O dilúvio
1Quando os homens começaram a multiplicar-se na Terra e assim foram nascendo mais mulheres, 2então os filhos de Deus repararam que as filhas dos homens eram belas, e tomaram para si as que quiseram. 3E o Senhor disse: “O meu Espírito não continuará a ser desonrado pelo homem, visto que é todo ele mau. Dou-lhe 120 anos de vida.”
4Naqueles dias, e mesmo depois, quando os filhos de Deus tiveram relações com as filhas dos homens, os filhos que lhes nasceram tornaram-se gigantes, os heróis de grande fama de que nos falam os relatos da antiguidade.
5E o Senhor viu que a maldade humana se tinha estendido multiplicadamente, e que a imaginação e os pensamentos dos seres humanos os levavam unicamente para o mal. 6Então entristeceu-se muito de os ter criado. 7“Tirarei da face da Terra tudo o que tem vida, desde o homem até aos próprios animais, inclusive répteis, aves, tudo. Porque estou bem triste de os ter feito.”
8Noé, contudo, achou graça aos olhos do Senhor com a sua vida.
Noé e o dilúvio
9Esta é a história da vida de Noé, um homem justo e íntegro entre as pessoas daquele tempo. Noé andava em comunhão com Deus. 10E tinha três filhos: Sem, Cam e Jafete.
11Entretanto, a corrupção aumentava em toda a Terra. E Deus via isso. A violência alastrava por toda a parte. 12Deus, ao verificar como todo o género humano se tinha deixado arrastar para a depravação e o vício, 13disse a Noé: “Decidi acabar com toda a humanidade, porque a Terra está cheia de crime e perversão por causa do ser humano. Por isso, os destruirei.
14Faz então uma embarcação, com madeira resinosa, e que tenha compartimentos no interior. Reveste-a de alcatrão no interior e no exterior. 15Terá de ter 150 metros de comprimento, 25 de largura e 15 de altura. 16Terá uma abertura na parte de cima, meio metro logo abaixo do telhado, e no interior haverá três andares. E coloca uma porta de lado. 17Porque tenciono cobrir toda a Terra com uma imensa cheia que destruirá tudo aquilo em que houver vida. 18Mas contigo estabelecerei a minha aliança, e entrarás nessa embarcação, com a tua mulher, os teus filhos e suas respetivas mulheres. 19De todos os animais que existem traz dois, macho e fêmea, para a embarcação, para que sobrevivam contigo, durante o dilúvio. 20De cada espécie de aves, de quadrúpedes, até do mais pequeno bichinho ou verme que rasteja no solo hás de trazer um par, para que se reproduzam. 21Armazena também toda a espécie de comida, para sustento vosso e dos bichos.”
22Noé fez tudo conforme Deus lhe tinha ordenado.
Ang Pagkamalaot sang Tawo
1Sang ulihi, nagdamo ang mga tawo sa kalibutan, kag nagkalatawo man ang ila mga kabataan nga babayi. 2Nakita sang mga anak sang Dios6:2 mga anak sang Dios: ukon, mga anak sang mga pangulo. nga ang mga babayi matahom. Gani ginpangasawa nila ang bisan sin-o nga ila naluyagan. 3Karon nagsiling ang Ginoo, “Indi ko pagtugutan nga mabuhi ang tawo sing malawig tungod kay tawo lang sila. Gani sugod subong ang tawo magakabuhi nga indi magsobra sa 120 ka tuig.”
4Sang sadto nga tiyempo, kag bisan sang ulihi, may mga kilala nga mga tawo6:4 mga kilala nga mga tawo: sa Hebreo, Nefilim. sa kalibutan nga mga kaliwat sang mga anak sang Dios nga nagpangasawa sa matahom nga mga babayi. Ini sila mga gamhanan kag bantog nga mga tawo sang una nga tiyempo.
5Sang nakita sang Ginoo nga ang ginahimo sang mga tawo sa kalibutan puro na lang kalautan, kag ang ila ginahunahuna permi malain, 6naghinulsol siya nga ginhimo pa niya ang tawo sa kalibutan. Dako gid ang iya kasubo, 7gani nagsiling siya, “Laglagon ko ang tanan nga tawo nga akon gintuga. Kag laglagon ko man ang tanan nga sapat sa duta pati ang mga sapat nga nagalupad, kay nagahinulsol ako nga ginhimo ko sila.” 8Pero may isa ka tawo nga nakapalipay sa Ginoo. Siya amo si Noe.
Si Noe
9Amo ini ang estorya parte sa pamilya ni Noe.
Si Noe matarong nga tawo. Siya lang ang nagkabuhi nga matarong sa iya nga tiyempo, kag malapit ang iya relasyon sa Dios. 10May tatlo siya ka anak nga lalaki nga sila ni Shem, Ham, kag Jafet.
11Sa atubangan sang Dios, malaot gid ang mga tawo kag ang ila kalautan naglapta sa kalibutan. 12Nakita sang Dios nga malaot gid ang mga tawo sa kalibutan tungod kay ang ila ginahimo puro lang kalainan. 13Gani nagsiling siya kay Noe, “Laglagon ko ang tanan nga tawo. Kay tungod sa ila, naglapta ang kalautan sa kalibutan. Laglagon ko sila kaupod sang kalibutan. 14Gani ikaw Noe, maghimo ka sang barko6:14 barko: sa iban nga mga translations, arka. halin sa maayo nga kahoy, kag himuan mo ini sang mga kuwarto. Dayon lamhitan mo sang alkitran sa sulod kag sa guwa sang barko. 15Himua nga ang iya kalabaon 450 ka tapak, ang iya kasangkaron 75 ka tapak, kag ang iya kataason 45 ka tapak. 16Atupan mo ang barko, kag butangan mo sang antad nga isa kag tunga ka tapak ang dingding kag ang atop. Himua nga ang barko may tatlo ka andana. Butangi man sang puwertahan sa iya kilid. 17Kay pabahaon ko ang kalibutan agod malaglag ang tanan nga nagakabuhi. Mapatay ang tanan nga ara sa kalibutan. 18Pero magahimo ako sang kasugtanan sa imo. Karon, magsulod ka sa barko upod ang imo asawa, mga anak, kag mga umagad. 19Magpasulod ka man sang isa ka pares, lalaki kag babayi, sa kada klase sang mga sapat agod mabuhi sila upod sa imo. 20Duha sa kada klase sang tanan nga sapat ang magapalapit sa imo agod mabuhi—ang mga sapat nga nagalupad, ang nagalakat, kag ang nagakamang. 21Magdala ka man sang tanan nga klase sang pagkaon para sa inyo kag para man sa mga sapat.” 22Gintuman ni Noe ang tanan nga ginsugo sang Dios sa iya.
