A consagração do templo
(1 Rs 8.62-66)
1Quando Salomão acabou de orar, desceu fogo do céu e consumiu os holocaustos. A glória do Senhor encheu o templo. 2Foi de tal forma que os sacerdotes nem podiam sequer lá entrar! 3Todo aquele povo que ali estava prostrou-se com o rosto em terra, adorou e louvou o Senhor, quando viu aquilo:
“O Senhor é bom!
A sua bondade é eterna!”
4-5Então o rei e todo o povo consagraram o templo, oferecendo sacrifícios de paz ao Senhor. A contribuição de Salomão para esse fim foi de 22 000 bois e de 120 000 ovelhas. 6Os sacerdotes encontravam-se nos lugares que lhes eram atribuídos, segundo as suas funções; os levitas acompanhavam com instrumentos os cânticos de louvor ao Senhor, “porque a sua bondade é eterna.” Os instrumentos que usavam eram os que David fizera, ele próprio, e usara para o culto do Senhor. Chegando a altura em que os sacerdotes tocaram as trombetas, todo o povo se ergueu e ficou de pé.
7Salomão consagrou o pátio interior do templo, para uso naquele dia, como local de sacrifício para os holocaustos das ofertas de cereais e da porção de gordura das ofertas de paz, porque estes eram tantos que se tornava incomportável sacrificar no altar de bronze.
8Nos sete dias seguintes, Salomão celebrou com todo o Israel, a festa dos tabernáculos e reuniu-se ali uma grande multidão que chegava de toda a parte de Israel. Vinham desde Hamate, numa das extremidades do país, até ao ribeiro do Egito, no lado oposto. 9No final, no oitavo dia, realizaram uma assembleia, pois tinham celebrado a dedicação do altar em sete dias e o festival em sete dias suplementares. 10Depois, no dia 23 do sétimo mês7.10 Mês de Tisri ou Etanim. Entre a lua nova do mês de setembro e o mês de outubro., o povo foi mandado para casa, no meio de grandes manifestações de alegria e muito contentamento interior, porque o Senhor tinha sido tão bom para David e Salomão e para o seu povo de Israel.
O Senhor fala de novo a Salomão
(1 Rs 9.1-9)
11Salomão terminou assim a construção do templo e também a do seu próprio palácio; tudo conforme planeara. 12De noite, apareceu-lhe o Senhor, que lhe disse:
“Ouvi a tua oração e escolhi este sítio para o templo onde me será prestado culto.
13Se eu fechar os céus de forma a que não haja mais chuva, se ordenar aos gafanhotos que consumam as searas, ou se enviar uma epidemia entre o povo, 14então, se o meu povo a quem dei o meu nome se humilhar, orar e me buscar, arrependendo-se dos seus pecados, eu responderei desde o céu, perdoarei os seus pecados e sararei a terra. 15Estarei bem atento e favorável às orações feitas neste lugar. 16Porque escolhi este templo e o santifiquei para que o meu nome seja nele glorificado para sempre. Os meus olhos e o meu coração estarão aqui continuamente.
17Quanto a ti mesmo, se andares perante mim como o teu pai, David, se a tua vida se conformar com tudo quanto te ordenei, se respeitares os meus mandamentos e guardares a minha palavra, 18farei com que os teus descendentes sejam reis de Israel para sempre, tal como prometi a David, teu pai, quando lhe disse: ‘Não te faltará descendente para reinar sobre o trono de Israel.’
19Contudo, se tu ou os teus filhos se afastarem de mim, se deixarem de seguir as leis e mandamentos que vos dei, para servirem e adorarem outros deuses, 20então arrancarei este povo da minha terra que lhes dei, e este templo, que santifiquei para que o meu nome seja nele glorificado, será destruído. Afastá-lo-ei da minha vista e farei com que o meu povo se torne motivo de desprezo e de escárnio para todas as nações; uma desgraça que toda a gente receia que venha a acontecer-lhe. 21Este templo ficará num montão de ruínas, e qualquer pessoa que por aqui passar ficará espantada e abanará a cabeça, dizendo: ‘Porque é que o Senhor fez tais coisas a esta terra e a este templo?’ 22A resposta será: ‘Porque este povo abandonou o Senhor, Deus dos seus antepassados, o Deus que o tirou da terra do Egito, e agora adora outros deuses. Foi por essa razão que o Senhor trouxe sobre ele este grande mal.’ ”
تقديس خانهٔ خدا
(اول پادشاهان 8:62-66)
1-2وقتی دعای سليمان به پايان رسيد، از آسمان آتشی فرود آمد و قربانیها را سوزانيد و حضور پرجلال خداوند عبادتگاه را پر كرد، به طوری كه كاهنان نتوانستند داخل خانهٔ خداوند شوند! 3بنی‌اسرائيل چون اين منظره را ديدند بر خاک افتاده، خداوند را به سبب نيكويی و محبت بی‌پايانش سجده و ستايش كردند.
4-5آنگاه پادشاه و تمام قوم اسرائيل با قربانیها، خانهٔ خدا را تبرک كردند. سليمان پادشاه برای اين منظور ۲۲,۰۰۰ گاو و ۱۲۰,۰۰۰ گوسفند قربانی كرد. 6كاهنان سر خدمت بودند و لاويان سرود شكرگزاری می‌خواندند و می‌گفتند: «محبت او بی‌پايان است.» آنها از آلات موسيقی‌ای استفاده می‌كردند كه داوود پادشاه ساخته بود و در زمان او برای ستايش خداوند به کار می‌رفت. سپس وقتی كاهنان شيپورها را نواختند، تمام جماعت بر پا ايستادند. 7سليمان آن روز، وسط حياط خانهٔ خداوند را برای قربانی كردن تقديس7:7 تقديس يعنی جدا کردن، اختصاص دادن و مقدس ساختن. كرد، زيرا قربانگاه مفرغی گنجايش آن همه قربانیهای سوختنی و هدايای آردی و پيه قربانیهای سلامتی را نداشت.
8سليمان و تمام مردم اسرائيل، عيد خيمه‌ها را تا هفت روز جشن گرفتند. عدهٔ زيادی از گذرگاه حمات تا سرحد مصر آمده بودند تا در اين جشن شركت كنند. 9آنها هفت روز برای تبرک قربانگاه و هفت روز ديگر برای عيد خيمه‌ها صرف كردند و در روز آخر، جشن ديگری بر پا داشتند. 10روز بعد يعنی بيست و سوم ماه هفتم، سليمان مردم را روانهٔ خانه‌هايشان كرد. آنها برای تمام بركاتی كه خداوند به داوود و سليمان و قوم خود اسرائيل عطا كرده بود، خوشحال بودند.
خداوند دوباره بر سليمان ظاهر می‌شود
(اول پادشاهان 9:1-9)
11پس از آنكه سليمان بنای خانهٔ خداوند و كاخ سلطنتی خود را تمام كرد و تمام طرحهايی را كه برای آنها داشت تكميل نمود، 12يک شب، خداوند بر او ظاهر شد و فرمود: «من دعای تو را مستجاب كرده و اين خانه را انتخاب نموده‌ام تا مردم در آنجا برای من قربانی كنند. 13هرگاه آسمان را ببندم تا باران نبارد، يا امر كنم كه ملخ تمام محصولات زمين را بخورد، و بلا بر قوم خود نازل كنم، 14اگر قوم من كه به اسم من خوانده می‌شوند فروتن شده، دعا كنند و مرا بطلبند و از راههای بد خويش بازگشت نمايند، آنگاه ايشان را از آسمان اجابت نموده، گناهانشان را می‌بخشم و سلامتی را به سرزمين آنها باز می‌گردانم. 15از اين پس، چشمانم بر اين خانه خواهد بود و گوشهايم دعاهايی را كه در آنجا كرده می‌شود خواهد شنيد، 16زيرا اين خانه را برگزيده‌ام و آن را تقديس7:16 تقديس يعنی جدا کردن، اختصاص دادن و مقدس ساختن. كرده‌ام تا نام من تا به ابد بر آن باشد. چشم و دل من هميشه بر اين خانه خواهد بود.
17«اگر تو مثل پدرت داوود مرا پيروی كنی و اوامر و احكام مرا نگه داری، 18آنگاه همانطور كه به پدرت داوود قول داده‌ام هميشه يک نفر از نسل او بر اسرائيل سلطنت خواهد كرد.
19«ولی اگر شما از دستوراتی كه به شما داده‌ام سرپيچی كنيد و از من روی بگردانيد و به بت‌پرستی بگراييد، 20آنگاه بنی‌اسرائيل را از اين سرزمين كه به آنان بخشيده‌ام، بيرون می‌رانم و حتی اين خانه را كه به نام خود تقديس نموده‌ام ترک خواهم گفت، به طوری كه اسرائيل رسوا شده، زبانزد قومهای ديگر خواهد شد. 21اين خانه كه چنين شهرتی دارد با خاک يكسان خواهد گرديد، به طوری كه هر كس از كنارش بگذرد حيران شده، خواهد پرسيد: ”چرا خداوند با اين سرزمين و اين خانه چنين كرده است؟“ 22در جواب خواهند گفت: ”چون بنی‌اسرائيل خداوند، خدای اجدادشان را كه آنها را از مصر بيرون آورده بود ترک گفته، بت‌پرست شدند، به همين علت خدا اين بلا را بر سر آنها آورده است.“»
