 16Busa ang Ginoong Dios nga Makagagahom magpadala ug sakit nga makapaluya ngadto sa himsog nga mga sundalo sa hari sa Asiria. Sunogon sa Ginoo ang iyang bahandi ngadto sa nagadilaab nga kalayo. 17Ang Ginoo, nga mao ang suga ug ang balaan nga Dios sa Israel, mahimong sama sa nagdilaab nga kalayo nga sa mubo lang nga panahon10:17 sa mubo lang nga panahon: sa literal, sa usa lang ka adlaw. mosunog niining tunokon nga mga tanom. 18Sama nga daoton sa sakit ang lawas sa tawo, daoton usab sa Ginoo ang mga kalasangan ug mga kaumahan sa hari sa Asiria. 19Diotay ra ang mahibilin nga mga kahoy sa iyang kalasangan, nga bisan ang bata makahimo ra sa pag-ihap niini.
20-21Moabot ang adlaw nga ang nangahibilin nga mga kaliwat ni Israel, nga mao si Jacob, dili na mosalig sa Asiria nga nagpaantos kanila, kondili sa Ginoo, ang Balaang Dios sa Israel. Mobalik na sila ngadto sa Makagagahom nga Dios. 22-23Bisan tuod ug morag balas sa baybayon ang gidaghanon sa mga kaliwat ni Israel, gamay ra kanila ang mamalik. Gitakda na nga laglagon ang ilang yuta. Dili na kapugngan ang makatarunganong silot alang sa tibuok Israel. Ug tumanon gayod kini sa Ginoong Dios nga Makagagahom. 24Busa miingon ang Ginoong Dios nga Makagagahom, “Kamong akong katawhan nga nagpuyo sa Jerusalem,10:24 Jerusalem: sa Hebreo, Zion. ayaw kamo kahadlok sa mga taga-Asiria bisan pag gipaantos nila kamo sama sa gihimo sa mga taga-Ehipto kaninyo. 25Tungod kay sa dili madugay mahupay na ang akong kasuko kaninyo, ug itumong ko na usab sa mga taga-Asiria ang akong kapungot hangtod nga mangamatay sila. 26Silotan ko sila sama sa akong gihimo sa mga taga-Midian didto sa Bato sa Oreb ug sa mga taga-Ehipto sa dihang gilumsan ko sila sa dagat. 27Nianang adlawa, luwason ko kamo gikan sa gahom sa Asiria nga nahimong sama sa bug-at nga palas-onon sa inyong abaga ug sama sa yugo nga nagpabug-at sa inyong liog. Maluwas kamo gikan sa iyang gahom tungod kay mahimo kamong gamhanan.”10:27 tungod kay mahimo kamong gamhanan: sa literal, tungod sa katambok.
Misulong ang Asiria
28Gisulong sa mga taga-Asiria ang Ayat. Didto sila nangagi sa Migron ug gibilin nila sa Mikmas ang ilang mga dala. 29Miagi sila sa tabokanan, ug didto natulog sa Geba. Nahadlok ang mga taga-Rama, ug nangikyas ang mga lumulupyo sa Gibea nga mao ang lungsod ni Haring Saul. 30Singgit kamo, mga taga-Galim! Pamati kamo, mga taga-Laish ug mga taga-Anatot nga mga makalulooy! 31Nangagiw na ang mga lumulupyo sa Madmena ug Gebim. 32Niining adlawa, moabot sa Nob ang mga taga-Asiria. Ug mosinyas sila sa pagsulong sa bukid sa Jerusalem, ang Bukid sa Zion. 33Pamati! Ang Ginoong Dios nga Makagagahom molaglag sa mga taga-Asiria pinaagi sa iyang katingalahang gahom, nga daw sama lang nga namutol siya sa mga sanga sa kahoy. Ipaubos niya sila nga mga garboso sama sa pagpamutol sa tag-as nga mga kahoy. 34Laglagon niya sila sama sa pagpamutol sa mga kahoy sa kalasangan pinaagi sa atsa. Sila nga sama sa mga kahoy sa Lebanon, laglagon sa gamhanang Dios.
