Elias anuncia uma seca
1Elias, o tesbita, que morava em Gileade, disse ao rei Acabe: “Tão certo como vive o Senhor, o Deus de Israel, o Deus a quem adoro e sirvo, te garanto que não haverá nem chuva nem orvalho durante vários anos, até eu dizer basta!”
2O Senhor disse a Elias: 3“Vai para o oriente e esconde-te junto do ribeiro de Querite, num lugar a leste do rio Jordão. 4Bebe da água do ribeiro e come o que os corvos te trouxerem, porque mandei que eles te alimentassem.”
5Elias fez como o Senhor lhe ordenara e foi viver para junto do ribeiro. 6Os corvos traziam-lhe pão e carne de manhã e à tarde e bebia a água do rio. 7Passado algum tempo o ribeiro secou, porque deixou de cair chuva sobre a terra.
A viúva de Zarefate
8Então o Senhor disse-lhe: 9“Vai viver para a aldeia de Zarefate, perto da cidade de Sídon. Há lá uma viúva que te alimentará. Já lhe dei as minhas instruções.”
10Então foi para Zarefate e quando ia a entrar na cidade viu uma mulher viúva a apanhar lenha e pediu-lhe de beber. 11Quando ela ia buscar a água, ele pediu-lhe mais: “Traz-me também um pedaço de pão.”
12Mas ela disse: “Tão certo como vive o Senhor, teu Deus, que não tenho um só pedaço de pão em casa. Tenho apenas uma mão-cheia de farinha e uma pequena porção de azeite no fundo duma botija. Estava justamente a juntar alguns pedaços de lenha para cozinhar a minha última refeição e depois deixar-me morrer de fome com o meu filho.”
13“Não tenhas medo! Vai e cozinha aquilo que consideras a tua última refeição, mas faz primeiro para mim um pequeno pão; depois verás que haverá alimento suficiente para ti e para o teu filho. 14Porque o Senhor, o Deus de Israel, diz que haverá sempre farinha na panela e azeite na botija até que o Senhor mande a chuva e as searas tornem a crescer!”
15Ela fez como Elias disse e tanto ela e o filho como o profeta continuaram a poder comer, tanto quanto lhes foi necessário. 16A farinha não se acabou na panela nem o azeite na botija, tal como o Senhor prometera a Elias.
17Um dia, o filho da mulher adoeceu de tal maneira que morreu. 18“Ó homem de Deus”, clamou ela, “que foi que me fizeste? Vieste aqui para me castigar pelos meus pecados e matar-me o meu filho?”
19“Dá-me o teu menino”, respondeu-lhe Elias. Pegou no corpo do rapaz, levou-o para cima, para o quarto onde vivia e deitou-o na sua cama. 20E clamou ao Senhor: “Ó Senhor, meu Deus, porque é que mataste o filho desta viúva em casa de quem estou alojado?”
21E estendeu-se três vezes sobre o corpo do menino, rogando ao Senhor: “Ó Senhor, meu Deus, imploro-te que o espírito deste menino volte para ele!” 22O Senhor ouviu a oração de Elias e o espírito do rapaz voltou e este tornou a viver. 23Elias pegou nele, desceu e entregou-o à mãe. “Olha! Aqui está ele, vivo!”
24“Agora tenho a certeza de que és um homem de Deus”, retorquiu a mulher, “e que tudo o que dizes em nome do Senhor é verdadeiro!”
Gisugo sa Ginoo ang Uwak sa Pagdala ug Pagkaon kang Elias
1Unya, may usa ka propeta nga ang ngalan mao si Elias. Nagpuyo siya sa Tishbe, nga sakop sa Gilead. Miingon siya kang Ahab, “Ipaniguro ko gayod kanimo, atubangan sa buhi nga Ginoo, ang Dios sa Israel nga akong ginaalagaran, nga walay yamog o ulan nga moabot sulod sa pila ka tuig gawas kon moingon ako nga moabot kini.”
2Unya miingon ang Ginoo kang Elias, 3“Biya dinhi ug lakaw sa sidlakan, ug tago sa Lugut sa Kerit, sa sidlakang bahin sa Suba sa Jordan. 4Didto pag-inom sa lugut, ug sugoon ko ang mga uwak nga dad-an ka ug pagkaon didto.” 5Gituman ni Elias ang sugo sa Ginoo kaniya. Miadto siya sa Lugut sa Kerit, sa sidlakang bahin sa Jordan ug didto nagpuyo. 6Gidad-an siya sa mga uwak ug pagkaon ug karne matag buntag ug gabii, ug sa lugut gainom.
Ang Biyuda sa Zarefat
7Wala madugay mihubas ang lugut kay wala na mag-ulan. 8Unya miingon ang Ginoo kang Elias, 9“Lakaw sa Zarefat nga sakop sa Sidon, ug didto puyo. May gisugo ako didto nga biyuda nga maoy mopakaon kanimo.” 10Busa miadto si Elias sa Zarefat. Pag-abot niya sa pultahan sa lungsod nakita niya ang usa ka biyuda nga nangahoy. Giingnan niya kini, “Palihog dad-i ako ug diotayng tubig nga mainom.” 11Sa dihang milakaw ang biyuda sa pagkuha ug tubig, giingnan siya ni Elias, “Palihog dad-i usab ako ug gamayng pan.”
12Miingon ang biyuda, “Sultihan ko ikaw sa tinuod atubangan sa buhi nga Ginoo, nga imong Dios, nga wala na akoy pan. Anaay nahibilin nga usa ka kumkom nga harina ug diotayng lana. Nangahoy ako ug mopauli aron lutuon ang nahibilin nga harina alang kanako ug sa akong anak, ug pagkahuman niini mangamatay na kami sa kagutom.”
13Miingon si Elias kaniya, “Ayaw kabalaka. Pauli, ug himoa ang imong giingon. Apan lutoi una ako ug gamayng pan gikan sa nahibilin mong harina, ug dad-a dayon dinhi kanako. Pagkahuman, pagluto usab alang kanimo ug sa imong anak. 14Kay mao kini ang giingon sa Ginoo, ang Dios sa Israel, ‘Dili mahutdan ug harina ug lana ang imong mga sudlanan hangtod sa adlaw nga padad-an ko na ug ulan ang yuta.’ ” 15Milakaw ang biyuda ug gihimo niya ang giingon ni Elias. Ug kanunayng may pagkaon adlaw-adlaw alang kang Elias ug alang sa biyuda ug sa iyang anak.17:15 anak: sa Hebreo, panimalay. 16Wala mahutdi ug harina ug lana ang iyang mga sudlanan, sumala sa giingon sa Ginoo pinaagi kang Elias.
17Paglabay sa mga adlaw, nagsakit ang anak sa babaye. Migrabe kini hangtod nga namatay. 18Miingon ang babaye kang Elias, “Unsay sala nga nahimo ko kanimo, alagad sa Dios? Mianhi ka ba dinhi sa pagpatay sa akong anak ingon nga silot sa akong mga sala?” 19Mitubag si Elias, “Ihatag kanako ang imong anak.” Gikuha ni Elias ang bata gikan sa iyang inahan, ug gidala kini sa kuwarto sa taas diin siya magpuyo. Gipahigda niya ang bata sa iyang katre, 20ug nanawag siya sa Ginoo, “O Ginoo, nga akong Dios, nganong gipadad-an mo man ug katalagman kining biyuda nga akong gipuy-an pinaagi sa pagpatay sa iyang anak?” 21Unya gihap-an ni Elias sa makatulo ang bata ug nanawag sa Ginoo, “Ginoo nga akong Dios, buhia kining bata!” 22Gitubag sa Ginoo ang pag-ampo ni Elias, ug nabuhi pag-usab ang bata. 23Unya gidala ni Elias ang bata sa silong ug gihatag sa iyang inahan. Miingon si Elias, “Tan-awa, buhi ang imong anak!” 24Unya miingon ang babaye kang Elias, “Karon nasayod na ako nga alagad ikaw sa Dios, ug tinuod nga nagasulti ang Ginoo pinaagi kanimo.”
