Ela
1Eu sou a rosa de Sarom, o lírio dos vales.
Ele
2Sim, um lírio entre espinhos;
assim é a minha querida,
quando a comparo às outras.
Ela
3O meu amado é como uma macieira,
no meio das árvores do pomar,
quando comparado com outros rapazes.
Sento-me à sua desejada sombra;
o seu fruto é doce ao meu paladar.
4Leva-me a beber na sala de banquetes
e ergue sobre mim o estandarte do amor.
5Sustém-me com fruta, com uvas, com maçãs,
pois estou desfalecendo de amor.
6Põe a sua mão esquerda debaixo da minha cabeça
e com a direita abraça-me.
7Ó filhas de Jerusalém, conjuro-vos,
pelas gazelas e cervas dos bosques,
que não acordem o meu amado,
até que ele queira!
8Já o ouço, o meu amor!
Lá vem ele, galopando sobre os montes,
saltando por cima das colinas.
9O meu querido é como uma gazela,
ou o filho dum veado.
Vejam, aí está ele, por detrás do nosso muro;
agora, está já a olhar pelas janelas!
10Disse-me o meu amor:
“Levanta-te, querida, minha bela, e vem!
11Porque já passou o inverno;
a chuva parou e foi-se.
12As flores começam a brotar nos campos;
é o tempo de cantar e de podar;
ouve-se o cantar da rola nos nossos campos.
13As figueiras começam a dar os seus primeiros figos,
e os cachos começam a aparecer nas vinhas.
Já começam a cheirar bem!
Levanta-te, amor, minha linda, e vem!”
Ele
14Minha pomba, que te escondes nas fendas das penhas,
no fundo dos desfiladeiros,
faz-me ouvir a tua voz tão doce;
mostra-me o teu rosto encantador.
15As raposinhas andam correndo pelas vinhas.
Apanhem-nas,
porque os cachos estão já todos a desabrochar.
Ela
16O meu amor é meu e eu sou dele.
Ele apascenta o seu rebanho entre os lírios!
17Antes que refresque o dia e caiam as sombras,
volta, meu querido;
faz-te semelhante a uma gazela,
ou ao filho dum veado sobre os montes de Beter.
من گل سرخ «شارون» و سوسن واديها هستم.
محبوب
1-2آری، محبوبهٔ من در ميان زنان همچون سوسنی است در ميان خارها.
محبوبه
3محبوب من در ميان مردان مانند درخت سيبی است در ميان درختان جنگلی. در زير سايه‌اش می‌نشينم، و ميوه‌اش كامم را شيرين می‌سازد. 4او مرا به تالار ضيافتش آورد و به همه نشان داد كه چقدر مرا دوست دارد. 5مرا با كشمش تقويت دهيد، و جانم را با سيب تازه كنيد، زيرا من از عشق او بيمارم.
6دست چپ او زير سر من است و دست راستش مرا در آغوش می‌كشد. 7ای دختران اورشليم، شما را به غزالها و آهوان صحرا قسم می‌دهم كه مزاحم عشق ما نشويد.
8گوش كنيد! اين محبوب من است كه دوان‌دوان از کوهها و تپه‌ها می‌آيد. 9محبوب من همچون غزال و بچه آهو است. او پشت ديوار ما از پنجره نگاه می‌كند.
10محبوبم به من گفت: «ای محبوبهٔ من، ای زيبای من، برخيز و بيا. 11زمستان گذشته است. فصل باران تمام شده و رفته است. 12گلها شكفته و زمان نغمه سرايی فرا رسيده است. صدای پرندگان در ولايت ما به گوش می‌رسد. 13برگ درختان سبز شده و هوا از رايحهٔ تاكهای نوشكفته، عطرآگين گشته است. ای محبوبهٔ من، ای زيبای من، برخيز و بيا.»
محبوب
14ای كبوتر من كه در شكاف صخره‌ها و پشت سنگها پنهان هستی، بگذار صدای شيرين تو را بشنوم و صورت زيبايت را ببينم.
15روباهان كوچک را كه تاكستانها را خراب می‌كنند بگيريد، چون تاكستان ما شكوفه كرده است.
محبوبه
16محبوبم از آن من است و من از آن محبوبم. او گلهٔ خود را در ميان سوسنها می‌چراند. 17ای محبوب من، پيش از آنكه روز تمام شود و سايه‌ها بگريزند، نزد من بيا؛ همچون غزال و بچه آهو بر کوههای «باتر»، به سوی من بشتاب.
