Jacob abençoa os filhos
1Então Jacob chamou todos os seus filhos e disse-lhes: “Juntem-se aqui, perto de mim e dir-vos-ei o que será de vocês no futuro.
2Ouçam-me, ó filhos de Jacob,
escutem Israel, o vosso pai!
3Rúben, tu és o mais velho,
o filho que eu tive na maturidade do meu vigor;
és o primeiro em categoria e em honra.
4Mas inconstante como és, semelhante às vagas do mar,
deixarás de ser o mais excelente porque me desonraste,
deitando-te com uma das minhas mulheres,
profanando o meu leito.
5Simeão e Levi são dois da mesma espécie;
são homens de violência e injustiça.
6A minha alma manteve-se afastada deles,
não quis participar nos seus intentos secretos,
porque no seu ódio mataram homens,
na sua excitação mutilaram bois.
7Maldita seja a sua fúria, pois foi feroz e cruel.
Por isso, espalharei os seus descendentes por todo o Israel.
8Judá, os teus irmãos te louvarão.
Destruirás os teus inimigos.
Os filhos do teu pai se inclinarão perante ti.
9És como um pequeno leão
que acabou de tragar a sua presa.
Assenta-se como um forte leão e deita-se como uma leoa;
quem ousará despertá-lo?
10O cetro real não deixará de lhe pertencer,
até que venha Silo, a quem todo o mundo obedecerá.
11Ele amarra o seu jumentinho à melhor videira,
e lava os seus fatos no vinho.
12Seus olhos são mais escuros do que o vinho,
seus dentes mais brancos que o leite.
13Zebulão habitará à beira do mar
e terá os portos de que se servirão os navios.
Os seus limites estender-se-ão até Sídon.
14Issacar é um possante animal de carga
que repousa no meio dos fardos.
15Quando vê que o seu repouso é bom,
e a terra é agradável para se viver,
de boa vontade se entregou ao trabalho
e aceitou a tarefa que lhe era imposta.
16Dan governará o seu povo
tal como qualquer outra tribo de Israel.
17Ele será como uma serpente no caminho,
como uma víbora à beira da estrada
que morde as patas do cavalo,
o qual lança o cavaleiro ao chão.
18Eu confio na tua salvação, Senhor!
19Gad será atacado por um bando de guerrilheiros,
mas ele os atacará pelos calcanhares.
20Aser produzirá alimento abundante
e de finíssima qualidade, próprio de reis.
21Naftali é como uma gazela à solta,
produzindo lindas crias.
22José é como uma árvore frutífera,
produzindo frutos junto duma fonte.
Os seus ramos passam acima do muro.
23Foi gravemente ferido por aqueles
que se atiraram sobre ele e o perseguiram.
24Mas o seu arco permeneceu firme,
e os seus braços jamais esmoreceram,
diante do Poderoso de Jacob,
o seu Pastor, o Rochedo de Israel.
25Que o Deus dos teus pais, o Todo-Poderoso,
te abençoe com as bênçãos dos céus
e também com as da Terra,
as bênçãos dos seios, assim como as da madre,
26Que as bênçãos do teu pai ultrapassem as bênçãos das antigas montanhas,
que chegam às alturas das colinas eternas.
Estas serão as bênçãos que descerão sobre a cabeça de José,
que teve de se separar dos irmãos.
27Benjamim é um lobo que devora a sua presa.
Devora os seus inimigos logo de manhã
e pela tarde reparte os despojos.”
28Estas são as bênçãos que Israel deu aos doze filhos.
A morte de Jacob
29-30Depois disse-lhes: “Vou morrer em breve. Vocês deverão pôr-me junto dos meus pais na terra de Canaã, na gruta que está no campo de Macpela, diante de Mamre, o campo que Abraão comprou a Efrom, o hitita, como terreno para sepultura. 31Foi lá que sepultaram Abraão e Sara, a sua mulher; e ainda Isaque mais a sua mulher Rebeca; eu próprio ali coloquei o corpo de Leia. 32Essa gruta e o campo foram comprados pelo meu avô Abraão aos filhos de Hete.”
33Tendo acabado de dar aquelas profecias e estas indicações aos filhos, deitou-se, acomodou-se na cama, deu um último suspiro e faleceu, juntando-se aos seus antepassados.
ያዕቆብ ልጆቹን ባረከ
49፥1-28 ተጓ ምብ – ዘዳ 33፥1-29
1ከዚህ በኋላ ያዕቆብ ልጆቹን ሁሉ አስጠርቶ እንዲህ አላቸው፤ “በኋለኛው ዘመን ምን እንደሚደርስባችሁ እነግራችሁ ዘንድ ተሰብሰቡ፤
2“እናንተ የያዕቆብ ልጆች ሆይ፤
ተሰብሰቡና ስሙ፤
አባታችሁ እስራኤልንም አድምጡ፤
3“ሮቤል፣ አንተ የበኵር ልጄ ነህ፤
ኀይሌና የጕብዝናዬም መጀመሪያ፤
በክብር ትልቃለህ፤ በኀይልም
ትበልጣለህ።
4እንደ ውሃ የዋለልህ ነህና እልቅና
አይኖርህም፤
የአባትህን መኝታ ደፍረሃል፤
ምንጣፌንም አርክሰሃል።
5“ስምዖንና ሌዊ ወንድማማቾች፣
ሰይፎቻቸው49፥5 በዕብራይስጥ የዚህ ቃል ትርጕም አይታወቅም። የዐመፅ መሣሪያዎች ናቸው።
6ወደ ሸንጓቸው አልግባ፤
ጉባኤያቸው ውስጥ አልገኝ፤
በቍጣ ተነሣሥተው ሰዎችን ገድለዋል፤
የበሬዎችንም ቋንጃ እንዳሻቸው ቈራርጠዋል።
7እጅግ አስፈሪ የሆነ ቍጣቸው፣
ጭከና የተሞላ ንዴታቸው የተረገመ ይሁን፤
በያዕቆብ እበትናቸዋለሁ፤
በመላው እስራኤልም አሠራጫቸዋለሁ።
8“ይሁዳ፣49፥8 ይሁዳ የሚለው ቃል ውዳሴ የሚል ትርጕም ካለው የዕብራይስጥ ቃል የመጣ ሲሆን፣ ከዚሁ ቃል ጋር አንድ ዐይነት ድምፅ አለው። ወንድሞችህ ይወድሱሃል፤
እጅህም የጠላቶችህን ዐንገት ዐንቆ ይይዛል፤
የአባትህ ልጆች በፊትህ ተደፍተው ይሰግዱልሃል።
9አንተ የአንበሳ ደቦል ይሁዳ፤
ከዐደንህ የምትመለስ ልጄ፣
እንደ አንበሳ ያደፍጣል፤ በምድርም ላይ ይተኛል፤
እንደ እንስት አንበሳም ያደባል፤
ታዲያ ማን ሊቀሰቅሰው ይደፍራል?
10በትረ መንግሥት ከይሁዳ እጅ አይወጣም፤
የገዥነት ምርኵዝም ከእግሮቹ መካከል።
ገዥነት የሚገባው እስኪመጣ ድረስ፣49፥10 ወይም ሴሎ እስኪመጣ ድረስ ወይም ክብር የሚገባው እስኪመጣ ድረስ
ሕዝቦች ሁሉ ይታዘዙታል።
11አህያውን በወይን ግንድ፣
ውርንጫውንም በምርጡ የወይን ሐረግ
ቅርንጫፍ ላይ ያስራል፤
ልብሱን በወይን ጠጅ፣
መጐናጸፊያውንም በወይን ጭማቂ ያጥባል።
12ዐይኖቹ ከወይን ጠጅ የቀሉ፣
ጥርሶቹም ከወተት ይልቅ የነጡ ይሆናሉ።
13“ዛብሎን፣ በባሕር ዳር ይኖራል፤
የመርከቦች መጠጊያም ይሆናል፤
ወሰኑም እስከ ሲዶና ይደርሳል።
14“ይሳኮር፣ በጭነት49፥14 የመስክ ላይ እሳት መካከል የሚተኛ
ዐጥንተ ብርቱ አህያ ነው።
15ማረፊያ ቦታው መልካም፣
ምድሪቱም አስደሳች መሆኗን ሲያይ፣
ትከሻውን ለሸክም ያመቻቻል፤
ተገድዶም ያገለግላል።
16“ዳን፣49፥16 ዳን ማለት ፍትሕ ይሰጣል ማለት ነው። ከእስራኤል ነገዶች እንደ አንዱ ሆኖ፣
በራሱ ሕዝብ ላይ ይፈርዳል።
17ዳን የመንገድ ዳር እባብ፣
የመተላለፊያም መንገድ እፉኝት ነው፤
ጋላቢው የኋሊት እንዲወድቅ፣
የፈረሱን ሰኰና ይነክሳል።
18“እግዚአብሔር ሆይ (ያህዌ)፤ ማዳንህን እጠባበቃለሁ።
19“ጋድን49፥19 ጋድ ማለት ማጥቃት እንዲሁም ወራሪ ሰራዊት ማለት ነው። ወራሪዎች አደጋ ይጥሉበታል፤
እርሱ ግን ዱካቸውን ተከታትሎ ብድሩን ይመልሳል።
20“አሴር ማእደ ሰፊ ይሆናል፤
ለነገሥታትም የሚስማማ ምግብ ያቀርባል።
21“ንፍታሌም ነጻ እንደ ተለቀቀች፣
የሚያማምሩም ግልገሎች49፥21 ወይም ነጻ፤ ውብ ቃሎችን የሚናገር
እንደምትወልድ ሚዳቋ ነው።
22“ዮሴፍ፤ ፍሬያማ የወይን ተክል፣
በምንጭ ዳር የተተከለ ወይን ነው።
ሐረጎቹ ቅጥርን ያለብሳሉ።49፥22 ወይም ዮሴፍ የዱር የፈረስ ግልገል፣ በምንጭ ዳር ያለ የፈረስ ግልገል፣ በባለ ዕርከን ኰረብታ ላይ የዱር አህያ ነው
23ቀስተኞች በጭካኔ አጠቁት፤
በጥላቻም ነደፉት።
24ነገር ግን በያዕቆብ ኀያል አምላክ ክንድ፣49፥23-24 ወይም ቀስተኞች ያጠቃሉ… ያስፈነጥራሉ… ይኖራሉ… ይቈያሉ
እረኛው በሆነው በእስራኤል ዐለት፣ ቀስቱ ጸና፤
ጠንካራ ክንዱም ቀለጠፈ።
25አንተን በሚረዳህ በአባትህ አምላክ፣
በሚባርክህ፣ ሁሉን ማድረግ በሚችል አምላክ፣49፥25 ዕብራይስጡ ሻዳይ ይለዋል
ከላይ ከሰማይ በሚገኝ ረድኤት፣
ከምድር ጥልቅ በሚገኝ በረከት፣
ከማሕፀንና ከጡት በሚገኝ ምርቃት ይባርክሃል።
26ከጥንት ተራሮች በረከት፣
ከዘላለም ኰረብቶች ምርቃት ይልቅ፣
የአባትህ በረከት ይበልጣል።49፥26 …ከአያት ቅድማያቶቼ… ታላቅ ነው
ይህ ሁሉ በዮሴፍ ራስ ላይ ይውረድ፤
በወንድሞቹ መካከል አለቃ በሆነውም ግንባር ላይ ይረፍ።49፥26 ወይም ከ… የተለየ
27“ብንያም፣ ነጣቂ ተኵላ ነው፤
ያደነውን ማለዳ ይበላል፤
የማረከውን ማታ ይከፋፈላል።”
28እነዚህ ሁሉ ዐሥራ ሁለቱ የእስራኤል ነገዶች ናቸው። ይህም እያንዳንዳቸውን ተገቢ በሆነው በረከት አባታቸው ሲባርካቸው የተናገረው ቃል ነው።
የያዕቆብ መሞት
29ከዚህ በኋላ ያዕቆብ እንዲህ ሲል አዘዛቸው፤ “እነሆ፤ ወደ ወገኖቼ የምሰበሰብበት ጊዜ ደርሷል፤ በኬጢያዊው በኤፍሮን ዕርሻ ውስጥ ባለችው ዋሻ ከአባቶቼ ዘንድ ቅበሩኝ፤ 30ይህ በከነዓን ምድር፣ በመምሬ አጠገብ፣ በማክፌላ ዕርሻ ውስጥ ያለው ዋሻ፣ የመቃብር ቦታ እንዲሆን አብርሃም ከኬጢያዊው ኤፍሮን ላይ ከነዕርሻ ቦታው የገዛው ነው። 31በዚያ አብርሃምና ሚስቱ ሣራ ተቀብረዋል፤ በዚያ ይስሐቅና ሚስቱ ርብቃ ተቀብረዋል፤ 32እኔም ልያን የቀበርኋት እዚያው ነው። ዕርሻውና ዋሻው የተገዙት ከኬጢያውያን49፥32 ወይም ከኬጢ ልጆች ላይ ነው።”
33ያዕቆብ እነዚህን ቃላት ለልጆቹ ተናግሮ እንዳበቃ፣ እግሮቹን በዐልጋው ላይ ሰብስቦ፣ የመጨረሻ ትንፋሹን ተነፈሰ፤ ወደ ወገኖቹም ተሰበሰበ።
