As filhas de Jerusalém:
1Ó mais formosa entre as mulheres,
para onde foi o teu amado?
Estamos dispostas a ir procurá-lo contigo.
Ela
2O meu amor desceu ao seu jardim,
aos canteiros de bálsamo,
para apascentar os seus rebanhos e colher lírios.
3Eu sou do meu amado
e o meu amado é meu.
Ele apascenta o seu rebanho entre os lírios!
Ele
4Ó minha querida, és tão bela!
Tão encantadora como a terra de Tirza6.4 Tirza. Cidade que, devido à sua beleza, foi feita capital de Israel pelo rei Jeroboão.!
Sim, tão bela como Jerusalém!
A tua beleza conquistou-me,
como se se tratasse dum exército imponente.
5Desvia de mim os teus olhos,
porque eles me perturbam!
O teu cabelo, emoldurando-te o rosto,
é como um rebanho de cabras pastando em Gileade.
6Os teus dentes são como um rebanho de ovelhas recém-lavadas,
Todas elas têm gémeos;
não há estéreis entre elas.
7Como duas metades de romã,
assim são as tuas faces, escondidas atrás do teu véu.
8Sessenta são as rainhas,
oitenta as concubinas,
as virgens não têm conta.
9Mas tu, minha pomba, és única entre elas!
És perfeita, não tens rival!
As mulheres de Jerusalém ficaram encantadas, quando te viram,
e até as rainhas e as concubinas te louvam.
As filhas de Jerusalém:
10Quem é esta que aparece como a alva do dia,
formosa como a Lua,
pura como o Sol,
incondicionalmente conquistadora?
Ele
11Desci até ao bosque das nogueiras,
fui até ao vale para ver os novos frutos ali,
para ver se floresciam as vides
e se já brotavam as romeiras.
12Mas antes de me dar conta disso,
os meus pensamentos já me haviam sentado
no carro com o meu príncipe.
As filhas de Jerusalém:
13Volta, volta, ó sulamita!
Regressa para que possamos ver-te outra vez!
Ele
Porque querem olhar para uma simples rapariga de Sulam,
como para uma dança de Maanaim?
دختران اورشليم
1-2ای زيباترين زنان، محبوب تو كجا رفته است؟ بگو تا با هم برويم و او را پيدا كنيم.
محبوبه
محبوب من به باغ خود نزد درختان معطر بلسان رفته است، تا گله‌اش را بچراند و سوسنها بچيند. 3من از آن محبوب خود هستم و محبوبم از آن من است. او گلهٔ خود را در ميان سوسنها می‌چراند.
محبوب
4ای محبوبهٔ من، تو همچون سرزمين ترصه دوست داشتنی هستی. تو مانند اورشليم، زيبا، و همچون لشكری آراسته برای جنگ، پرشكوه هستی. 5نگاهت را از من برگردان، زيرا چشمانت بر من غالب آمده‌اند. گيسوان مواج تو مانند گلهٔ بزهايی است كه از كوه جلعاد سرازير می‌شوند. 6دندانهای صاف و مرتب تو به سفيدی گوسفندانی هستند كه به تازگی شسته شده باشند. 7گونه‌هايت از پشت روبند تو همانند دو نيمهٔ انار است. 8-9در ميان شصت ملكه و هشتاد كنيز و هزاران دوشيزه، كسی را مانند كبوتر خود بی‌عيب نيافتم. او عزيز و يگانهٔ مادرش است. دوشيزگان وقتی او را می‌بينند تحسينش می‌كنند و ملكه‌ها و كنيزان او را می‌ستايند. 10آنها می‌پرسند: «اين كيست كه مثل سپيدهٔ صبح می‌درخشد و چون ماه زيبا و مثل آفتاب پاک و مانند ستارگان پرشكوه است؟»
11من به ميان درختان گردو رفتم تا دره‌های سرسبز و برگهای تازهٔ تاكها و شكوفه‌های درختان انار را تماشا كنم. 12اما نفهميدم چگونه به آنجا رسيدم، زيرا اشتياق من مرا چون كسی كه بر عرابهٔ شاهزادگان سوار است به پيش می‌راند.
دختران اورشليم
13برگرد، ای دختر «شولمی» برگرد. برگرد تا تو را تماشا كنيم.
محبوبه
چرا می‌خواهيد مرا تماشا كنيد چنانكه گويی رقص «محنايم» را تماشا می‌كنيد؟
