Hamã é enforcado
1O rei e Hamã foram juntos ao banquete de Ester. 2De novo, chegado o momento de servir os vinhos, o rei perguntou-lhe: “O que é que pretendes, rainha Ester, qual é o teu desejo? Seja o que for que pedires, dar-to-ei, até metade do meu reino!”
3A rainha disse então: “Ó rei, se realmente caí nas tuas boas graças, e se bem te parecer, peço-te que salves a minha vida e a do meu povo! Porque tanto eu como o meu povo fomos vendidos a quem nos quer destruir. 4Estamos condenados a sermos liquidados, assassinados e exterminados. Se ao menos fôssemos vendidos como escravos e escravas, talvez me calasse, visto que o prejuízo causado ao rei não seria de grande monta.”
5“De quem é que estás a falar? Quem é esse cujo coração procura atentar contra a tua vida?”
6“O nosso inimigo é este perverso Hamã!”, respondeu Ester. Hamã empalideceu de terror perante os dois. 7O rei levantou-se furioso e retirou-se para o jardim do palácio.
Hamã, entretanto, tentava proteger a sua vida junto de Ester, implorando-lhe que o salvasse, pois sabia que estava perdido. 8Hamã lançou-se de joelhos junto ao leito em que a rainha se reclinava, no momento em que o rei regressava dos jardins do palácio. “Será que, ainda por cima, queria abusar da rainha debaixo do meu teto!”, exclamou o rei. E ordenou imediatamente a sua morte. Os ajudantes do rei apressaram-se a colocar sobre o seu rosto o véu de condenado.
9Harbona, um dos eunucos do palácio lembrou: “Majestade, Hamã acabou de mandar erguer uma forca de 25 metros para enforcar Mardoqueu, o homem que salvou a vossa vida! Essa forca ainda lá está, junto à casa dele.”
“Enforquem-no lá”, ordenou o soberano. 10Assim fizeram e a ira do rei apaziguou-se.
Gibitay si Haman
1Nanihapon si Haring Ahasuerus ug si Haman uban kang Rayna Ester. 2Samtang nagainom sila ug bino niining ikaduhang higayon, nangutana pag-usab ang hari kang Rayna Ester, “Unsa ba gayod ang imong tuyo? Isulti lang kay ihatag ko kanimo bisan ang katunga pa sa akong gingharian.” 3Mitubag si Rayna Ester, “Kon tinuod nga nalipay ka kanako ug ikahimuot mo ang paghatag sa akong pangayoon, Mahal nga Hari, luwasa ako ug ang akong katawhan. Mao kini ang akong hangyo kanimo. 4Kay ako ug ang akong katawhan gibaligya na ngadto sa mopatay ug mopuo kanamo. Kon gibaligya lang kami aron mahimong ulipon, magpakahilom na lang unta ako tungod kay dili man kana igo nga hinungdan aron samokon ko pa ikaw.”
5Mitubag si Haring Ahasuerus kaniya, “Kinsa ang nangahas sa paghimo niana ug hain siya karon?” 6Mitubag si Ester, “Ang among kaaway walay lain kondili kining daotan nga si Haman.”
Labihang kahadlok ni Haman sa atubangan sa hari ug sa rayna. 7Unya mitindog ang hari sa labihang kasuko. Gibiyaan niya ang iyang ilimnon ug miadto sa hardin sa palasyo. Apan nagpabilin si Haman ug nagpakilooy kang Rayna Ester tungod kay nasayod siya nga silotan gayod siya sa hari.
8Sa pagbalik sa hari gikan sa hardin, iyang nakita si Haman nga nagahapa sa sopa nga ginalingkoran ni Ester. Miingon ang hari, “Buot mo pang lugoson ang rayna bisan ania ako dinhi sa palasyo!”
Pagkahuman gayod ug sulti sa hari niini, gitabonan sa mga sulugoon ang ulo7:8 gitabonan… ang ulo: Tingali timailhan kini nga patyon siya. ni Haman. 9Unya miingon si Harbona, nga usa sa mga personal nga alagad sa hari, “Nagpaandam si Haman ug talinis nga kahoy nga 75 ka piye ang gihabugon didto sa tapad sa iyang balay. Gipahimo niya kadto alang kang Mordecai, ang tawo nga nakaluwas sa imong kinabuhi, Mahal nga Hari.”
Miingon ang hari, “Tuhoga siya didto!” 10Busa gituhog nila si Haman sa kahoy nga gipahimo niya alang unta kang Mordecai. Unya nahupay ang kasuko sa hari.
