Cântico de Salomão 7 – OL & AKCB

O Livro

Cântico de Salomão 7:1-13

1Como são bonitos os teus pés ágeis, ó princesa!

As voltas das tuas coxas são como joias,

trabalhadas por mãos de artista.

2O teu umbigo, como uma artística taça,

cheia de fino licor;

o teu ventre é um campo de trigo cercado de lírios.

3Os teus dois seios parecem-se com duas crias,

com gémeas de gazela.

4O teu pescoço é como uma torre de marfim;

os teus olhos são dois límpidos poços,

em Hesbom, junto à porta de Bate-Rabim.

O teu nariz tem a forma airosa

duma torre do Líbano, olhando para Damasco.

5Como o monte Carmelo

é a coroa das montanhas que o rodeiam,

assim é a tua cabeça sobre ti.

Os teus cabelos são de púrpura.

O rei está preso pelas tuas belas tranças.

6Como és formosa!

Como és encantadora, ó delícia de amor!

7Tens o porte altivo e elegante de uma palmeira.

Os teus seios são como cachos de uvas.

8Eu disse assim: “Hei de subir à palmeira!

Hei de agarrar-me aos seus ramos!”

Os teus seios são como cachos de uvas.

O hálito da tua respiração como o aroma de maçãs.

9Os teus beijos dão a mesma alegria

que o melhor dos vinhos, suave e doce,

fazendo até falar os lábios dos que dormem.

Ela

10Eu sou do meu amado!

Ele deseja-me!

11Vem, meu amor!

Vamos para os campos!

Passemos as noites nas aldeias!

12Levantemo-nos de manhã cedo

e saiamos às vinhas, a ver se já florescem as vides,

se já se abrem as flores e brotam as romeiras.

Ali te darei o meu grande amor!

13As mandrágoras exalam a sua fragância.

Às nossas portas há toda a espécie de frutos,

dos mais excelentes, frescos e secos.

Guardei-os para ti, meu amor!

Akuapem Twi Contemporary Bible

Nnwom Mu Dwom 7:1-13

1Wo nan ne mpaboa yɛ fɛ,

Ɔdehye babea!

Wʼanantu a wugyina so te sɛ abohemaa,

odwumfo nsa ano adwuma.

2Wo funuma yɛ kuruwa a enni nsa

a nsa pa wɔ mu bere biara.

Wo sisi yɛ atoko a wɔaboa ano

na sukooko atwa ho ahyia.

3Wo nufu te sɛ atwemma abien,

atwemma nta.

4Wo kɔn te sɛ asonse abantenten.

Wʼaniwa aba te sɛ Hesbon ntade

a ɛwɔ Bat Rabim pon nkyɛn.

Wo hwene te sɛ Lebanon abantenten

a ɛkyerɛ Damasko no.

5Wo ti si so sɛ Karmel Bepɔw.

Wo tinwi te sɛ adehyetam a wɔadi mu adwinni;

wo tinwi atenten no kyere ɔhene dommum.

6Wo ho yɛ fɛ, ɔdɔ,

wo ho yɛ anigye na ɛma ahomeka ara!

7Wo sibea te sɛ abɛ dua,

na wo nufu te sɛ aduaba kasiaw.

8Mekae se, “Mɛforo abɛ dua no;

na maso nʼaba mu.”

Wo nufu nyɛ sɛ bobe kasiaw,

na wo home mu hua nyɛ sɛ aprɛ.

9Na wʼanom hua nyɛ sɛ bobesa papa.

Ababaa:

Ma bobesa no nkɔ me dɔfo hɔ tee,

ɛnsen mfa nʼanofafa ne ne se no so brɛoo.

10Meyɛ me dɔfo de,

na nʼapɛde ne me.

11Bra, me dɔfo; ma yɛnkɔ akuraa,

ma yɛnkɔda akuraa anadwo baako.

12Ma yɛnkɔ bobeturo mu ntɛm

nkɔhwɛ sɛ bobe no agu nhwiren,

sɛ nhwiren no apaapae,

anaasɛ ntunkum no ayɛ frɔmfrɔm.

Ɛhɔ na mede me dɔ bɛma wo.

13Adesaa yi ne hua,

na akɔnnɔduan nyinaa begu yɛn pon ano,

foforo ne dedaw,

a mede asie ama wo, me dɔfo.