Profecia simbólica contra as montanhas de Israel
1Depois recebi uma nova mensagem do Senhor: 2“Homem mortal, fala na direção das montanhas de Israel e profetiza contra elas. 3Diz-lhes assim: Ó montanhas de Israel, ouçam a palavra que o Senhor Deus dirige contra vocês, assim como contra os rios e vales! Eu, sim, eu mesmo, o Senhor, farei vir a guerra sobre vocês para destruir os vossos santuários pagãos sobre as colinas. Todas as vossas povoações serão arrasadas e queimadas, 4e os altares dos ídolos abandonados. As vossas colunas dedicadas aos deuses serão quebradas e lançarei os vossos mortos diante dos vossos ídolos. 5Espalharei os cadáveres dos próprios israelitas diante de todos os seus ídolos e os ossos dos seus adoradores serão espalhados por entre os restos dos altares. 6Em todos os vossos lugares habitáveis, as cidades serão arrasadas e os altares assolados; os vossos santuários pagãos serão esmigalhados e aniquilados e os vossos ídolos feitos em bocados; os vossos altares de incenso serão desfeitos e tudo o que o povo fez será desfeito. 7Os feridos à espada cairão em plena cidade e, então, saberão que eu sou o Senhor.
8Mas deixarei ficar um pequeno punhado do meu povo que escapará a tudo isso e que será espalhado por entre as nações do mundo. 9Depois, quando se encontrarem exilados pelo mundo inteiro, lembrar-se-ão de mim, pois tirarei deles esse coração adúltero, que está cheio de amor pelos ídolos, e mudarei os seus olhos lascivos que andam só à procura de novas imagens de ídolos. E acabarão por se sentir profundamente envergonhados, por causa da sua grande maldade. 10Hão de reconhecer que só eu sou o Senhor e que não estava a enganá-los, quando lhes garantia que tudo isto iria acontecer-lhes.
11Diz o Senhor Deus: Levanta as mãos em sinal de espanto, abana a cabeça em atitude de grande consternação e diz: ‘Ai de nós que praticámos tanta coisa má!’ E hão de perecer pela guerra, pela fome e pelas pestes. A doença ferirá os que escaparam para o exílio. A guerra destruirá os que ficaram na terra de Israel. 12E os que tiverem conseguido escapar morrerão pela fome e nos ataques dos inimigos. É assim que derramarei o meu furor contra eles. 13Quando virem os corpos mortos, jazendo espalhados por entre os restos dos ídolos e dos altares, no cimo de cada colina e de cada montanha, debaixo de cada árvore verde e de grandes carvalhos, os sítios onde oferecem incenso aos seus deuses, dar-se-ão conta de que só eu sou o Senhor. 14Então estenderei a minha mão forte contra eles e esmagá-los-ei; tornarei desoladas as suas cidades, desde o deserto do sul até às bandas de Ribla no norte. E saberão que eu sou o Senhor!”
Ang Mensahe Batok sa mga Bukid sa Israel
1Miingon ang Ginoo kanako: 2“Tawo, pag-atubang sa mga bukid sa Israel ug ipropesiya batok kanila: 3O mga bukid sa Israel, mga bungtod, mga agianan sa tubig, ug mga kapatagan, pamatia ninyo ang ginaingon sa Ginoo nga Dios: Padad-an ko kamo ug gubat, ug panggub-on ko ang inyong mga simbahanan diha sa habog nga mga dapit. 4Mangaguba ang inyong mga halaran apil na ang mga halaran nga sunoganan sa mga insenso, ug pamatyon ko ang inyong mga nagpuyo atubangan sa inyong mga dios-dios. 5Ibutang ko ang inyong mga patay nga lawas atubangan sa inyong mga dios-dios ug katagon ko ang inyong mga bukog palibot sa inyong mga halaran. 6Ang inyong matag lungsod panglaglagon. Mangadugmok ang inyong mga simbahanan diha sa taas nga mga dapit, mga dios-dios, mga halaran, apil na ang mga halaran nga sunoganan sa mga insenso, ug ang uban pang sama niini nga inyong mga hinimo. 7Mangamatay ang inyong mga nagpuyo, ug mahibaloan ninyo nga ako mao ang Ginoo.
8“Apan dili ko kamo hutdon ug pamatay. Ang uban kaninyo makaikyas sa gubat ug magkatag kamo ngadto sa uban nga mga nasod 9ingon nga mga bihag. Didto mahinumdoman nila ako, ug makaamgo sila nga gipaguol nila ako sa ilang pagluib ug pagpatuyang sa mga dios-dios. Kangil-aran nila ang ilang kaugalingon tungod sa ilang daotan ug mangil-ad nga mga buhat. 10Ug mahibaloan nila nga ako mao ang Ginoo, ug tinud-on ko ang akong giingon nga ipahamtang ko kini kanila nga katalagman.”
11Unya miingon ang Ginoo nga Dios kanako, “Isumbag ang imo nga kumo sa imo nga palad, ug ibundak ang imo nga tiil, ug singgit, ‘Gaba!’ sa katawhan sa Israel, tungod sa tanan nilang daotan ug mangil-ad nga mga buhat. Mao kini ang hinungdan nga mangamatay sila pinaagi sa gubat, kagutom, ug balatian. 12Kadtong atua sa layo mamatay sa balatian. Ang anaa sa duol mamatay sa gubat. Ug ang mahibilin mamatay sa kagutom. Niining paagiha ipasinati ko ang akong kapungot kanila. 13Ug mahibaloan nila nga ako mao ang Ginoo kon ang mga patay nga lawas sa ilang mga kalungsod magkatag uban sa ilang mga dios-dios diha palibot sa mga halaran, sa taas nga mga bungtod, sa kinatumyan sa mga bukid, sa ilalom sa labong nga kahoy, ug sa punoan sa labong nga mga kahoy nga terebinto (tugas), diin sila nagahalad ug insenso ngadto sa ilang mga dios-dios. 14Silotan ko sila bisan asa sila magpuyo. Himuon kong mingaw ang ilang yuta gikan sa disyerto sa habagatan paingon sa Diblah sa amihan, ug mahibaloan nila nga ako mao ang Ginoo.”
